مرحوم سید جواد ذبیحی
مرثیه خوانی شب عاشورا - مسجد سپهسالار تهران





نوحه شور – مرحوم سید جواد ذبیحی

ایمان میرشکاری
مسجد دهدشتی بوشهر



میان خیمه ای غمگین نشسته زینب نالان
دو چشمش منتظر بر در دلش در صحنه ی میدان

 

دمی بگذشته و صوت حسین بر او نمی آید
به گوش او فقط آید صدای شیهه ی اسبان

 

صدای آه و افغان یتیمان صبر او برده

به کف آبی ندارد از برای آن همه عطشان

 

ز فریاد و ز افغان حرم شد محشری بر پا

ولی زینب کند اشک خود از اهل حرم پنهان

 

به خیمه دختری کوچک بُوَد بی تاب بابایش

دمادم گیرد از عمّه سراغ باب خود نالان

 

نمی داند سوالش را چگونه  بر دهد پاسخ

که او خود منتظر مانده که آید خسروِ خوبان

 

میان خیمه ای دیگر شهیدان خفته اند در خون

یتیمان حرم  بر آن به خون آغِشتِگان نالان

 

رباب از داغ اصغر اشک ریزان و پریشان است

لب عطشان اصغر کی شود از خاطرش پنهان

 

پر از اندوه و واویلا  فضای خیمه ها گشته

ولی زینب دلش فکر حسین و این همه عدوان

 

زمانی اینچنین بگذشت و صبر از دست زینب رفت

گهی خاموش بنشسته  گهی ایستاده و حیران

 

نمی دانست چرا قلبش تلاطم ها چنین دارد

که گویی لحظه ای دیگر رود از پیکر او جان

 

برون از خمیه گردید و به  تلّی مرتفع ایستاد

وُرا یک صحنه ای جانسوز برابر گشته  با چشمان

 

میان قتله گه جسم پر از چاک برادر دید

که از اسبش فرو افتاده و در خاک و خون غلتان

 

فغان از دل کشید آن دم که با چشمان خود می دید

به روی سینه ی مولا نشسته شمر بی ایمان

 

نهاده خنجرش جای دو لب های رسول الله

کنار پیکر مولا نشسته  فاطمه گریان

 

شتابان سوی میدان شد پریشان زینب کبری

زدی بر سر کشیدی ناله ها از سینه ی سوزان

 

چو مولا دید زینب را که عزم مقتلش کرده

اشارت کرد برگردد به خیمه خواهر نالان

 

به خیمه رفت زینب در پی فرمان ثارالله

تنش تا خیمه برگشته دلش جامانده در میدان

 

نفس در سینه ها حبس و حرم مبهوت زینب شد

کسی آگه نبود از حالت محنت کش دوران

 

سکوتی سخت و جان فرسا که بر آن خیمه حاکم بود

شکسته شد به یک لحظه به آه و ناله ی نسوان

 

نمی دانست چه گوید او که چشمانش چه می دیده

و یا چون بر دهد تسکین دل غمدیده ی آنان

 

ز میدان اسب خونین چون به خیمه دیده تر آمد

به یک دم گشت آن مرکب غریق بوسه ی طفلان

 

نگون زین گشته خونین یال و مجروح هست و بی صاحب

زند گه بر زمین سر را بریزد اشک از چشمان

 

غباری سخت بگرفته سر و یال پر از خونش

سکینه گویدش بابا کجا افتاده در میدان

 

تو گویی بحر ماتم را نباشد ساحلی دیگر

اسیر و مات طوفان بلا کشتی و کشتیبان

 

