حالا دکارت مسخره ثابت کند هستم !

دارد صدایت می زند بشنو صدایم را
بیرون بکش از زندگی و مرگ پایم را
هر بوسه ات یک قسمت از کابوس هایم بود
از ابتدا معلوم بودم انتهایم را
در هر خیابان گریه کردم گریه من را کرد
شاید ببیند شوهر تو اشک هایم را
حالا منم که پاک کرده ردّ پایم را
می کوبم از شب ها به تو سردردهایم را
دارم تلو دارم تلو از نیستی مستم
حالا «دکارت» مسخره ثابت کند هستم
روحت دو قسمت شد میان ما ترک خوردی
خوردی به لب هایم مرا نان و نمک خوردی

بوسیدمت، بوسیدمت، بوسیدمت از دور
هر شب کتک خوردی، کتک خوردی، کتک خوردی
دست مرا از دورهای دور می گیری
داری تلو داری تلو از درد می میری
خاموش گریه می کنی بر سینه ی دیوار
با بغض روشن می کنی سیگار با سیگار
باید بخوابی توی آغوشی که مجبوری
داری تنت را داخل حمّام می شوری
با گریه، با خون، با صدای شوهرت در تخت
کز می کند کنج خودش این سایه ی بدبخت
«من» باختم اما کسی جز «ما» نخواهد برد
بوی مرا این آب و صابون ها نخواهد برد
روحت دو قسمت شد میان ما ترک خوردی
خوردی به لب هایم مرا نان و نمک خوردی


بوسیدمت، بوسیدمت، بوسیدمت از دور
هر شب کتک خوردی، کتک خوردی، کتک خوردی
حس کن مرا در «دوستت دارم» در گوشت
حس کن مرا در شیطنت هایم در آغوشت
حس کن مرا در آخرین سطر از تشنج هام
حس کن مرا حس کن مرا که مثل تو تنهام
دارد صدایت می زند بشنو صدایم را
بیرون بکش از زندگی و مرگ پایم را

Comments

•zahra•

Amir

milad ghasemi

shoko

pemii