خداس واقعاً این روزا حرف دلمو گفتی خیلی دورم از خاک و از همه چیم ای خدا پناه همه باش اگر هستی بازم گم شدم در واژه هایم ای پناهم ...

لیست اول

بود آیا که خرامان ز درم بازآیی؟
گره از کار فروبسته‌ی ما بگشایی
نظری کن، که به جان آمدم از دلتنگی
گذری کن، که خیالی شدم از تنهایی
گفته بودی که بیایم چو به جان آیی تو
من به جان آمدم اینک تو چرا می‌نایی؟
بس که سودای سر زلف تو پختم به خیال
عاقبت چون سر زلف تو شدم سودایی
همه عالم به تو می‌بینم و این نیست عجب
به که بینم؟ که تویی چشم مرا بینایی
پیش ازین گر دگری در دل من می‌گنجید
جز تو را نیست کنون در دل من گنجایی
جز تو اندر نظرم هیچ کسی می‌ناید
وین عجب تر که تو خود روی به کس ننمایی
گفتی: «از لب بدهم کام عراقی روزی»
وقت آن است که آن وعده وفا فرمایی
فخرالدین عراقی
....................
خواننده:‌ محمدرضا شجریان
آلبوم:‌ همایون‌مثنوی
موسیقی (سنتور):‌منصور صارمی

بود آیا که خرامان ز درم باز آیی

موسم گل - هنگامه اخوان - محمدرضا لطفی

عشق همیشه در مراجعه است ؛ محسن نامجو 

کلي گويي آفت شعر است
حرف مفت آفت ذهن است
ذهن الکن ستاره بشمارد
ذهن ياغي ستاره مي چيند
فاق کوتاه آفت لگن است
آفت جنگ نو گلنگدن است
آفت مزرعه سه تن ملخ است
آفت عشق وصل يا بوسه

مرده ي يک شبه چو نمره ي بيست
ثلث اول که هيچش ارزش نيست
مرده ي قرن را چنين بنگر
همچو تجديد ناب شهريور
خنده سر داده رند و بازيگوش
بگذار اين رفوزگي هم روش
ذهن شاگرد خنگ فاجعه است
خنگ شاگرد در مراجعه است
عشق هميشه در مراجعه است

بعد صد ها هزار سال از خاک
چه مهم است پاک يا ناپاک
چه مهم است سبک اسپيس راک
چه مهم است پول يا بي پول
چه مهم است ماله يا شاغول
آفت ذهن همنشين بد است
خواه بنشسته روي مبل سياه
خواه در قاب تلويزيون پيدا
خواه استاده به آسمان چون ماه
حرف صد تا يه غاز تا ابد است

عشق اول فقط يه خاطره است
عشق بعدي هماره فاجعه است
عشق هميشه در مراجعه است
عشق هميشه در مراجعه است

آفت حافظه باکتري دقيق
مثل آب دهان مرده رقيق
خاطره خود کلانتر جان است
بر سرت بشکند هوار شود
مثل زندان ژان والژان است
حافظه نفس را بدراند
صد گيگا بايت را بپراند
نان روز از براي سکس شب است
نان شب هم براي عاشق مست
عشق هميشه در مراجعه است
عشق هميشه در مراجعه است

بعد از اين صد کتاب شعر هم روش
حرف اسکندر و تزار هم توش
همه آيند و باز باز روند
زنده بودن که خود منازعه است
عشق هميشه در مراجعه است
↓
از هوش می ... ؛ محسن نامجو
از هوش می روم
از هوش می روم
از هوش می روم

معشوق جان به بهار آغشته ی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

صبحانه ی گلوگاه پنهانی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

نهرم کنند اگر که تو نگاه گلوگاه پنهانی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

از هوش می ...
از هوش می...
از هوش می...

آهو که لُخت روی سینه ی من می افتد
آهو که لُخت روی سینه ی من می اف...
آهو که لُخت روی سینه ی من می...
آهو که لُخت روی سیـ ...
آهو که لُخت روی...
آهو که لُخت...
...که لخت...
...که لُخـ...
...که لـُ...

معشوق جان به بهار آغشته ی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

از هوش می ...
از هوش می...
از هوش می...

یک روزمی که بوی شانه ی تو خواب می برد

معشوق جان به بهار آغشته ی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

از هوش می ...
از هوش می...