قیام سرخ عاشورا  تداوم یافته اما بود

به یک سویی زنی تنها به یک سو لشکر عدوان



میان خیمه ای غمگین

مداح: حاج حسین فخری
شاعر: سید جواد عین الملک



بنشین تا به تو گویم زینب غم دل با تو بگویم زینب

بعد من قافله سالار تویی خواهر من

خولی و شمر به ما دشمن جان خواهد شد خواهر من

دختر حیدر کرار تویی خواهر من

خون ما جمله در این دشت روان خواهد شد

خواهرم اکبر و عباس و علی اصغر من

هدف نیزه و پیکان جفا خواهد شد خواهر من

جمله یاران حسین در سفر کرب و بلا

سر به کف جان به ره دین خدا خواهد شد خواهر من

خواهرم خون شهیدان به بیابان بلا

نهر جوشنده و پر شور و نوا خواهد شد خواهر من

چون که با دجله و با نهر فرات آمیزد

خواهرم خوب و نگر تا که چه ها خواهد شد خواهر من

موج توفنده و بران چو هزاران شمشیر

بی امان بر سر عدوان خدا خواهد شد خواهر من

چون که خون شهدا چشم عدو را بندد

بزم طاغوت و به یک لحظه عزا خواهد شد خواهر من

بعد من خواهر من باز و نما قصه ما

چو زبانت سپر آل عبا خواهد شد خواهر من

چون که بر نی سر پر خون حسینت بینی

خواهرم صبر و نما ظلم و فنا خواهد شد خواهر من

اهل بیتم همه در مرگ پدر می گریند

ام کلثوم نگران دم به نوا خواهد شد خواهر من

گر تو را مضطر و نالان و پریشان بیینند

شاد و خندان دو لب دشمن ما خواهد شد خواهر من

خواهر من

نوستالژی کودکی من
نوحه‌ای قدیمی برای چلاب از حسین فخری

72 Parvaneh(Hossein Fakhri) - هفتاد و دو پروانه (حسین فخری)

زیباترین نوحه حسین فخری محرم .شب عاشورا

بسوز ای دل که امروز اربعین است - حسین فخری

فخری - بنشین تا به تو گویم زینب

شهید آوینی: بگذار اغیار هرگز در نیابند...

بزن ای آه غمگین نفسی در هیاهو
قفس سینه بشکن بزن آهنگ یاهو
الله الله کو صبح فتح و ظفر
کی می آید پایان رنج بشر
عالم در شور و نواست
انسان بر دیر فناست
یکسو طغیان ستم
یکسو آهنگ بلاست
نه خروش آوایی نه امیدی از جایی
یا رب دلها خون شد از غربت و تنهایی
ستم از حد بیرون شد غم دلها افزون شد
رفت از عالم یکسر آرام و شکیبایی
بنگر خصم سرکش را 
بنگر دود و آتش را
یکسو ذبح انسان را
یکسو مسخ ایمان را الله

الله الله فریاد از جور زمان
الله الله فریاد از اهرمنان
در گمراهی سرگردان مانده بشر
بی رونق شد ایمان از فتنه و شد
وای از روزگار تنهایی
یا رب کو دم مسیحایی
بزن ای دل آه دعا
مگر آید روح بقا ناجی عالم کو

بگذر از دام عصیان بشکن کابوس طغیان
بنگر هر سوی عالم چه رسد بر جان انسان
با ثارالله فریادی تازه بزن
همچون زینب کاخ ظالم بشکن
مردان شهر دعا یاران خون خدا
منجی خود منتظر است امروز ماییم و شما
دل اگر ایمان دارد به خدا دل بسپارد
می آید در میدان مردانه و شیدایی
دل آگه می داند به کجا قرآن خواند
بر نی باید خواندن نی خلوت و تنهایی
هر روز روز عاشورا 
هر روز بانگ واویلا
عالم از بلا پر شد
خاک از کربلا پر شد الله

خبر از کوفه رسد همه مشتاق حضور
همه سرمست طلب همگی طالب نور
الله الله وای از پیمان شکنان
تنها مانده در میدان مرد زمان
آمد با دعوتشان
ای وای از بیعتشان
تنها شد روز نبرد
دنیا شد دشمن مرد
سخن از ایمانها شد سخن از پیمانها شد
کوفی ماند و پیمان با آنهمه رسوایی
شه خوبان تنها شد به سر نی سرها شد
زینب ماند و زینب با آن سر سودایی
نور از نیزه ها سر زد
آه از سینه ها سر زد
بانگ نینوا زینب
تیغ کربلا زینب الله

