deep

Gavazn [TakTaraneh.Com]

Pichak (Raghs)

Birahe

KOOFEH | کوفه
SoelChigini | سعل چیگینی


Lyrics : SoelChigini
Music Producer,Mix&Master : Farjad Taghavi
Label :The Faryas Group(T.F.G)
Production Manager : Sajad Torabi
Title Designer :Soheil Aflaki
Release Manager : Aidin Alipour


Thanks To :
Shervin Raadfar
Arsh
Amirreza Karimi
Amir Takhavari
Mahrad Hadi
Sajjad Safari


من تو خونمه اما تو نه
اینو، خوب میدونیم همه‌مونم
قیمه قیمه‌مو نثارش کردم
پَ عرضه‌شو دارم که لب وا کنم
من تو خونمه اما تو نه
اینو، خوب میدونیم هر دومونم
یعنی
چیگینی تو استدیوئه 
یا الله
صدای باندا بلندتر
بیا
الان که رپ پارسی گرامی تره
جونم… اون تهیا
داستانامون جنایی تره
آ… بیا وسط
رِژه‌مونم نظامی تره و 
داروغه میگفت برازندست لباس زندانی للّٰهی تنت
کلا مارو یه لا دیدن
ولی قبا نه، چهل تا پیرهن
پاره کردیم که شعرا اینن
آ… اَ رو نرفتیم تو هر راهیم
آ… اینجارو
شیکم ورقه رو پُر کردیمو میداد دلداریم
اَ اون طرف خودمون گشنه میبرد خوابمون
نون دل حالیش هَ؟ ها؟
نون دل حالیت هَ؟
حله
حالا که شبای جفتمون مهتابین
منم مثل تو بیدارم نخوابیدم
منم مثل تو روزامو نپاییدم
منم مثل تو قاتل صدتا ایده‌م
تا مادر گفت تورو گِل زاییدم 
الان رو حکم‌ جلبمم امضا میدم

آقام پرسید یا من یا رپ؟
گفتم یا رپ مددی
مهمم نی بشم لاغرتر اَ این
پوستم کلفت و راهم اَبدی
همراه نشدم با هر اَحدی
عهد بستم با آهنگر، نه با آهن حلبی
هر رقمه‌تون با هر عددی، با من طرفید
یا رپ مددی
جون کندیمو جارم‌ نزدیم
پروردگار گفت با من عربی
حرف نزن که سازم بلدی
رپ میکردم فارسی براش و فازم ادبی
همه میگفتن واست ثمری نداره این باغ تا سم نزنی
خوب ببین که آفت نزدیم

حتی بره سَرِ من قولم نمیره
همینه قلقم، پُرم
حرفام حرفای دلِ مردمم
حق دارم که گِله هم کنم
هیشکی نمیدونه حتی فعل چندمم
مثل نوید تو دل گندمم
روزگار داد تا لب در هولم که
بابا یا رپ؟
پیِ هر دوئم
دلخورم چون جیگرم سوخت
یا رپ مددی
یا رپ مددی
خون زخمو به پیرهنم دوخت
یا رپ مددی
یا رپ مددی
دلخورم چون جیگرم سوخت
یا رپ مددی
یا رپ مددی
خون زخمو به پیرهنم دوخت
یا رپ مددی

خون زخمو به پیرهنم دوخت
بابام پرسید یا من یا رپ؟
گفتم
خیلی سخت بود نوشتنش
شاید باهمین یه مصرع میکشتمت
شاید نیشخندو دادم‌ به دشمنت
شاید… نرم بهشت بعدش
شاید این نمیشدم اگه نداشتمت
اگه هوامو داشتی
شاید نمیکردم تلاش بعدش
یا شایدم میکردم طلا تنت
نمیدونم
با اینکه افتخار میکنم به داشتنت
با اینکه سخت بود خیلی برام نوشتنش
اما من نوشتمش
یا رپ مددی
بعد این همه سال بازم مسخره بشی
اقوام شاهدن
یکی پیدا نشد بگه خسته ای، بشین
دوستام شاهدن
یاد گرفتم زانو نزنم
عمو یاسر شاهدن
آگاهی سرم اسلحه کشید
اینو آیدین و امیر و ممد شاهدن
اِی داد از همه چی
این همه داستان واقعا سر چی؟
میده زندگی واقعا طعم چی؟
میله و دستبند و آهن بره چی؟
زیرزمین یعنی واقعا همه چی
میزنم‌ من باز  از همه چیم
رپ فارسی بیست سالی میشه قرنطینست و
پا پس نکشید

حتی بره سَرِ من قولم نمیره
همینه قلقم، پُرم
حرفام حرفای دلِ مردمم
حق دارم که گِله هم کنم
هیشکی نمیدونه حتی فعل چندمم
مثل نوید تو دل گندمم
روزگار داد تا لب در هولم که
بابا یا رپ؟
پیِ هردوئم
دلخورم چون جیگرم سوخت
یا رپ مددی
یا رپ مددی
خون زخمو به پیرهنم دوخت
یا رپ مددی
یا رپ مددی
دلخورم چون جیگرم سوخت
یا رپ مددی
یا رپ مددی
خون زخمو به پیرهنم دوخت
یا رپ مددی

بابام پرسید یا من یا رپ
گفتم

SoelChigini " KOOFEH " | سعل چیگینی "کوفه"

Lyrics & Vocals: Bahram
Music Producer: Holly • @hollyhollys
Mixing & Mastering Engineer: @AshkanMousavi
Visual Artist: Setareh Malekzadeh • https://ghogha.me
© ℗ 2023 Peeleh • https://peeleh.com

یه نگاه تو به ما بندا لااقل بعد بکنمون قضاوت
ببین همه حزب بادن جام بودی نصف راهم نمی اوردی طاقت
من میگم اون که تهش زنده موند تو زمستون
داغ این زندگی تو دلش موند
اینجوری دلمون گرمه که نگرفتیم خفه خون

