دستگاه شور- گوشه‌ی حسینی

تَوَكَّلْتُ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لا يَمُوتُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدا وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيرا

سُبحانَ اللهِ وَالحَمدُلِلّهِ وَ لا اِلهَ اِلّا اللهُ اَکبَرُ

إِنَّ اللَّـهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ ۚ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا

إِلَهِي كَيْفَ تَطْرُدُ مِسْكِينا الْتَجَأَ إِلَيْكَ مِنَ الذُّنُوبِ هَارِبا أَمْ كَيْفَ تُخَيِّبُ مُسْتَرْشِدا قَصَدَ إِلَى جَنَابِكَ سَاعِيا [صَاقِبا] أَمْ كَيْفَ تَرُدُّ ظَمْآنَ وَرَدَ إِلَى حِيَاضِكَ شَارِبا كَلا وَ حِيَاضُكَ مُتْرَعَةٌ فِي ضَنْكِ الْمُحُولِ وَ بَابُكَ مَفْتُوحٌ لِلطَّلَبِ وَ الْوُغُولِ وَ أَنْتَ غَايَةُ الْمَسْئُولِ [السُّؤْلِ‏] وَ نِهَايَةُ الْمَأْمُولِ إِلَهِي هَذِهِ أَزِمَّةُ نَفْسِي عَقَلْتُهَا بِعِقَالِ مَشِيَّتِكَ وَ هَذِهِ أَعْبَاءُ ذُنُوبِي دَرَأْتُهَا بِعَفْوِكَ وَ رَحْمَتِكَ،وَ هَذِهِ أَهْوَائِيَ الْمُضِلَّةُ وَكَلْتُهَا إِلَى جَنَابِ لُطْفِكَ وَ رَأْفَتِكَ




فرازی از دعای صباح -  سیدحسین طاهرزاده

Live performance by Erwin Khachikian featuring Mane Tonoyan in Yerevan, Armenia

'Yeraz' Live

Selection Of Works

موسم بهار مرتضی حنانه

مداد تو را روی کاغذ قرار می‌دهد

تو روی کاغذ

جایی میان داستان

و احتمالا روی مبل

قرار

آرام

می‌گیری

 

از وقتی از موزیک نوشت

ریتم دستانت روی دسته مبل از سر تشویش

به گره و مچاله‌کردن‌های حسرت گاه و بی‌گاه لبه لباست

و به دندان‌گزیدن‌های گوشه لبت به افسوس

اضافه شده

 

ساعت زمان مشخصی را اعلام نمی‌کند

تنها جایی اسم از آن برده شده

 

و همه این‌ها از انتظاری می‌گویند که تو گویی کشیده‌ای

هم‌چون

نفس‌های عمیق دلهره

و

‌سیگارهای فکر، خشم، رهایی، شک و ..

سیگارهای - دیگر - انباشته شده روی میز

 

 

من

- اگر دیگر "منـ"ـی اصلا در کار باشد –

ردی ضعیف با کمی فرورفتگی

گویی روی همان مبل بوده‌ام

کنار جایی که تو نشسته‌ای

با شانه‌هایی کمی متمایل

طوری که آرام‌گاه امنی برای سرت

برای گیسوانت

باشم

 

و اگر کمی دقیق بشوی،

درمی‌یابی که اگرچه خبری از فنجان دوم در کار نیست

و هرچند، نویسنده مرا از صفحه خارج کرده‌است

اما او هنوز خوب نمی‌داند

آن‌همه ته‌سیگار

کار تنها تو نبوده

و هنوز رد ضعیفی از فنجان من روی شیشه میز باقی مانده‌است

درست مانند رد ضعیف سرخی

که از لب‌های تو برداشته شده

و حتما زیر گلوی من نشسته است

 

 

اسم از ساعت آمده؛ اما رد زمان گم شده‌است

تو در تعلیقی ابدی

به سر خواهی برد

 

و او به راستی نمی‌داند ساعت را به کجای زمان برگرداند

بی که گیسوان تو روی جای شانه‌های من جا خوش کند

یا دستان تو از گره پیراهن جدا شود

و در جایی که دستان من بوده، جای بگیرد

 

 

او فراموش کرده است

کفش‌های تو کنار در

حکایت از آن دارد که تو آمده‌ای

و من بوده‌ام

که از آغاز میزبان بوده‌

 

 

 

 

----

 

 

 

 

[داستان هر چه که هست باشد

 

من

از جایی روی میز و کنار برگه

و میان ته‌مانده‌های پاک‌کن

خوب می‌دانم

که هیچ نمی‌دانم

که آیا خاطره بهتری خواهم بود

یا

کاش آرزوی کسی

جایی میان سیاهه مداد می‌بودم؟]

 ---

Music: Residue - Loca Longobardi

---

Photo taken in Toronto Centre for the Arts, North York, Ontario
March 2017

میزبان

خداوندا دلي دريا به من ده
در او عشقي نهنگ آسا به من ده
حريفان را بس آمد قطره اي چند
بگرد آنجا و آن دريا به من ده

Www.IranMusicc.Com

ساز و آواز خراسانی - حسام الدین سراج

naan-kaar-azadi

آپلود شده توسط صفحه ی تصنیف و آوازهای ایرانی 

شعر در ستایش عشق دکتر شفیعی کدکنی با صدای خود ایشان

صدای کف زدنت کبک‌های کیهانی را برای من که زمینی هستم بیدار می‌کند

منی که دست ندارم چگونه کف بزنم؟

ولی شکفته بادا لبان من که نیمه‌ماهِ نیم‌رخانِ تو را شبانه می‌بوسند

فدای تو دو چشم من که چشم‌های تو را خواب دیده‌اند

‌ببینمت تو کجایی که چهره‌ات باغی است
 ،که از هزار پنجرۀ نور می‌وزد هر صبح
و شانه‌های تو آنجا چه ابرهای سپیدی که بر بلندی آنها چه تاج چهره چه خورشیدی!
!منی که دست ندارم چگونه کف بزنم

به من بگو که کجا می‌روی پس از آن وقتها که رؤیاها تعطیل می‌شوند وَ ما به گریه روی می‌آریم
                               و،گریه به رو، کجا؟                                                                                            
                                                    
 
و سایه پشت سرت چیست در شب این که شعر من است که از پشت پای تو می‌آید
چه دستهایی داری 
   شبیه بوسه!
و خاک از تو که لبریز می‌شود ببین چه جلگه‌ای آنجا که شانه می‌خورد از بوسه‌ها و نسیم
کدام دست نیی چون تو را زده قط     
شبیه بوسه چه انگشتهای سبزی داری!
نرو
به من بگو که کجا می‌روی پس از آن وقتها که رؤیاها تعطیل می‌شوند وَ ما به گریه روی می‌آریم
                               و،گریه به رو،کجا؟ 
بمان!
منی که دست ندارم چگونه کف بزنم؟

Khatab Be Parvaneha

Veneration

Where At Night The Wood Grouse Plays

Where At Night The Woodgrouse Plays

پیش رویت دگران صورت بر دیوارند

آواز استاد شجریان
_______________________
موسیقی: 
Ólafur Arnalds 
Sorosh Masaledani

naan-kaar-azadi

Aidin Halalzadeh

Related tracks