دل غمگین بشارت غم عالم سر آید
برود این زمستان خبر دیگر آید
الله الله می آید فصل امید
بر تاریکی می تازد صبح سپید
شب را صبحی دگر است
یاران وقت سحر است
برخیز ای اهل وفا
برخیز ای روح رها
جور دیگر باید دید دیده ها را باید شست
تاکی جنگ و نفرت این دوزخ هر جایی
زیر باران باید رفت کینه ها را باید شست
باید پایان یابد این برزخ تنهایی
برخیز تا به هم سازیم
از عشق عالمی سازیم
آن روز نو بهار آید
آن روز شهسوار آید الله

---

:ضبط شده از 
https://www.youtube.com/watch?v=nOi5rb8eBwg

نوحه‌ی الله الله محرم

Ashora 1391= حادثه بزرگ عاشورا، از مواردی است که سوژه عالی ترین شاهکارهای ادبیات فارسی بوده و اشعار بلند و پرمحتوایی در ترسیم آن در قرن های اخیر سروده شده و در قالب نوحه بر لبان مردم نیز جاری گشته است. با وجود آن که اکنون برخی مداحان از اشعار ضعیف و سبک استفاده می کنند، هنوز هیئت های ریشه داری هستند که با نوحه های بلند و پرمحتوا، مراسم خود را برگزار می کنند.

آنچه می خوانید و می شنوید، دو شعر از نوحه‌های هیئت بعثت یزد در عزاداری‌ محرم امسال علیه ظلم و جنایت رژیم  حاکم بر ایران است.

گفتند گل مگویید/ این  حکم پادشاه است
چشم و چراغ بودن/ روشن ترین گناه است
حکم شکوفه تکفیر/ حد بنفشه زنجیر
سهم سپیده تبعید/ جای ستاره چاه است

این شهر مردگان است/ آواز تازه ممنوع
لبهای غنچه آزاد/ گل بی اجازه ممنوع
دارالخلافه آباد/ جهل و خرافه آزاد
بیداد پشت بیداد/ حرف اضافه ممنوع

گل بی اجازه ممنوع

این سایه باوران را/ ظلمت ز نور بهتر
در قصر کوفه سنگ است/ آیین زور بهتر
نجوا به چاه اولی/ سر در تنور بهتر

این شهر بی هیاهو/ دیروز باورت کو
شور قلندرت کو/ بانگ ابوذرت کو

این کوچه‌ها علی را/ تسلیم چاه کردند
آیینه را شکستند/ نفرین به ماه کردند

یک سو ستاره زخمی/ یک سو پرنده در گور
تن‌های مرده بر خاک/ مردان زنده در گور
حاشا از این تباهی/ تا کی شب و سیاهی


آن روی دیگرت کو

************

من حسینم رو به سوی راستی بازآوردید ای قوم
روز عاشورا غروب است، صبح بیداری است برگردید

های های ای مردم از بیراهه برگردید برگردید
پرچم دشمن نمایان شد اگر مردید برگردید

ای لباس ظلم را جای عدالت پیرهن کرده
جامه‌ی رنگ و ریای دین و دینداری به تن کرده

کاخ اگر همسایه با دیوار دین باشد خطاکاری است
شمر، شمشیر امیرالمومنین باشد، خطاکاری است

صحنه‌ی آزادگی در خون شناور می‌شود هرجا
باورم کن،  عشق باور می‌شود هرجا

دور دین و دین فروشان است ای فرمانبران ظلم
دور ظلم ظالمان روزی آخر می‌شود هرجا

های های ای کاروان رفته در دامان گمراهی
باز راه کعبه را انگار گم کردید، برگردید






Ashora نوحه متفاوت درمحرم 91- این شهرمردگان است،آواز تازه ممنوع تن‌های مرده برخاک/ مردان زنده درگور

Esteghlal Azadi

Related tracks