من را بگذارید به پایان برسد...

من را بگذارید بمیرد به درک~~~ اصلا برود ایدز بگیرد به درک..💔❤️‍🩹😔

من پای‌بدیهای تو هم می مانم😔😔😔

ای ننگ بر او.. مرگ به آغوش شما😭😭

من شاهد نابودی دنیای منم...باید بروم دست به کاری بزنم...

Parvaz Homay - Tobe Konam Ke Beshkanam پرواز همای - توبه کنم که بشکنم

لیلی بنشین خاطره ها را رو کن
لب وا کن و با واژه بزن جادو کن

لیلی تو بگو،حرف بزن،نوبت توست
بعد از من و جان کندن من نوبت توست


لیلی مگذار از دَمِ خود دود شوم
لیلی مپسند این همه نابود شوم

لیلی بنشین ،سینه و سر آوردم
مجنونم و خونابِ جگر آوردم

مجنونم و خون در دهنم می رقصد
دستان جنون در دهنم می رقصد

مجنون تو هستم که فقط گوش کنی
بگذاری ام و باز فراموش کنی

دیوانه تر از من چه کسی هست،کجاست؟؟
یک عاشقِ این گونه از این دست کجاست

تا اخم کنی دست به خنجر بزند
پلکی بزنی به سیم آخر یزند

تا بغض کنی،درهم و بیچاره شود
تا آه کِشی بندِ دلش پاره شود

اِی شعله به تن،خواهرِ نمرود بگو
دیوانه تر از من چه کسی بود ؟؟؟بگو

آتش بزن این قافیه ها سوختنی ست
این شعرِ پُر از داغِ تو آتش زدنی ست

ابیاتِ روانی شده را دور بریز
این دردِ جهانی شده را دور بریز

من را بگذار عشق زمین گیر کند
این زخمِ سراسیمه مرا پیر کند

این پِچ پِچه ها چیست،رهایم بکنید
مردم خبری نیست،رهایم بکنید

من را بگذارید که پامال شود
بازیچه ی اطفالِ کهنسال شود

من را بگذارید به پایان برسد
شاید لَت و پارَم به خیابان برسد

من را بگذارید بمیرد،به درَک!!!
اصلا برود ایدز بگیرد ،به درَک

من شاهد نابودی دنیای منم
باید بروم دست به کاری بزنم

حرفت همه جا هست، چه باید بکنم؟؟؟
با این همه بن بست چه باید بکنم

لیلی! تو ندیدی که چه با من کردند
مردم چه بلاها به سرم آوردند

من عشق شدم، مرا نمی فهمیدند
در شهرِ خودم مرا نمی فهمیدند

این دغدغه را تاب نمی آوردند
گاهی همگی مسخره ام می کردند

بعد از تو به دنیای دلم خندیدند
مردم به سراپای دلم خندیدند

در وادیِ من چشم چرانی کردند
در صحنِ حَرم تکه پرانی کردند

در خانه ی من عشق خدایی می کرد
بانوی هنر،هنرنمایی می کرد

من زیستنم قصه ی مردم شده است
یک تو،وسط زندگیم گم شده است

اوضاع خراب است،مراعات کنید
ته مانده ی آب است،مراعات کنید

از خاطره ها شکر گذارم، بروید
مالِ خودتان دار و ندارم،بروید

لیلی تو ندیدی که چه با من کردند
مردم چه بلاها به سرم آوردند

من از به جهان آمدنم دلگیرم
آماده کنید جوخه را،می میرم

در آینه یک مردِ شکسته ست هنوز
مرد است که از پا ننشسته ست هنوز

!یک مرد که از چشمِ تو افتاد شکست
مرد است ولی خانه ات آباد،شکست


