می زده  Mey Zadeh

«تصنیف «دلتنگ
https://t.me/nost_music/858
شعر: مولانا
آهنگساز: سهراب پورناظری
 آواز: سحر بروجردی محمدی
سنتور: مهیار طریحی
تنبک: شهاب پارنج
تار: علی قنبری
صدا بردار و میکس: سیامند محمدی
‏
برلین اکتبر ۲۰۲۱
سالن پیر بولز

پیشتر آ ای صنم شنگ من  ای صنم همدل و همرنگ من  شیوه گری بین که دلم تنگ شد  تا تو بگوییش که دلتنگ من  جنگ کنم با دل خود چون عوان  تا تو بگویی سره سرهنگ من  چند بپرسی که رخت زرد چیست  از غم تو ای بت گلرنگ من  دوش به زهره همه شب می‌رسید  زاری این قالب چون چنگ من  جان مرا از تن من بازخر  تا برهد جان من از ننگ من  ای شده از لطف لب لعل تو  صیرفی زر دل چون سنگ من  صلح بده جان مرا و مرا  کز جهت توست همه جنگ من  پای من از باد روانتر شود  گر تو بگویی که بیا لنگ من  زان شده‌ام بسته آونگ تو  کز تو شود چون شکر آونگ من  ای تو ز من فارغ و من زار زار  اه چه شوم چون کنی آهنگ من  زنگی غم بر در شادی روم  روم مرا بازخر از زنگ من  بی‌گهی و دوری ره باک نیست  نیم قدم شد ز تو فرسنگ من  پیری من گشته به از کودکی  تازه شده روی پرآژنگ من  خامش کن چون خمشان دنگ باش  تات بگوید خمش و دنگ من

تصنیف دل تنگ سحر محمدی - Deltang - Sahar Mohammadi

This track was recorded by BBC Persian Channel in March 2010.

Ze farvardin - Sepideh Raissadat

خواننده : دلکش
آهنگساز: پرویز یاحقی
ترانه سرا: اسماعیل نواب صفا
ابوعطا
متن ترانه:
نه کسي آيد به برم نه ز کس باشد خبرم به خدا هر جا گذرم تو جلوه گري
سوي تو آورده دلم به بلا خو کرده دلم به غمت پرورده دلم اي اشک پری
به خدا دلخواه مني به شب من ماه مني ز چه رو جان کاه مني صبرم ببري
تو مرو از محفل من دل من شد قاتل من تو مجو از اين دل من ديوانه تري
چون برق بلايي در خرمن مايي به بلاکشيم چو بيايي
از آفت جانم دوري نتوانم تو بگو تو بگو چه بلايي
 چون برق بلايي در خرمن مايي  به بلاکشيم چو بيايي
از آفت جانم دوري نتوانم تو بگو تو بگو چه بلايي
نقش رخت نرود نفسي از يادم از چه به گوش دلت نرسد فريادم
چو براي تو زنده منم به هواي تو زنده منم
تا کي عاشق زار بلاکش تو  بسوزد از غم عشق و از آتش تو
دردا دل به تو بستم و غافل از اين که آتشي بود اين عشق سرکش تو
خونم را مي ريزي  تو با رقيب من آميزي ز من چو بخت من بگريزي ز آه من نمي پرهيزي 
ماه مني تو آرزوي دلخواه مني اگر که عشق جانکاه مني جدا ز من کجايي 
گر نفسي به قلب بي کرانم برسي نمي دهي دل خود به کسي از بس که بي وفايي
نه کسي آيد به برم نه ز کس باشد خبرم به خدا هر جا گذرم تو جلوه گري
سوي تو آزرده دلم به بلا خو کرده دلم به غمت پرورده دلم اي اشک پری
به خدا دلهاي مني به شب من ماه مني ز گلو جان کهنه مني هم رزم مني
تو مرا از محفل من دل من شد قاتل من تو مجو از اين دل من ديوانه تري
دل داده بسي باشد چون من چه کسي باشد دلداده و دل بسته آزاده و پر بسته


