Gavazn

Gavazn [TakTaraneh.Com]

Pichak (Raghs)

Birahe

این منم جوون گفتمان خنثی اعتدال
نوجوون هشت سال شوم احمدی نژاد
قربانی شرق و تحجّر
غرب و استعمار
ساکن این اروپای آب زیر کاه
بی دفاع خوردم هر چی جامعه م به خوردم داد
یه کم هم تف کردم حس کنم مستثنام
شدم به مرضاش مبتلا
ولی فهمیدم چیزی خطرناک تر نیست واسه جمع مفت برا
جز یه هنرمند کهنه کار نوگرا
چی یاد بگیرم از کی؟
کیان بزرگترام؟
نمیشه خون روی دستشونو شست با صابون
باید سرشونو با استدلال برید جا چاقو
پس منطقمو تیز کردم رفتم تو خیابون
هرکی گفت حقّت بود، چشت کور
لیاقتت همینا بود
گفتم کوفت! ابله کم هوش
مدرسه دامداری شده بازار کار چرخ گوشت
شاید به نفعت بود ببینی یه روز ضعف ساختارو
خر نویسنده رو بگیر نه قهرمان داستانو
ببینی محصول محیط آدمارو
شاید گذاشتیم تو ساختار نوین جا براتو
نبوغ تولید گرفت ازم لذت مصرفو
بازی ساده شده از بس که زدم به هدف و
یاغی کردم هر چی منفعل بی طرفو
پشیمون کردم کلی متظاهر بی شرفو
مثل تو
یه سکه با دو روی به درد نخور
نه عذرخواهیت می خوره به دردم نه حتی تشکر
همشو خراب می کنم بهتر میسازم از نو
من کفر می گم، همزمان تف می کنم حقّو
[کورس]
بشنو
می مون نابه جاممون تا لبش پر
بازی تموم بشه باختی باز تهش تو
نمی فهمی نه نفرتو نه عشقو
اینو می خونم هم گوش بکن هم بشنو
می مون نابه جاممون تا لبش پر
بازی تموم بشه باختی باز تهش تو
نمی فهمی نه نفرتو نه عشقو
اینو می خونم هم گوش بکن هم بشنو
[ورس دو]
کدوم اجتماعه که موند مثل سابق؟
دست می کشم رو کله م غول بشه ظاهر
نور بشه ساطع تا که چشات کور بشه کامل
مظلوم نبودم نتونست بهم زور بگه ظالم
ما سوتمون بلنده، قوتمون غالب
حتی دشمنمون تو خلوتش دوستمون داره
تو آینه شکسته ت ببین
تو فکت نمونده یه دندون سالم
اگه امونت داده روزگار بین جبر و انتخاب
وسط میدون جنگی بی تیر و بی خشاب
می رسی به سزات
من جریان سومم
جلوم متحد شدن از مدّاح اپوزسیون تا ماله کش نظام
هی میگن این واقعیتو باید پذیرفت
ما فکر می کنیم واقعیتو باید ساخت
ما فکر می کنیم قدرتو باید بود
اونا فکر می کنن قدرتو باید داشت
[کورس]
بشنو
می مون نابه جاممون تا لبش پر
بازی تموم بشه باختی باز تهش تو
نمی فهمی نه نفرتو نه عشقو
اینو می خونم هم گوش بکن هم بشنو
می مون نابه جاممون تا لبش پر
بازی تموم بشه باختی باز تهش تو
نمی فهمی نه نفرتو نه عشقو
اینو می خونم هم گوش بکن هم بشنو🔊👂

Beshno

16.6%

Ali Sorena - Nemitarsam (@alisorena)
Produced by Mez'Rab (@mezrab)
Mixing Engineer: Mez'Rab
Mastering Engineer: Atour (@atour)
Feb 2014, Divar Records

علی سورنا - نمی‌ترسم
آهنگساز: مضراب
بهمن ۹۲


متن
--

نميترسم از آيندت / مسير تو رو بايد رفت
ميلروزنمت با هر خط / تکون بخور مادرسگ
خاکه تو منو خاکم کرد / زنجير تنت حلاکم کرد
خفقانه تو لالم کرد / ماتم کده ي تو ماتم کرد
اشک نمياد يدونه قطرم / کشتم حسم و بدونه نبضم
افتادي تو به جونه قلبم اين دفعه قلبتو نشونه رفتم
همه لحظاته پرتيمو پس بده / دغدغه هاي فکريمو پس بده
قدماي کيلومتريمو پس بده / اشکه برادرم مهدي رو پس بده

ببين دردو همه اينا تقصير توئه
منو وحشي دوره گردو همه اينا تقصير توئه
ببين دسته خشک و سردو همه اينا تقصير توئه
رنگ غم حس درد همه اينا تقصير توئه
ببين چطور سگ خور شدم همه اينا تقصير توئه
با هر آشو لاشي دم خور شدم همه اينا تقصير توئه
چطو معتاد الکل شدم همه اينا تقصير توئه