در جاده ی خود یک سگِ پاسوخته بود
لب بر لب و دندان به زبان دوخته بود

بر مسندِ آوار اگر جغد منم
باید که در این فاجعه پرپر بزنم


اما اگر این جغد به جایی برسد
دیوانه اگر به کدخدایی برسد

ته مانده ی یک مرد اگر برگردد
صادق، ! سگ ولگرد، اگر برگردد


معشوق اگر زهر مهیا بکند
داوود نباشد که دری وا بکند

این خاطره ی پیر به هم می ریزد
آرایش تصویر به هم می ریزد

اِی روح مرا تا به کجا می بری ام
دیوانه ی این سرابِ خاکستری ام

می سوزم و می میرم و جان می گیرم
با این همه هر بار زبان می گیرم

در خانه ی من پنجره ها می میرند
بر زیر و بمِ باغ ،قلم می گیرند

این پنجره تصویر خیالی دارد
در خانه ی من مرگ تَوالی دارد

در خانه ی من سقف فرو ریختنی ست
آغاز نکن، این اَلَک آویختنی ست

بعد از تو جهان دگری ساخته ام
آتش به دهان خانه انداخته ام

!بعد از تو خدا خانه نشینم نکند
دستانِ دعا بدتر از اینم نکند

من پای بدی های خودم می مانم
من پای بدی های تو هم می مانم

لیلی تو ندیدی که چه با من کردند
مردم چه بلاها به سرم آوردند

آواره ی آن چشمِ سیاهت شده ام
بیچاره ی آن طرز نگاهت شده ام

هر بار مرا می نگری می میرم
از کوچه ی ما می گذری می میرم

سوسو بزنی، شهر چراغان شده است
چرخی بزنی،آینه بندان شده است

لب باز کنی،آتشی افروخته ای
حرفی بزنی،دهکده را سوخته ای

بد نیست شبی سر به جنونم بزنی
گاهی سَرکی به آسمانم بزنی

من را به گناهِ بی گناهی کُشتی
بانوی شکار،اشتباهی کشتی

بانوی شکار،دست کم می گیری
من جان دهم آهسته، تو هم می میری

از مرگ تو جز درد مگر می ماند
جز واژه ی برگرد مگر می ماند


این ها همه کم لطفیِ دنیاست عزیز
این شهر مرا با تو نمی خواست عزیز

دیوانه ام ! از دست خودم سیر شدم
با هر کسِ همنامِ تو درگیر شدم

اِی تُف به جهانِ تا ابد غم بودن
اِی مرگ بر این ساعتِ بی هم بودن

!یادش همه جا هست، خودش نوشِ شما
اِی ننگ بر او مرگ بر آغوشِ شما

شمشیر بر آن دست که بر گردنش است
لعنت به تنی که در کنار تنش است

دست از شب و روز گریه بردار گلم 
با پای خودم می روم این بار گلم

هم مــرگ - علیــرضا آذر

از خون جوانان وطن لاله دمیده
هنگامه‌ی گل دادن فریاد رسیده

برخیز که غیر از تو تو را دادرسی نیست
همسنگر ما جز خود ما هیچ کسی نیست

برخیز که این خانه ز دشمن بستانیم
بیدادگران را همه از خانه برانیم

دنیا سخن از یاری و همدردی ما گفت
غیر از خود ما خواب کسی را که نیاشفت

برخیز که هنگام نبرد بی نقاب است
چون قافله از قافله سالار خراب است

برخیز که این مشت سلاح و سپر ماست
بیداری میهن نشان ظفر ماست
ترانه: اردلان سرفراز | آهنگ و تنظیم: امیر جباریان
زن ، زندگی ، آزادی

