فوق العاده زيبا بود كيف كردم 

برای سفرهای بی‌بازگشت ‌‌و مسافران ِ همیشه #مهسا_امینی

متشكرم زيبا بود . باريكلا.

 تذکره الاولیاعطار -  ذکر حسین ابن منصورحلاج

آن قتیل الله فی سبیل الله ، آن شیر بیشه تحقیق ، آن شجاع صفدر صدّیق ، آن غرقه دریای مواج ، حسین بن منصور حلاج (رحمت الله علیه) ، کار او کاری عجب بود و واقعات غرایب که خاص ، او را بود ، که هم در غایت سوز و اشتیاق بود و هم در شدت لهب فراق . مست و بی قرار و شوریده ی روزگار بود و عاشق صادق و پاک باز و جدّ و جهدی عظیم داشت و ریاضتی و کرامتی عجیب؛ و عالی همّت و عظیم قدر بود و او را تصانیف بسیار است ، به الفاظی مشکل در حقایق و اسرار و معارف و معانی ، و صحبتی و فصاحتی و بلاغتی داشت که کس نداشت و وقتی و نظری و فراستی داشت که کس را نبود و اغلب مشایخ در کار او اِبا کردند و گفتند: او را در تصوف قدمی نیست ، مگر ابو عبدالله خفیف و شبلی و ابولقاسم قشیری – رحمهم الله – چنان که استاد ابولقاسم قشیری در حق او گفت که : ((اگر مقبول بود به رد خلق مردود نگردد و اگر مردود بود ، به قبول خلق مقبول نگردد.))

و پیوسته در ریاضت و عبادت بود و در بیان معرفت و توحید درزیّ اهل صلاح و شرع و سنت بودکه این سخن از وی پیدا شد . اما بعضی مشایخ او را مهجور کردند از جهت مذهب و دین و از آن بود که ناخشنودی مشایخ از سرمستی او ، این بار آورد چنان که اول به تستر آمد و به خدمت سهل ابن عبدالله و دو سال در خدمت او بود . پس عزم بغداد کرد و و اول سفر او در هجده سالگی بود . پس به بصره شد و با عمروبن عثمان مکی افتاد و هجده ماه با او صحبت داشت و ابو یعقوب الاقطع بدو دختر داد. پس عمرو بن عثمان از او برنجید و از آنجا به بغداد آمد پیش جنید و جنید او را سکوت و خلوت فرمود و چند گاه در صحبت او صبر کرد و قصد حجاز کرد و یک سال آنجا مجاور بود  ، باز به بغداد آمد . با جمعی صوفیان به پیش جنید شد و از وی مسائل پرسید. جنید جواب نداد ،

گفت : (( زود باشد که سر چوب پاره سرخ کنی )) . حسین گفت : (( آن روز که من سر چوب پاره سرخ کنم ، تو جامه اهل صورت پوشی)).

نقل است که : آن روز که ائمه فتوا دادند که او را بباید کشت ، جنید در جامه تصوف بود و فتوا نمی نوشت . خلیفه فرموده بود که (( خطِّ جنید باید)) چنان که دستار و دُرّاعه در پوشید و به مدرسه رفت و جواب فتوا نوشت که ((نَحنُ نَحکُمُ بِالظّاهِرِ ))؛ یعنی بر ظاهر حال ، کشتنی است و فتوا بر ظاهر است اما باطن را خدای داند .

