The Frog

10:10 Single

10:10 rastaak

صدایم کن - زنهار / sedayam kon - zenhar

zenhar- shirin / شیرین - زنهار

کجا بودی شبایی که غما میکشتنم بی تو
نگاه کن تو چشای خیس و تنهاییم منم بی تو
تو اون آغوشی که تنها پناه گریه ها بودی
شبایی که من این زخمارو میشمردم کجا بودی
تماشا کن تو این دردو به دنیای من آوردی
تماشا کن تویی که خنده هامو با خودت بردی
نمیخوام مثل من تنها بشی با گریه ها
اما منو یادت بیار هرجا تو تنهایی زمین خوردی
هنوزم اون شبای گریه ی مستی رو یادم هست
کجا موهاتو وا کردی کجا بستی رو یادم هست

هنوزم اون شبای گریه ی مستی رو یادم هست
کجا موهاتو وا کردی کجا بستی رو یادم هست
کجا بودی شبایی که غما میکشتنم بی تو
نگاه کن تو چشای خیس و تنهاییم منم بی تو
تو اون آغوشی که تنها پناه گریه ها بودی
شبایی که من این زخمارو میشمردم کجا بودی
هنوزم اون شبای گریه ی مستی رو یادم هست
کجا موهاتو وا کردی کجا بستی رو یادم هست
تو حق داری اگه رفتی اگه حرفامو یادت نیست
ولی منی که گفتی عاشقم هستی رو یادم هست

Koja Boodi(Single)

Koja Boodi mohesen chavoshi / محسن چاوشی کجا بودی

تنم رو به جوش چشم هات
تو بده نشون چشم هات
که با اون قشون چشم هات
من رو تار و مار کردی
با تو بودن از خدامه
غم دنیا توو چشم هامه
واسه تو دنیا به کامه
دلم رو مزار کردی
توو دلم غصه لبالب
داره میسوزه از این تب
غم دل تنگیت رو هرشب
روو سرم هوار کردی
نمیدونم با کی هایی
توو کدوم حال و هوایی
کاشکی میگفتی کجایی
تا بگم چیکار کردی
برق چشمون سیاهت
ابرو توو صورت ماهت
با نگاه بی گناهت
لعنتی چیکار کردی
توو شب هام موت رو ندارم
مهر ابروت رو ندارم
رو به روم روت رو ندارم
حالم رو خمار کردی
روو بخار شیشه اسمت
دل کشیدم پیش اسمت
قطره بارون میشه اسمت
سال رو بی بهار کردی
توو چشم هام حسرت و ماتم
توو نگاهم یه عالمه غم
همه غصه ها رو با هم
توو دلم قطار کردی
زیر طاق دوتا ابرو
دوتا دریاچه پر قو
مثل گله های آهو
واسه چی فرار کردی
دستم از دست تو دوره
دلم انگار توو تنوره
تووی سینم که صبوره
غم رو موندگار کردی
بغض وحشی توو گلومه
شب ها عکس هات روو به روومه
دیگه طاقتم تمومه
من رو بی قرار کردی
رنگ چشم هات آسمونم
خنده هات قاتل جونم
دلبر ابرو کمونم
دلم رو شکار کردی
روو بخار شیشه اسمت
دل کشیدم پیش اسمت
قطره بارون میشه اسمت
سال رو بی بهار کردی
توو چشم هام حسرت و ماتم
توو نگاهم یه عالمه غم
همه غصه ها رو با هم
توو دلم قطار کردی

Sale Bi Bahar (Single)

Mohsen Chavoshi Sale Bi Bahar / سال بی بهار محسن چاوشی

Shahre Divoone

Ehsan Khaje Amiri - Ba Delam / احسان خواجه امیری - با دلم

باب دلمی بس که تورو خوب کشیدن چشمای تو تهرونو به آشوب کشیدن
باب دلمی بس که دل انگیز نگاهت خطاطی ابروتو چه مطلوب کشیدن
دور من و موهای تو نیزار کشیدن نای من و موهای تو بر دار کشیدن
هم موی من هم قد بالای تو رعنا همسایه و همزاد سپیدار کشیدن
از دست تو تو سینه ی من هل هله بر پاست انگار درختی رو پر از سار کشیدن
دست منو به موی تو محتاج کشیدن چشماتو شبیه شب معراج کشیدن
شیرینی هاشور لبت قند فریمان خلخال و خطو خال لبت خطه گیلان
انگار که بابلسرو تا نور کشیدن شیرازه چشماتو سیانور کشیدن
از دست تو تو سینه ی من هل هله بر پاست انگار درختی رو پر از سار کشیدن
دست منو به موی تو محتاج کشیدن چشماتو شبیه شب معراج کشیدن

Babe Delami

Babe Delami -  mohsen chavoshi / باب دلمی - محسن چاووشی

Dametoon Garme (Single)

moein zed / Dametoon Garme/ معین زد دمتون گرمه

شگفتا
        که نبودیم
عشقِ ما
            در ما
                  حضورِمان داد.