Barkhiz Dariush - برخیز داریوش

 
نقش یک مرد مرده در فالت توی فنجان مانده بر میزم
خط بکش دور مرد دیگر را قهوه ات را دوباره می ریزم
زندگی از دروغ تا سوگند خسته از زیر و روی رو در رو
زیر صورت هزارها صورت خسته از چهره های تو در تو
چشم بستی به تخت طاووسم در اتاقی که شاه من بودم
مرد تاوان اشتباهت باش آخرین اشتباه من بودم
چشم واکردم از تو بنویسم لای در باز و باد می آمد
از مسیری که رفته بودی داشت موجی از انجماد می آمد
مفت هم بوسه ام نمی ارزد وای از این عشق های دوزاری
هی فرار از دو سوی خود رفتن آخ از این مردهای اجباری
مثل ماهی معلق از قلاب زیر بار الاغ ها مردن
بر چلیپای تخت ها مصلوب با خودت در اتاق ها مردن
زندگی از دروغ تا سوگند خسته از زیر و روی رو در رو
خسته از چهره های تو در تو
بی گناه از شکنجه ها زخمی پشت هم اتهام ها خوردن
هق هق از درد و الکن از گفتن انتهای کلام رو خوردن
غرقه در موج های پیش آمد گوشه گوش های دور از من
پشت سکان خدا نشستم و باز ناخدا پرستیدم
دل به دریای هر چه باداباد غایقم را به بادها دادم
ناگزیز ار گریز از ماندن توی شیب مسیر افتادن
بادبان پاره عرشه بی سکان
قایقم رفت و قبل ساحل مرد پیکرش داشت وقت جان کندن روی گل ها تلو تلو می خورد
دستم از هرچه  هست کوتاه است از جهان قایقی به گل دارم بشنو ای شاه گوش ماهی ها
دل اگر نیست درد و دل دارم
چشم واکردم از تو بنویسم لای در باز و باد می آمد از مسیری که رفته بودی داشت موجی از انجماد می آمد
با زبان با نگاه با رفتن زخم جز زخم های کاری نیست پای اگر بود پای رفتن بود
دست اگر هست دست یاری نیست
از کمرگاه چله ها رفتند از پی تیرها نباید گشت چشم بردار علیرضا بس کن از کمان رفته بر نخواهد گشت
آسمان هیچ سربلندی بود از صعودی که نیست افتادم لااقل با تو بال واکردم زندگی را اگر هدر دادم
استخوان وفا به دندانم زوزه از سوز مثل سگ مردن
زندگی چوب لای چرخم کرد پشت پا پشت استخوان خوردن
لاشه ی باد کرده ای بودم آمد از روبرو ولی نشناختم
صورتی را که دوستش میداشت چهره چرخاند و تف بر زمین انداخت
این منم مرد تا همین دیروز مرد پابند آرزوهایت مرد یک عمری کودکی کردن لا به لای بلند موهایت خاطرت هست روزگارم را
جایگاه مقدسی بودم وزن یک عشق روی دوشم بود من برای خودم کسی بودم
من برای خودم کسی هستم دور و برخورده عشق هم کم نیست
آنکه دل از تو برد هر کس هست بند انگشت کوچکم هم نیست
میشد از وردهای کولی ها باد و آه قسم طلسمت کرد
می شد آن سیب سرخ جادو را از تو پنهان و با تو قسمت کرد
میشد از خود بگیرمت اما زور بازو به دست هایم نیست
می شد از رفتنت گذشت اما جان در اندازه های پایم نیست
زندگی سرد بود اما خوب خانه و سقف و سایه ای هم بود
گهگداری نوشته ای چیزی از قلم دستمایه ای بود
زندگی سرد بود اما عشق می توانست کارگر باشد
میتوان قطب را جهنم کردم پای دل اگر در میان باشد
خواب دیدم که شعر و شاعر را هر دو را در عذاب میخواهی
از تعابیر خواب ها پیداست خانه ام را خراب میخواهی
دست در دست دیگری برگرد
خانه ام را خراب خواهی کرد
دیگر ای داغ دل چه میخواهی از چنین مرد زیر آواری رد شو ازن درخت افتاده میتوانی که دست برداری
گفته بودی همیشه خواهی ماند سنگ بارید شیشه خواهی ماند
گفته بودی ترک نخواهی خورد دین و دل از کسی نخواهی برد
گفته بودی عروس فردایی با جهانم کنار می آیی
گفته بودی دچار باید بود مرد این روزگار باید بود
گفته بودی بهار در راه است ماه باران سوار در راه است
گفته بودی ولی نشد انگار دست از این کودکانه ها بردار
گفته بودم نفاق می افتد اتفاق اتفاق می افتد
گفته بودم شکست خواهم خورد از تو هم ضربه شست خواهم خورد
گفته بودم در اوج ویرانی از من و خانه رو بگردانی هر چه بودو نبود خواهد مرد
مرد این قصه زود خواهد مرد
ماجرا زخم و داستان ها درد
نازنین پیچ قصه را برگرد
نازنین قصه ها خطر دارند نقش ها نقش زیر سر دارند
نازنین راه و چاه را گفتم
آخر اشتباه را گفتم
گفتم اما عقب عقب رفتی شب شنیدی و نیمه شب رفتی
دیدی آخر نفاق هم افتاد اتفاق از اتاق هم افتاد
از اتاقی که باز تنها ماند پر کشیدی و لای در واماند
چشم باز کردم از تو بنویسم لای در باز و باد می آمد
از مسیری که رفته بودی داشت موجی از انجماد می آمد
باید این درد مختصر میشد
حرف ها را به کوه می گفتم قلبش از موم نرم تر میشد
بین این ماههای هر جایی ماه من در محاق می افتد
اتفاق از اتاق می افتد
در اتاقی که پیش از این ها در سرت فکر رفتن داشت
در اتاقی که روی کاشی هاش پشت پاهات آرزو می کاشت
لای دیوارها چروکیدن در نمایی که تنگ تر میشد
هر چه این دوربین جلو می رفت مرگ من هم قشنگ تر میشد
خارج از قسمتی که من باشم
در اتاقی که ضرب در مردم نان از این سفره دور خواهد شد
ده طرف داس و یک طرف مردم
قهوه ات را دوباره می ریزم
چشم بستی به تخت طاوسم در اتاقی که شاه من بودم
مرد طاوان اشتباهت باش آخرین اشتباه من بود
دردسرهای ما تفاوت داشت
من سرم گرم پای بستن بود نقشه های می کشید چشمانت
در نگاهت اتاق زندان است

