به همو که سرانجام نباورید که برای او میخواندیم. 

روزی روزگاری، کثافت کاری ٥ |  دزدیده چون جان

۱۳-۱۴ سال پیش خوانده شد ...
طبقه ٧ ام ساختمون هنر و معماری، سال ٨٢ و مانی کاشیان ... پنجره رو به انقلاب با 
شیشه بزرگ زنگار بسته ... تن هایی که میخواریدند برای ٥ دقیقه کرختی و بشکه های نفتی که در سر, انتظار کمترین جرقه ها را میکشید.

من بچه جوادیه ام - عمران صلاحی

با پوزش فراوان و عرق جبین پاکیزه از قمر خانوم یگانه، مرتضی خان نی داوود و حسین جان پژمان.

(روزی روزگاری کثافت کاری ٧، رسم عاشقی (آتشی در سینه

روزی روزگاری کثافت کاری٨ - اتود شماره ٣ برای کتیبه

دیروز من چقدر عاشق بودم
فرزند چشم‌های شاد تو بودم
وقتی که تو قد راست کرده بودی و یک بند فریاد می‌زدی
من دوست دارم من دوست دارم من دوست دارم
بعدش نشسته بودی و حرفی نمی‌زدی
تنها از آن حواشی شاد از نگاه بادامت خورشید می‌دمید
یک جفت چشم گوشتی از زیر شانه‌هایت عریان نگاهم می‌کردند
و چشم‌هایم را می‌بستند
تا لذتم مرا ببرد سوی بازوی کوچه‌هایت
بوی اقاقیا و لمس خزه در عمق آب‌های جنون‌آمیز
و بالا کشیده شدن چون موج در شب مهتابی
و بازگشت و مهره ماهی مانند
و عطر شور تراشیده شدن از تو، وقتی که اختلال داغی از حد فاصل زانوها و قلبم زبانه کشید
اسبی شبیه سبز که از یک ستاره به آن سرسرا سکوت سرازیرساز
و من، خداخدا که دنیا پایان نیابد
و چرخش زمان و زمین جاودانه باز بماند
مثل همین تو که در یک همان متبلور می‌شد
دیروز من چقدر عاشق بودم
عاشق‌تر از همیشه و امروز
مردی شبیه الفبای راز که با سطل‌های آب؛ غسل جماعت می‌کرد در روز در برابر مردم در میدان
و از تمام خیابان‌ها مردم هجوم می‌آوردند
تا طوطی بزرگ سینۀ او را در آینه طالع کنند
شُرا شَرایَ شارَ شَهورا شُرا شَرایَ شارَ شَهورا
دیروز من چقدر
عاشق‌تر از همیــ ...
مثل همین تو که در هَما ...
شُرا
-----------
رضا براهنی 
خوانش: علی احدی ۱۳۹۹

رضا براهنی - شُرّا (Reza Baraheni - Shorra)

(حسین منزوی - غزل ٣٦٠ (در انتظار تو  / Hossein Monzavi - Ghazal 360 (Dar Entezar e To)

رضا براهنی - هَ ه Reza Baraheni

.برای همو که نمرده است، و فقط دیوانه تر شده است - برای کامی

Bahare Delkash - بهار دلکش

خوانده شد به یادِ نوید و به مهرِ بهار 
-------------------------------------------