چطو از کم شدن پر شدم مادر سگ اينا کار توئه
من تموم شهرو گشتم مادر سگ اينا کار توئه
تموم تلخيه سرگذشتم مادر سگ اينا کار توئه
اگه الان يه چرکه غدم مادر سگ  کار توئه
اگه حتي عشقم جنده شد رفت مادر سگ اينا کار توئه
اگه يکي واسه آزادي داد زد مادر سگ اينا کار توئه
مادرم وسطه لالايي خواب رفت مادر سگ  کار توئه
اگه ميبيني که تنم پارس مادر سگ اينا کار توئه
ولي هنوزم جنم دارم مادر سگ اينم کار توئه
نميترسم حتي از تو متنفر از هم شب هم صبح
ديگه بار نکن هر جفنگو بم جفتمون هاريم هم من هم تو
هم من هم تو خوب ميدونيم مجنونيم مجنون ميمونيم
خيليا رو تنمون ريختن خون توي خون ميمونيم
بگو به اونکه اون بالا نشست روي تنت اونکه صاحابته
بش بگو من ديگه آماده ام وقتش رسيده که آماده شه
بگو من از چي دم مي زنم چرا حرف از زياد و کم مي زنم
با بهترين قلم دنيا بنويسه با يه مداد ضربدر و من مي زنم
بگو ديگه پيرم دراومد از جايي که پيرن دراومد از آدما متنفرم
چون هيچکدوم پيشم نموندن بگو من از چي دم مي زنم
چرا حرف از زياد و کم مي زنم ?? بگو من از چي دم مي زنم حرف از زياد و کم مي زنم
الان گرگو ميشه هوا گرگا ميشن،روشن شه ميشا گرگا ميشن
خيليا اينجا با گرگا شيشن ولي تش ميبيني که قرباني شن
شايد موند شايد رفت شايد به تلخي عادت کرد
من روي خاکت زندم نميترسم از آيندت

Ali Sorena - Nemitarsam (Prod. By Mez'Rab) | نمی‌ترسم

[Prod. By Dehghan]
Verse 1: Sampled From Hossein Alizaade - Aseman 
Verse 2: Sampled From Fountine Film Soundtrack
    "قسمت اول"
تو نه زبونی ، نه غمِ من به نونی

نه ارزونی نه عطر خفه خونی

یه بد کاره مثل تنت که دهن پاره تر از جدول لجنی

تو شهری از عطش

میخورم ازت نه چون که آب ندارم نه

مثل خودتم حساب ندارم نه

اهلی نمیشم از تو شیر مادرم

بهاره خطرو تا خِرخِره کشیده ساغرم سرم

تو سم آسیابت

گندمم بچرخ ، که نونِ من یه شعری از تو پوست قلبته

قلبی از تو حد و رسم درد

دردی از تو شعرای شب های اعماقی

داغ تری لعنتی ازخاک دستام

تو هویت منی نعره میکشی به جام

درختِ جنگی رو خاک سرخ انتقام

میوه ی تو شعرمه ، آب تو تن صدام

بلندی به قد نبضی از دوبارم 

تو کشورِ شعورمی نه شهری از شعار

هیچوقت نگفتم که سهمی از تو دارم

همه افتخارم این بود که بخشی از تو باشم

رو کاغذ بی سر و ته قدغن ضرب

چرخیدم به دستت امضا شدم

خالقم شدی تا تو رو ابداع کنم

با تو جریان گرفتم از تو اجرا شدم

رو کشتیِ جیگر بدون بادبانات

یه سربازه بی احترامِ سر به سازِ ماناست

که روی اسلحش یه طرحه مُرده از گله

و شلیکی از درخت به مردمت

توو فصل یخ شکستی سرما ارغوان شدی

از کوچه رسیدی تو دست من جهان شدی

تو بی همه کس تری از بی کسیِ من

یه بی زمان که با من همزمان شدی و

من علی سورنا به شعر من بسابین

تا متاع رپ و از تو عین من بچاقین

زنده باد طراوتت با شرارتم

مث خطای تیزی که میکشم روی کاغذم

رو بِیت های شرور شعرم قیمت بذارین شما

که دستاتون بازه واسه جنگیدن

من به قد جرمتون جرمم به تاریخ

منو بعد مرگم تو شعرم بکارید

  "همخوان"


تو امتداد سرمای دی

میکنم زندگی رو طی

نگاهم کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی

تو امتداد سرمای دی

میکنم زندگی رو طی

نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی ، میزنم لی

واسه درد تو تنِ لت و پارم

من پسرِ صلحم اما ننم سرِ زا رفت

من موندم لای شما لاشیا

من موندم لای بازی با این بازیا

زدم زیر میز اعتقاد جدم به جنگ

از خنده کم شدم ، درد بچه کرد

شدم دندونه لق تو دهن این خاک

من و کل کوچه های شهر عطسه کرد

یادم نمیره لبخند تلخه فریادم روی خاک درد از ستم

یادم نمیره زخمم ببین

امروز من فقط یه جنگم یه جنگ

من فرزند هیپ هاپ شرقم ، آشنایی

بالا خوای لات های بی سر و ته سازمانی

سگاتون صدامو از پاچه میدریدن

شعر من استخون و نون واستون نبود

من تو خونم همینه تا نمیشم اینم

بی کَله سر نمیده باج نمیدم این

تنهایی جیگر میخواد با زانو های خاکی

جایی که منم بمیره ما نمیپذریم

میزنه سوز لای شاخه های مرده ام

وقتی میوه ی مصلحت لای سازه های سلطست

این درخت وحشی ریشش  تو کویره

تن نمیده به تزئین باغچه های قدرت

این تموم معنیه زنده بودن منه

بذار مانع ها روی رشدم بشینن

تموم میوه هامو کُشتن به چیدن

نمیدونی تو این راه پشتم چه بیوَست

   "همخوان"