آب جاری نمی گنده
آبشار میشه اگه نترسه از دره
پشتم گذاشت صفحه
حیثیتم رفته؟ نه
شعورت معلومه از کیفیت نقدت
من خوابیدم تو فکرم
خیالم تخته
می خاری چه داری تو چنته
اونجام که قد نمی ده عقلت
نفسم می کنه زخمت
می کنن شب تا روز چوب لای چرخت
می فروشن شخصیت بت تو یه جعبه
کنترلت کو؟ از دستت رفته
چی میدن کی کجا نشون کانال چنده؟
حرف دارم کلی
بگم که چی شه؟
نمی شه آشتی داد سنگو با شیشه
از هر کی بپرسی اسمم تو لیسته
من تکم و دوتا شم می ریزه سیستم
آخ میزنم داد فساد زد به ریشه
بالاست اونی که با سران قوم و خویشه
بذا صدام تو کوچه بپیچه
عمیق شدم اونقدر توم می زنن شیرجه
میگن ارشاد
میگیم به کی چه ربطی داره زندگیمون چه شکلیشه
قضیه نه پوله نه پرستیژه
بلکه حق آدم رو زندگیشه
من میخوام که یادم بمونه
بعضی قانونا سازنده بوده
بعضی ناعادلانه ان 
بدون که نباید آدم بش پایبند بمونه
ببین بازی رو بردم بدون بودجه
تکتون ریزه و جفتتون پوچه
هیبت شیر دارم همت مورچه
خوندم اینو که بازی باز پشت و رو شه مثل همیشه

یه نگاه تو به ما بندا لااقل بعد بکنمون قضاوت
ببین همه حزب بادن جام بودی نصف راهم نمی اوردی طاقت
من میگم اون که تهش زنده موند تو زمستون
داغ این زندگی تو دلش موند
اینجوری دلمون گرمه که نگرفتیم خفه خون

DAAGH

MERCH

DAAGH [Prod. Holly]

Lyrics & Vocals: @Bamdadamman X @BahramNouraei
Music Producer: @Peymandegar
Mixing & Mastering Engineer: @AshkanMousavi
Cover Art: Pashna • https://linktr.ee/pashnas
Release Date: 25 Jan 2024 
© ℗ 2024 @Peeleh • https://peeleh.com

(بامداد)
تو جوابای گذشته پیدا نمیشه حال
سوت میکشه تو گوشم قطارِ فردا و فال
رمه رمه فرد فرد بدون توجه بهم
بار بدوش سنگین 
باهم و تنها
منتظر اتفاق که آماج آمال تیر بلند بال رو به آغوش نکشید
گودال اشک شد چشم 
و جنازه‌ی وجدان دریای توی سینه‌هارو به آشوب نکشید
ستون‌های جامعه بنا شد رو گل شل
که رپکنی مثل من پس داد با دل پر
تاریکیم قاتل صبح     
نگاهم سارق خورشیدِ دروغای مفت گرونِ قابل شرب
بدون شک و شرطِ باخت یا برد 
میبُرم شاهرگ‌های خشکیده بعد سال‌های عمر
هنوز سرگردون تو تهرون میکنم طی
تمام وجودم جزء به جزء پر از غیظ به کل
میزنم نفس نفس وقت تحرک و تفکر
با خیالم درجا زدم تو توهمِ تسلط
دنبال مسیر خودم بودم بین این دو راه
که زندگی یا مرگ فقط انتخاب دوپاست
همش دروغ    فقط دروغ
پژمرد و فِسُردَم از این کرور
که برگ زرد میریزم به امید باد
ولی ته دلم سبزه و عاشق و شاد
از دست احدی ندیدم بچکه یه قطره
یا یکی بهم بگه چیه با الگوها فرقت
مارو با زنجیری پنهان به رکودمون دوختن
خونه‌مون شد زندان     حیوون آدم‌تر از انسان
گذشته قرن بعد قرن بعد قرن
از اولین آجر کجه انتقام من
واژه‌ها رو پس گرفتن    جا بریدن دست گرفتن
اینه انقلاب خشم تپنده‌ی قلب من

(بهرام)
من به گوشم
حرفات قشنگ و پوچن
آه مردمم رو دوشم
بجنب
سهم خودتو بردار

(بامداد)
منو ببین یه مشت از خروار
تو دهن ارباب بزن
بمون محکم و سرپا

(بهرام)
من به گوشم
حرفات قشنگ و پوچن
آه مردمم رو دوشم
بجنب
سهم خودتو بردار

(بامداد)
منو ببین یه مشت از خروار
تو دهن ارباب بزن
ریشه شو بکن از جا

(بهرام)
خشم از صورت سردم بشور
که من زندگی نکردم اگه کردم به زور
خلقم، هدف از خلقم از عقلم به دور
آینده تو از چروکای تو دستم بخون
آرزوی یکی بودم باهاش رفتم به گور
لعنت به اون که گفت تو این جنگل بمون
که بشی درنده خو
بچشنم بگو
تا که بفهمن طعممو که چه تلخم چه شور
انقدر هارم که چیزی نمی کنه اذیتم
فرق دارم با هر کی تحمیل کرد بهم وضعیتم
چه سخت بود ببینم خودمو بخشی از جمع
و قایم کنم فرهنگمو پشت طبیعتم
عددا غنیمتن همه پی کمیتن
دنبال پر کردن سوراخای شخصیتن با عدد
من هم تعیین کردم منطق این بازی نگیرتم
بعدم دادم هزینه شم
زدم زیر بقیه ش
خاک برام هویت نساخت
وقتی کسی باز بذری از جنس ما نکاشت
وقتی کسی دیگه به عمق چیزی فکر نکرد
وقتی کسی دیگه وضع متفاوتی نخواست
نه تو مثل ما نباش ازین قصه ها نباف
بذا قصه فقط واسه خواب بگن برات
پناه بگیر زیر خیک چروک حضرات
و سد بساز از دروغ جلو خروش نظرات خب؟
خیلی واضح ست
اینا به چی می نازن؟
واقعیتو ندیدم من تو این فیلما که می سازن
تو این خبرا که هر روز از شبکه پخش میشن
تو این سریالا که زنا توش با روسری می خوابن
ما باند کردیم باهم
تریبون ساختیم از کاغذ
ریشه هامون خشک نشد از ترس تازیانه ت
ما می دونستیم ساده نیست این راه پر مانع ست
این تویی که نمی دونی با کی طرفی شاید

(بامداد)
من به گوشم
حرفات قشنگ و پوچن
آه مردمم رو دوشم
بجنب
سهم خودتو بردار

(بهرام)
منو ببین یه مشت از خروار
تو دهن ارباب بزن
بمون محکم و سرپا

(بامداد)
من به گوشم
حرفات قشنگ و پوچن
آه مردمم رو دوشم
بجنب
سهم خودتو بردار

(بهرام)
منو ببین یه مشت از خروار
تو دهن ارباب بزن
ریشه شو بکن از جا

Begoosham

Begoosham [Prod. Peymandegar]

