Poem

شارل بودلر- ملال

عشق لالایی بارون تو شباست
نم نم بارون پشت شیشه هاست
لحظه شبنم و برگ گل یاس
لحظه رهایی پرنده هاست

تو خود عشقی که همزاد منی
تو سکوت من و فریاد منی

تو خود عشقی که شوق موندنی
غم تلخ و گنگ شعرای منی
وقتی دنیا درد بی حرفی داره
تویی که فریاد دردای منی

تو خود عشقی که همزاد منی
تو سکوت من و فریاد منی

دستای تو خورشیدو نشون می دن
چشمای بستمو بیدار می کنن
صدای بال پرنده رو لبات
تو گوشام دوباره تکرار می کنن

زندگی وقتی که بیزاری باشه
روز و شبهاش همه تکراری باشه
شاید عشق برای بعضی عاشقا
لحظه بزرگ بیداری باشه

عشق لالایی بارون تو شباست
نم نم بارون پشت شیشه هاست
لحظه عزیز با تو بودنه
آخرین پناه موندنه منه

تو خود عشقی که همزاد منی
تو سکوت من و فریاد منی

رامش - همزاد

از میان همه‌ی ترانه‌های ابرام این اجرای دهه‌‌ی شصتی صریح‌ترین ترانه‌ی او در اعلام یک موضع‌گیری سیاسی است.‌ موضعی که گاه بی‌چون و چرا و بی‌کم‌و‌کاست و با صدای بلند باید آن را اعلام کرد. و او در آن روزهای سیاه اعلام کرد. روزهای سیاه ما اما تمامی ندارد و از ماهی به ماهی و فصلی به فصلی به فصلی و سالی به سالی کِشیده می‌شود. سر می‌کنیم در بی‌کسی و بی‌چشم‌اندازی به امید این که رو‌زی خون‌ِ کفِ خیابان توی گلوی جلاد گیر کند و پس بیفتد و  بخندیم و گریه کنیم.‌

متن ترانه به گویش بندری:

اِت‌دی چه وا ایران شو‌کِه
هر چی خوبون وِیران شو‌کِه 
بِی هر کَه شو واسَه شو کُشت
کار خوشون آسان شو کِه 

یکی رو مین صد پارَه بو
کور بی چِمی بیچارَه بو
تو سینشون صد گوله نِشت
رو خاکوشو گلزار اَبو 

حیفِ تو ایران حیفِ تو
حیف شَتا و سیفِ تو
خوشحال اَرُم از بودِنِت
کیفُم مَکِه وا کیفِ تو 

ایران عزیز شادِت بَشُم
تا عمرُم هَه یاِدت بَشُم
قربونیِ اسمُت ببُم
لبریز اَ فریادِت بَشُم 

ایران کجا وِیرون کجا
آزادی و زندون کجا
مُلا چه از شاهی شَوا
حیوون کجا انسون کجا 

یَه قفلِ سنگین رو لُوُم
روزُن سیاه‌تِر از شُوُم
اُم‌ناوالِن گپ بِزَنُم
دمبالِ آفتُو نَدُوُم


ایران (دهه شصت) | اجرایی کمیاب از ابراهیم منصفی    Iran | Ebrahim Monsefi

زده شعله در چمن، در شب وطن، خون ارغوان‌ها
تو ای بانگ شورافکن، تا سحر بزن، شعله تا کران‌ها

که در خون خستگان، دل‌شکستگان، آرمیده طوفان
به آیندگان نگر، در زمان نگر، بردمیده طوفان

قفس را بسوزان، رها کن پرندگان را، بشارت دهندگان را
که لبخند آزادی، خوشهٔ شادی، با سحر بروید

سرود ستاره را، موج چشمه با آهوان بگوید
ستاره ستیزد و، شب گریزد و، صبح روشن آید

زند بال و پر ز نو، آن کبوتر و، سوی میهن آید
گرفته تمام شب، شاخه‌ای به لب، سرخ و گرده‌افشان

