کابل جان

کابل‌جان!

معذورم بدار
بابتِ این چشم‌اندازِ بامدادی!
صبحِ کاذب نشت می‌کند
از تأسفِ میانِ این پکیده‌دیوار و
کاجِ لندوکش
و آسمانِ چه بی‌رنگ و بی‌نشان که منم
به‌ مقوای خانه‌هایی دلنگان
که محروم از بُعدِ چهارم
چُغازنبیلی‌ست…