تو امتداد سرمای دی

میکنم زندگی رو طی

نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی

تو امتداد سرمای دی

میکنم زندگی رو طی

نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی ، میزنم لی

تو امتداد سرمای دی

میکنم زندگی رو طی

نگام کن بازم یه پام لنگه ، میزنم لی

Kavir

Rapper and Songwriter : Ali Sorena
Producer : Ali Sorena Sample From L'Oracle (bernard Becker)
Mix and Mastering : Alireza
Artwork : DejCrew
Executive Producer: Mehdi Niami
Thursday - 2019 12 September
شعر اجرا :علی سورنا
-اثر برنارد بکر  L'Oracle  آهنگ:علی سورنا -نمونه برداری شده از قطعه
میکس و مسترینگ:علیرضا
جلد:گروه دژ
مدیر هنری و اجرایی:مهدی نیامی
تاریخ انتشار:پنج شنبه - ۲۱ شهریور ۱۳۹۸
[قسمت اول]
دیگه خاطرم نیست زندگی کجاست
خاطرم نیست طعم باد رو
خاطرم نیست کجامو
از یاد میبرم لحظه هامو
ما چه غربیونه زندگی کردیم
هیچ جمعه ای قاتلم نیست
اسمم رو نپرس خاطرم نیست
و بی اثرن تریاق ها
مسمومم دریاب
چه بادی میزد، اون پاییز عجب شلاقی میزد
تو گفتی که همه دیرن
چه مذاب بود طعم سینه ات
گفتم میرم یه طعم دیگه ست
تو گفتی همه میرن


اعتراض دارم به رنگ سرخ، که سوزاننده ست"
به آبی که سرده
به زرد، که رنگ جداییه
و هررنگی که رنگ روح زندگی توش نیست
"رنگ روح زندگی سبزه

[همخوان]
من زندگی میکنم تا نایی باقی مونده
میسازم راه رو تا بی راهی باقی مونده
نفس فقط یه کلمه ست
میکشم واسه ی جمله های باقی مونده
این یه درختم میره برگاش
نگم از جرات چی بگم جاش؟
این یه درختم میره برگاش
زنده باد اونی که میوه برداشت
با طراوت منم پر بی طراوت
یه خنیاگر یه هدفون بی ترانه ست
غوغایی اینجاست، زلزله ست آ
کی دل مارو این مدلی بنا کرد؟
من؟
یا تو

[قسمت دوم]
خوبه
خوبه دهن دستم بازه میخوره تهش به دستت حسرت و درد که میسُره تهش اشک خوبه خالی کنش
سرتو بالا کن منم همون چی شده مگه
تا بیای به تاب ،هی میتابم
بهار ندی وسط دی میخوابم
از این زخما خیلی دارم
هی میریزه هی میذارم
پای من میشه به پای تو خم
من تویی و تو من
بذار روی شونه های من بخوابم
یعنی سر تو جا بشه رو شونه من
جهان میگه جرمه تن توی تن
بزن تک به نفس
تک به قدم
باشه طناب رابطه پاره نشه
که ما به اعدام بمیریم توی هم

[همخوان]
من زندگی میکنم تا نایی باقی مونده
میسازم راه رو تا بی راهی باقی مونده
نفس فقط یه کلمه ست
میکشم واسه ی جمله های باقی مونده
این یه درختم میره برگاش
نگم از جرات چی بگم جاش؟
این یه درختم میره برگاش
زنده باد اونی که میوه برداشت
با طراوت منم پر بی طراوت
یه خنیاگر یه هدفون بی ترانه ست 
غوغایی  اینجاست، زلزله ست آ
کی دل مارو این مدلی بنا کرد؟
من؟
یا تو

Nafas

غرق تو تباهی / معلق بی فردا 
من نشستم پشت ارابه ی  مرگم 
شلاقم از جنس آتیش /جاده ها پر از سرب 
از آهن اسبم 
با درد که بی انتها شدیده 
یه بی راهه از تو جاده ها رمیده بود 
دستمو کردم تو سیاهی فهمیدم 
مرز بین دیدن و بلعیدن پدیده رو 
تا بوفالو ها گذشتن از کنارم این 
بی راهه های پر از سنگ و لاخ
شکستن استخون چرخ ارابه رو 
اما ادامه می داد اسب آهنی
لخته لخته جون/ هوای کدر 
زرد زرد نور / بعد مه 
تنفس جرم /آبشار خون 
رو ریه ی ترکیده ی زمین سرنگون 
گذشت تا تالار اول ...
بازار پرچما و کارزار و خطر و تباهی 
خوک خوک رو می درید 
پوک استخون مرده ها / زیر سم اسبم خورد می شد هر کنار 
خوک ها ی سیر دست ها رو جفت چشا / می ریزن اشک سوگ بالا سر کشته ها 
افسار کشیدم سرعتم شه کم / شیهه رو شنیدن و زل زدن به من 
....
حمله می کنن بهم / گیر می کنم تو شن 
می زنم شلاق و / می کنم هی
ارابه در نمیاد فرو می رم بین شن 
نزدیک شد خر و  خر / تا در اومد از تو چاله اسب آهنی 
به سمت تالار دوم ...
گله ی گرازا ی گنگ/ همون تالار زندگی که با سایه پر شد 
نفس کشیدیم دالان جرم رو 
راه رو بسته صخره / گله حاضره به حمله / گرازا دسته دسته / بعد فریاد حرکت 
می زنن به گرد راه / تو خط صاف 
با شعار جنگ تا افتخار ..
جنگ جنگ خون حط صاف/ سنگ از تو صخره می شد پرتاب 
لنگ لنگ گرازا به پیش / اونا حتی ندیدن اطرافشون رو 
گرازا ندیدن کجا می رن اونقدر/ غرق بودن که حتی سوالی نموند 
دونه دونه می خوردن تو صخره / صخره ها ریختن اما گرازی نموند 
رسید به تالار سوم ...
تالار عشق 
بدون چشم 
تیکه پاره آش و لاش 
آواز سحر می خوندم..
فریاد کشیدم به پیش بی نقاب 
اسبم پاشو کشید روی خاک 
ادامه رو پیاده میرم..
پشتم گلهای مرده / پیش گیر خار..
بعیده این مهیب جا بشه اصلا/ تو و  کلمه ها جاکش رنجن 
تو و کل این تابشت از دم / وقتی که رسیدن ارضا بشه طنزن 
اما با این همه از خودت پر کن / من سوز تو رو خوب می شناسم اوه اوه اوه ... 
بدون تو جسارت می خشکه / منو برم دار تا لباسم بیفته... 
اِاِاِنگار افتادم از ارتفاع
چشمامو باز کردم معلقم تو هوا 
نمی دونم تا کجا 
قراره ادامه بدم به این اضطراب 
عشق بوسه ی خون بود 
این تالار تا ابد لوپ سقوطه 
واسه ادامه ی جنگ/ رسید اسب آهنی و ارابه ی مرگ 
غرق تو تباهی /معلق بی فردا / من نشستم پشت ارابه ی مرگم 
شلاقم از جنس آتیش /جاده ها پر از سرب / از آهنه اسبم 
با درد که بی انتها شدیده / یه بی راهه از تو جاده ها رمیده بود 
دستمو کردم تو سیاهی فهمیدم / مرز بین دیدن و بلعیدن پدیده رو

