دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد	/	من نیز دل به باد دهم هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همراز خود کنم		/هر شام برق لامع و هر بامداد باد
در چین طره تو دل بی حفاظ من	/	هرگز نگفت مسکن مالوف یاد باد
امروز قدر پند عزیزان شناختم	/	یا رب روان ناصح ما از تو شاد باد
خون شد دلم به یاد تو هر گه که در چمن	/	بند قبای غنچه گل می‌گشاد باد
از دست رفته بود وجود ضعیف من	/	صبحم به بوی وصل تو جان بازداد باد
حافظ نهاد نیک تو کامت برآورد	/	جان‌ها فدای مردم نیکونهاد باد

برای پیمان. با آرزوی روزگاری خوش
شهریور ماه 1391
علی

Ali Zahiri