Ali Sorena - Booseye Yahooda | Official Audio

https://www.instagram.com/a.sorena
https://twitter.com/sorenaofficial
https://www.youtube.com/@Sorenaofficial

Monday - 2024 15 January
______________________________________
سورنا-بوسه یهودا
شعر و اجرا:سورنا
آهنگ:فرشاد 
جلد:گروه دژ
دوشنبه، ۲۵ دی ۱۴۰۲
_______________________________________
قسمت اول 
بر اساس حادثه 
اینجام با انتقام از ضربات فاجعه 
از یه زور که از توی نظم نگاهمون می کرد 
با دستور آسمون رو به قانون می بست 
نسل نسل توی حصار جون میدادن 
هی تکرار می کردن فکر می کردن دژاوو میشن
من زوزه سیاه شب یه سوز حس عاصی از شکاف مرگ 
روییدم از خون اختیار 
با لمس عشق توی مرز ممنوعه با تجربه عمیق ترین بوسه سیاسی 
برهنه شدم از قفل به نماد دیدم بین زور و قانونتون حفره هواست 
قرار دادتون مورفین رو داد تو دستم 
یه گوزن وحشی با حکم قوه قضا 
خواستم تیم بشم با بچه ها به ضد بابا ها 
با باباهاشون تیم شدن زدن زیر پام 
دفن شد یه دنیا ستاره پشت سرم 
عمقی نموند تو هر نگاه مختصر 
یه دره عمیق آنی خالی شد از جادو 
شد یه ارتفاع مختصر 
از گناه شعر سرود هرزگی 
تا تثلیث مقدس عشق، جنون، برهنگی
مکش منو برد توی حافظه خالی 
این خلع مرز من بود یه فاصله تا آسیب 
شراب شلاق و شراره های شک وقت شام شیرین آخر 
یه قاب تلخ آزاد 
که توش خواستم حکام رو لو بدم به حضار 
اما حضار منو لو دادن به حکام 
مثل تن لخت گلوله مامورا 
لخت تنم صدام از زوزه هیولا 
پی حقیقتی شام آخر رو بچین دوباره 
من فقط مسیح مجرم پشت بوسه یهودام 
اما بی سرود مرگ 
زل می زد تو چشم بی فروغ من 
تموم تعهداتم رو کشتم به جز هنر 
نمی شد بخرنم می فرختن 
نگه نداشت از مسیر علامت منو 
مسیر بدون مقصد سراسر تب و 
من فهمیدم از سلولای آهنی رو آغوش 
شکاف مرز له میکنه پناهنده رو 
بگو کجاست مرز رهایی ؟ 
من که خارم تو درز سیاست 
استعاره ها شاهدان قتل رقصن 
من عیانم تو قلب ضیافت شعر 
تجربه رسوا تر از رفتن مرگ تا خرخره 
با هشدار نترسیدم 
من نیستم سگ نگهبان نگاه مرده 
پس مسیر محدود رو نشخوار نکردم 
گرم و گستاخ زدم شکستن سنت ها 
تا خونی شه بازار صورتش 
ما زدیم زیر ستون انگ وطن 
بکش کنار تا نریزه آوار رو تنت 
خطر خاک زخم تیغ تراژدی ته طبقه ها 
رقص با ریتم تاریک 
کمدی تبعیض تف به قانون 
من بیرونم از هر روند سیستماتیک 
کجای کاری زدیم از بیخ به لاشیا 
با بتهای تاریخ ما خود گناه بازیمون 
حالا میل به زهد رو کجا بذاریم 
مثل سینه سازمون صدای سرخ سربه 
ما خون بدن خیابون صحنه جنایت 
مرز رعشه صداقت دروغ کفتار و شیر 
یعنی رفتن مکش تا ته بی حمایت 
حتی پاره میکنه باز نعره جنازم 
منو اهلی نکن 


قسمت دوم 
مکش من رو برد تو سرگذشت زور 
افتادم تو مردمان کور 
نعمت از تو آسمون می ریخت 
پر می کردن بسته بسته تور رو 
این یه قرارداد بود بین زمین و آسمون 
که نظم بده آشوب رو 
مرد خدا گسسته شد امنیت 
موند یه جمع ترسو تر و فکر شعله های جنگ 
روز بعد جمع و بار کینه شون  رو از تو فقر کشیدن به کار بی ته 
عصر تراکتور های دو پای بی قلب با شخم امنیت و کشت مالکیت 
سود تولید صدور بسته بسته نور و شلاق استبداد که کور کرد کور سو رو 
و نور خدا که بسته شد به میله و علمی که اثبات نکرد این شکست نور رو 
من رو ببوس من یه دو پای وحشی ام 
فارغ از دکور اندیشه ترور 
مکان من بی رحم و ثبات و امنیت 
اون گلوله که زد بیرون از تو سینه یه کلت 
اما اما بی فرود تو اولین هدف 
و پارگی رو ترجیح دادم به سرزمین 
مگر که بوسه عشق جایی می بود واسه آخرین وطن 
یه فاصله بین فرهنگ و مذاب طبیعت
و هر دوگانگی از جنس انتخاب و جبر 
که از پیش انتخاب تصمیم غیر شد 
یهودا زمان رو تسلیم شعر کن 
که بوسه ما هر مکان رو پس می گرفت 
تلو بده به خنده ات 
مستم کن منو گرو بده به ترس اما 
دست از بوسه برندار تو جمع حضار 
این شومی تفاوت هامو لو بده به وحدت 
به نام محرومان به نام دلشکستگان 
به نام تن فروشان به نام خستگان 
به نام بی دستگان به نام هرویین 
به نام اعتیاد و زخم 
صدای تروریسم 
تصویر قاصدک های خاور میانه 
سرخی خبر 
به نام دست بستگان و خشکی خطر رو پوست نازک زمین 
و خون و خون که سمت قبله می رفت و غیر از شمشیر هیج حادثه ای نیست 
به نام زنجیر شکستگان و زخم هر جهش 
که مثل سینه ام تنتون یه قصه بی مقصده 
به نام تو که تشنه می بندنت تو استعمار و استبداد و ظلم 
هزار صلیب هزار شعر بی اسلحه و حذف شدگان که پوچی رو نمی پذیرن اتفاقا هر روز می میرن 
زنده میشن تهش
#Rap #hiphop #سورنا  #Sorena  #AliSorena