یک روزمی که بوی شانه ی تو خواب می برد
آواز آواز آواز من از سینه ام که بر می خیزد
می خوانم می خوانم می خوانم
تو خواندن منی
هنگامه ی منی
دیوانه ی توام
جانانه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

از هوش می ...
از هوش می...

آهو که لُخت روی سینه ی من می افتد
آهو که لُخت روی سینه ی من می اف...
آهو که لُخت روی سینه ی من می...
آهو که لُخت روی سیـ ...
آهو که لُخت روی...
آهو که لُخت...
...که لخت...
...که لُخـ...
...که لـُ...

معشوق جان به بهار آغشته ی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

معشوق جان به بهار آغشته ی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

صبحانه ی گلوگاه پنهانی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

نهرم کنند اگر که تو نگاه گلوگاه پنهانی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

از هوش می ...
از هوش می...
از هوش می ...
از هوش می روم
↓
مرا میبینی و هر دم ؛ محسن نامجو
مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم / تو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم
به سامانم نمی‌پرسی نمی‌دانم چه سر داری / به درمانم نمی‌کوشی نمی‌دانی مگر دردم
نه راه است این که بگذاری مرا بر خاک و بگریزی / گذاری آر و بازم پرس تا خاک رهت گردم
ندارم دستت از دامن بجز در خاک و آن دم هم / که بر خاکم روان گردی بگیرد دامنت گردم
فرورفت از غم عشقت دمم دم می‌دهی تا کی / دمار از من برآوردی نمی‌گویی برآوردم
شبی دل را به تاریکی ز زلفت باز می‌جستم / رخت می‌دیدم و جامی هلالی باز می‌خوردم
کشیدم در برت ناگاه و شد در تاب گیسویت / نهادم بر لبت لب را و جان و دل فدا کردم
↓
زلف ؛ محسن نامجو
زلف بر باده مده تا ندهی بر بادم
ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم

می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر
سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم

زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم
طره را تاب مده تا ندهی بر بادم

یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم
غم اغیار مخور تا نکنی ناشادم

رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم
قد برافراز که از سرو کنی آزادم

شمع هر جمع مشو ور نه بسوزی مارا
یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم

شهره شهر مشو تا ننهم سر کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم

رحم کن بر من مسکین و به فریادم رس
تا به خاک در آصف نرسد فریادم

حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی
من از آن روز که دربند توام آزادم

Mohsen Namjoo ║ Eshgh - Az Hoosh Mi... - Mara Mibini O Har Dam - Zolf.MP3

دلا دیدی/نامجو

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم 
به دریا بنگرم دریا ته وینم

بهر جا بنگرم کوه و در و دشت
نشان روی زیبای ته وینم

نمیدانم دلم دیوانه‌ی کیست
کجا آواره و در خانه‌ی کیست

نمیدونم دل سر گشته‌ی مو 
اسیر نرگس مستانه‌ی کیست

دلی دیرم که بهبودش نمی‌بو

رقص بارون

مولوی :
" که رایی تو ؟ ، که رایی تو ؟ ، که رایی ؟ "

شمس :
" یک لحظه پری شکلم ، یک لحظه پری خوانم ... هم دوده و هم نورم ، هم جمع پریشانم
جز چنگ سعادت را ، از زخمه نرنجانم "

مولوی :
" هااای ، زان روی که حیرانم ، من خانه نمیدانم ... کو خانه ؟ ، نشانم ده ، من خانه نمیدانم
فریاد ... فریاد ... فریاد
فریاد کزین حالت ، فریاد نمیدانم
طبعم چو جنون آرد ، (طبعم چو جنون آرد) ، زنجیر بجنبانم "

شمس :
" در پرده میا با خود ، تا پرده مگردانم ( تا پرده مگردانم)
در عشق سلیمانی ، من همدم مرغانم ، (در عشق سلیمانی ، من همدم مرغانم) "

مولوی :
" آآآی ... زین واقعه مدهوشم ... با هوشم و بی هوشم
ای خواجه ، (ای خواجه) ، تو نامم ده ... تا خویش بدان خوانم "