Par Basteh - پربسته

باز هوای وطنم ، وطنم آرزوست
تکیه به کنعان زدنم ، زدنم آرزوست 

هجرت گل را چه کنم ، چه کنم ای صبا
برگ گلی زان چمنم ، چمنم آرزوست

چون که مشابه به رخت گشته گل
رفتن باغ ارمم ، ارمم آرزوست

چون که مشابه به لبت شد عقیق
رفتن ملک یمنم ، یمنم آرزوست

باز هوای وطنم ، وطنم آرزوست
تکیه به کنعان زدنم ، زدنم آرزوست

توبه ز می کردم و آمد بهار
ساقی توبه شکنم آرزوست

شیشه به دست گیر و بیا ساقیا
ساقی شیشه شکنم آرزوست

باز هوای وطنم ، وطنم آرزوست
تکیه به کنعان زدنم ، زدنم آرزوست

Lotfi - Baz Havaye Vatanam Arezoost - باز هوای وطنم آرزوست

چقدر این آهنگ برام خاطره انگیزه 

تا بهار دلنشین -  استاد بنان

Ali Tajvidi & Marziye - Sange Khara | مرضیه - سنگ خارا

محمد نوری (زادهٔ ۱ دی ۱۳۰۸–درگذشتهٔ ۹ مرداد ۱۳۸۹) خواننده ایرانی بود. محمد نوری موسیقی را زبانی جهانی و از آن تمام اقوام و ملت‌های روی زمین می‌دانست و از همین رو به اقتباس و الهام از هنر کلاسیک غرب معتقد بود.[۱] او برنده جایزه «خورشید طلایی» (۵۰ سال صدای متفاوت و ماندگار) در سال ۷۸ از جشنواره مهر و دارای مدرک درجه یک هنری خوانندگی از شورای عالی ارزیابی کشور و وزارت ارشاد بود. وی در سال ۱۳۸۵ (چند سال پیش از مرگش) به عنوان چهرهٔ ماندگار برگزیده شد.
نوری در تهران زاده شد و در جوانی آواز را نزد خانم اولین باغچه‌بان و تئوری موسیقی را نزد سیروس شهردار و فریدون فرزانه، اساتید هنرستان عالی موسیقی، فراگرفت. وی شیوهٔ آواز خود را متأثر از بافت و غنای زخمه‌ایِ اساتیدی چون حسین اصلانی، ناصر حسینی، و محمد سریر می‌داند.

دههٔ بیست، دوران آغاز نوعی تفکر در شعر و موسیقی آوازی درمیان مردم ایران، به‌ویژه نسل جوان بود که بخشی را می‌توان متأثر از نشر و پخش وسیع‌تر موسیقی علمی و آثار فولکلور کشورهای مختلف جهان ازطریق رادیو و صفحات گرامافون دانست. «محمد نوری» در همین سال‌ها - سنین نوجوانی - با خواندن اشعار نوینی که برروی نغمه‌های روز مغرب‌زمین و برخی قطعات کلاسیکِ آوازی سروده شده‌بود، کار خوانندگی را آغاز کرد. او طی سال‌های بعد، با تکیه بر تحصیلات هنرستانی و دانشگاهی خود، توانست هویت مستقلی به این اندیشه و گرایش ببخشد و با اجرای آثار اساتیدی که قبلاً ذکر آنان رفت، فضای متفکرانه‌ای به گونهٔ آوازیِ خویش دهد.

آوازهای این استاد، طی پنج دهه، درمیان سه نسل، شأن و اعتبار ویژه‌ای کسب کرده‌است. این هنرمند در حاشیهٔ سال‌های پرتلاش، با اجرای بیش از سیصد قطعهٔ آوازی، تقریر و ترجمهٔ مقالات و سرودن اشعاری از ترانه‌های ماندگار، بیش از پیش خود را در دل مردم این مرزوبوم جا داد. او اخیراً چند اجرا به نفع بیماران خاص داشت. صدای او برای نسل گذشته یادآور لحظه‌های خوب و مهربانی‌های سرشار، و برای نسل امروز، آفرینندهٔ شیرین‌ترین خاطرات است. وی ترانه‌های میهنی زیادی اجرا کرده‌است. یکی از مهمترین و معروف‌ترین ترانه‌های وی، جان مریم نام دارد که آهنگ زیبای آن از ساخته‌های خود نوری است.