پس حسین چون از جنید جواب مسائل نشنید ، متغییر شد و بی اجازت او به تستر شد و یکسال آنجا ببود . قبولی عظیم او را پیدا گشت – و او سخن اهل زمانه را هیچ وزن ننهادی – تا او را حسد کردند تا عمرو عثمان مکی در باب او نامه ها نوشت به خوزستان و احوال او را در چشم آن قوم قبیح گردانید و او را نیز از آنجا دل بگرفت و جامه متصوفه بیرون کرد و قبا در پوشید و به صحبت ابنای دنیا مشغول شد – اما او را از آن تفاوت نبود – و پنج سال ناپدید گشت و در این مدت ، بعضی در خراسان و ماوراء النهر می بود و بعضی به سیستان . باز به اهواز آمد و اهل اهواز را سخن گفت و نزدیک خاص و عام قبول یافت و از اسرار با خلق سخن می گفت تا او را ((حلّاج الاسرار)) گفتند . پس مرقع در پوشید و عزم حرم کرد و در این سفر بسیار خرقه پوش با او بودند . چون به مکه رسید ، ابو یعقوب نهرجوری به سِحرش منصوب کرد . پس از آنجا به بصره آمد ، باز به اهواز آمد . پس گفت : ((به بلاد شرک می روم تا خلق را به خدا خوانم )) . به هندوستان رفت ، پس به ماوراءالنهر آمد ، پس به چین و ماچین افتاد و خلق را به خدا خواند و ایشان را تصانیف ساخت.

نقل است که روزی شبلی را گفت : (( یابابکر ، دست برنه که ماقصد کاری عظیم کردیم و سرگشته کاری شدیم ؛ چنان کاری که خود را کشتن در پیش داریم )). چون خلق در کار او متحیر شدند ، منکر بی قیاس و مقّرِ بی شمار پدید آمد و کارهای عجایب از او بدیدند . زبان دراز کردند و سخن او به خلیفه رسانیدند و جمله بر قتل او اتفاق کردند ، از آن که می گفت : (( اَنَا الحقُ )). پس حسین را ببردند تا بکشند. صد هزار آدمی گرد آمدند و او چشم گرد همه برمی گردانید و می گفت : ((حق ، حق ، اَنَا الحق)).

نقل است که درویشی در آن میان از او پرسید که ((عشق چیست)) ؟ گفت : (( امروز بینی و فردا و پس فردا)). آن روز بکشتند و دیگر روز بسوختند و سوم روزش به باد دادند ؛ یعنی عشق این است.

چون به زیر طاقش بردند به باب الطّاق ، پای بر نردبان نهاد . گفتند : ((حال چیست؟)) گفت : (( معراج مردان سرِداراست)) . دست برآورد و رو در قبله مناجات کرد و خواست آنچه خواست. پس بر سرِ دار شد . جماعت مریدان گفتند : (( چه گویی در ما که مریدیم و آنها که منکران اند و تو را سنگ خواهند زد؟)) گفت ایشان را دو ثواب است و شما را یکی ، از آن که شما را به من حسن ظنّی بیش نیست و ایشان از قوت توحید و صلابت شریعت می جنبند و توحید در شرع اصل بود و حسن ظن فرع.

پس هر کسی سنگی می انداختند . شبلی موافقت را گلی انداخت. حسین بن منصور آهی کرد ؛ گفتند : (( از این همه سنگ چرا هیچ آه نکردی ، از گلی آه کردن چه سرّ است ؟)) گفت : آن که آنها نمی دانند معذورند ؛ از او سختم می آید که می داند که نمی باید انداخت. پس دستش جدا کردند ، خنده ای بزد ؛ گفتند: ((خنده چیست ؟)) گفت : (( دست از آدمی بسته جدا کردن آسان است . مرد آن است که دست صفات – که کلاه همت از تارک عرش در می کشد – قطع کند .)) پس پای هایش ببریدند ؛ تبسمی کرد و گفت : (( بدین پای سفر خاک می کردم ؛ قدمی دیگر دارم که هم اکنون سفر هر دو عالم کند.اگر توانید آن قدم ببرید.)) پس دو دست خون آلود بر روی در مالید و روی و ساعد را خون آلود کرد. گفتند چرا کردی ؟ گفت : خون بسیار از من رفت ؛ دانم که رویم زرد شده باشد شما پندارید که زردی روی من از ترس است . خون در روی مالیدم تا در چشم شما سرخ روی باشم که گلگونه ی مردان ، خون ایشان است. 