Harkat (Arrabeye Marg) [Prod. Dehghan]

صحنه ی اول 
تو راسته ی بازار ماهی فروشا / غروب شلوغ بندر / ازدحام داد و ستد / عربده های بلند یه شهر 
مرطوب، شرجی / غرق عرق مردان یه سرزمین پر از رعشه و جنگ 
تو عرصه ی تنگ از همدیگه ..
یه تور سید جمعی / با اتصال مردن 
گره های فردی / از افتخار محکم 
و شکار و طعمه ان / گره های شل تر 
تو راسته ی بازار ماهی فروشا که صیاد و شکار هر دو یه لقمه ان 
ناخدا جلال /رئیس بزرگ بازار 
ترس ماهی گیرا / دستاش همیشه بوده یه اخطار 
عصبانی پر فریاد / عصبانی بود و عزادار 
سیاه بود از زخم / داد زد بیا تو اسد..
ناخدا جلال :
به تو نگفته بودم که مرزاتو بپا ؟
ول کردی که چی چاهتو داری دریا رو چه کار ؟
گفتم بگیر قلابو بکش دستاتو کنار از تور 
یادته گفتم بگیر دستاتو کنار و الا میذارم دستاتو کنار 
اسد:
جلال خلافم نگو
غلافم نکن 
اون چاه کوچیکه 
خواستم باشم کفافم نبود 
تازه چطور /به ما حرام به تو واجبه کی / دریا سند گرفته اصلا / کی شیش دانگش رو داده به تو ؟
ناخدا جلال:
اسد ....
این دریا ناموسته / کوری از نور فانوسته / کوری هنوز به والله / هنوز زبونت جاسوسته 
کور می کنید صحرا رو از رسیدن به ساحل فردا / میوه ی کوسه است سوغاتتون اگه بگیرید درخت دریا رو 
راوی :
اسد بی تاب و قرار دید واسه ادامه هیچ  راهی نداره 
اسد:
تو خفه شو راوی کی بی تاب و قراره ؟
این قصه بین ما و جلاله 
جلال دریا تو غروب فقره / همه خوندن سرود غرق 
چطور بگم به مردم دروغ برگ / بگم به دریا دروغ سد ؟
یه قلاب دادی دست ما / میگی از چاه بگیرید غذا
باز کن این بن بست لا مذهب را رو 
ما یاد می گیریم شنا رو /می کشیم همه کوسه ها رو 
سیاه کردی روز ما رو جلال 
ناخدا جلال :
اسد...
نمی بینی آماج حمله ی کوسه رو ؟
پاداش بدیم به دندونای تیز ؟
ساحل رو بدیم به تاراج؟
تو چه می دونی که پهن کردی تورت رو 
همه رو هم که خبر کردی 
اون راوی کی بود که قطع کردی بحث رو 
یه لحظه با کی صحبت کردی اسد؟
راوی :
من خالقتونم 
اسد:
خالق ما ؟ 
جلال این دیوانه که پا سفت کرده به قتل ما واسه ادامه ی شعر جدید رو بکش تا که وا بشه دریا ..
راوی :
یعنی من عاملم؟
ناخدا جلال و اسد :
بله خودتی عامل ما 
میندازیمت توی دریا خودت رو آماده بکن واسه شنا..

صحنه ی دوم
دست و پا می زنم تو این دریا ی بی ساحل / نمی دونم کجامو ساحل از کدوم راهه؟
نگه می دارم باز چشمای بی جونمو / من تو این دریای بزرگ شنا نمی دونم 

صحنه ی سوم
 تاره و تار
تاره و تار 
تاره و تار
تصویرا پشت غبار 
یه بچه فشار میده سینه امو آب می زنه بیرون از دهنم
با گیجی و مات 
می گم تو کی هستی ؟
میگه حصار بعد میره کنار 
پا میشم می بینم زیر چشاش کبوده 
یه قلاب توی کیفشه باهاش 
میره به سمت مرداب 
می پرسم اسم تو چی بود ؟ 
دوباره میگه حصار
من بچه ی اسدم / پدرم به جرم فتح دریا / دستاش موند توی دست جلاد ..
کیفشو وا می کنه میگه نگاه کن / دستاش هنوزم همرامه / تنها دلیل نفس هامه 
پا می شه پاهاشو می ده به راه / میگم کجا؟
میگه مرداب
میرم دنبالش..