Booseye Yahooda

Booseye Yahooda [Prod.Farshad]

Lyrics & Vocals: @AliSorena X @BahramNouraei
Music Producer: @Peymandegar
Mixing & Mastering Engineer: @AshkanMousavi
Visual Artist: Erfan Ashourioun
Art Director: Setareh Malekzadeh • https://ghogha.me
℗ 2024 Peeleh • https://peeleh.com

(سورنا)
چکید یه قطره از سقف نگات  
تو انعکاس زندان تو چشات  
باد زد تو پنجره ها  
یه جمع بزرگ انسان تو چشات  
حرکت کرد با خیزش خشم  
یه تظاهرات امکان تو چشات  
ارتش سرما اشکتو کشت  
مرد یه کردستان تو چشات  
تا طلوع صبح بعد به اعتراف تابید 
که خون خورشیدو ریختن غروب قبل 
از زمین زرد شد نهال یخ 
ولی تو خاکو می خواستی  واسه کشت آزادی 
واسه فریاد برهنه مادر تو روی درهای فولادی  
مین خشممون ترکید چکید رو‌ی سر یه جمع تو انفرادی 
ما فریاد زدیم خفگی مرزو  
آزادی زندگی یه تنگی زن رو 
زمستون و تن بی درخت بود  
ننوشتیم خفگی بذر رو  
تو کف آسفالتی که داده و سنگ                
آغوش آوازه و جنگ  
با بوسه عشق تولد جنین آزادی تو قنداق تفنگ 
بازاره و جنگ سر گوشتای تیکه تو سفره  
برا زندگی امن با چکش سود  
از جنازه ها ساختن قفل طلا  
می فروشن به قیمت باج  
به قدرت و امنیت  
میل به پدر از ترس نبود حماقت فقط 
احمق اونه که رو کله شه هیبت تاج  
به جاکشان دربار  
استبداد مرزها 
از موج خروشان طغیان سرما  
ما رو از زخم جنازه هامون  تشخیص بدید فردا  
واسه تغییر از مبنا   
ضد تبعیض و بی پروا      
طی کن راهو بده صداتو  
زنده کن نگاه‌تو وسط شکست 
نفس بکش و مست طی کن حصار تار رو  
تن لت و پار و این زخم رو برقص  
بده به ترس  
تن بده به ترک هر منطقه امن  
تن بده خطر 
بده به دره 
بده به رنگ  
تن بده به صحنه شکنجه نفس 
تن بده به عرصه ای که جنگه

(بهرام)
می خونه سرود خون 
وسط جبر و جنون زور 
سپاه ماره رو شونه ضحاک زمون 
می کنه ترس و شک از دلش دور 
وسط یه مشت گیج و کر و کور 
محدود به دغدغه نون 
سوا نمیشه کرد دشمن از دوست 
ظلمت از نور 
زده به زخمش نمک تلویزیون 
از چهارتا فصل سهمش فقط زمستونه 
حذف شده تنش از صحنه شهر 
واسه وجود می زنه پارچه سر چوب 
میریزه تو، میزنه بیرون 
از هر چی بند و بار گریزون 
میسازه از بدنش پلاکارد 
میسازه از موهاش تریبون 
اون کابوس عرفه 
پایان سلطه خطبه تو نماز جمعه 
دختر آبی شعله ظلمه 
روشن شده فضا از سوختن جرمش 
اونه یه تنه با قلب بزرگش 
می گیره کل قدرت رو به سخره 
رخ میده به این شطرنج بی مهره
که تو هر خونه موهای شب رو می بره 
خون مهتاب سر سفره 
پخش میشه بین اشراف سر قله 
همه چی فرو می ره از سر گنده 
بازی ساده ست هرکی زودتر بگه بله برده 
شده پر خون پر عقده 
توی این دهنای اسلحه خورده 
ایمان زنجیره گردن مؤمن 
نقطه! سر خطی یا ته جمله ها؟ 
رسانه ها همه زردن 
تیترا میگن کلیکم کلیکم کن کلیک 
واسه مبارزه مون می فروختن بلیط 
توده ها شو می خوان تو این درگیری 
به نظر شما اینا داره تاثیری؟ 
یا سیاست یه سرگرمیه سر پیری؟ 
بچه ها خوشحالن با خبر تعطیلی 
زنده هام شلاق و چند سالی تعزیری 
هی آبادی مسموم برج بلند تو اوج تباهی بود 
پوچی هر چه بخواهی بود 
حیفه این همه ماهی معصوم که تو رود تو مرد
تا که سرخ بشه آبی تون 
حیفه شعری که کردم از پرده پاره گوشهای شهرتون آویزون 
!حیف

اما ما نمی ریم از بین اینو قول میدم بهت
عذامونو می کنیم عید اینو قول میدم بهت
نمی دونم کجا و کی
با کیا و چطوری 
اما تهش نمیگیم حیف
اینو قول میدم بهت

Khoone Khorshid

Khoone Khorshid [Prod. Peymandegar]

اگه قد من کشیده بودی
نمیتونستی تکون بخوری از نعشگی درد

زندگیم ادامه داره اما
هنوزم حمل میکنم توی سینه خستگی مرگو

یادمه رفتنا رو لحظه های غمگین دفترامو
من اگه سخته برام هضم الان چون یادمه قبلنا رو

رو سیاهم پیش موهای سفیدم
پیشِ کودک درونم پیش به موقع رسیدن

جلو سیگارای کشیدم جلو سیاه ریه هام
و آرامش که طرفش نمیرم

هر چی عجله میکردم دیر میشد باز
یه تولد توی تنم پیر میشد باز

وقتی گوشت روح منو میبرید
این رنجِ بی وجدان سیر میشد باز

خوشحالی چه باختی میداد
وقتی اخم ابروهامو آشتی میداد

روانی ام ولی دنیا منو عادی میخواست
نمیرقصید بهش میگفتم ساز چی میخوای

ها دنیا به ساعت اتاق من خوابیده
کرختی بهم پا میده راه میره باهام بهم جا میده

خوشبینی وا میره تا میشه فردا واسه دیدنم
صابونِ دل ما رو سوهان روح ساییده

دیگه نقاب نمیزنم دل به آب نمیزنم
حس خرج نمیکنم اتفاق نمیخرم

من اهل پروازم افت پریدن از رو چاله هات نمیپرم
هر قدم ریسک سقوطمه

از همه ی که چی بشه ها که چی ترم
پرده ها رو میکشم تا که هیچ کسی نیاد به دیدنم

ترسناکه سیرم از نفس
بی رمق این رمان مضطربو میزنم ورق

شیونم تنم داد من بیداد منم
هر چی بوده کاشتم منتظر جوونه ام

فکرِ چیدنم فقط فهمیده شدن توهمه
نمیکنم جستجو واسه گفتگو

من از دیالوگ فراری ام
خونه ام نوک برج زهر مار

توو نظرم کل کنایه و نیش و خنده دار
دلم ابره زبونم طغیان سیل سیلاب ها

از کلمه های غیر واقعی چیزی نموند جز خرابه ای
هر چی میشنوی جنازه ی جمله های امیدواریمه

