بیا امشب شرابی دیگرم ده...

چتر داستانی از غلامحسین ساعدی است که در مجموعۀ شب‌نشینی باشکوه به چاپ رسیده است.

صداپیشگان:
علی بایایی 
میلاد محمدنژاد
نگار آذر
مرتضی کاظمی‌نیا

طراحی صدا:
مرتضی کاظمی‌نیا

چتر

Javoonaye Ghaleye Pir

127 - Moosighi e Film

مداد تو را روی کاغذ قرار می‌دهد

تو روی کاغذ

جایی میان داستان

و احتمالا روی مبل

قرار

آرام

می‌گیری

 

از وقتی از موزیک نوشت

ریتم دستانت روی دسته مبل از سر تشویش

به گره و مچاله‌کردن‌های حسرت گاه و بی‌گاه لبه لباست

و به دندان‌گزیدن‌های گوشه لبت به افسوس

اضافه شده

 

ساعت زمان مشخصی را اعلام نمی‌کند

تنها جایی اسم از آن برده شده

 

و همه این‌ها از انتظاری می‌گویند که تو گویی کشیده‌ای

هم‌چون

نفس‌های عمیق دلهره

و

‌سیگارهای فکر، خشم، رهایی، شک و ..

سیگارهای - دیگر - انباشته شده روی میز

 

 

من

- اگر دیگر "منـ"ـی اصلا در کار باشد –

ردی ضعیف با کمی فرورفتگی

گویی روی همان مبل بوده‌ام

کنار جایی که تو نشسته‌ای

با شانه‌هایی کمی متمایل

طوری که آرام‌گاه امنی برای سرت

برای گیسوانت

باشم

 

و اگر کمی دقیق بشوی،

درمی‌یابی که اگرچه خبری از فنجان دوم در کار نیست

و هرچند، نویسنده مرا از صفحه خارج کرده‌است

اما او هنوز خوب نمی‌داند

آن‌همه ته‌سیگار

کار تنها تو نبوده

و هنوز رد ضعیفی از فنجان من روی شیشه میز باقی مانده‌است

درست مانند رد ضعیف سرخی

که از لب‌های تو برداشته شده

و حتما زیر گلوی من نشسته است

 

 

اسم از ساعت آمده؛ اما رد زمان گم شده‌است

تو در تعلیقی ابدی

به سر خواهی برد

 

و او به راستی نمی‌داند ساعت را به کجای زمان برگرداند

بی که گیسوان تو روی جای شانه‌های من جا خوش کند

یا دستان تو از گره پیراهن جدا شود

و در جایی که دستان من بوده، جای بگیرد

 

 

او فراموش کرده است

کفش‌های تو کنار در

حکایت از آن دارد که تو آمده‌ای

و من بوده‌ام

که از آغاز میزبان بوده‌

 

 

 

 

----

 

 

 

 

[داستان هر چه که هست باشد

 

من

از جایی روی میز و کنار برگه

و میان ته‌مانده‌های پاک‌کن

خوب می‌دانم

که هیچ نمی‌دانم

که آیا خاطره بهتری خواهم بود

یا

کاش آرزوی کسی

جایی میان سیاهه مداد می‌بودم؟]

 ---

Music: Residue - Loca Longobardi

---

Photo taken in Toronto Centre for the Arts, North York, Ontario
March 2017

میزبان

-کورش کرم‌پور-پنکه انگلیسی - به روح اشیاء در آبادان

سیامک آقایی - سنتور و آواز - گر تیغ بارد

There are things  you don't know | چیزهایی هست که نمی‌دانی

شُو تار آهنگی‌ست که ابراهیم منصفی سال ۵۶ بر اساس ملودی آهنگ انقلابی زنده باد شیلی (چگوارا) و ترانه‌ای از خودش به نام گَپ شُو (با تغییراتی) اجرا کرده. در بندرعباس رامی رو به‌عنوان نیمای هرمزگان می‌شناسند. او و چند نفر از اطرافیانش بودند که شعر نیمایی رو با تاثیر از اقلیم و شرایط جغرافیایی در خطه جنوب زنده نگه داشتند.
کیان گیتاریست گروه سه‌نقطه، شعر این آهنگ رو واسه ما ترجمه کرده