Nakhoda Jelal [Prod. Dehghan]

صحنه ی اول
تو اون سالها بیابونی بود تو خاکه های داراب / بیابونی بی آب و علف 
تموم چشمه های جوشان آب تلف شد ..
جوونه ها قبل رسیدن به باغ / آروم می رفتن توی قصه خواب
کسی نموند جز چند خانوار / که بعد کلی کار کندن چند چاه آب
در کنار هم زندگی رو کردن آغاز /صبح کار و شخم شب دعا و آواز
بعد مدتی کارگر شد دعاها و زمینشون بارور شد ..
خرما، سیب، بادام کوچک / شدن آغاز بازار کوچک 
کشت پنبه نخ ریسندگی / روسری پوشیه تا شال کوچک
بابا باد و ننه صحرا توی اون فصل ها ازدواج کردن 
مدتی گذشت صحرا مادر شد یه دختر کوچیک اسمش رو گذاشت مریم 
مریم بزرگ شد با دار و قالی / همیشه افسرده و تار و خالی 
غمگین می پرسید از مادرش صحرا / که توی کل دنیا همین داراب رو داریم ؟
این سوال بود توی فکر مریم / توی داراب نبود به شکل مریم 
مگه انتهای رویا دارابه؟ 
همه فکر می کنن دنیا داربه .
صحنه ی دوم
گذشت و کارگر شد / کشت پنبه نخ ریسی بارور شد 
کدخدا با فکر صادرات پارچه/ دستور داد بکنن باز مرز رو
کم کم دهات دیلاق تالاب / تبدیل شد به ییلاق داراب
مالکین اطراف با خریدن ملک و زمین / شدن هم پیمان داراب
چکاد قد بلند فریبنده/ پسر یکی از ملاکین کوهستان 
حسادت پسر های توی داراب/ و حسرت دخترای زیر پوشیه 
آخرای هفته تو تعطیلات کوه/ توی داراب در حال گشتن بود 
اهل بیرون این کوی و برزن / شاید بهترین پاسخ سوال مریم بود 
چرا قدتون بلنده ؟ چرا نگاهتون با ما پر از فرقه ؟
چی شد که شدید مسافر داراب ؟ چی میگذره پشت کوه مجاور داراب؟
چکاد تو این گستره تنهاست / درگیر مریم شد و لکنت حرفاش 
بین این عشق یه دره فاصله است / بین پسر کوهستان و دختر صحرا 
نزدیک مریم می کشه نفس / شرم دختر رو می کشه عقب 
مریم تو فکرش با تکفیر کدخدا/ به دور پرنده ی عشق می کشه قفس 
هر روز همین بود پاشو پس می کشید / چکاد نقشه ای از هوس می کشید 
یا میای با من سمت کوه های کولی وش / یا به کدخدا می گم دارم مو های بریده ات رو 
مریم ترسید تو دست های زنجیر / گفت یه بازنده ام تو دست های تقدیر 
مو ج مو های بیرون از پوشیه / یعنی جزر و مد دریای تکفیر 
فردا تو بازار یه جنجال خون / راه افتاده بود تو چنگال شوم 
خبر بی عفتی دختر صحرا / چکاد ایستاد با چند تار مو..
قلب مریم یه گوشه چکید / رکاب زخمیه خون نگین
بعد تکفیر داراب / واسه مدتی خونه نشین شد 
ننه صحرا غم تو نگاش بود / می گفت این ننگ باید از ما جدا شه 
مادر نگام کن دامن من پاکه / اون موهای من نبود / موها م سر جاشه 
موهام سر جاشه 

صحنه ی سوم  
تا که یک روز داراب رو صدا کرد 
عزادارارو نگاه کرد 
شالش رو برداشت 
از حجابش دفاع کرد 
قصه به اونجا رسید که داراب با حیرت 
این گستاخی رو نگاه کرد 
دوباره تکفیر رو امضا کرد

Daar (Dastane Maryam) [Prod. Dehghan]

بخش اول 
آغاز قصه ی تلخ/ این بیماری همیشه مثل یه صحنه/ توی صورتمه
این که زندگی جنگه  و بگیر به چنگ اگه جایی رو می خوای 
قدرت اگه فردایی رو می خوای 
قصه ی درد مشترک تموم ترک های جامعه 
واسه نگاهی که انقدر کدر و تلخه 
یه لحظه بکن مجسم این جنگ رو / موفقیت یعنی قلبت رو کم کن 
می شکنیم تا راه هست مریضیم / پیش یعنی بالا پس یعنی زیر نقطه 
زندگی تو شعبده بازی  قدرت /آواز نداره زبون لکنت 
بیا پیک بزنیم با جرئت / هنوز باهات دارم صحبت 
چند سالی هست که با غم می خونم / اونا که منو دنبال کردن می دونن 
روزای کمی بود که رنگی بودم / زخمی شدم وقتی جنگ پیش اومد 
چقدر انسانی بود / از هر شکل یا هر چی تنت داری / یا کفشت / برسه تو دستت حقت 
حتی وقتی می گن نمی تونه شهرستانی 
رپ کردم واسه هدف بهترم / درجه یک امروز درجه یک ترم 
این واسه اونا که نسخ شعرمن / ادبیات بی ادب شعر بلد 
همه گنده هاتون هول سحرم شدن / وقتی کوبیدم قلم زنده امو تو هیپ هاپ 
زمان گفت می رم / منم فقط نوشتم 

