Windorgel

"Towards There's No End" is an orchestral odyssey that navigates the liminal spaces between memory and imagination, reality and the sublime. Rooted in the composer's unique style—described as post-impressionistic—it draws upon a personal archive of memories, each a cherished relic that lends strength and vitality to the present moment.

The composition unfolds in a realm akin to perpetual twilight, a space where the sun flirts with the horizon but never fully succumbs to the night. It's a place of endless possibilities, a sanctuary for the soul where time seems to stretch and contract in a dance of light and shadow.

Musically, the piece is a marriage of minimalism and maximal emotional impact. It employs a restrained palette of motifs and themes, yet each note is imbued with a sense of urgency, as if clinging to the precipice of revelation. The atmosphere is one of "micro-dosed transcendence"—a flirtation with the ethereal that stops just short of plunging into the abyss. It's a celebration of life's complexities, a musical manifestation of holding on while letting go.

In psychological terms, the composition might be seen as an exploration of "saudade," a complex emotion that encapsulates a longing for something that may never return, yet provides a profound sense of joy and completeness. It's a work that invites the listener to dwell in the 'now,' even as it beckons towards the infinite.

Towards There's No End

Ending

Nowhere

Built in to the middle of the Croatian Adriatic coast, the Sea Organ (Croatian ‘Morske orgulje‘) was designed by architect Nikola Bašić and built by Dalmatian stone carvers. After the devastation of World War II, chaotic reconstruction transformed the sea front in to a giant, unbroken concrete wall. It remained that way until 2005, when an urban renewal project transformed the coast again.
 At the end of the vast promenade, Bašić designed a 70 metre long stair case that descends in to the Adriatic sea. Underneath the steps are 35 organ pipes built in to subterranean tunnels. A column of air, pushed in turn by the waves, blows each organ pipe. The sound emerges above ground through labiums (whistles), which play 7 chords of 5 tones each. 

for more info & recordings visit -
www.ahpuchrecords.com.au

Ah!Puch!Records! 2015 - Sea Organ, Zadar Croatia

This was a field recording on my phone of the sea organ in Zadar Croatia. https://en.wikipedia.org/wiki/Sea_organ

Zadar Sea Organ

Recording of a windorgan at the beach in Vlissingen.

Windorgel-vlissingen

Timestretched to the length of the longest recording. Now available for download / vinyl: https://heyexit.bandcamp.com/album/every-recording-of-gymnopedie-1

buy the vinyl

Every Recording of Gymnopedie 1

Autonomous Weapons

Agent 327: The Amsterdam Chase" is a cinematic orchestral theme that plunges listeners into the heart of a high-stakes chase through the streets of late '60s Amsterdam. Inspired by the visual flair of 3D animated movies and the musical sophistication of jazz and classical genres, the piece captures the relentless pursuit between Agent 327 and a quirky kleptomaniac.

Musically, the composition blends a jazzy lineup with orchestral elements, employing '20s techniques and brass with mutes to create a James Bond-meets-John Williams atmosphere. It's a quirky yet awe-inspiring musical journey that perfectly complements the animated, action-packed setting.

Agent 327 Theme

Agent 327: The Amsterdam Chase

In 1979 ontstond op verzoek van Ileana Melita, die ook Shakespeares tekst uit 1601 aandroeg, Pandarus sings, voor mezzosopraan, fluit, esklarinet en piano. Het is het eerste stuk, dat ik maakte na het afsluiten van de studie bij Ton de Leeuw. Een jaar later werd de compositie bewerkt voor sopraan, vandaar het higher in de titel.
Het is een energiek en vitaal stuk, eenvoudig van vorm. Vooral tijdens de instrumentale inleiding is goed te horen, dat van ritmische technieken à la Messiaen (o.a. canonisch) gebruik is gemaakt.

tekst:
pandarus sings
from William Shakespeare's Troilus & Cressida

Love, love, nothing but love, still more!
For, O! love's bow
Shoots buck and doe:
The shaft confounds,
Not that it wounds,
But tickles still the sore.
These lovers cry O! O! they die!

Yet that which seems the wound to kill,
Doth turn O! O! to ha! ha! ha!
So dying love lives still:
O! O! a while, but ha! ha! ha!
O! O! groans out for ha! ha! ha!

Pandarus Sings (higher)

Alex Manassen studeerde vanaf 1972 bij Ton de Leeuw en haal­de in '79 de Prijs voor Compositie aan het Sweelinck Conser­va­to­rium Am­ster­dam.

Het grootste deel van zijn œuvre bestaat uit kamermuziek. Ook componeerde hij voor elektronica en enkele stukken voor orkest en orkest met solo-instru­men­ten. Muziek van Alex Manassen werd, behalve in Nederland, uitgevoerd in A­me­rika, Duitsland, Engeland, Frankrijk, Indonesië, Israël, Italië, Polen, Rusland en Zweden, ook via ra­dio en TV. In 1991 was zijn compositie A call to la source possible de Nederlandse inzending voor het International Rostrum of Composers.

Aan het ArtEZ Conser­va­to­ri­um te Zwolle is hij sinds 1988 hoofdvakdocent Compositie. In 1991 werd hij directeur van het Conser­va­to­ri­um te Zwolle. Sinds oktober 2001 werkte hij daar in de functie van directeur van de Messiaen Academie, de masteropleiding van het ArtEZ Conservatorium. In 2009 ging hij zich voor die opleiding bezighouden met het coördineren en begeleiden van de onderzoeksactiviteiten van de masterstudenten.

In 2000 is een cd verschenen met een uitvoering door het Midas Ensemble van: Twee oren om te horen, twee ogen om te zien voor sopraan, klarinet en piano.
Bij DONEMUS — https://webshop.donemus.nl/action/front/composer_list —  zijn van hem vele partituren verkrijgbaar.

Pandarus Sings (higher)

alex manassen

Related tracks