شمس :
" شمس الحق تبریزم ، جز با تو نیامیزم ( جز با تو نیامیزم) ... می افتم و می خیزم ، من خانه نمیدانم
هم شمس شکر ریزم ، هم خطه ی تبریزم ... هم ساقی و هم مستم ، هم شهره و پنهانم
(هم ساقی و هم مستم ، هم شهره و پنهانم) "

مولوی :
" در خانه ی آب و گل ، بی توست خراب این دل ... یا خانه درآ جانا ، یا خانه بپردازم
(یا خانه در آ جانا ، یا خانه بپردازم)
شاگرد تو می باشم ، گر کودن و کژ پوزم
تا زان لب خندانت (تا زان لب خندانت) ، یک نکته بیاموزم ( یک نکته بیاموزم ، یک نکته بیاموزم)
ای چشمه ی آگاهی ، شاگرد نمیخواهی ؟ ... چه حیله کنم تا من ، خود را به تو در دوزم ؟ "

شمس :
" یا عاشق شیدا شو ، یا از بر ما وا شو ... در پرده میا با خود ، تا پرده مگردانم
(در پرده میا با خود ، تا پرده مگردانم) "

خلوت شمس و مولوی - همایون شجریان محمد معتمدی

من از روز ازل ...
آهنگ : مرتضی محجوبی
شعر: رهی معیّری
آواز : سولماز بدری
ضبط: استودیو توکاتا- مرداد 94

Rooze Azal    روز ازل

محمدرضا شجریان _ آلبوم فریاد

شجریان _ تصنیف _ سمن بویان

شعر و کلام از استاد سعدی شیرازی، خواننده استاد محمد رضا شجریان
مرا مگوی كه سعدی طریق عشق رها کن // سخن چه فایده گفتن، چو پند می‌ننیوشم -- به راه بادیه رفتن، به از نشستن باطل // که گر مراد نیابم، به قدر وسع بکوشم - 
شجریان در خوندش اشعارش کاملن حس و معنی شعر رو با لحن خوندن به شنونده القا می کنه. این حس رو تا حدی در بنان هم میشه پیدا کرد. ولی واقعن شجریان بی همتاست 

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم
نــبود بر سر آتش مـيسرم که نجـوشم

بـهوش بودم از اول که دل به کس نسـپارم
شمايل تو بديدم نه عقل ماند و نه هوشم

حـکايتي ز دهـانت به گـوش جــان آمد
دگر نصيحت مردم حکايتست به گوشم

مگر تو روي بپوشي و فتنه باز نشاني
که من قرار ندارم که ديده از تو بپوشم

من رميده دل آن به که در صباح نيايم
که گر ز پاي درآيم به در برند به دوشم

بـيا به صلح من امروز و در کنار من امــشب
که ديده خواب نکردست از انتظار تو دوشب

مــرا به هـيچ بدادي و مــن هــنوز برآنـم 
که از وجود تو مويي به عالمي نفروشم

مــرا بگوي که سعدي طـريق عشق رها کن
سخن چه فايده گفتن چو پند مي ننيوشند

به راه باديه رفتن به از نشستن باطل
که گر مراد نيابم به قدر وسع بکوشم

غزل سعدي

هزار جهد بکردم...محمد رضا شجریان

Peyvande Mehr ( ahaang.com )

هر کس به تماشایی رفتند به صحرایی- محمد رضا شجریان- فرهنگ شریف

» تصنیف آتش دل _ محسن نامجو «

شعری از سیاوش کسرایی 
http://www.songsdaily.com/blogs/songsdaily/archives/2006/01/post_63.html

به من گفتی که دل دریا کن ای دوست

آهنگ: استاد علی تجویدی
شعر: بیژن ترقی

در مایه دشتی

علی اصغر شاه زیدی- شد زمین مست

شیخ ما حلّاج دلتنگ یار بود به خانه ی یار رسید قدش به پنجره نرسید.
سر خویش برید و زیر پا نهاد و قدش برسید معشوق تماشا کرد

دقایقی بشنویم محسن جان نامجو رو با کاور زلف سال ۱۳۹۵
برسد به دست
https://soundcloud.com/mohsennamjoo
#mix #namjoo
میکس نامجو
پادکست
اپیزود



» تصنیف آتش دل _ محسن نامجو «

Bahadorshams

Recent comments

علیرضا نیکنام

Shayan NiaZi

ariya armin

User 878093027

Related tracks