علیرضا آذر , امیر عباس گلاب و میلاد بابایی بنام اتاق


کوچیک که بودیم چه دلای بزرگی داشتیم...!
حالا که بزرگیم، چه دلای کوچیکی...!
کاش، دلامون به بزرگی بچگی بود.
کاش برای حرف زدن، نیازی به صحبت کردن نداشتیم.
کاش برای حرف زدن، فقط نگاه کافی بود...
کاش قلبها در چهره بود...
حالا اگر فریاد هم بزنیم، کسی نمیفهمه و ما به همین سکوت، دل خوش کردیم...
اما یک سکوت پر، بهتر از یک فریاد تو خالیه.
سکوتی رو که یک نفر بفهمه، بهتر از هزار فریادیه که هیچ کس نفهمه...
سکوتی که سرشار از ناگفته هاست.
دنیا رو ببین!! بچه که بودیم، بارون همیشه از آسمون میومد.
حالا بارون از چشامون میاد.
بچه بودیم، همه چشای خیسمون رو می دیدن.
بزرگ شدیم، هیچ کس نمیبینه.
بچه بودیم، تو جمع گریه می کردیم، بزرگ شدیم... توی خلوت.
بچه بودیم، همه رو اندازه ی ده تا دوست داشتیم. بزرگ شدیم، بعضیا رو اصلا دوست نداریم، بعضیا رو کم، بعضیارم بی نهایت.
بچه که بودیم، قضاوت نمی کردیم، همه یکسان بودن.
بزرگ که شدیم، قضاوتای درست و غلط باعث شد تا اندازه ی دوست داشتنمون تغییر بکنه. 
بچه که بودیم، اگر با کسی دعوا می کردیم یک ساعت بعد یادمون می رفت. بزرگ که شدیم، گاهی دعواهامون سال ها یادمون میمونه و آشتی نمی کنیم.
بچه که بودیم، بزرگترین آرزومون داشتن یه چیز کوچیک بود.
بزرگ که شدیم، کوچیک ترین آرزومون داشتن بزرگترین چیزهاست.
بچه که بودیم، درد و دلا رو به ناله ای می گفتیم و همه می فهمیدن. بزرگ شدیم، درد و دلو به صد زبون می گیم و کسی نمیفهمه.
بچه که بودیم تو بازیامون همش ادای بزرگترا رو در میاوردیم. بزرگ که شدیم، همش تو خیالمون بر می گردیم به بچه گی.
بچه که بودیم، بچه بودیم. بزرگ که شدیم... بزرگ که نشدیم هیچ... دیگه همون بچه هه هم نیستیم...