همخوان 
هنو خونه ام تو کوله ام 
هنو کلی قدم تو کوله ام
هنو دستای قطع تو کو له ام 
هنو موی بلند تو کوله ام 
من مسافر زندگی ام اما 
هنو مردن تو کوله ام 
ولی باید زندگی کرد 
ولی باید زندگی کرد 

بخش دوم  
رشد کردم ولی فهمیدم باید یا خود کشی بکنم یا کشته بشم 
واسه امثال من یا جنگه یا مرگ اینو زد تو صورتم رخ گشنه ی شهرم 
یه زمینی که پوست نداره / زخم خونواده ی شب که روز نداره 
دیدم وطنتون نفوذ نداره / تو سر کسی که اتاقشو دوست نداره 
زخم ریزش آغاز جهش / یعنی گریز از مرکز و ناز مکش 
همه می شیم پاره تهش / بین دو کش آواره تهش 
دیگه آینه حسابی می بینه تنهام / فکر کردم به جون خونه می شینه حرفام 
اما کشیده شدم به سمت جلو /تا که بفهمم چی می گن ترسام 
گفتم هدفتو نطفه اش رو بکار / یا که واسه خونه اتون قدرت رو بخواه
شوخی نکن با خودت خسته شدی دیگه/ یه کلام نمی تونم نقطه اشو بزار 
یه طرف ساحل و سوختگی بود که پر شیرجه ی نزده و کوفتگی بود 
یه طرف یه دریای بزرگ که چشم توی چشمم دوخته می دوختم 
چشم 
ساحل رو زدم تو سینه ام / خسارت دریا رو دادم بره 
موندم روی جفت پاهام/ این دومی رو هم محاله یادم بره 
اشک ریختم رو خاک روحم/ دیدم حالم گله 
همون خونه ای که یه روزی بود انتخابم/ امروز فقط توش یه رباتم ولش...

همخوان 
هنو خونه ام تو کوله ام 
هنو کلی قدم تو کوله ام
هنو دستای قطع تو کو له ام 
هنو موی بلند تو کوله ام 
من مسافر زندگی ام اما 
هنو مردن تو کوله ام 
ولی باید زندگی کرد 
ولی باید زندگی کرد 

بخش سوم
منو خونه جور شدیم هر جور شده / رفتم تو خودم اونم رفت تو خودش 
کسی که پل بشه میون شکاف / یعنی باید بگذره از رو خودش 
مبارزه واژه ی من بود اصلا / نمی رفت بیرون هیچ جور از تو سرم 
من زندگی ام بیشتر از هیکلمه / والا خالشو می کوبیدم رو تنم 
دیدم ذهنم تو اتاق ایستاده/ که همه دیوارا غیر قاب هیچ کاره ان 
من اون کوچه رو ترک می کنم اما / اون کوچه هنوز سر جاش ایستاده 
معنا نمیده سکونت ولی تو جهان نمیشه دروغ کرد / اگه زمان بگیره عفونت از مکان نمی شه عبور کرد
ما هر دو میگیم زخم از ته دل / اما فرق داره من زیر ضربدره اسمم
تو انگشت رفت زیر پاشنه ی کفشت / من آدم افتاد تو دفتر شعرم 
هنوز رخ بی نقاب تو حجاب نمی ره لختیه باد / شعر من همین افتادناست / مهم نی چی دنیای تخمی بخواد
من دیوار بلند پشت خونه که می گرفت جلو نور آزاد رو ندیدم / رل سایه ها آزارم داد کارگردان این تاتر رو ندیدم 
موی رهای  آزادی رو قیچی قدرت گرفت از من و ما / به غیر اشک های درخت تصویر باد رو ندیدم

همخوان 
هنو خونه ام تو کوله ام 
هنو کلی قدم تو کوله ام
هنو دستای قطع تو کو له ام 
هنو موی بلند تو کوله ام 
من مسافر زندگی ام اما 
هنو مردن تو کوله ام 
ولی باید زندگی کرد 
ولی باید زندگی کرد 
...

Goriz Az Markaz ... [Prod. Dehghan]

صحنه ی اول 
تو زخم کوچه و دل خون/ آواز دریچه بوی هوای پاره می داد
یه آرواره دستشه مرد بی دهنی که دستاش آلوده است به خون تقدیر 
تو آخرین شیب کوچه چرخید / فقط پایان رو برا ادامه می خواست 
چهار پایه مرگ رو به طناب پاره می داد 
می افتاد روی زمین 
می رفت واسه کوچ بعدی اش 
مگه میشه یادمون بره سوز تو زمستون / سرما چطوری پوستت رو ترکوند 
سوز آتیش بدتر می برید / می چسبیدیم به هم سرد تر می شدیم 
سرما روح رو لخته کرد / حتی وسط بوسه هامون عطسه کردیم 
روح منجمد قرن سرد /یعنی کنار هم دنبال هم بگردیم
کی با ما چه کرده از زیر / که نشد حتی رو به هم بچرخیم 

