مُطيعيّات

أربعينك تسوه يا بو سكنة كل ما بالعمر 
یا اباعبدالله، اربعین تو با تمام زندگی برابر است
 
أربعينك ذكريات و ما يتانيها الصبر  
یا حسین، اربعین تو خاطراتی است که کسی را یارای صبر در برابر آن نیست
 
الجراحات احْسَبِتها وْ مَـقدر احصيها اشكِثُر
آمدم تا زخمهایت را بشمرم ولی از بس زیاد بودند، نتوانستم
 
أعتذر مـنّـك يــ مـولاي وْ مِــن الزهــره العِــذُر
ای مولای من! از شما و حضرت زهرا عذر میخواهم
 
صعبة أبدأ مدري من راسك و من ذاك الحَجَر
سخن گفتن درباره مصیبت شما دشوار است. از سر شروع کنم یا از سنگ؟
 
خلّف الجبهة جـــريحة و الأثـر ظَــل منحــفُـر
سنگی که آمد و پیشانی مبارکتان را مجروح کرد در حالی که خون از آن جاری واثر سنگ باقی بود
 
لو أقول الخيل داســـت صــدرك وْ أصبح حُفَر
یا اینکه درباره اسب هایی صحبت کنم که بر سینه شما تاختند و آن را حفره حفره کردند
 
هَــم صعُــب أذكــر عقيـلتكم بعــد ذاك الخـدر
سخت است که درباره زینبتان صحبت کنم که بعد از آن همه حجاب و جبروت
 
تركب اعلى النــوق و ترحـــل للشماتة و الأسُر
بر شتری سوار شد که دشمن افسارش را به دست داشت و او را به اسارت بردند و در راه ها و بازارها گرداندند
 
لكن الأصعب يـبو السجّاد مــن هـــذا الأمــر
یا اباعبدلله، سخت تر از همه اینها این بود که
 
إنّها شافت صاعــد ابسيفه على صدرك شمُر
زینب دید شمر با شمشیرش بر سینه ات نشسته است
 
أربعينك نار تلهب ما يطفيها الدهر
اربعین تو آتشی است که زبانه می کشد و روزگار نمیتواند آن را خاموش کند