شبانه روز من از سرسرای سبز سروهای شما می گذشت
پروانه های از جان گذشته ی گذشته و آینده
حرامیانی که ماههای مرا از آسمانها ،از فصلها و از رواقهای عاشقانه به یغما می بردند
اکنون تسلیم می شوند
هان ، بنگرید ! من ، پهلو به پهلوی خیل نهنگهای جوان غوطه می خورم
فانوس فلسهای ماهیان اقیانوس
بر منظر من است
در مرتع سماع هزاران هزار کوسه
گردابهای سرخ جهان را می رقصانم
و پله های قزل آلا
از چشمهای من
هماره مسافرهای زیبا را
به کهکشان کشفهایِ جدیدم می آورند
شبکورهای کیهانی
در ظلمتی ابدی می چرخند
اما من
یک آسمان نو
از عشقِ آفتابهای جوان آفریده ام
از آسمان نهفته نخواهم داشت
که چشمهای من همه را دیده ست
ماهی دو شقه می گذرد از کنار ابر
چون ذوالفقاری بی قبضه
دیده ست چشمهای من همه را دیده ست
حرامیانی که ماههای مرا از آسمانها ، از فصلها و از رواقهای عاشقانه به یغما می بردند
اکنون تسلیم می شوند
شبانه روز من از سرسرای سبز سروهای شما می گذشت
پروانه های از جان گذشته ی گذشته و آینده
از چشم آدمیان ، روزی
یا مثل آن خدای رومی پنهان خواهم شد
یا مثل شمس هموطنم
در غوغایی مشکوک و رمزواره و گستاخ جان خواهم داد
با چشم باز در صف نظارگان بایستید : پهلو به پهلوی خیل نهنگهای جوان غوطه می خورم
دیده ست ، چشمهای من همه را دیده ست
رضا براهنی - خطاب به پروانه ها

Music: John Surman - 'Wayfarers All', The Spaces in Between

رضا براهنی - خطاب به پروانه ها

.کامی جان  برای تو 

شعری برای اسماعیل شاهرودی

رضا براهنی - اسماعیل

Ali A آتشی ،اسب سفید وحشی

Ali A & Rowshan Rahmanian  از خون جوانان وطن لاله دمیده

Music: "Act VII", From the Album "Station One" - Quartet Diminished 
------------------------------------------------------
نام تمامی پرنده هایی را که در خواب دیده ام
برای تو در این جا نوشته ام
نام تمامی آنهایی را که دوست داشته ام
نام تمامی آن شعرهای خوبی را که خوانده ام
و دستهایی را که فشرده ام
نام تمامی گلها را در یک گلدان آبی
برای تو در این جا نوشته ام
وقتی که می گذری از این جا
یک لحظه زیر پاهایت را نگاه کن
من نام پاهایت را برای تو دراین جا نوشته ام
و بازوهایت را وقتی که عشق را و پروانه را پل می شوند،
و کفترها را در خویش می فشرند
برای تو در این جا نوشته ام
یک دایره در باغ کاشته ام که شب آن را
خورشید پر می کند، و روز، ماه

و یک ستاره ی آزاد گشته از تمامی منظومه ها
می روید از خمیره ی آن
آن را هم برای تو در این جا نوشته ام
مرا ببخش من سالهاست دور مانده ام از تو
اما همیشه، هر چه در هرهمه جا، در شب ، یا روز، دیده ام
و هر که را بوسیده ام
برای تو در این جا نوشته ام
تنها برای تو در این جا نوشته ام
در دوردستی و ، با دلبستگی؛
حجم پرنده ی درشتی، در آشیانه مانده، از خستگی؛
روح تمامی نگرانی، در چشمهای منتظر، متمرکز؛
من رازهای اقوام دربدر را
برای تو در این جا نوشته ام
افسوس رفته اند جوانهایی که دوش به دوشم از جاده های خاکی باال می آمدند
من نام یک یک آنها را می دانم
و داغ می شوم
وقتی که نام یک یک آنها را می خوانم
آنها همه فرزند خوابهای جهان بودند
تعبیرهای من از خوابهایشان 

و زبان مردم دنیاست ِورِود
تعبیرها را هم برای تو در این جا نوشته ام
در باغها
بعضی درختهای میانسال سالهاست که می گریند
زیرا که آشیان چلچله هاشان را
توفان ربوده است
من گفته ام که شمعهای جوان را
دور درختها روشن کنند
نام درختهای میانسال را
نام تمام چلچه ها را
برای تو در این جا نوشته ام
و مردگان دو گونه بودند
تا من کنار می زنم این پرده را از روی مرگ
تو چشم خویش را ورزیده کن که ببینی
یک دسته از این مردگان
انگار هیچگاه نمی مردند
بلکه، با قبرهای فسفری از راه قبرستانها بر می گشتند
و شهرها را روشن می کردند
نور چراغهای آینده های زمین بودند؛