میبینی هنوز جسدشون هست
گرمای نفسشون هست

بوی تلاشا و عرقشون هست
رنگ تلافی توو طلبشون هست

یا من زیادی زود اومدم یا که خیلی دیر
از این جماعت مصرفی فکر خیری نیست

نمیفهمم خنده هاشونو
غصه هاشون جدی نیست

دنیاشون جوون و خامه من خیلی پیر
نیم سوزن همه لامپای شهر دلم

گاهی چشمک میزنن وقتی دارم توی کوچه هاش تلو میخورم
منتظر مهتاب یه روزی خودمو زیر تیر چراغ برق ولو میکنم

دیگه نقاب نمیزنم دل به آب نمیزنم
حس خرج نمیکنم اتفاق نمیخرم

من اهل پروازم افت پریدن از رو چاله هات نمیپرم
هر قدم ریسک سقوطمه

از همه ی که چی بشه ها که چی ترم
پرده ها رو میکشم تا که هیچ کسی نیاد به دیدنم

پر کز کردن کنج اتاقم من دودم سرفه گناهم
روی چشایی که چشم به راه جواب موندن

میکشه سرمه سوالم
زنده موندنمو خوب بلدم ولی

چطوری زنده موندن شده فراموشم
ناامید نه غمگینم سراپا گوشم
پی یه صدام که بگیرمش در آغوشم

Farshad Romane Moztareb

غرق تو تباهی / معلق بی فردا 
من نشستم پشت ارابه ی  مرگم 
شلاقم از جنس آتیش /جاده ها پر از سرب 
از آهن اسبم 
با درد که بی انتها شدیده 
یه بی راهه از تو جاده ها رمیده بود 
دستمو کردم تو سیاهی فهمیدم 
مرز بین دیدن و بلعیدن پدیده رو 
تا بوفالو ها گذشتن از کنارم این 
بی راهه های پر از سنگ و لاخ
شکستن استخون چرخ ارابه رو 
اما ادامه می داد اسب آهنی
لخته لخته جون/ هوای کدر 
زرد زرد نور / بعد مه 
تنفس جرم /آبشار خون 
رو ریه ی ترکیده ی زمین سرنگون 
گذشت تا تالار اول ...
بازار پرچما و کارزار و خطر و تباهی 
خوک خوک رو می درید 
پوک استخون مرده ها / زیر سم اسبم خورد می شد هر کنار 
خوک ها ی سیر دست ها رو جفت چشا / می ریزن اشک سوگ بالا سر کشته ها 
افسار کشیدم سرعتم شه کم / شیهه رو شنیدن و زل زدن به من 
....
حمله می کنن بهم / گیر می کنم تو شن 
می زنم شلاق و / می کنم هی
ارابه در نمیاد فرو می رم بین شن 
نزدیک شد خر و  خر / تا در اومد از تو چاله اسب آهنی 
به سمت تالار دوم ...
گله ی گرازا ی گنگ/ همون تالار زندگی که با سایه پر شد 
نفس کشیدیم دالان جرم رو 
راه رو بسته صخره / گله حاضره به حمله / گرازا دسته دسته / بعد فریاد حرکت 
می زنن به گرد راه / تو خط صاف 
با شعار جنگ تا افتخار ..
جنگ جنگ خون حط صاف/ سنگ از تو صخره می شد پرتاب 
لنگ لنگ گرازا به پیش / اونا حتی ندیدن اطرافشون رو 
گرازا ندیدن کجا می رن اونقدر/ غرق بودن که حتی سوالی نموند 
دونه دونه می خوردن تو صخره / صخره ها ریختن اما گرازی نموند 
رسید به تالار سوم ...
تالار عشق 
بدون چشم 
تیکه پاره آش و لاش 
آواز سحر می خوندم..
فریاد کشیدم به پیش بی نقاب 
اسبم پاشو کشید روی خاک 
ادامه رو پیاده میرم..
پشتم گلهای مرده / پیش گیر خار..
بعیده این مهیب جا بشه اصلا/ تو و  کلمه ها جاکش رنجن 
تو و کل این تابشت از دم / وقتی که رسیدن ارضا بشه طنزن 
اما با این همه از خودت پر کن / من سوز تو رو خوب می شناسم اوه اوه اوه ... 
بدون تو جسارت می خشکه / منو برم دار تا لباسم بیفته... 
اِاِاِنگار افتادم از ارتفاع
چشمامو باز کردم معلقم تو هوا 
نمی دونم تا کجا 
قراره ادامه بدم به این اضطراب 
عشق بوسه ی خون بود 
این تالار تا ابد لوپ سقوطه 
واسه ادامه ی جنگ/ رسید اسب آهنی و ارابه ی مرگ 
غرق تو تباهی /معلق بی فردا / من نشستم پشت ارابه ی مرگم 
شلاقم از جنس آتیش /جاده ها پر از سرب / از آهنه اسبم 
با درد که بی انتها شدیده / یه بی راهه از تو جاده ها رمیده بود 
دستمو کردم تو سیاهی فهمیدم / مرز بین دیدن و بلعیدن پدیده رو

Gavazn

Harkat (Arrabeye Marg) [Prod. Dehghan]