اربعینک یبوالسجاد - میثم مطیعی

آقا تو دلم دریای غمه
یا مولاي! بحر حزنك في قلبي 
 
سرمایه ی من چشم ترمه
وكل ما لدي هو عيني الباكية
 
هرجا که مي رم حرف حرمه
أينما أذهب،أسمع الكلام عن الحرم
 
اگه می‌بینی که بی تابم
إن کنت تراني لا أتمالك نفسي
 
برای حرم اربابم
فهذا دلیل علی شوقي لحرم مولاي
 
به هوای تو نمي‌خوابم ... اربابم
حتى تركت النوم في هواك... مولاي
 
(حسین وای ... حسین وای)
حسين آه.... حسين آه
 
**
 
از دل غم تو بیرون نمی ره
لا يخرج حزنك من قلبي
 
اسمت که میاد گریم مي‌گيره
وأبكي عندما أسمع اسمك
 
نوکر بدونه ارباب می‌ميره
الغلام يموت بدون مولاه
 
کسی که دل به تو مي‌بازه
من باعك قلبه
 
خدا بهش نگاه میندازه
ينظر اليه الله نظرة
 
مجلس روضه آدم سازه ... اربابم
المأتم يجعل المرء إنسانا... مولاي
 
(حسین وای... حسین وای)
حسين آه... حسين آه
 
***
 
مَولايَ سَرَى شَوقٌ بِدَمي
مولای من! شوقی در خونم جاری شد
 
حَتّى انْتَثَرا عِقدُ الكَلِمِ
که توان سخن گفتن را از من گرفته است
 
يا ليتَ أرى نُورَ الحَرمِ
ای کاش نور حرمت را ببینم
 
على مَراكِب دَمْعَاتي
بر مرکب اشکم
 
حَمَلتُ مَعِيَ آهاتي
سوز دلم را با خود می کشم
 
أَتَيتُ أَبُثُّ حَسراتي... و شوقي
آمدم تا حسرت هایم و شوقم را ابراز کنم
 
حُسين آهٍ ...حسين آهٍ
آه یا حسین... آه یا حسین
 
***
 
مَولايَ و مَا أسْمَى الذِّكْرَى
مولای من! چقدر اربعینت بزرگ است
 
نَحياكَ كَمَالاتٍ كُبْرَى
ما کمالات بزرگ تو را زنده نگه می داریم
 
عِزّاً: إيماناً أو نَصْرا
عزت، ایمان و پیروزی
 
تَخِذْناكُمُ لنا قَادَةْ
شما را به عنوان رهبرانمان برگزیدیم
 
بكمُ الحَياةُ وَقّادَةْ
شعله زندگی با شما فروزان است
 
فَصِرْنا في العالمِ سَادة .. بالحقِّ
به حقیقت...‌با شما در جهان به سروری رسیدیم
 
حُسين آهٍ ...حسين آهٍ
آه یا حسین... آه یا حسین
 
***
 
زُوّارُكَ يا لُغَةَ القَلْبِ
ای زبان دل! زائران تو 
 
جَاؤوكَ عَلَى رَغْمِ الرُّعْبِ
علی رغم خطرات و ترس های راه به نزد تو آمدند
 
يَتْلُون لِآيَاتِ الحُبِّ
در حالی که آیه های عشق را تلاوت می کنند
 
قَدِ اجْتَازُوا بِكُمُ العُنْفَا
با شما به خشونت ها توجهی نکردند
 
و كَربَلا لَهمُ مَرْفَا
کربلا لنگرگاه آن هاست
 
و بِهَا الآلَامُ تُسْتَشْفَى.. بِالعِشْقِ
و دردهایشان با کربلا شفا پیدا می کند... با عشق
 
حسين آه ...حسين آه
آه یا حسین... آه یا حسین
 

هرجا که می رم حرف حرمه - میثم مطیعی

دلم رو بردی به دیدارت، شرمنده ام حسین جان
منم خاک پای زوارت، شرمنده ام حسین جان
زمین حیرون، آسمون گریون سراغتو می گیرن
ملائک جز مجلس ذکرت، جای دیگه نمی رن
خدا می دونه همه عالم، برای تو می میرن
آی
بازم اربعین کربلایی ها
پیاده میان از دل صحرا
به دلداری مادرت زهرا
آی
من و گریه ی بی صدا اینجا
داره عطر خون خدا اینجا
شدن روضه خون، انبیا اینجا
(غریب آقا، ای غریب آقا)

خدا روی لوحه ی عرشش، نام تو رو نوشته
شده مولا بیرق یادت، بال و پر فرشته
به چشمای گریه می خونیم، زیارت نامه ها رو
یه روز از دست تو می گیریم، رضایت نامه ها رو
چی می شه امضا کنی مولا، شهادت نامه ها رو
آي
برای دل این همه زائر
می خونه کسی، روضه ی جابر
به کرب و بلا می رسیم آخِر
آی
یکی می خونه روضه ی اصغر
میشه تازه داغ علی اکبر
امان از دل زینب مضطر
(غریب آقا، ای غریب آقا)

شاعر: میلاد عرفان پور

بازم اربعین کربلایی ها، پیاده میان از دل صحرا - میثم مطیعی

زائر! ز خود برون آ، وقتِ سفر رسیده
پا در ره ولا بگذار
جابر! به سوگ مولا ماه صفر دمیده
خود را به جاده ها بسپار
به قلب سالک نیست/اثر ز بیم ِ بلا
ز خود سفر باید/ به سوی کرب و بلا
چه بیم اگر این ره/ سوی بلا افتد
خوشا سری کزتن/ به کربلا افتد
اگرچه ناقابلم سر من فدای راه حسین
به غیر سر مرکبی ندارم برای راه حسین

جابر! به جای زینب، جای رباب و لیلا
باید سفر کنی امروز
زائر! به جای شیعه، سوی مزار مولا
باید خطر کنی امروز
به نوحه و افغان/به جاده باید رفت
به یاد طفل حسین/ پیاده باید رفت
ببند احرامی/ که عید قربان است
مسیر کرب و بلا/ بدون پایان است
صبا! تو خود را، به صحن مولا، به آن سرا برسان
صدای ما را، سلام ما را، به کربلا برسان