Attar - Hallaj -   تذکره الاولیا عطار -  ذکر حسین ابن منصورحلاج

قطعه لالایی مازندرانی
حسین علیزاده و گروه کر هم آوایان
from "Birthplace of Earth"

حسین علیزاده - قطعه لالایی مازندرانی

حاجی قولاق، آلاقائیش
سنتور: علی‌ بهرامی‌فرد
دوتار: مرتضی گودرزی
دو قطعه‌ی مستقل از کارگان موسیقی ترکمنی و ترک‌های خراسان که در مکاتب دوتار نوازی قوچان، درگز، مرو و گِلیان مشترک است. 
از آلبوم مزامیر

Hâji Qulâq, Âlâqâish
Santur: Ali bahrâmifard
Dotâr: Mortezâ Gudarzi
Mazâmir

Mazamir

Haji Qulaq, Alaqaish /Mazamir

در آینه آسمان
کمانچه: کیهان کلهر , تنبور: علی اکبر مرادی
Dar Ayeneye Aseman

Kayhan Kalhor  Ali Akbar Moradi( Showgh )- قطعه شوق- کیهان کلهر - علی اکبر مرادی

 " راهه " حديث نفسي تصويريست از روايت وصال و سكون تا فراق و جنون ، و در نهايت عزمي براي سفري بي بازگشت . 
داستاني كه براي بسياري از ما پيش آمده و اين روايت علي بهرامي است از اين داستان .
انگيزش اصلي ساخت اثر ، حاصل غور در كتاب " سفر بي بازگشت " از كلود عداس درباره ابن عربيست

مجموعه " راهه " توسط انتشارات نقطه تعريف منتشر شده است.
اين اثر در 9 بخش شامل قطعاتي براي تكنوازي ، دو نوازي و گروه نوازي سنتور است .
از ويژگي هاي اين مجموعه ، استفاده از ساز هاي با گستره صوتي و صدادهي نامتعارف در كنار رويكردي متفاوت به موسيقي نواحي ايران است.

The Voyage of no return _ the Pathway- Ali Bahramifard

آهنگساز و نوازنده سنتور: سیامک آقایی
نوازنده تنبک: پدرام خاورزمینی
خواننده: سالار عقیلی

نوری از کجا - سیامک آقایی/Nouri Ze Koja - Siamak Aghaei

in this album, I have performed seven pieces of Ahmad Ebâdi’s best improvisations which were notated by me in a book entitled ‘Shahnavâz : Ahmad Ebâdi’s Improvisations’, published by Mahoor Institute of Culture and Arts in 2000. It has always been believed that the Persian Dastgâhi music cannot be precisely notated and it is hard and even impossible to be performed based on notation. The pieces here have been played exactly as notated in the aforementioned book and the writer believes that Persian music, just like any other music from all over the world, can be notated although there may be some weaknesses and deficiencies in its note-playing and performance principles. In this album, I have attempted to perform all the details and subtleties just as they were notated in the book.

Hossein Mehrâni
January, 2016

Bayat Esfahan/Ahmad Ebadi/Hossein Mehrani

محمدرضا لطفی – گفتم غم تو دارم  /  Mohammad-Reza Lotfi – Tar

www.radionavahi.com
موسیقی مقامی تربت جام
هزارگی
نوازنده دوتار : حسین سمندری
آواز: ابراهیم شریف زاده
آلبوم : خون پاش و نغمه ریز
از اخوان ثالث نقل است سمندری هنگام نواختن دوتار پنجه اش خونین بود ...

Khunpash-o Naghmeriz

حمایت از رادیونواحی

هزارگی - استاد ابراهیم  شریف زاده و استاد حسین سمندری - رادیونواحی

تارنوازی در شور از محمدرضا لطفی

اجرا شده در منزل هوشنگ ابتهاج با ساز دست میرزا حسینقلی(یاقوت)

BeYade Mirza

12/04/2017

به یاد میرزا – اجرای خصوصی محمدرضا لطفی

سرگشته / در چشم باد / حسین علیزاده

Composer 
master of Santoor
Lecturer / Faculty member in Art University music department



The Voyage of no return _ the Pathway- Ali Bahramifard

Ali Bahramifard

Recent comments

soheil

Hadi Azizmohamadi

Shima Rst

Benyamin Kh

Related tracks