صحنه ی اول 
تو راسته ی بازار ماهی فروشا / غروب شلوغ بندر / ازدحام داد و ستد / عربده های بلند یه شهر 
مرطوب، شرجی / غرق عرق مردان یه سرزمین پر از رعشه و جنگ 
تو عرصه ی تنگ از همدیگه ..
یه تور سید جمعی / با اتصال مردن 
گره های فردی / از افتخار محکم 
و شکار و طعمه ان / گره های شل تر 
تو راسته ی بازار ماهی فروشا که صیاد و شکار هر دو یه لقمه ان 
ناخدا جلال /رئیس بزرگ بازار 
ترس ماهی گیرا / دستاش همیشه بوده یه اخطار 
عصبانی پر فریاد / عصبانی بود و عزادار 
سیاه بود از زخم / داد زد بیا تو اسد..
ناخدا جلال :
به تو نگفته بودم که مرزاتو بپا ؟
ول کردی که چی چاهتو داری دریا رو چه کار ؟
گفتم بگیر قلابو بکش دستاتو کنار از تور 
یادته گفتم بگیر دستاتو کنار و الا میذارم دستاتو کنار 
اسد:
جلال خلافم نگو
غلافم نکن 
اون چاه کوچیکه 
خواستم باشم کفافم نبود 
تازه چطور /به ما حرام به تو واجبه کی / دریا سند گرفته اصلا / کی شیش دانگش رو داده به تو ؟
ناخدا جلال:
اسد ....
این دریا ناموسته / کوری از نور فانوسته / کوری هنوز به والله / هنوز زبونت جاسوسته 
کور می کنید صحرا رو از رسیدن به ساحل فردا / میوه ی کوسه است سوغاتتون اگه بگیرید درخت دریا رو 
راوی :
اسد بی تاب و قرار دید واسه ادامه هیچ  راهی نداره 
اسد:
تو خفه شو راوی کی بی تاب و قراره ؟
این قصه بین ما و جلاله 
جلال دریا تو غروب فقره / همه خوندن سرود غرق 
چطور بگم به مردم دروغ برگ / بگم به دریا دروغ سد ؟
یه قلاب دادی دست ما / میگی از چاه بگیرید غذا
باز کن این بن بست لا مذهب را رو 
ما یاد می گیریم شنا رو /می کشیم همه کوسه ها رو 
سیاه کردی روز ما رو جلال 
ناخدا جلال :
اسد...
نمی بینی آماج حمله ی کوسه رو ؟
پاداش بدیم به دندونای تیز ؟
ساحل رو بدیم به تاراج؟
تو چه می دونی که پهن کردی تورت رو 
همه رو هم که خبر کردی 
اون راوی کی بود که قطع کردی بحث رو 
یه لحظه با کی صحبت کردی اسد؟
راوی :
من خالقتونم 
اسد:
خالق ما ؟ 
جلال این دیوانه که پا سفت کرده به قتل ما واسه ادامه ی شعر جدید رو بکش تا که وا بشه دریا ..
راوی :
یعنی من عاملم؟
ناخدا جلال و اسد :
بله خودتی عامل ما 
میندازیمت توی دریا خودت رو آماده بکن واسه شنا..

صحنه ی دوم
دست و پا می زنم تو این دریا ی بی ساحل / نمی دونم کجامو ساحل از کدوم راهه؟
نگه می دارم باز چشمای بی جونمو / من تو این دریای بزرگ شنا نمی دونم 

صحنه ی سوم
 تاره و تار
تاره و تار 
تاره و تار
تصویرا پشت غبار 
یه بچه فشار میده سینه امو آب می زنه بیرون از دهنم
با گیجی و مات 
می گم تو کی هستی ؟
میگه حصار بعد میره کنار 
پا میشم می بینم زیر چشاش کبوده 
یه قلاب توی کیفشه باهاش 
میره به سمت مرداب 
می پرسم اسم تو چی بود ؟ 
دوباره میگه حصار
من بچه ی اسدم / پدرم به جرم فتح دریا / دستاش موند توی دست جلاد ..
کیفشو وا می کنه میگه نگاه کن / دستاش هنوزم همرامه / تنها دلیل نفس هامه 
پا می شه پاهاشو می ده به راه / میگم کجا؟
میگه مرداب
میرم دنبالش..

Nakhoda Jelal [Prod. Dehghan]

صحنه ی اول
تو اون سالها بیابونی بود تو خاکه های داراب / بیابونی بی آب و علف 
تموم چشمه های جوشان آب تلف شد ..
جوونه ها قبل رسیدن به باغ / آروم می رفتن توی قصه خواب
کسی نموند جز چند خانوار / که بعد کلی کار کندن چند چاه آب
در کنار هم زندگی رو کردن آغاز /صبح کار و شخم شب دعا و آواز
بعد مدتی کارگر شد دعاها و زمینشون بارور شد ..
خرما، سیب، بادام کوچک / شدن آغاز بازار کوچک 
کشت پنبه نخ ریسندگی / روسری پوشیه تا شال کوچک
بابا باد و ننه صحرا توی اون فصل ها ازدواج کردن 
مدتی گذشت صحرا مادر شد یه دختر کوچیک اسمش رو گذاشت مریم 
مریم بزرگ شد با دار و قالی / همیشه افسرده و تار و خالی 
غمگین می پرسید از مادرش صحرا / که توی کل دنیا همین داراب رو داریم ؟
این سوال بود توی فکر مریم / توی داراب نبود به شکل مریم 
مگه انتهای رویا دارابه؟ 
همه فکر می کنن دنیا داربه .
صحنه ی دوم
گذشت و کارگر شد / کشت پنبه نخ ریسی بارور شد 
کدخدا با فکر صادرات پارچه/ دستور داد بکنن باز مرز رو
کم کم دهات دیلاق تالاب / تبدیل شد به ییلاق داراب
مالکین اطراف با خریدن ملک و زمین / شدن هم پیمان داراب
چکاد قد بلند فریبنده/ پسر یکی از ملاکین کوهستان 
حسادت پسر های توی داراب/ و حسرت دخترای زیر پوشیه 
آخرای هفته تو تعطیلات کوه/ توی داراب در حال گشتن بود 
اهل بیرون این کوی و برزن / شاید بهترین پاسخ سوال مریم بود 
چرا قدتون بلنده ؟ چرا نگاهتون با ما پر از فرقه ؟
چی شد که شدید مسافر داراب ؟ چی میگذره پشت کوه مجاور داراب؟
چکاد تو این گستره تنهاست / درگیر مریم شد و لکنت حرفاش 
بین این عشق یه دره فاصله است / بین پسر کوهستان و دختر صحرا 
نزدیک مریم می کشه نفس / شرم دختر رو می کشه عقب 
مریم تو فکرش با تکفیر کدخدا/ به دور پرنده ی عشق می کشه قفس 
هر روز همین بود پاشو پس می کشید / چکاد نقشه ای از هوس می کشید 
یا میای با من سمت کوه های کولی وش / یا به کدخدا می گم دارم مو های بریده ات رو 
مریم ترسید تو دست های زنجیر / گفت یه بازنده ام تو دست های تقدیر 
مو ج مو های بیرون از پوشیه / یعنی جزر و مد دریای تکفیر 
فردا تو بازار یه جنجال خون / راه افتاده بود تو چنگال شوم 
خبر بی عفتی دختر صحرا / چکاد ایستاد با چند تار مو..
قلب مریم یه گوشه چکید / رکاب زخمیه خون نگین
بعد تکفیر داراب / واسه مدتی خونه نشین شد 
ننه صحرا غم تو نگاش بود / می گفت این ننگ باید از ما جدا شه 
مادر نگام کن دامن من پاکه / اون موهای من نبود / موها م سر جاشه 
موهام سر جاشه 