پیوندیم اکنون
آشنا
چون خنده با لب و اشک با چشم

 

واقعه‌ی نخستین دمِ ماضی.
 
غریویم و غوغا
                 اکنون،
نه کلامی به مثابهِ مصداقی
که صوتی به نشانه‌ی رازی.

 هزار معبد به یکی شهر...

بشنو:
گو یکی باشد معبد به همه دهر
تا من آنجا برم نماز
که تو باشی.

 چندان دخیل مبند که بخشکانی‌ام از شرمِ ناتوانی‌ خویش:
درختِ معجزه نیستم
تنها یکی درختم
نوجی در آبکندی،
و جز اینم هنری نیست
که آشیانِ تو باشم،
تختت و
         تابوتت.

 یادگاریم و خاطره اکنون. ــ

 دو پرنده
یادمانِ پروازی
و گلویی خاموش
یادمانِ آوازی.

Madaayeh Bi Saleh

Ahmad Shamloo / احمد شاملو/ سرود ششم

لبانت به ظرافتِ شعر
شهوانی‌ترینِ بوسه‌ها را به شرمی چنان مبدل می‌کند
که جاندارِ غارنشین از آن سود می‌جوید
تا به صورتِ انسان درآید.

 و گونه‌هایت
              با دو شیارِ مورّب،
که غرورِ تو را هدایت می‌کنند و
                                     سرنوشتِ مرا
که شب را تحمل کرده‌ام
بی‌آنکه به انتظارِ صبح
                          مسلح بوده باشم،
و بکارتی سربلند را
از روسبی‌خانه‌های دادوستد
سربه‌مُهر بازآورده‌ام.

 
هرگز کسی اینگونه فجیع به کشتنِ خود برنخاست که من به زندگی نشستم!
 


و چشمانت رازِ آتش است.

 و عشقت پیروزیِ آدمی‌ست
هنگامی که به جنگِ تقدیر می‌شتابد.

 و آغوشت
اندک جایی برای زیستن
اندک جایی برای مردن
و گریزِ از شهر
                 که با هزار انگشت
                                       به وقاحت
پاکیِ آسمان را متهم می‌کند.


کوه با نخستین سنگ‌ها آغاز می‌شود
و انسان با نخستین درد.

 در من زندانیِ ستمگری بود
که به آوازِ زنجیرش خو نمی‌کرد ــ
من با نخستین نگاهِ تو آغاز شدم.


توفان‌ها
در رقصِ عظیمِ تو
                     به شکوهمندی
                                       نی‌لبکی می‌نوازند،
و ترانه‌ی رگ‌هایت
آفتابِ همیشه را طالع می‌کند.

 بگذار چنان از خواب برآیم
که کوچه‌های شهر
حضورِ مرا دریابند.

دستانت آشتی است
و دوستانی که یاری می‌دهند
تا دشمنی
            از یاد
                 برده شود.

پیشانی‌ات آینه‌یی بلند است
تابناک و بلند،
که «خواهرانِ هفتگانه» در آن می‌نگرند
تا به زیباییِ خویش دست یابند.

 دو پرنده‌ی بی‌طاقت در سینه‌ات آواز می‌خوانند.
تابستان از کدامین راه فرا خواهد رسید
تا عطش
آب‌ها را گواراتر کند؟

 تا در آیینه پدیدار آیی
عمری دراز در آن نگریستم
من برکه‌ها و دریاها را گریستم
ای پری‌وارِ در قالبِ آدمی
که پیکرت جز در خُلواره‌ی ناراستی نمی‌سوزد! ــ
حضورت بهشتی‌ست
که گریزِ از جهنم را توجیه می‌کند،
دریایی که مرا در خود غرق می‌کند
تا از همه گناهان و دروغ
شسته شوم.

 و سپیده‌دم با دست‌هایت بیدار می‌شود.

بهمنِ ۱۳۴۲

@Radiop0l

آیدا در آینه | احمد شاملو| میکس: حسین فرهادی

رود قصیده‌ی بامدادی را در دلتای شب مکرر می‌کند
و روز از آخرین نفس شب پرانتظار آغاز می‌شود
و اکنون سپیده‌دمی که شعله‌ی چراغ مرا
در طاقچه بی‌رنگ می‌کند تا مرغکان بومی‌ی رنگ را
در بوته‌های قالی از سکوت خواب برانگیزد، پنداری آفتابی است
که به آشتی در خون من طالع می‌شود

اینک محراب مذهب جاودانی که در آن عابد و معبود و عبادت و معبد
جلوه‌ای یکسان دارند:
بنده پرستش خدای می‌کند
هم از آن‌گونه
که خدای
بنده را.
همه‌ی برگ و بهار
در سر انگشتان توست.
هوای گسترده
در نقره‌ی انگشتانت می‌سوزد
و زلالی‌ی چشمه‌ساران
از باران و خورشید تو سیراب می‌شود.

