مرحوم سید جواد ذبیحی

مرحوم سید جواد ذبیحی
مرثیه خوانی شب عاشورا - مسجد سپهسالار تهران





نوحه شور – مرحوم سید جواد ذبیحی

مرحوم حاج قاسم قنات آبادی

ای ساقی لب تشنگان

بر همه خوبان عالم قبله‌گاه رحمت اوست 
جمله پاکان جهان را سرور و مولی علی‌ست‏ 

تکیه‏گاه وی سریر هل اتی در قرب دوست 
زانکه در حب خدا آن فرد بی‏همتا علی‌ست‏ 

داستان موسی و فرعون و اعجاز مسیح
کشتی نوح و خلیل و آتش و دریا علی‌ست

در کتاب آفرینش سوره‏ی توحید عشق 
در حساب اهل بینش عروه‏الوثقی علی‌ست‏ 

«بهر مشتاقان عالم مطلع «الله نور 
بهر فرعونان عالم آیت کبری علی‌ست

آنکه تخم معرفت در مزرع دلها فشاند
از لسان الله ناطق منطق گویا علی‌ست

آنکه گلشن ساخت آتش را شرار عشق او
بر خلیل پاکباز خوش سر و سودا علی‌ست

در لب عیسی دم جان‏بخش و در طور کلیم 
شعله «انی انا الله»  و ید بیضا علی‌ست‏ 

عاشقان را شاهد و مشهود حُسن مطلق اوست
عارفان را قطب و قلب و نقطه‌ی اخفا علی‌ست

بینوایان را نوا زآن بحر بی‌پایان جود
دردمندان را طبیب از لعل شکّرخا علی‌ست

-------------------------------------------------------
نسخه‌ی کامل شعر:

کاشف اسرار
شاهد کلّ الجمال ایزد یکتا علیست
پرتو اشراق آن پیدای ناپیدا علیست
معنی فرقان، فروغ ملک جان، فخر جهان
شاهد ایمان، شه امکان، مه بطحا علیست
[430]
سرّ مطلق، والی حق، پیشوای ما خَلَق
کاشف اسرار قرآن، راز ما اوحی علیست
بلبل گویای اسرار گلستان وجود
سرّ سبحان، شاه ایمان، ماه او ادنی علیست
بر همه خوبان عالم قبلهگاه رحمت اوست
جمله پاکان جهان را سرور و مولی علیست
در صف احزاب میر و بر همه اُمّت امام
نزد خاصان «کانَ عهد اللّه مسؤلا» علیست
تکیه گاه وی سریر هل اتی در قرب دوست
زان که در حبّ خدا آن فرد بی همتا علیست
بر سر از سلطان عزّت یافت تاج إنّما
آری ایمان را نگهبان در صف هیجا علیست
نزد دانا باطنِ «إنّا هَدَیناهُ السّبیل»
پیش اهل دل بهشت و کوثر و طوبی علیست
آدم و نوح و خلیل و یونس و هود و ذبیح
صالح و شیث و شعیب و موسی و عیسی علیست
نوحِ اوّل، آدمِ اوّل، نخستین راز خلق
فتح ذوالقرنین و «تَجْعَلْ بینهم سدّا» علیست
سرّ خضر و موسی و دریای علمِ مِن لَدُن
حوت و آب زندگی زآن چشمه خضرا علیست
قصّه کهف و رقیم و سرّ سیصد ساله خواب
وآن شکوه حق «مُلِئتُ مِنْهُم رُعبا» علیست
داستان موسی و فرعون و اعجاز مسیح
کشتی نوح و خلیل و آتش و دریا علیست
حکمت وحی و نبوّت، سرِّ «تنزیل الکتاب»
آیتِ «یفجرلنا من ارض ینبوعا» علیست
[431]
قافله عشّاق را «السّابقونَ السّابقون»
سالکان شوق را کشتی این دریا علیست
در کتاب آفرینش سوره توحید عشق
در حساب اهل بینش عروة الوثقی علیست
بهر مشتاقان عالم مطلعِ اللّه نور
بهر فرعونان عالم آیت کبری علیست
آن که تخم معرفت در مزرع دلها فشاند
از لسان اللّه ناطق، منطق گویا علیست
آن که گلشن ساخت آتش را شرار عشق او
بر خلیل پاک باز خوش سر و سودا علیست
در لب عیسی دم جانبخش و در طور کلیم
شعله «اِنّی اَنَا اللّه» و یدِ بیضا علیست
از همه خاصان حق آن کس که بنماید به صدق
امتثال «سَبِّحِ اسْمَ رَبِّک الاْعْلی» علیست
در وجود اوست «آیاتٌ لِقومٍ یعْقِلون»
بهترین برهان رب در دیده بینا علیست
در عروج عشق و معراج نبوّت همسفر
با همایون شاهِ «سُبْحانَ الَّذی اَسرا» علیست
عاشقان را شاهد و مشهودِ حُسنِ مطلق اوست
عارفان را قطب و قلب و نقطه اخفا علیست
بینوایان را نوا زآن بحر بی پایان جود
دردمندان را طبیب از لعل شکر خا علیست
آن که عالم را بیاراید به زیب عدل و داد
بشکند بازار جورِ قیصر و کسری علیست
آن که دست حق برون از آستین آرد به قهر
تا کند فرعونیان را غرقه دریا علیست
[432]
در کف مهدی، امام انس و جان، سرِّ جهان
پرچم إنّا فتحنا در همه دنیا علیست
هل اتی قدر و سلونی علم و لاهوتی مقام
ملک دین را تاجدار لافتی إلاّ علیست
صاحب سرّ ولایت، درگه علم نبی
باب سبطین رسول و همسر زهرا علیست
کشورِ «الیوم اکملتُ لکم» را شهریار
بر سریر «ما عَبَدتُک» شاه بی همتا علیست
معنی نورٌ عَلی نور است قلب مرتضی
صورت زیبای عالم را بهین معنی علیست
آن که در چشم جهان بینش خدا را دید و بس
غیر حق را ریخت در کام نهنگ لا علیست
آن یداللّه غیرتیکز دست عزّت برنهاد
بر سر اولاد آدم تاج کرّمنا علیست
شیر یزدانی که زد در عرصه بدر و اُحُد
تیغ آتش بار را بر تارک اعدا علیست
آن که در فوج ملک سبّوح قدّوسش فکند
در صف روحانیان صد شور و صد غوغا علیست
آن که سازد عشق و مشتاقی او بر حسن دوست
عارفان را فارغ از دنیا و از عقبا علیست
آن که در هفت آسمان زد پرتو مهرش عَلَم
زان فروزان گشت خورشید و مه جوزا علیست
در ثنای شه «الهی» گفت یا روح القدس؟
شاهد کلّ الجمالِ ایزدِ یکتا علیست
محیی الدین مهدی الهی قمشهای
مجموعه دیوان الهی / 284