پرد گرده گسترد، دانه پرورد، سر زند بهاران
قفس را بسوزان، رها کن پرندگان را، بشارت دهندگان را

که لبخند آزادی، خوشهٔ شادی، با سحر بروید
سرود ستاره را، موج چشمه با آهوان بگوید

آذر ماه ۱۳۵۷

خون ارغوان ها

حرم _ ویگن
ترانه‌سرا: فریبا وکیلی
با آهنگسازی کوروش یغمایی

حرم - ویگن

Dele yaman

نخستین تجربه ی من از ترجمان شعر فرانسوی ها

سنور- شارل بودلر

Between the bars *Elliot Smith*

اجرای دوزبانه ـ دوصدائه‌ی شعرِ «غریبه»، اثر شارل بودلر
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
«این پاره‌های پهناور سبزرنگ و گلرنگ، این کوره‌ی آتشین دهان‌گشوده، این طاق‌هایی که از اطلسِ سیاه و بنفش ساخته‌ شده، این افق‌هایی که جامه‌ی عزا در برکرده، یا غرقه در فلز مذاب است... همه‌ی این ابرها که اشکال عجیب و غریبِ تابناک دارند، همه‌ی این ژرفی، همه‌ی این شکوه، چون شرابی مردافکن یا چون فصاحت افیون مرا برمی‌انگیزند و تخدیر می‌کنند. عجیب این‌ست که من هرگز در برابر این سحرهای سیال یا اثیری، از نبودن آدمیزاد، احساس دلتنگی و کمبودی نکرده‌ام.»
- از مقاله‌ی کنجکاوی‌هایی درباره‌ی شناخت زیبایی/ شارل بودلر
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
L'Étranger

- Qui aimes-tu le mieux, homme énigmatique, dis? ton père, ta mère, ta soeur, ou ton frère?
- Je n'ai ni père, ni mère, ni soeur, ni frère.
- Tes amis?
- Vous vous servez là d'une parole dont le sens m'est resté jusqu'à ce jour inconnu.
- Ta patrie?
- J'ignore sous quelle latitude elle est située.
- La beauté?
- Je l'aimerais volontiers, déesse et immortelle.
- L'or?
- Je le hais comme vous haïssez Dieu.
- Eh! qu'aimes-tu donc, extraordinaire étranger?
- J'aime les nuages... les nuages qui passent... là-bas... là-bas... les merveilleux nuages!
+
Charles Baudelaire
"Le spleen de Paris"
++
ـ چه کسی را بیشتر دوست داری، بگو ای مرد معمایی! پدرت، مادرت، خواهرت یا برادرت را؟
ـ نه پدری دارم، نه مادری، نه خواهری و نه برادری
ـ دوستان‌ات را؟
ـ واژه‌ای را به کار می‌بری، که تا به امروز برایم گنگ مانده
ـ وطن‌ات را؟
ـ نمی‌دانم کجای زمین است
ـ زیبایی را؟
ـ دوست‌اش می‌داشتم اگر که الهه و جاودان بود
ـ طلا را؟
ـ آن‌گونه از آن بیزارم که شما از خدایان بیزارید
ـ پس دلبسته‌ی چه چیزی هستی، ای غریبه‌ی عجیب؟
ـ دلبسته‌ی ابرهایم... ابرهایی که درگذرند، آن‌جا، آن بالا... ابرهای شگفت‌انگیز
+++
صداها: ساجده نجاریان + ارژنگ آقاجری
اجرا و تدوین: ارژنگ آقاجری
++++
Soundtracks:
- El Cigarral
- La Pared, Diario
- Creditos, La Identidad Inalcanzable
Composer: Alberto Iglesias
+++++