همخوان  
اما قلب های آتشین 
قلب های آتشین 
زنده ان تو صورت سرمای آهنین 
سرمای آهنین سرمای آهنین 
زنده است تو صورت قلب های آتشین 
hearts on fire frozen souls
صحنه ی دوم 
من پر از خشمم پر از سیاهی / پر از جسارت و بی گناهی 
من پر از گرد نفرت طلسم از دل سنگ /من خنده ی لنگ / پای شکسته ی بچه ی مرگ 
خون دلمه بسته ی سرد 
عابر قله به زیر کوهم / من پرم از درد بودن ...
تو می رسی من افتادم روی خاک و قامتت دوره 
من می خزم رو زمین به سمت تو توی دامنت خونه 
سینه خیز میکشم رو شیب تیز رسیدن بهت 
اما هر بار می رسم دو ر تر میشه حضورت
 میگذره ایستادم من پا به پات 
سلاحم تو کوله ام جنگها کنارم 
تو می گی رسیدیم دشت پروانه ها 
می گی این دره راه سخت رسیدن به قلب های ماست 
کوله ات حسابی سنگینه از جرم باس خالی اشون کنی از سلاحت 
من نگاهت میکنم بال می کشی باز می ری بالا 
کوله ام رو وا می کنم خا لی میکنم به دنبالت میام...

Ghalbhaye Atashin [Prod. Najwa]

صحنه ی اول 
خیس سرد و ساکت / عرق مه تلخ و صامت 
این شهر تار هر بار دیده /مرگ رو با چشم 
مثل یه شاعر آوازه خوان / صدای گربه ها اومد بالای دار
تا بشکونه سکوت مرگبار / این رکود ترسناک رو 
گاهی صدا قطاره وسوت / گاهی شکستن یخ های تو جوب 
این دیوارا مکیده بودن هوای سقوط رو 
انگار نبود راهی نو به موندن / یخ ها بنا ها رو پوشوندن 
فقط یه کافه از دور پیدا بود / با جرقه ی تابلو های نیمه سوخته اش 
در کمی باز شد ...
یه نگاه به چپ کرد یه نگاه به راست / چمدونشو آروم برداشت کرد سرشو تو یقه های پالتوش
دیگه وقت نداره / حتی پوتینش رو از تو یخ درآره 
میگه جاده واسه ی تو کلک نداره / آدم تنها به رفتن شک نداره 
خودش موند و یه ساک/ باس بزنه به چاک
بارون یخ می زد می افتاد / و ساکن می شد رو خاک 
می گه بالا خره می رم تو این قطاره / وقتی مسته ردخور نداره 
می رسه به ایستگا میشه خمار / باید برگرده چون الکل نداره 
همخوان
میره برمیگرده میره 
میره برمیگرده میره 
میره برمیگرده میره
می پاشه 
میره برمیگرده میره 
میره برمیگرده میره 
میره برمیگرده میره
می پاشه 
مثل بومرنگ...
صحنه ی دوم 
برگشت و خواست بره تو/ یه زن رو به پنجره بود 
یه زن با یه لباس خشک و خام/ و یه پیرمرد ایستاده بود پشت بار 

پیرمرد: بازم رفتی ؟
مرد خمار : خمارم 
پیرمرد: به هر ترتیب اینجا چیزی واسه مصرف نداری 
مرد خمار : رفته بودم بازدید سد 
پیرمرد : هرچی .. واسه ی چی ساکت رو جمع کردی ؟/ تو که می دونستی سد تعطیله و / با خبر بودی از یخبندون
مرد خمار : خمارم....
پیرمرد : کلی گشتم نیست 
مرد خمار: نرو .. منو نگاه کن ببین دستام می لرزن / اگه نرسه بهم از خماری رفتم / قول می دم بمون باتون خامی کردم / اگه نرسه بهم از خماری رفتم...
پیرمرد : د دددددد کارتو همینه بازی کردن / اصلا واسه چی به تو باج می دم / انقد را می دم / به قد کافی گشتم نیست 
راوی : زن رو به پنجره آنی برگشت / یه بومرنگ بود توی دستاش / پرت می کرد بر می گشت هر بار / جیغ می کشید گاهی از خشم...
مرد خمار : چاره چیه ؟ از خماری رفتم 
پیر مرد : این شد یه چیز ی باهام بیا پس 
راوی : رفت طرف درب قفسه با مکث / دو تا قفسه رو رد کرد تا قفسه ی بعد رو 
وا کرد که توش / یه گوزن رو جا کرده بود 
اما سلاخی شده با رنگ خون....
زن کل کشید پاتیل از رقص / یه گوشه خم شد آنی از غم
پیرمرد : اون که شاده تو هم شادی حتما / پیشنهادم اینه میز رو بچینید سوپ گوزن و شامی از من / یه شب سه تایی داریم بعد مدت ها خوشحالیم حتما .. 
راوی : مرد خمار اسیر درد با تهوع دید که گیر کرده 
مرد خمار : تو خفه شو راوی کی گیر کرده / این قصه بین منو پیرمرده 
اینا نیست مناسب شام پیرمرد/ پوسیده است ..
تازه تو که می دونی من  چقدر بیزارم از گوزن واسه ی شام پیرمرد 
پیرمرد: اه .. بمیر از خماری بدبخت / خیلی وقته رفته شادی از در / فقط خواستم یه شام سه تایی ازت 
راستی یه لحظه گفتی راوی از خشم ...
مرد خمار: همون که واسه بازی نوشت / یخبندون و بی آبی نوشت / واسه من در خماری / تو پیرمردم همین راوی نوشت
بیا بندازیمش توی سد یخ/ که اگه بره واسه ی متن بعد / داره یه شعر لجن خام / که بده به خوردمون گوزن شام رو 
راوی : یعنی عاملم من ؟
مرد خمار : آره حتما 
پیرمرد : نه نه کاملا صبر کن .. یعنی ادامه ش میشه شام گوزن ؟
راوی : نمی دونم احتماله همش ....