داغ تو مرهمی تا صبح ابد ندارد
ای قبله ی دل عالم
الله اکبر از این ماتم که حد ندارد
الله اکبر از این غم
حبیب آمده بر/ حبیب می گرید
به غربتِ مردِ/ غریب می گرید
اگر که بی پاسخ/ سلامِ جابر بود
بدان بدونِ سر/ امامِ جابر بود
بمیرم آخر، بمیرم آخر، به غربت مولا
غریبِ مادر، فتاده بی سر، به دشت کرب و بلا

با خاطری غمین و با قامتی شکسته
در زیر بار ماتم ها
سوی مدینه آمد این کاروان خسته
بی ساربان خود اما
چه مجلسی برپا/ در این غم آباد است
که روضه خوان اینجا/ امام سجاد است
که سنگ می گرید/ که خاک می موید
دمی که زینب از/ حسین خود گوید
ز چله ی غم، نشد که زینب، دمی شود بیرون
چهل صباح و چهل مساء از غم تو گرید خون

شاعر: حسن صنوبری

زائر ز خود برون آی وقت سفر رسیده - میثم مطیعی

بردم از کوفه تا شام غوغا... با خودم کربلای غمت را
حملتُ معي من الكوفة حتى الشام رزية كربلائك

بس که خون گریه کردم ز داغت ... لاله روییده صحرا به صحرا
 بكيت من مصيبتك كثيرا حتى نامت زهرة التوليب في كل الصحراء

آه، از چهل شب غربت آه، از چهل شب حسرت آه، از دل بی طاقت
 آه من غربة أربعين ليلة ... آه من حسرة أربعين ليلة ... آه من فؤاد لا يصبر

(آه یاحبیبی حسین)

الضحايا تُحاكِي الضحايا: ... صَوَّبتْ أُمنياتي البلايا
قربانيان اسارت همچون قربانيان قتل‌ و کشتار روز عاشورا هستند
[ و زبان حال زينب کبری سلام الله علیها چنین است]: تير بلاها آرزوهايم را دريده است.

وارْتَوتْ من شُحُوبِي الرَزايا... وأَغَمَّتْ حياتي المنايا
غم‌ها و مصيبت‌ها از دگرگونی رنگ چهره‌ام جان گرفتند ... و مرگ عزيزانم صفای زندگی‌ام را تيره کرده است

هَدَّتْ قِوايَ السُّرَى ... ألْهِمْ فؤاديْ صَبْرا .... وأنتَ فوقَ الثرى
[ای حسین] راه رفتنم در شب توان مرا از بین برده ... به دل من صبر بده ... در حالی که تو خود بر روی خاک‌ افتاده‌ای

(آهٍ ... حبيبي حسين)
آه ای حبیب من ای حسین (ع)

كربلا شُعلةٌ ليسَ تُطفى .... لستُ أسطيعُ مولايَ وَصفا
کربلا شعله‌ای است که خاموش نمی‌شود ... مولای من، نمی‌توانم آنچه بر ما گذشت را برایت وصف کنم

عَصَفَ الموتُ بالسِبطِ عَصفا .... وهو نَبعُ الحياةِ المُصَفَّى
طوفان مرگ بر فرزند پیامبر هجوم آورد ... در حالی که او خود چشمه زلال زندگی است

يا مُفرَداً حَيرانا ...يا من قضى عَطشانا ... يا من بقى عُريانا
ای تنهایی که در کار خدا حیران مانده‌ای ... ای کسی که تشنه کام لحظات می گذرانی ... ای کسی که عریان بر روی خاک افتاده‌ای

(آهٍ...حبيبي حسين)
آه ای حبیب من ای حسین (ع)

أهطَلَ الدَمعَ غَیمُ العِتابِ .... حانَ للبَدرِ وقتَ الغِیابِ
سرزنش ها (و اندوه از دست دادن تو) اشک مرا جاری ساخت ... لحظه غروب مهتاب فرا رسيده است

هَیَّجَت لَوعَتی و انتِحابی ..... أربعينٌ مَضَت بالعَذاب
چهل روزی که با عذاب و سختی سپری شد.... عشق درون و اشک سوزانم را به غلیان در آورده است

نَحنُ الأُساری جِئنا .... من بَعدِ أن سُبِینا .... عُدنا فَقُم حَیِّینا
ما اسیران آمده ایم ... پس از اینکه به اسارت درآمدیم ... اکنون بازگشته ایم پس برخیز و به ما خوش آمد بگو

(آهٍ...حبيبي حسين)
آه ای محبوب من ای حسین (ع)