و دسته ی دیگر
مظلوم بودند
انگار هرگر نبوده بودند؛
از بدو زندگانی، انگار مرده بودند
یک جاروی بزرگ زیرزمینی
می روفت خاکه اره ی تن های آنها را
و در چاههای بی ته می ریخت
این رُفت و ریخت ذات طبیعت بود
من نامهای هر دو گونه مرده را
برای تو دراین جا نوشته ام
من دوست داشتم که صورت زیبایی را
بر روی سینه ام بگذارم
َوو بمیرم
اما چنین نشد
َوو نخواهد شد
هستی خسیس تر از اینهاست
بنگر به مرگ و زندگی » حافظ «
»حافظ« چگونه زیستنش نسبی است
ما هیچگاه نمی فهمیم »حافظ« چگونه مرد

انگار مشت بسته ی مرگش را همچون فریضه ی مکتومی با خویش برده است
حاال از راهها که می گذری
بنگر به چاههای عمیقی که من از آنها پایین خزیده ام
این چاهها دهان دایره ای دارند
از آسمان که بنگری انگار هر دهانه دفی کهنه است
که انگشتهای دفزن آن را سوراخ کرده است
اما پشت جداره ی این چاهها هم دف می زنند
دفهای ُکردی
اینگونه من
از این جهان به رؤیت خورشید رفته ام
- از توی یک دف کهنه وقتی که اطراف من دف می زدند-
دنیا برای من معنی ندارد
من دوست داشتم که صورت زیبایی را بر روی سینه ام بگذارم َوو بمیرم
اما نشد
هستی خسیس تر از اینهاست
دردی که آدم حسی
احساس می کند
بی انتهاست
من این چکیده های اول و آخر را هم 

برای تو در این جا نوشته ام
گرچه روحم تبلور ویرانی است
اما، ذهنم غریب ترین چیز است
گفت این چیزها برای من از روز پیش دشوارتر شده است ِون هر روز
من حافظ تمامی ایام نیستم
اما حتی اگر بمیرم
چیزی نمی رود از یادم
عمری گذشته است و نخواهد آمد
عمر همه نه عمر من ِو تنها
من خاطرات عالم و آدم را
در دایره
در باغ کاشته ام
آن دایره در باغ
س زندگانی من بود
ِّس
محصول ِوح
هر میوه ای که می افتد از شاخه ی درخت می افتد در دایره
تکرار می شود در دایره
تکرار و فاصله، تکرار و دایره، تکرار دایره ها در میان فاصله ها
س زندگانی من بود
ِّس
محصول ِوح
من این نگاه دایره ای را هم 

برای تو در این جا نوشته ام
حاال نزدیک تر بیا و، کلید در باغ را
از من بگیر
من سالهاست دور مانده ام از تو
و می روم که بخوابم
من پرده را کنار زدم
حاال تو با خیال راحت
پروانه وار
در باغ گردش کن
من بالهای پروانه ها را هم
با رنگهای تازه
برای تو در این جا نوشته ام