قطعه‌ی «غریبه» شرح حال خود بودلر است. صدایی از اعماق، با شاعر به پرسش می‌نشیند و شاعر با بی‌تفاوتی به همه‌ی سوال‌ها، پاسخ می‌گوید. از پریشانی و بیگانگی‌ش در این دنیا می‌گوید، از زندگی غریبی که هیچ با او نساخت. ویرانی سایه‌ی سیاه‌اش را بر خردسالی‌ی بودلر می‌افکند: مادرش با یک افسر نظامی می‌رود و او را از هرچه که خانواده نام دارد، منزجر می‌کند. بودلر، از اولِ کار، تنها می‌شود. با هر که «متعلق» است و به هر چه «بستگی» دارد، وداع می‌کند. تنهایی عظیمِ خویش را تقدیم خدایان می‌کند. آشنایان و نزدیکان خود را کم و کم‌تر می‌کند، رابطه‌ها را تمام می‌کند. انزوای سرکش‌اش، او را نسبت به همه‌ی دنیای بیرون از خویش بدگمان می‌کند. پس بودلر می‌پندارد که به دنیای انتزاعی‌ی اخلاق و معنویات دست یافته و این تنهایی و انزواست که روح و جسم او را منزه می‌کند. پی می‌برد که همین حالاهاست که ابژه‌ی زیبایی به طوفان زوال پوسیده شود. پس با زیبایی فانی نسبتی ندارد. از حبِ وطن‌اش می‌پرسید؟ کسی‌ که بر سراب‌ها می‌راند، به هیچ زمینی ریشه ندارد. طلا؟ پول؟‌ چیزی ندارم که بگویم. او فقیر بود. هر دارایی‌ای هم که داشت، در اوج سخاوت، می‌بخشید. صدای پرسش‌گر در این گفت‌و‌گو، درواقع زن‌ اثیری درونش‌ست، مادرش است، خواهرو برادر و پدرش است. دوستان و معشوقه‌اش است و مهم‌تر از همه، خودِ بودلر است؛ که دستِ آخر همه پس زده می‌شوند. برای چنین کسی چه نجاتی مقدر است، جز پرواز؟ پرواز همه‌ی شعرها، همه‌ی شاعرها، همه‌ی ایکارها و پرواز همه‌ی بودلرها بر ابرها، بر سپیدی و سبکی ابرها.. در آن‌جا.. آن‌ بالا.. آن دورها... که خبری از ذلت زندگی نیست. نشانی از رنج تحمل‌ناپذیر هستی نیست. براستی چیست این زندگی که می‌گذرد مدام و لحظه‌لحظه‌اش فرسوده‌گی‌ست؟ اگر این رنج‌ها که می‌بریم، می‌سازدمان؛ این‌که ویران‌مان می‌کند، چه نام دارد؟

L'étranger, Baudelaire || غریبه، شعرِ بودلر | دوزبانه

بارُن بارَکو

کی بارُن اَتا

کِی بهار اَتا

گل سُوز اَبوت اَرِیم پا بُرکَه

.

وا مِه بد مَکُ

عِشقم رَد مَکُ

بُدُو وا هم بشیم

پهلوی هم وا هم بسازیم

.

بارُن بارَکو

کی بارُن اَتا

واهَم ایسین برِیم

زیر ِکُنار جیکو بُبندیم

.

دریچَه واز مَکُ

ای هَمَه ناز مَکُ

وا هَمَه گَپ مَزن

فدای آوازت بگردُم

Rami.ir

بارُن بارکو-رامی

شعر: عبدالله بهزادی
تنظیم سرود و ملودی: کرامت دانشیان
تنظیم آهنگ: اسفندیار منفردزاده

بهاران خجسته باد

آی نوروز - با صدای فريبرز رييس‌دانا

آی نوروز - فريبرز رييس‌دانا

🖤سيمين غانم|قلک چشات

مرد معمایی
بودلر‌
راوی: ابوذر عزیزی
https://t.me/Hayassi

بودلر - مرد معمایی

مست شوید (تمام ماجرا همین است)
شعری از بودلر
راوی: ابوذر عزیزی
https://t.me/Hayassi

بودلر - مست شوید

همراه من شوید تا رنجی که شارل بودلر با واژه هایش رنگ می بخشد را از زبان عاشقان او درک کنیم

رنج ابدی شارل بودلر

Rage, rage against the dying of the light.
Dylan Thomas 

شارل بودلر- ملال

o.a.vahedi

Related tracks