شعر فارسی: محمد مهدی سیار
شعر عربی: احمد حسن الحجیری از بحرین

کربلا شُعلةٌ لیسَ تُطفى- میثم مطیعی

دل سینه زن را چهل شب/ به پابوس یاد تو بردیم
به این روضه ها خو گرفتیم/ به این نوحه ها دل سپردیم
به آن مصحف پاره پاره/ که بسم اللهش مانده بر نی
به آیات کهف و رقیمی/ که خونینْ لبش خوانده بر نی
نظر کن به این دل/ که چلّه نشین است
پر از شوق دیدار/ در این اربعین است
(یاحسین یابن الزهرا)

دلم مثل این کاروان ها/ دوباره شده زائر تو
خوشا گریه در اربعینت/ خوشا روضه جابر تو
اگر جابرت رفته از هوش/ کنار مزار تو مولا
چه بر زینب تو گذشته/ که بر نیزه دیده سرت را
دمادم به لبها/دم یا حسین است
که عهد دل ما/ فقط با حسین است
(یاحسین یابن الزهرا)

به یمن ولایت گرفتیم/ زمهر تو خطّ امان را
بمیریم و هرگز نگیریم/ امان نامه دشمنان را
که مستکبران زمان را / نباشد در این سرزمین راه
نبیند کسی ذلّت ما / به حکم و لن یجعلَ الله
وَ لَنْ یَجْعَلَ اللَّهُ لِلْکافِرینَ عَلَى الْمُؤْمِنینَ سَبیلا
نلرزد دل ما / ز تهدید و تحریم
ره ما حماسه ست/ نه سارش نه تسلیم
(یاحسین یابن الزهرا)

شاعر: مهدی سیار و میلاد عرفان پور

دل سینه زن را چهل شب - میثم مطیعی

ز داغ تو دل حزین است،‌ به یادت چله نشین است
القلب حزین من مصیبتك، ویبکي علیك أربعین یوما

همه آرام و قرار این دل زیارت در اربعین است
و کل أمنیاته أن یزورك فی أربعینیّتك

سپردم دل را به جاده، میایم پای پیاده
ترکت قلبي في طریقک، أسیر إلیك حافیاً

ره عشق است و ندارم باکی اگر خاری در کمین است
الطریق طریق العشق ولا أخاف من أن یکون مفروشا بالأشواك

(جان و جانان من، عشق و ایمان من، با تو پیمان من، حسین)
یا نفسی و عزیزی، یا عشقی و إیمانی، عهدی معک یا حسین

ألا يا حجَّ الحنينِ، سَقاكم زَمزمُ عَيني
ای حج عشق (کنایه از زیارت امام حسین) شوق زیارتت اشک از دیدگانم جاری ساخت

تُلبّيكُم سيّدي أشواقي بإحرامِ الأربعينِ
هوای شوقم با احرام اربعین به ندای شما لبیک می‌گوید

و شوقاً يهفُو جَبيني، یُؤدّی لو سجدتينِ
پیشانیم مشتاق است تا در نماز عشقت برخاک بیفتد

ويَسعى بين الصفا و المروى لعباسٍ و الحسينِ
و بین صفا و مروه عباس و حسین سعی به جای‌ آورد

لو قطّعوا كفّي، لو قطّعوا رِجلي، أمضي لكم زَحفاً، حسين
ای حسین! اگر دستم را جدا کنند، اگر پایم را قطع کنند سینه خیز به سویت می آیم

یا سیدی خُذني، قد فتَّني حُزني، أشتاقُکم حدَّ الحَنین
مولایم مرا دریاب، غم تو ویرانم کرد، دلتنگ و مشتاق شما هستم

(یا سیدی خذني، حسین)
مولایم مرا دریاب


أتاكُم هُدهدُ قلبي جَناحاهُ نارُ حبّي
هدهد قلبم به سوی شما آمده است و دو بال او آتش عشق من است

أتاكِ يا كربلا مشتاقاً يُلبِّيكِ وآحسيناه
و مشتاقانه، لبیک گویان و با ندای واحسیناه به سوی تو آمده است

حَنيناً عرشُ هواكَ بِلمحِ الطّرفِ أتاكَ
هوای عشق والای تو بر قلبم نشسته است، و با چشم بر هم زدنی به سوی تو می‌آید