رضا براهنی - آنچه نوشته ام

امروز بوسه های تو يادم آمد
در اين زمين زيبای بيگانه
وکاکل کوتاه موهايت         کوتاه؟ يا بلند؟         يا فرق باز شده از وسط؟          ياد نيست!
و دستهايت
و شانه هايت
و آن مورب نورانی از چشمهايت
چيزی ميان مشکی و عسل و خرمايی
بی جنس؟         انگار با تمامی جنسيت ها          يادم نيست!
اينها تمام حافظه من نيست
تنها اشاره هايِ از فاصله هاست
مجموعه های فاصله ها ياد های توست          يا يادهای شما؟        يادم نيست!
آيا تو يک نفری ؟         يا مجموعه نفراتی؟
يا ترکيبی از اشاره های سراسر تصادفی از چهره های عزيزی هستی که می شناخته ام؟   يادم نيست؟
آيا تو کودکی من هستی؟         يا پيری ام؟         من اگر زن بودم        آيا تو می شدم ؟
.
.
.
امروز
از تخت سينه ام، دستی، دريچه مخفی را آهسته باز کرد
در من، تو را بيدار کردند
- اي کاش در من هميشه تو را بيدار می کردند -

رضا براهنی - در این زمین زیبای بیگانه

Selected Music:  "Draisine Song" Tonbruket
----------------------------------------------------------------------------------------
طایر دولت اگر باز گذاری بکند
یار بازآید و با وصل قراری بکند
دیده را دستگه در و گهر گر چه نماند
بخورد خونی و تدبیر نثاری بکند
دوش گفتم بکند لعل لبش چاره من
هاتف غیب ندا داد که آری بکند
کس نیارد بر او دم زند از قصه ما
مگرش باد صبا گوش گذاری بکند
داده‌ام باز نظر را به تذروی پرواز
بازخواند مگرش نقش و شکاری بکند
شهر خالیست ز عشاق بود کز طرفی
مردی از خویش برون آید و کاری بکند
کو کریمی که ز بزم طربش غمزده‌ای
جرعه‌ای درکشد و دفع خماری بکند
یا وفا یا خبر وصل تو یا مرگ رقیب
بود آیا که فلک زین دو سه کاری بکند
حافظا گر نروی از در او هم روزی
گذری بر سرت از گوشه کناری بکند

حافظ - وصل تو یا مرگ رقیب

Music:  " I Tima" - Lars Danielsson
------------------------------------------------------------------

قیلوله‌ی ناگزیر
در تاق‌تاقیِ‌ حوضخانه،
تا سال‌ها بعد
                آبی را
مفهومی از وطن دهد.

  

               امیرزاده‌یی تنها
               با تکرارِ چشم‌های بادامِ تلخش
               در هزار آینه‌ی شش‌گوشِ کاشی.

 

لالای نجواوارِ فوّاره‌یی خُرد
که بر وقفه‌ی خواب‌آلوده‌ی اطلسی‌ها
                                             می‌گذشت
تا سال‌ها بعد
آبی را
       مفهومی
                 ناگاه
                      از وطن دهد.
 

               امیرزاده‌یی تنها
               با تکرارِ چشم‌های بادامِ تلخش
               در هزار آینه‌ی شش‌گوشِ کاشی.

 

روز
   بر نوکِ پنجه می‌گذشت
از نیزه‌های سوزانِ نقره
                           به کج‌ترین سایه،
تا سال‌ها بعد
تکرّرِ آبی را
            عاشقانه
مفهومی از وطن دهد 
                         تاق‌تاقی‌های قیلوله
و نجوای خواب‌آلوده‌ی فوّاره‌یی مردّد
بر سکوتِ اطلسی‌های تشنه
و تکرارِ ناباورِ هزاران بادامِ تلخ
در هزار آینه‌ی شش‌گوشِ کاشی
سال‌ها بعد
سال‌ها بعد
             به نیمروزی گرم
                                ناگاه
خاطره‌ی دوردستِ حوضخانه.

 

               آه امیرزاده‌ی کاشی‌ها
               با اشک‌های آبی‌ات!

 

آذرِ ۱۳۵۵

ترانه آبی - احمد شاملو - Ahmad Shamloo - The blue Song

خوانده شد به یاد دایی حسین ، و ان همه ای که دوستشان دارم ،
بهاریه ،
بهار  ۱۳۹۱ 
علی. 

Popular tracks by paeez-jan (پاییز جان)