زیباترین حرفت را بگو
شکنجه‌ی پنهان سکوتت را آشکار کن
و هراس مدار از آن که بگویند
ترانه‌ای بیهوده می‌خوانید.-
چراکه ترانه‌ی ما
ترانه‌ی بیهودگی نیست
چرا که عشق
حرفی بیهوده نیست.
حتی بگذار آفتاب نیز برنیاید
به خاطر فردای ما
اگر
بر ماش منتی است؛
چرا که عشق
خود فرداست
خود همیشه است.

بیشترین عشق جهان را به سوی تو می‌آورم
از معبر فریادها و حماسه‌ها.
چرا که هیچ چیز در کنار من
از تو عظیم‌تر نبوده است
که قلب‌ات
چون پروانه‌ای
ظریف و کوچک و عاشق است.
ای معشوقی که سرشار از زنانگی هستی
و به جنسیت خود غره‌ای
به خاطر عشقت!-
ای صبور! ای پرستار!
ای مومن!
پیروزی‌ی تو میوه‌ی حقیقت توست.
رگبارها و برف را
توفان و آفتاب آتش‌بیز را
به تحمل و صبر
شکستی.
باش تا میوه‌ی غرورت برسد.
ای زنی که صبحانه‌ی خورشید در پیراهن توست،
پیروزی‌ی عشق نصیب تو باد!

از برای تو، مفهومی نیست
نه لحظه‌ای:
پروانه‌ئی‌ست که بال می‌زند
یا رودخانه‌ای که در گذر است. -
هیچ چیز تکرار نمی‌شود
و عمر به پایان می‌رسد:
پروانه
بر شکوفه‌ای نشست
و رود به دریا پیوست.
از برای تو، مفهومی نیست
نه لحظه‌ای:
پروانه‌ئی‌ست که بال می‌زند
یا رودخانه‌ای که در گذر است. -
هیچ چیز تکرار نمی‌شود
و عمر به پایان می‌رسد:
پروانه
بر شکوفه‌ای نشست
و رود به دریا پیوست.

@RadioP0l

شبانه | احمد شاملو shabane | ahamad shamloo

رقصان می‌گذرم از آستانه‌ی اجبار
شادمانه و شاکر.
 
از بیرون به درون آمدم:
از منظر
به نظّاره به ناظر. ــ
نه به هیأتِ گیاهی نه به هیأتِ پروانه‌یی نه به هیأتِ سنگی نه به هیأتِ اقیانوسی، ــ
من به هیأتِ «ما» زاده شدم
به هیأتِ پُرشکوهِ انسان
تا در بهارِ گیاه به تماشای رنگین‌کمانِ پروانه بنشینم
غرورِ کوه را دریابم و هیبتِ دریا را بشنوم
تا شریطه‌ی خود را بشناسم و جهان را به قدرِ همت و فرصتِ خویش معنا دهم
که کارستانی از این‌دست
از توانِ درخت و پرنده و صخره و آبشار
بیرون است.
انسان زاده شدن تجسّدِ وظیفه بود:
توانِ دوست‌داشتن و دوست‌داشته‌شدن
توانِ اندُهگین و شادمان‌شدن
توانِ خندیدن به وسعتِ دل، توانِ گریستن از سُویدای جان
توانِ گردن به غرور برافراشتن در ارتفاعِ شُکوهناکِ فروتنی
توانِ جلیلِ به دوش بردنِ بارِ امانت
و توانِ غمناکِ تحملِ تنهایی
تنهایی
تنهایی
تنهایی عریان.
انسان
دشواری وظیفه است.
دستانِ بسته‌ام آزاد نبود تا هر چشم‌انداز را به جان دربرکشم
هر نغمه و هر چشمه و هر پرنده
هر بَدرِ کامل و هر پَگاهِ دیگر
هر قلّه و هر درخت و هر انسانِ دیگر را.

 

رخصتِ زیستن را دست‌بسته دهان‌بسته گذشتم دست و دهان بسته
گذشتیم
و منظرِ جهان را
تنها
از رخنه‌ی تنگ‌چشمی‌ حصارِ شرارت دیدیم و
اکنون
آنک دَرِ کوتاهِ بی‌کوبه در برابر و
آنک اشارتِ دربانِ منتظر! ــ
دالانِ تنگی را که درنوشته‌ام
به وداع
فراپُشت می‌نگرم:

 فرصت کوتاه بود و سفر جانکاه بود
اما یگانه بود و هیچ کم نداشت.