مَشى طيّاراً معَ الزُّوارِ بآهاتٍ وآحسيناه
قلب من به همراه زائرانت، با ناله واحسیناه به سوی تو پرواز می‌کند

تَحلُو بكَ الآهُ، لاعذّبَ اللهُ، قلباً بهِ حبُ الـ ـحسين
دردها با تو شیرین می‌شود، خداوند عذاب نکند قلبی که محبت حسین در آن است

یا سیدی خُذني، قد فتَّني حُزني، أشتاقُکم حدَّ الحَنین
مولایم مرا دریاب، غم تو سرگردانم کرد، دلتنگ شما هستم

(یا سیدی خذني، حسین)
مولایم مرا دریاب


شعر فارسی: محمد مهدی سیار
شعر عربی: خانم آیات القُرمُزی از بحرین (بانوی شاعره بحرینی که به خاطر یک قصیده مدتها در زندانهای آل خلیفه اسیر و شکنجه شده است)

یا سیّدی خُذنی - میثم مطیعی

مداحی فارسی - عربی از زبان جاماندگان زیارت اربعین

میاد خاطراتم جلوی چشام
تمر ذکریاتی أمام عيوني

من اون خستگی تو راهو می خوام
أريد تلك المشقة في الطریق

می‌خواستم مثه اهل بیت حسین
أريد أن أمضي فی هذا الطريق

با اهل و عیالم، پیاده بیام
بأهلي کما کان الحسین مع أهل بيته

آه حسرت توو سینمه و می باره چشام به پای غمت
قلبي مليء بآه الحسرات، تذرف عيوني دموعا لحزنك

این غم کم نیست لیاقتشو ندارم آقا، بیام حرمت
لیس هذا الحزن بقلیل، وأنا لا أستحق أن آتی إلى حرمك

جاده به جاده، پای پیاده
بكل طريق، أخطو خطواتي

جا موندم اما زائر زیاده
بقيت أنا رغم كثرة الزوار
 
***
 
پریشونه حالم فدای سرت
إن حالي مضطربة، فداء لرأسك

فدای پریشونی خواهرت
فداء لاضطراب أختك

این اشکام برای خودم نیست فقط
ليست دموعي من أجلي

دلم توو خرابه ست پیش دخترت
بل و قلبی مع إبنتك في خرابة الشام

من جاموندم، ولی نه مثه، سه ساله ای که غمت رو خرید
بقيت أنا، لكن ليس مثل الطفلة التي اشترت حزنك

من جا موندم شبیه کسی که هر چی دووید ولی نرسید
بقيت أنا، كمن جرى ولم يصل الی مقصده

جاده به جاده، پای پیاده
بكل طريق، و أخطو خطواتي

جا موندم اما زائر زیاده
بقيت أنا رغم كثرة الزوار

***
 
أنا قد حُرِمْتُ مِنَ الأربعينْ
من از اربعین محروم شدم
 
و قَلبي عليكَ يأنُّ أنينْ
در حالی که قلبم برای تو آه می کشد
 
أيَمْضِيْ الجَميعُ و أبقَى هُنا
آیا همه بروند و من در اینجا بمانم؟
 
أُسَكِّنُ شَوقي و أُطفِي الحَنين ؟!
آیا از اشتیاقم به شما را ساکت کنم یا از دلتنگی ام بکاهم؟
 
آهٍ حسين ... لقد قَتلوكْ... لقد ذَبحوكْ... و أنت رَمِيْ
آه یا حسین... تو را کشتند... تو را سر بریدند... وبر خاک افکندند
 
يا سيِّدي ... فِداكَ أنا... و إنَّ هُنا... يَموجُ دَمي
ای مولای من! به فدای تو... که در اینجا ... خون من به جوش آمده است
 
يَبْكِي عليكَ إنسانُ عَيني
مردم چشمم بر تو میگرید
 
عَهدِي لَديكَ في الأربعينِ
عهد من با تو در اربعین است
 
***
 
اَوَدُّ الذَّهابَ إلى الأربعينْ
میخواهم راهی سفر اربعین شوم
 
لأصْرُخَ ضِدَّ العِدا " يا حُسين "
تا بر سر دشمنان فریاد بکشم "یا حسین"
 