صحنه ی سوم 
یه صف بلند از مردم شهر / پر از زخم بی لبخند 
یه خط رو یخ پر ترکش رفتن فرار از سنگر 
صورتهای یخ زده تازیانه خورده از جنگ 
ایستگاه شهر یخ / ایستگاه شهر یخ 
مردمی واسه ی کوچ .. خطر می کردند 
تو این راه های دور ..سفر می کردند 
مسافر این قطارای پوچ... روی ریل ها که بر میگردند ..
از کوله هاشون یخ .. از جونشون زمستون/ روییده بود و هر کی یه شهر توی یخبندونش 
مرد خمار به ساکش نگاه کرد و نشست / خیره شد به یه بچه که تیر می کشید دندونش...

Istgahe Shahre Yakh [Prod. Dehghan]

دشت پروانه ها 
صحنه ی اول 
تیر کشید تاول پام / وقتی رسیدم آخر رام 
من همون گوزن وحشی بودم / که دادم قله رو به دشت پروانه ها 
سرما چشامو خیس کرده /صدام می زنه گرما 
نگاه می کنم پرواز عجیب پروانه ها رو / بی خبر از اینکه گرما شکار بود 
توی مه،
 وقتی که مرد امیدم / یه دختر که گل می آورد رو دیدم 
اومد با خنده به سمت من اما / یه مرتبه یه گلوله خورد تو سینم 
خون زد از تو شاهرگ راهم /فهمیدم سقوطه آخر راهم 
سر خوردم تو دوره ی سقوط ... افتادم تو دامنه ها ....
دوره ی بیمار ویران / شغالا در حال نگاه به شیران 
زنده موندم تا بقهمی .. زنده است هیپ هاپ ایران 
بگو برسه این قصه تو باد / به گوش اون که نشسته تو خاک 
دیواری که پر بشه از گلوله / می شه یه نطفه گوزن هر خشت سوراخش 
مستقل نغمه های لخت ... وزن حضور نعره های سرخ 
می فهمی معنی حضور رو وقتی کوه میومد پایین از پنجه های گرگ 
اگه شرور بودی عملا .. می فهمیدی چی می گم حضور بودی عملا 
که هر نفس یعنی حضور ... با هر قدم رو به سقوط...

همخوان 
من واگنمو می کشم بیرون از ریلتون 
تا دستامو پاکشون کنم از سیل خون 
از دنیاتون که تو جنایت گیره 
اما با این حال دارم حضور بینتون

صحنه ی دوم 
پیکانای آتیش از تو کمون / رها شدن شهر شد پر خون 
توی گندما پر شده دود / از گاوا فقط چند تا جمجمه موند 
 سوارا با شمشیر رقصون و فریاد / یه بچه ی کوچیک رو سرسره سوخت 
مادر با جیغ و رعشه و تنها / بین چند تا سوار مست دور شده بود 
بعد خط سم اسب ها و قصه ی جنگ/ خورشید می رقت آهسته به غرب..
یه پیرزن نشسته رو سنگ /دستهاش سایه بون چشمشه غرق / شده تو مسیر آغشته به جنگ
آخرین سوار که ناپدید شد / خندید رسید کالسکه ی مرگ ...
تو این کویر دور / امروز زمینه خون / اما نتیجه اونجوره / که قبیله روزی/ از زیر پوست / می زنه بیرون 
با یه طوفانی شبیه به دود 
هر سوار جریح به خون / اون بذری که می کاشت رو ندیده بود 
روزی که بشه سقف قبیله خورد / پره از غریبه هایی که بازم غریبه موندن 
خورد و سیاه مثل کمر تازیانه / با لباسای سرخ وسط گاومیشا 
نگو از میوه ی امید اصلا / به اونایی که زمین جنگ رو شخم می زدن..
مرگ اینارو گفت و نشست / پیرزن تایید کرد با تاکید سر 
من تو دامنه یادم رفت زخمام رو / آخرین تصویر محو میشه مرگ 
اگه شرور بودی می دیدی/ ارتفاع چه سرده به ترس خو می گرفتی 
بهتره که بجنگی / ترکش شر / تا ته توی خنده ی زردتون / رفته چه نرم / پرده بدر /
بهتره که بکنی تن نفس خسته ی بی رمق یه قلبی که نبضی نداره بزار در بره شر..
پاهای من می شه گرم علی سورنا می خونه سر بده سر
رسانه منم گفته بودم بزنه خاموش رو چه غربه چه شرق 
بزار خط بکشن روم ... براز خط بکشن روم 
تو این نژاد پرستای خنده به لحن... ماییم زبون هیپ هاپ با لهجه ی رپ...
همخوان 
من واگنمو می کشم بیرون از ریلتون 
تا دستامو پاکشون کنم از سیل خون 
از دنیاتون که تو جنایت گیره 
اما با این حال دارم حضور بینتون
.....

Dashte Parvaneha [Prod. Ali Sorena & Dehghan]

Ali Khoddami, known as Ali Sorena is one of the well known Iranian rappers in the past decade. As an urban journalist, his songs are mainly driven by social topics that covers cultural problems, financial challenges and reality of matter. His style of storytelling and poetry, has consistently made him ranked as one of the most influential artists of Iran's music industry.

Daar (Dastane Maryam) [Prod. Dehghan]

Ali Sorena

Recent comments

Ali Yaghoobi

armin

mirass

Amin Ej

Related tracks