 

شُو ِتاریکِن و سِرگِ هَلهَلوک

دَه نُفَر گُشنَه وُ یَک کاسَه مَشوک

شبِ تاریکه و یه چادرِ درب و داغون،
ده نفر آدمِ گرسنه و یک کاسه ماش،

غُلُمَک ،مُرَکَّب اینی کَلَمی

دلی وا نِوشتِنن نابو گَمی

“غُلى” قلمش مرکب نداره،
دلش میخواد بنویسه، اما نمیتونه،

ُمم غُلی وا چارکَدی پَچْ نَزَدِن

هَمَه کَه وا چشْمُنی زشت و بَدِن

مامانِ غُلى، داره چادُرِ پارش رو میدوزه،
همه رو از نگاهش، زشت و بد میبینه،

دگه بَلّاسی شُ اینی گازِلِیت

اَگَه همسادَه وا کَرضی شُنَدِیت

اگه همسایه بهشون گازوییل قرض نده،
دبّه ى گازوییل خونشون خالى میمونه،

بَپِ چُوکُ اِمْشو اَز غُراب اَتا

کُتّی بُرمِیت ایشَه وا شِتاب اَتا

باباى بچه ها امشب از کِشتى برمیگرده،
و چون یه قوطى آب نبات داره،
به سرعت میاد خونه،

زیر گونی ، پُشتی تاوُل ایزَدِن

دَردی اَز دَوا وُ دَرمُن اَم رَدِن

پشت کمرش به خاطره حمّالى تاول زده،
و دردى که داره، از دوا و درمون هم گذشته،

هَمیتو، شَهُند و خَرسی شَچَکی

دلِ بدبختی اَ عُکده شَپُکی

همینطور میومد و اشک از چشماش میریخت،
و دلِ بیچارش داشت از عقده میترکید،

پا کُنارِ سُرخ مُحَّله ی مُردَه شور

وا چمی که از گِریخُ بودَه کور

پایین درختِ کُنارِ محله ى مرده شور،
با چشمایى که از گریه داشت پر میشد،

نِشت و کوکو ایزَه مِثل بوف نَدار

وا گِریخ ایواردَه حالی بِی کُنار

نشست و مثل جغد زد زیر گریه،
و با گریه هاش، حال و هواى درختِ کنار رو عوض کرد،

همی غایَه یَه رَفیکِ آشِنا

دَست گرم خو رو شُنَش اینَها

همون موقع یه دوستِ آشنا،
دستِ گرمى روى شونش گذاشت،

ایگُ اِی رَفیکِ غَم دِیدِه یِ مِه

ِول ِمه یار ستم دیدِه یِ مِه

گفت اى رفیق غم دیده ى من،
دوستِ. من، یارِ ستم دیده ى من،

بِی چِه از رَفیکُ دوری اَگِری

وا تو کار مُهَه نباید بمِری

چرا از رفیقات دورى میکنى؟
ما با تو کار داریم، تو نباید بمیرى،

اگه صدتا دست وا هم زور بزَنِن

خُنِه ی سِتَمگر از بیخ اَکَنِن

اگه صد تا دست با هم زور بزنن،
میتونن خونه ى ستمگرو از جا بکنن،

اگَه صَدتا لُو وا هم صُدا بُکُنْت

بِی زمین اَتُونِه جا وا جا بُکُنْت

اگه صد تا لب با هم سر و صدا کنن،
میتونن زمین رو جا به جا کنن

صُحْبِ نوروزن و خُنِه یِ گِلی

جُوشَک اَز خاشی نَکِردِن چل ولی

حال، صبحِ نوروزه و یه خونه ى گِلى،
و کبوترى که از خوشحالى، داره آواز میخونه .

There are things you don't know | چیزهایی هست که نمی‌دانی

Ali Rad

Recent comments

Sajjad Khajeh

Related tracks