صحنه ی سوم  
تا که یک روز داراب رو صدا کرد 
عزادارارو نگاه کرد 
شالش رو برداشت 
از حجابش دفاع کرد 
قصه به اونجا رسید که داراب با حیرت 
این گستاخی رو نگاه کرد 
دوباره تکفیر رو امضا کرد

Daar (Dastane Maryam) [Prod. Dehghan]

بخش اول 
آغاز قصه ی تلخ/ این بیماری همیشه مثل یه صحنه/ توی صورتمه
این که زندگی جنگه  و بگیر به چنگ اگه جایی رو می خوای 
قدرت اگه فردایی رو می خوای 
قصه ی درد مشترک تموم ترک های جامعه 
واسه نگاهی که انقدر کدر و تلخه 
یه لحظه بکن مجسم این جنگ رو / موفقیت یعنی قلبت رو کم کن 
می شکنیم تا راه هست مریضیم / پیش یعنی بالا پس یعنی زیر نقطه 
زندگی تو شعبده بازی  قدرت /آواز نداره زبون لکنت 
بیا پیک بزنیم با جرئت / هنوز باهات دارم صحبت 
چند سالی هست که با غم می خونم / اونا که منو دنبال کردن می دونن 
روزای کمی بود که رنگی بودم / زخمی شدم وقتی جنگ پیش اومد 
چقدر انسانی بود / از هر شکل یا هر چی تنت داری / یا کفشت / برسه تو دستت حقت 
حتی وقتی می گن نمی تونه شهرستانی 
رپ کردم واسه هدف بهترم / درجه یک امروز درجه یک ترم 
این واسه اونا که نسخ شعرمن / ادبیات بی ادب شعر بلد 
همه گنده هاتون هول سحرم شدن / وقتی کوبیدم قلم زنده امو تو هیپ هاپ 
زمان گفت می رم / منم فقط نوشتم 

همخوان 
هنو خونه ام تو کوله ام 
هنو کلی قدم تو کوله ام
هنو دستای قطع تو کو له ام 
هنو موی بلند تو کوله ام 
من مسافر زندگی ام اما 
هنو مردن تو کوله ام 
ولی باید زندگی کرد 
ولی باید زندگی کرد 

بخش دوم  
رشد کردم ولی فهمیدم باید یا خود کشی بکنم یا کشته بشم 
واسه امثال من یا جنگه یا مرگ اینو زد تو صورتم رخ گشنه ی شهرم 
یه زمینی که پوست نداره / زخم خونواده ی شب که روز نداره 
دیدم وطنتون نفوذ نداره / تو سر کسی که اتاقشو دوست نداره 
زخم ریزش آغاز جهش / یعنی گریز از مرکز و ناز مکش 
همه می شیم پاره تهش / بین دو کش آواره تهش 
دیگه آینه حسابی می بینه تنهام / فکر کردم به جون خونه می شینه حرفام 
اما کشیده شدم به سمت جلو /تا که بفهمم چی می گن ترسام 
گفتم هدفتو نطفه اش رو بکار / یا که واسه خونه اتون قدرت رو بخواه
شوخی نکن با خودت خسته شدی دیگه/ یه کلام نمی تونم نقطه اشو بزار 
یه طرف ساحل و سوختگی بود که پر شیرجه ی نزده و کوفتگی بود 
یه طرف یه دریای بزرگ که چشم توی چشمم دوخته می دوختم 
چشم 
ساحل رو زدم تو سینه ام / خسارت دریا رو دادم بره 
موندم روی جفت پاهام/ این دومی رو هم محاله یادم بره 
اشک ریختم رو خاک روحم/ دیدم حالم گله 
همون خونه ای که یه روزی بود انتخابم/ امروز فقط توش یه رباتم ولش...

همخوان 
هنو خونه ام تو کوله ام 
هنو کلی قدم تو کوله ام
هنو دستای قطع تو کو له ام 
هنو موی بلند تو کوله ام 
من مسافر زندگی ام اما 
هنو مردن تو کوله ام 
ولی باید زندگی کرد 
ولی باید زندگی کرد 

بخش سوم
منو خونه جور شدیم هر جور شده / رفتم تو خودم اونم رفت تو خودش 
کسی که پل بشه میون شکاف / یعنی باید بگذره از رو خودش 
مبارزه واژه ی من بود اصلا / نمی رفت بیرون هیچ جور از تو سرم 
من زندگی ام بیشتر از هیکلمه / والا خالشو می کوبیدم رو تنم 
دیدم ذهنم تو اتاق ایستاده/ که همه دیوارا غیر قاب هیچ کاره ان 
من اون کوچه رو ترک می کنم اما / اون کوچه هنوز سر جاش ایستاده 
معنا نمیده سکونت ولی تو جهان نمیشه دروغ کرد / اگه زمان بگیره عفونت از مکان نمی شه عبور کرد
ما هر دو میگیم زخم از ته دل / اما فرق داره من زیر ضربدره اسمم
تو انگشت رفت زیر پاشنه ی کفشت / من آدم افتاد تو دفتر شعرم 
هنوز رخ بی نقاب تو حجاب نمی ره لختیه باد / شعر من همین افتادناست / مهم نی چی دنیای تخمی بخواد
من دیوار بلند پشت خونه که می گرفت جلو نور آزاد رو ندیدم / رل سایه ها آزارم داد کارگردان این تاتر رو ندیدم 
موی رهای  آزادی رو قیچی قدرت گرفت از من و ما / به غیر اشک های درخت تصویر باد رو ندیدم

همخوان 
هنو خونه ام تو کوله ام 
هنو کلی قدم تو کوله ام
هنو دستای قطع تو کو له ام 
هنو موی بلند تو کوله ام 
من مسافر زندگی ام اما 
هنو مردن تو کوله ام 
ولی باید زندگی کرد 
ولی باید زندگی کرد 
...