فهذي المَسِيرةُ تَحْمِي الحَياة
راهپیمایی اربعین ضامن بقای زندگی
 
من الداعشيِّين و المُعْتَدين
از متجاوزان و داعشی هاست
 
في الأربعين... أنُوحُ عَليكْ... أتوقُ إليكْ... وكلِّيْ مُنى
در اربعین... برای تو نوحه سر میدهم ... وشیفته تو میشوم... وتمام وجودم آرزوست
 
الأربعين ... عُلُّوُ نِدا... و سَيلُ نَدى... و نبعُ سَنا
اربعین... ندای بلند... وسیل قطرات اشک...و چشمه نور جهان است
 
الأربعينُ موجُ الشُّعوبِ
اربعین موج ملت های مظلوم است
 
متى يَحينُ وقفُ الحُروبِ؟
جنگ ها چه وقت به پایان می رسند؟
 
شاعر فارسی: سید جواد پرئی
شاعر عربی: احمد حسن الحجیری از بحرین

میاد خاطراتم جلوی چشام - میثم مطیعی

بریده حنجر خداحافظ عزیز بی سر خدا حافظ
علی اکبر خدا حافظ علی اصغر خدا حافظ
تو را می سپارم به آغوش صحرا فتاده ز نی سایه ات بر سرما
من و گریه ها همسفر در بیابان تو مویه های پر از سوز زهرا
مانده، خاکستری از خیمه ها مانده، از قتلگه داغی با ما
افتد، بر روی ما چشم اعدا
(حسین خدا حافظ یابن الزهراء)

ببین از امشب برادر جان، شروع کرب و بلای من
ملائک را خیره خواهد کرد، شکوه صبر و رضای من
فتد آتش خطبه هایم پس از این به شام سیه روی این قوم بی دین
به لحن کلامم شود زنده حیدر به سعی مدامم شود زنده آئین
بردم، بعد از تو صحرا به صحرا با خود، پیغام کرب و بلا را
زینب، فدای تو یا بن الزهراء
(حسین خدا حافظ یابن الزهراء)

شاعر: محمد مهدی سیار

بریده حنجر خداحافظ - میثم مطیعی

شبيه "جُوْن"
مي خوام كه بين دستاي تو جون بدم
علی غرار جون أريد أن أستشهد بين يديك
 
غلامتم
مي خوام كه دستامو به دستاتون بدم
أنا خادمك أريدك أن تأخذ بيدي
 
مثل بلال
براي مادرت زهرا اذون بدم
على غرار بلال أريد أن أرفع الأذان لوالدتك الزهراء
 
جرم ما اينجا، عشق مولا بود
جرمنا هنا كان حب الولي
 
اين نه جرم ما، جرم زهرا بود
لم يكن هذا جرمنا  فحسب
 
توو كوچه زهرا، خيلي تنها بود
بل جرم  الزهراء أيضا التي كانت وحيدة في الزقاق
 
محاسنم به خون سر خضاب شه - فدا سرت
لحيتي مخضّبة بدماء رأسي، فداءً لرأسك
 
تن تموم بچه‌هام كباب شه - فدا سرت
أجساد أولادی تحتـرق، فداءً لرأسك
 
عيال من فدايي رباب شه - فدا سرت
أفدي الرباب بعيالي، فداءً لرأسك
 
حب علی، تقاصش اینه
هذا جزاء حب علي
 
دلم خوشه، آقام می‌بینه
وقلبي مطمئن بأن يراني مولاي
 
بالاسرم، میاد میشینه
ويزورني عند وفاتي 
 
(نعم الامير، حسين ثارالله)
 
***   ***   ***   ***
 
تموم عمر
همه آرزوم اينه كه شهيد بشم
أمنيتي طول عمري أن أكون شهيدًا
 
سياهمو
ميخوام آخرش پيشت روسفيد بشم
أريد أن أكون أبيض الوجه مرفوع الرأس لديك
 
شبيه جُوْن
ميخوام كابوس لشكر يزيد بشم
مثل جون أريد أن أكون كابوس جيش يزيد
 
چارتا اسماعيل، مي‌كنم تقديم
أقدّم لك أربعة قرابين كإسماعيل
 
مي‌سوزم توو عشق، مثل ابراهيم
واحترق بنار العشق مثل إبراهيم
 
كاري كن آقا، نوكرت باشيم
لكن اجعلني خادمًا لك
 
شيعه رو دارن مي كُشن توو دنيا - مهدي بيا
يقتلون الشيعة في كل مكان
 
توو يمن و شام و عراق و منا- مهدي بيا
يا مهدي أدرك اليمن والشام والعراق ومنى
 
چشمه‌ی خون جاریه توو زاريا - مهدي بيا
و عين الدم نابعة في زاريّا ، فعجّل على الحضور 
 