شهره آغداشلو- بچّه كه بوديم Shohreh Aghdashloo- When we were kids

شعر جدید علیرضا آذر بنام "نانحس" با صدای میلاد بابایی

شعر جدید علیرضا آذر بنام "نانحس" با صدای میلاد بابایی Na Nahs

A Tribute to Nematollah Aghasi

Download Link:
Mediafire: http://www.mediafire.com/file/xamiviss0aymg4d/Mim_Rasouli_-_Aghasi_Remix.mp3
.
Youtube: https://youtu.be/0Ea9kwFpH-U
Telegram: https://t.me/mimrasouli/330

Mim Rasouli - Aghasi Remix

سلام ای هیبت در مه اگر از حال من پرسی
ملالی نیست جز دوری دستان تو از دستم 
تو چی ؟یادی از این مرد مجازی میکنی یا نه 
شکستی عهد سابق را
نگو نه من که نشکستم 
به دست خالی ات ای سرو لخت بارور سوگند
قسم به زخم های تو عروس پاره پیراهن 
عصای شعبده از شاخه های تو فرود آمد
خودم دیدم که سیب از حجله ات میریخت بر دامن 
کبوتر های شهرم را
هزاران نامه بر کردم 
که شاید آسمان بردارد آن درد وبالم را 
تو هم پرسیده بودی که
چه خواهی کرد با دوری 
صبوری کن برایت مینویسم شرح حالم را
بگو از حال و روزت از خودت از زندگی در خود
 بگو از ان اجاق کور خورشیدی درآوردی ؟

Chahar Ghatre Khoon Single

Alireza Azar Chahar Ghatre Khoonعلیرضا آذر چهار قطره خون

دانلود: https://t.me/nost_music/208
صد بار گودومت(گفتمت) همچین نکن
زلفای بورت چین چین نکن
گلم گلم گل بی خارم
ز دوریت زار و بیمارم
گوش نکردی حرف دلداره
دل زارم غمگین نکن
شوم شوه روزم شوه
همه لاشم سی گل توه
شوا که مو رم سراغ گل
ز بخت بدم گلم خوه

Golom golom | Erfan Tahmasbi | گلم گلم گل بی خارُم نسخه‌ی استودیویی

Asrejadid

گل بی خارُم عرفان طهماسبی  | بختیاری | Erfun Tahmasbi

آهنگ هوای گریه
خواننده: همایون شجریان

Homayoun shajarian - Havaye gerye ba man

دست های آلوده - نیما مسیحا

بگو خورشید از کدوم ور در اومد - که تو متل قصه رویایی شدی
ماهی زخمی کاشونه حوض - کیو خواب دیدی که دریایی شدی
***
آلوده ام، آلوده ام، همرنگ با مرداب
نفرینی ام، در حسرت، بیداری از این خواب


هم مــرگ - علیــرضا آذر

Alikhandro

Recent comments

Ramin Samarnia

Ramin Samarnia

Ramin Samarnia

shahrzad dareshouri

Related tracks