Goriz Az Markaz ... [Prod. Dehghan]

صحنه ی اول
از بوی دهنم بده تشخیص ماریان 
علی دیگه مست نیست ماریان 
دلم یه زندگی می خواد با جاده 
این بچه تو یه بطری حبس نیست ماریان 
هوا پس نیست ماریان 
از همه زندانا شدم ترخیص 
جیزی که زخمای رویاست 
غروب یه تیکه از دنیاست می دونم 
ته این هوس مریض می شه یه نفس عمیق 
اما سیاه چاله باز همه چی رو خورد می کنه با آرواره هاش
ما می مونیم واستاده صاف  ته چهار راه زندگی باز با نقاب 
کی می دونه چیه واستاده خواب بری 
کی می دونه چیه داستان ما 
امروز رو جشن می گیریم ماریان / تلخیا رو رد می کنیم 
جشن بازگشت من به زندگی همه رو دعو ت می کنیم 
با همه هم به خوبی صحبت می کنیم / اینو قول می دم ماریان 
جشن پاکی آغاز رویاست می دونم / غروب یه تیکه از دنیاست می دونم ...

همخوان
تو این تاریکی کنار ما / هنوز زنده ان ستاره ها
هنوزم می شه کودک بود / دست زد به چشمای ماه 
هنوزم با یه طناب و تاب می شه آویزون شد از ستاره ها 
تو این تاریکی کنار ما / هنوز زنده ان ستاره ها 
هنوزم میشه کودک بود / آویزون شد از ستاره ها 
هنوز زنده ستاره ها / هنوز زنده ان ستاره ها ...

صحنه ی دوم 
واسه من این صحنه غروره / خوش اومدید به این جشن و شکوه 
به سلامتی پاکی یه دوتا پیک بزنیم قبل شروع 
پاکی یعنی جنگ حضور / سینه ی تفنگ و زخم گلوله 
آی باز علی زد به جنون / ماریان جهان یه تیکه از زخم غروبه 
هیچ چی زشت نیست ماریان / توی دنیایی که عشق نیست 
بندرم یه درد مشکیه / واسه ی مغروقی که بی کشتی است ماریان 
من یه نجات یافته از هزار این پاکی انقدر صف نداره 
اینا نمی دونن چی زمین می زنه یه ایستادن انقدر کف نداره 
خوش اومدید به جشن پاکی من این نظمتون حرف نداره 
ماریان من هنوزم مشکوکم به اون کسی که مصرف نداره
 سقوط طعم لغزش روده آبشارو خطر 
ماریان جهان یه تیکه از زخم غروبه 
بیا ..
 همخوان دوم 
تو این تاریکی کنار ما/ زمان نداره نگاه به ما 
ماییم و روح روشنایی / سالهاست که مردن ستاره ها 
باید حل شد تو صدای باد / باید حل شد تو صدای باد
تو این تاریکی کنار ما/ زمان نداره نگاه به ما 
ماییم و روح روشنایی / سالهاست که مردن ستاره ها
مردن ستاره ها مردن ستاره ها ....

Laghzesh [Prod. Najwa]

بخش اول 
من گذشته ام پر از خونه/ پس تاریخ و ساعت واسم یه پارخط به پیشه 
پس چی تو دل این دایره است / کدوم ثانیه تکرار شد تو باغ وحش ؟
تاریخ استبداد چیزی که از ما گذشت .. رقص تاج و تخت تا سیاست 
که یادمون داد باید رحم رو با مردم خورد / و علمی که گفت باس زخم رو با الکل شست ..
بزدلا می رفتن دنبال پول../ پول یعنی اسلحه با پوکه های آرزو 
وقتی قدرت مسلطه رو ساعت دستت/ تکرار هم بچه هم مادر ترسه
پس روز بخورید همو لش کنید شبو / من کلی ام تو آماراتون نشمرید منو 
شما شهوت رو بلعیدید واسه دفاع / زنده باد شهامت فاحشه ها 
رنگ عشق رو بومتون قصه بود و تهش پخش شد / رو تابلوی سکس خوک و جنگل 
گوشه ی پیشونیم رو نقابم برید من یه فاحشه ی لختم حجابم کنید ..

همخوان 
من مثل تونی مونتانام د بکشید عقب رو بلندای رشد بکشیدم 
نه می میرم نه برمیگردم بهتره از پشت بکشیدم 

بخش دوم 
تک و تنها صفر دست کس و کار هزار 
عشق رو سر بده بره شهر رو جا بزار 
با یه رز مرده خیال کردی باغبون شدی 
ریشه ی لاغر مرده اش رو لای بتونا بکار
خونه رو بعد خون دود ها برمی  داشتن 
رفت فنا وسط راه رو دوشم هر چی داشتم 
با قلمم جنگیدم دیدم شبیه خوک شدم 
مینداختمش رو زمین خوکا برمیداشتن 
تو هم قبیله زد بهت 
فرار کن نگیره دردت 
آب بده به نای ات نجات غریق ات غرقه
پیروزی ضعیفت کرده 
یه دشمن خوب می خواستیم واسه دریدن 
منم دروغ رو فروختم به جاش ماشه خریدم 
وسط لاشه چریدن کار شغال و کرکسه 
پس غیر جنگ ضد جنگ چی باشه حقیقت 
ما قربانی های تمام قد زخم قدرتیم / بیا رها کنیم قرص نونمون رو 
امروز با من بجنگ تا که فردا /غلاده دارا نلیسن استخونمون رو ..

همخوان 
من مثل تونی مونتانام د بکشید عقب رو بلندای رشد بکشیدم 
نه می میرم نه برمیگردم بهتره از پشت بکشیدم 
.....

Na Mimiram Na Barmigardam [Prod. Dehghan]

Ali Khoddami, known as Ali Sorena is one of the well known Iranian rappers in the past decade. As an urban journalist, his songs are mainly driven by social topics that covers cultural problems, financial challenges and reality of matter. His style of storytelling and poetry, has consistently made him ranked as one of the most influential artists of Iran's music industry.

Nakhoda Jelal [Prod. Dehghan]

Ali Sorena

Recent comments

Amin Milani

Mahan

justin

سید امیررضا میرجلیلی

Related tracks