مهدي بيا، زمين شد بي تاب
يا مهدي أقدِمْ فقد نفد صبـر الأرض
 
جونِ علي، به حق ارباب
بحق علي، بحق المولى
 
عاشقاي حسينو درياب
أدرك عشّاق الحسين 
 
(يا حسين، غريب مادر)
يا حسين، غريب الزهراء
 
***   ***   ***   ***
 
زَارِيا... لَقدْ أصبَحتِ تُشْبِهي كَرْبَلا 
زاریا، شبیه کربلا شدی
 
قد سَرى... دمُ الأحرارِ فيكِ نَحْوَ العُلا 
خون آزادگان زاریا به سوی آسمان رفت
 
هذه... جَثامِينُ الشُّهداءِ في الفَلا  
این پیکرهای شهداست که بر زمین افتاده است
 
"جَوْنُ" قد جاءَا ... مِن ثَرَى الطَّفِّ  
لِلشُّهداءِ ... جاءَ في لَهْفِ 
جون، به شوق شهدای شما از کربلا آمده است
 
يَملأُ الأرجا ... مِنهُ بالعَطفِ
آمده است تا به شما اطمینان دهد و زمین را از امنیت پر کند
 
على نَهجِ  " ابنِ فُوديٍ " و " تُورِيْ" و الشُّهداء 
راه ابن فودی و شهید محمد توری و شهدای بیگناه زاریا ادامه دارد
 
و"شيخُ إبراهيمَ " شُعْلَةُ العَزمِ و الفِدا 
شیخ ابراهیم زکزکی شعله شجاعت و فداکاری است
 
مُنتصِرُونَ رَغمَ كَثرَةِ القَتْلِ و العِدا
علی رغم فراوانی قتل و دشمنی، شما پیروزید 
 
بالوَحْدَةِ ... يُرَصُّ الصَّفُّ 
صفوف امت... با وحدت محکم می شود
 
شُعوبُنَا ..للعَدلِ تَهفُوا 
ملت‌های ما ... شیفته عدالت هستند
 
جِهادُنا ..لِلدِّينِ وَقْفُ
جهاد ما به امر دین است 
 
لقد بَدَا ... للقُدسِ الزَّحفُ
حرکت به سوی قدس آغاز شده است
 
(کربلا... قامَت هَا هُنا)
اینجا کربلا به پا شده است
 

مداحی فارسی-عربی میثم مطیعی برای شیعیان مظلوم نیجریه

هرگز نهراسیم از نامردمی دشمن 
آماده ایثاریم چون احمدی روشن 
با دانش و تقوا، با صبر و بصیرت 
در راه ولایت، تا پای شهادت 
(لبَّیک یا حسین جان )
 
***   ***   ***
 
در سنگر دانشگاه هم درس شهیدانیم 
در خط مقدم چون تهرانی و چمرانیم
آوای «رجالٌ صَدَقُوا... » به دل ماست 
غوغای «و مِنهُم مَن یَنتَظِر..» اینجاست
(لبَّیک یا حسین جان ) 
 
***   ***   ***
 
رزمنده جانانیم، دلداده ثارالله 
هم عهد شهیدانیم در مکتب روح الله
تا نغمه لبَّیک، شد ورد لب ما 
هر لحظه جهاد است، در روز و شب ما
(لبَّیک یا حسین جان )

شاعر: محمد مهدی سیار
 

هرگز نهراسیم از نامردمی دشمن  - میثم مطیعی


به هر جا و هر لحظه دارد/ برادر هوای برادر
نشد یک نفس کم گذارد/ برادر برای برادر
مرام حسین و حسن چیست؟/ برادر فدای برادر
کنون روبروی حسین است/ رخ آشنای برادر
به پایت می افتم/ عموجان عموجان
بده اذن میدان/ بده اذن میدان
(الوداع عمو جانم)