نوری در کنار تحصیل در رشته ادبیات زبان انگلیسی و رشته نمایش، آواز ایرانی را نزد اسماعیل مهرتاش آموخت. بعد از آن نزد اساتید هنرستان عالی موسیقی «سیروس شهردار» و «فریدون فرزانه» و«مصطفی پورتراب» رفت و از آن‌ها تئوری موسیقی، سلفژ و نوازندگی پیانو را فراگرفت. آواز کلاسیک را نزد اولین باغچه بان و فاخره صبا آموخته و شیوه آوازی خود را با تاثیر از استادانی چون حسین اصلانی، ناصر حسینی پیدا کرد و رفته رفته به شیوه منحصر به فرد خود دست یافت. شیوه‌ای که به سختی می‌توان آن را در زیر شاخه‌ای از شاخه‌هایی چون پاپ، کلاسیک و... گنجاند.او پس از انقلاب اسلامی و پس از مدتی سکوت، فعالیت هنری خود را با آلبوم در شب سرد زمستانی همراه با فریبرز لاچینی و احمدرضا احمدی در سال ۱۳۶۸ از سر گرفت و این همکاری بعدها با آلبوم آوازهای سرزمین خورشید ادامه یافت. اندگار]] موسیقی انتخاب و معرفی شد. او فارغ‏‌التحن اشعاری از ترانه‌های ماندگار، بیش از پیش خود را در دل مردم این مرزوبوم جا داد. او در سال‌های صیل از هنرستان تئاتر، زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران، و مبانی تئاتر از دانشکدهٔ علوم اجتماعی بود. وی به لحاظ پایبندی به اخلاقیات و پرهیز از دروغ و فریب به جایگاه والایی در بین مخاطبان و در اجتماع دست یافت.این استاد، طی پنج دهه، درمیان سه نسل، شأن و اعتبار ویژه‌ای کسب کرد. این هنرمند در حاشیه سال‌های پرتلاش، با اجرای بیش از سیصد قطعه آوازی، تقریر و ترجمه مقالات و سرودآخر عمر چند اجرا به نفع بیماران خاص داشت. صدای او برای نسل گذشته یادآور لحظه‌های خوب و اجرای ترانه‌های مختلف محلی آذری، گیلکی، شیرازی و... او همچون «جان مریم»، «شالیزار»، «واسونک»، «جمعه بازار» و... به لحاظ احساس و لهجه در نهایت زیبایی و استادی است.در سال ۱۳۸۵ او از سوی سازمان صدا و سیما به عنوان [[چهره مانی‌های سرشار، و برای نسل امروز، آفریننده شیرین‌ترین خاطرات است. وی ترانه‌های میهنی زیادی اجرا کرده‌است که هر یک اوج حس وطن دوستی را در دل ایرانیان بیدار می‌کند. یکی از مهم‌ترین، زیباترین و معروف‌ترین ترانه‌های وی، جان مریم نام دارد.سرانجام پس از سال‌ها مبارزه با بیماری سرطان مغز استخوان و وخامت وضعیت جسمانی در شامگاه ۹ مرداد ۱۳۸۹ در بیمارستان جم در تهران به دیار باقی شتافت


نمی شه غصّه ما رو ٬ یه لحظه تنها بذاره
نمی شه این غافله ٬ ما رو تو خواب جا بذاره
ما رو تو خواب جا بذاره
دلم از اون دلای ٬قدیمیه از اون دلاست 
که می خواد عاشق که شد ، پا روی دنیا بذاره 
پا روی دنیا بذاره
دوست دارم یه دست ، از آسمون بیاد ما دوتا رو
ببره از اینجا و ٬ اون ور اَبرا بذاره
تو دلت بوسه می خواد، من می دونم امّا لبت 
سر هر جمله ی دلش ، می خواد یه امّا بذاره
بی تو دنیا نمی ارزه ،تو با من باش و بذار 
همه دنیا منو ، همیشه تنها بذاره

نمی شه غصّه ما رو ٬ یه لحظه تنها بذاره
نمی شه این غافله ٬ ما رو تو خواب جا بذاره
ما رو تو خواب جا بذاره
دلم از اون دلای ٬قدیمیه از اون دلاست 
که می خواد عاشق که شد ، پا روی دنیا بذاره 
پا روی دنیا بذاره

من می خوام ،تا آخر دنیا ، تماشات بکنم
اگه زندگی برام چشم تماشا بذاره
دوست دارم یه دست ، از آسمون بیاد ما دوتا رو
ببره از اینجا و ٬ اون ور اَبرا بذاره
تو دلت بوسه می خواد، من می دونم امّا لبت 
سر هر جمله ی دلش ، می خواد یه امّا بذاره
بی تو دنیا نمی ارزه ،تو با من باش و بذار 
همه دنیا منو ، همیشه تنها بذاره

آرزوها - محمد نوری

خونه‌ی باهار
خواننده و اهنگساز : عليرضا پوراستاد
تنظيم : محمد مهر

Khone Bahar

 'ای امید دل من کجایی'
آواز : استاد غلامحسین بنان
آهنگساز : پرویز یاحقی 
ترانه سرا: اسماعيل نواب صفا 
 دستگاه شور
 
ای امید دل من کجایی ؟
همچو بختم کنارم نیایی
آشنا و سوز و دیرآشنایی
یا بلای دل مبتلایی
بی وفا ، بی وفا ، بی وفایی
تو غارتگر عقل و هوشی
به آزار جانم چه کوشی ؟
چو مِی بارم بر جان خروشی
تو غارتگر عقل و هوشی
به آزار جانم چه کوشی ؟
چو مِی بارم بر جان خروشی
چه خواهم از تو ، جز نگاهی ؟
چه خواهی از جانم ، چه خواهی ؟
ندارم جز عشقت گناهی
ندارم جز عشقت گناهی
بر سیه بختی من گواهی
چون دو چشم مستت ئل سیاهی
کو به غیر از آغوشت پناهی ؟
آتشی ، سرکشی ، فتنه جویی
آفتی ، خانه سوزی ، گناهی
عشق من جان را چه کاهی ؟
ماه من ! مجلس آرا تویی تو
عشق من ! شادی افزا تویی تو
روشنی بخش دل ها تویی تو
راحت جان شیدا تویی تو
سرگردان از چه با ما تویی تو ؟

آرزوها - محمد نوری

afshari_2000_4

Recent comments

مهدی مطبوع

mehdihabibimehr

Mereli

Sourena Barati

Related tracks