بر همه خوبان عالم | سیدجواد ذبیحی

مناجات و نیایش - مرحوم سید‌جواد ذبیحی - قسمت دوم

مناجات و نیایش - مرحوم سید‌جواد ذبیحی - قسمت اول

دعای افتتاح - سیدجواد ذبیحی

مناجات پخش شده در حرم رضوی

مناجات شماره یک- بیات ترک

Zabihi - Shur - Abuata - 9

Zabihi - Shur - Abuata - 8

Zabihi - Shur - Abuata - 7

Zabihi - Shur - Abuata - 4

Zabihi - Shur - Abuata - 2

Zabihi - Shur - Abuata - 1

مناجات پخش شده از حرم رضوی

مناجات شماره دو - دشتی

دو چیز حاصل عمرست، نام نیک و ثواب
وزین دو درگذری کل من علیها فان

سرای آخرت آباد کن به حُسن عمل
که اعتماد بقا را نشاید این بنیان

ز مال و منصب دنیا جزین نمی‌ماند
میان اهل مروت که «یاد باد فلان»

کلید گنج سعادت، نصیحت سعدیست
اگر قبول کنی گوی بردی از میدان


سعدی علیه‌الرحمة

دستگاه شور


حاصل عمر - سیدجواد ذبیحی

مناجات دشتی - مرحوم سید جواد ذبیحی

A Century of Avaz

Masnavi/Javad Zabihi/A Century of Avaz

دعای مجیر - مرحوم سید جواد ذبیحی

مناجات دشتی-افشاری
اشعار از اوحدی مراغه‌ای و مناجات‌های خواجه عبدالله انصاری


گر گناهی کردم و دارم، خداوندا، ببخش
چون گنه را عذر می‌آرم، خداوندا، ببخش

پای خجلت را روایی نیست بر درگاه تو
دست حاجت پیش می‌دارم، خداوندا، ببخش

الهی نزدیکت نشان دهند و دورتر از آنی و دورت می‌پندارند و نزدیکتر از جانی

پیوسته   دلم  دم  ز  رضای  تو   زند 
جان  در تن  من  نفس  برای تو  زند

گر  بر  سر خاک  من گیاهی  روید 
از  هر برگی بوی وفای تو زند 

گر گناهم سخت بسیارست رحمت نیز هست
بر گناه سخت بسیارم، خداوندا، ببخش

الهی با بهشت چه سازم و با حور چه بازم، مرا دیده ای ده که از هر نظری، بهشتی سازم

پیشت از روز الست آوردم اقرار «بلی»
هم بر آن پیشینه اقرارم، خداوندا: ببخش

بخششت عامست و می‌بخشی سزای هر کسی
گر به بخشایش سزاوارم، خداوندا، ببخش

آبرویم نیست اندر جمع خاصان را، ولی
آب چشمم هست و می‌بارم، خداوندا، ببخش

الهی! اگر به دوزخ فرستی دعوی دار نیستم،
و اگر به بهشت فرمایی بی جمال تو خریدار نیستم 
مطلوب ما بر آر که جز وصال تو طلبکار نیستم

عالمی بر عیب و تقصیرم تو، یارب دست گیر
واقفی بر غیب و اسرارم، خداوندا، ببخش

گفته‌ای: بر زاری افتادگان بخشش کنم
اینک آن افتادهٔ زارم، خداوندا، ببخش

با خروش سینهٔ ریشم، الهی، درپذیر
یا بر آب چشم بیدارم، خداوندا، ببخش

خداوندا ببخش

مناجات و نیایش سحر - مرحوم سید‌جواد ذبیحی

الهی رحمتی کن دردمندم
الهی رحمتی کن دردمندم

بدین بی ساز و بی برگ و نوایی
به کویت آمدم امشب گدایی

خداوندا دلی روشن کرم کن
مرا فارغ ز قید بیش و کم کن

دلی ده محو اسرار جلالت
دلی مجنون آثار جمالت

دلی از شور عشقت مست و مدهوش
غم و درماندگی کرده فراموش

الهی بیاموز تا معرفت بدانیم
و چراغی برافروز تا در تاریکی نمانیم

مرحوم سید جواد ذبیحی

Ali Forouzandeh