اگر تشنه بودم عموجان/ غم تو مرا تشنه تر کرد
عموجان ببین غربت تو/ مرا چون پدر خونجگر کرد
در آغوش تو گریه هایم.../ در آغوش من گریه هایت...
خوشا ارباً اربا چو اکبر/ فداکردن جان برایت
بیابان به جنت/ بدل شد عموجان
به کامم شهادت/ عسل شد عموجان
(الوداع عمو جانم)

امام زمان یابن زهرا / به داد زمین و زمان رس
دوباره دمشق و غریبی / ببین زینبت مانده بی کس
بیا و بگو یا لثارات / که با این نوا جان بگیریم
بیا تا حریم خدا را / از این بت پرستان بگیریم
بیا یابن زهرا/ که چشم انتظاریم 
که غیر از تو دیگر/ پناهی نداریم
(العجل یابن الزهرا)

شاعر: مهدي سيار و ميلاد عرفان پور

امام زمان یابن زهرا، به داد زمین و زمان رس - میثم مطیعی


كُلُّ حياتِنا كربلاءُ
کربلا همه زندگی ماست
 
مِنها بِنا يَجري الكبرياءُ
و شوکت و شرافت ما از کربلا نشأت می گیرد
 
مِثلَ أبي الفضلِ قَبْضَاتُنا
مشت های ما مانند مشت های حضرت ابوالفضل است
 
على الكُفرِ نحنُ أشدّاءُ
[طوری که] ما علیه کفر بی رحم و سرسخت هستیم
 
لبيكَ يا حسينُ لبيكْ
لبیک یا حسین، لبیک
 
كلُّ الوجودِ رَهنُ عينيكْ
تمام وجود ما در گرو چشمان توست
 
إنَّا سمعنا صوتَ المُناِد :
ما صدای منادی را شنیدیم که می گفت:
 
حَيَّ على ساحاتِ الجهادِ
«به میدان های جهاد بشتابید»
 
***
 
قد أذبلَ الليلُ وَردَ الصُّبحِ
چرا که [ظلمتِ] شب، شکوفه ی صبح را پژمرده ساخته است
 
و ضاعَفَ الشَّوكُ جَرْحَ الجُرْحِ
و خار [های آن]، جراحت زخم را افزایش داده
 
مِن عِطره الدَّامي تَعلُو أَرْجاً
ظُلامَةُ الزَّيتونِ و القَمحِ
عطر خون آلود آن زخم رایحه مظلومیت زیتون و گندم را می پراکند
 
هذي الأرضُ أرضُ الشَّهادة
این سرزمین، سرزمین شهادت است
 
فيها يَسمُو مَعنى الإرادة
و معنای اراده از اینجا [به آسمانها] بر میخیزد
 
لبنانُ يَحكي قِصةَ شَعبٍ
لبنان قصه مردمی را روایت می کند
 
واعٍ قويٍّ في الحَربِ صَلْبٍ
که هوشیار، نیرومند و در جنگــها استوار هستند.
 
***
 
هذا شِعاريْ بين يديكاْ
این شعار من است که
 
لبيك حزبَ الله لبيكاْ
«لبیک حزب الله لبیک»
 
هذا نداءُ أعماقِ قلبي
این ندای درون من است
 
لبيك نصرَ اللهِ لبيكاْ
«لبیک یا نصرالله لبیک»
 
مُقاومةٌ اْسلاميَّة
تُفني وجودَ الصَّهيونيّة
همین، مقاومت اسلامی است که صهیونیست ها را از هستی ساقط میکند
 
يا قدسُ إنَّا حتما سَنأتي
ای قدس ما حتما [به سوی تو] می آییم
 
أنتِ عروسُ العَالمِ  أنتِ
[زیرا] این تویی که عروس جهان هستی
 
شاعر: احمد حسن الحجیری

لبیک نصر الله لبیکا - الرواد میثم مطیعی

ای حجاب تو آیۀ رحمت خدا بر زمین - میثم مطیعی

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ‏


بی تو مولا در گلویش استخوان دارد -  میثم مطیعی

www.MeysamMotiee.ir

سید و مولا حسین، آرام دل ها حسین | میثم مطیعی

فلسطین انتفضی | الرواد میثم مطیعی

تو چشمام اشک غم - حمید علیمی

آمدم ای شاه پناهم بده - استاد کریم خانی

🌙 الـلَّـهُـمَّ رَبَّ شَـهْـرِ رَمَـضَـان

مُطيعيّات

AhmadHNaji