 به جان منت پذیرم و حق گزارم!
(چنین گفت بامدادِ خسته.)

احمدشاملو - درآستانه -Ahmad shamloo-dar astane

عشق / سروده هوشنگ ابتهاج
عشق شادی ست، عشق آزادی ست،عشق آغاز آدمی‌زادی ست، عشق آتش به سینه
 داشتن است ،دم همت بر او گماشتن است، عشق شوری زخود فزاینده ست، زایش کهکشان زاینده ست ،تپش نبض باغ در دانه ست ،در شب پیله رقص پروانه ست، جنبشی در نهفت پرده‌ی جان، در بن جان زندگی پنهان،
 زندگی چیست؟ عشق ورزیدن، زندگی را به عشق بخشیدن، زنده است آن که عشق می‌ورزد، دل و جانش به عشق می‌ارزد، آدمی زاده را چراغی گیر ، روشنایی پرست شعله پذیر، خویشتن سوزی انجمن فروز، شب نشینی هم آشیانه‌ی روز، آتش این چراغ سحر آمیز ،عشقِ آتش نشینِ آتش خیز، آدمی بی زلال این آتش،  مشت خاکی ست پر کدورت و غش، تنگ و تاری اسیر آب و گل است ، صنمی سنگ چشم و سنگ دل است، صنما گر بدی و گر نیکی، تو شبی بی‌چراغ تاریکی،  آتشی در تو می‌زند خورشید، کنده‌ات باز شعله‌ای نکشید؟ چون درخت آمدی، زغال مرو میوه‌ای، پخته باش، کال مرو
سیب و به نیست میوه‌ی این دار
میوه‌اش آتش است آخر کار
خشک و تر هر چه در جهان باشد
مایه‌ی سوختن در آن باشد
سوختن در هوای نور شدن
سبک از حبس خویش دور شدن
کوه هم آتش گداخته بود
بر فراز و فرود تاخته بود
آتشی بود آسمان آهنگ
دم سرد که کرد او را سنگ؟
ثقل و سردی سرشت خارا نیست
نور در جسم خویش زندانی ست
سیب و به نیست میوه‌ی این دار
میوه‌اش آتش است آخر کار

عشق / Love / Homayoun Shajarian & Houshang Ebtehaj

به تو سجده میکنم دری به کعبه باز نیست

بس که طواف کردمت مرا به حج نیاز نیست

به هر طرف نظر کنم نماز من نماز نیست

مرا به بند می کشی از این رهاترم کنی

زخم نمیزنی به من که مبتلاترم کنی

از همه توبه میکنم بلکه تو باورم کنی

قلب من از صدای تو چه عاشقانه کوک شد

تمام پرسه های من کنار تو سلوک شد

عذاب میکشم ولی عذاب من گناه نیست


وقتی شکنجه گر تویی شکنجه اشتباه نیست


قلب من از صدای تو چه عاشقانه کوک شد

تمام پرسه های من کنار تو سلوک شد

عذاب میکشم ولی عذاب من گناه نیست


وقتی شکنجه گر تویی شکنجه اشتباه نیست

قلب من از صدای تو چه عاشقانه کوک شد

تمام پرسه های من کنار تو سلوک شد

عذاب میکشم ولی عذاب من گناه نیست

وقتی شکنجه گر تویی شکنجه اشتباه نیست



Dariush Shekanjegar /داریوش شکنجه گر

نگاه ناگهان تو به چشم من ، همین که خورد…

تمام من خلاصه شد ، درون چشم های تو…

گمان نمیکنم شود ، دوباره با خود آشنا!

دچار گشته هر که بر جنون چشم های تو //

ببر مرا به عالمت به عالم جنون خود

بیا بیا ببر مرا دلم از اینجا زده است …

به موج ها بگو کمی یواش تر بهم زنند.

حوالی تو یک نفر دلی به دریا زده است!!

Hootan Honarmand - Havali To

ستاره باران جواب کدام سلامی به آفتاب...؟

از نگاهِ تو _ احمد شاملو / میکس حسین فرهادی

Daramet

Moein Z - Zade Be Saram Havaye To.mp3

Amir Tataloo - Shab .mp3

ای چشم تو شیشه عمر من اغوش تو غربتم با وطن
بازی نکن با منو صحنه رو در پرده اخر اتش نزن
عمری به هر کوی و گذر گشتم که پیدایت کنم
اکنون که پیدا کرده ام بنشین تماشایت کنم
بنشین که با هر نظر با چشم دل با چشم سر
هر لحظه خود را مست از روی زیبایت کنم

amiho

Popular tracks