Music&Tar: Midya Farajnejad
Vocal: Saba 
Lyrics: Ensiyeh Sadat Hashemi
Mix&Mastering: Ahmad Mir Masoumi

نمی دانم این شانس را داشته اید یا نه! که شباهنگام در کوچه پس‌کوچه های بافت قدیم یزد قدم بزنید... کوچه های باریک و پیچ در پیچ و در محاصره دیوارهای بلند خانه ها که به کوچه های آشتی کنان معروف هستند. کوچه هایی که گاه مسقف می شوند و گاه در حال قدم زدن اگر سرت را بالا بگیری، ستاره های آسمان را می شود یکی یکی شمرد. در این کوچه ها که قدم می زنید اولین فکری که ذهنتان را مشغول می کند این است که این خانه های زیبای قدیمی و حیاط‌های دنج و کوچه های باریک، می‌توانند راوی چه قصه هایی باشند! چه بسیارند داستانهای وصال و فراق که در دل این کوچه‌ها و عمارت‌هاست‌.

"Letter"(نامه)- Tar&History Project

، بشکن طلسم حادثه را
! بشکن
 مُهر سکوت ، از لب خود بردار
 منشین به چاهسار فراموشی
 ، بسپار گامِ خویش به ره
 بسپار
 تکرار کن حماسه ی خود تکرار
 چندان سرود سوگ
 چه می خوانی ؟
 نتوان نشست در دل غم
 نتوان
 ،از دیده سیلِ اشک 
چه می رانی ؟
 سهرابمُرده راست، غمی سنگین
، اما
 غمی که افکند از پا
 نیست
 ،برخیز
، رخش سرکش خود
 زین کن
 امید نوشدارویِ تو
 از کیست ؟
 افراسیاب، خون سیاوش ریخت
 بیژن ،به دست خصم
 به چاه افتاد
 کو گردی تو، 
ای همه تن خاموش
 کو مردی تو،
 ای همه جان ناشاد
 اسفندیار را چه کنی تمکین ؟
 این پرغرور مانده به بند من
؛ تیر گزین خود به کمان بگذار
 پیکان به چشم خیره سرش بشکن!
 چاه شغاد ، مایه مرگ توست
 از دست خویش بر تو گزند آید.
 خویشی که هست مایه مرگ خویش،
 باید شکست جان و تنش
 باید!

بندهایی از منظومه ی در رهگذار باد - حمید مصدق

کنسرت چهل ستون 1378
شعری از بیژن ترقی


مناجات- بخوان خدای را بخوان

بداهه نوازی در آواز دشتی
 
آواز : مجتبی فضیلت خواه
 
سه تار : سهیل اخلاقی

شعر : سایه

چه فکر می کنی

که بادبان شکسته، زورق به گل نشسته ای است زندگی

که در این خراب ریخته

که رنگ عافیت از او گریخته

به بن رسیده، راه بسته ایست زندگی

چه سهمناک بود سیل ِ حادثه

که همچو اژدها دهان گشود

زمین و  آسمان ز هم گسیخت

ستاره خوشه خوشه ریخت

و آفتاب

در کبود دره های آب غرق شد

هوا بد است

تو با کدام باد می روی

چه ابر تیره ای گرفته سینه ی تو را

که با هزار سال بارش ِ شبانه روز هم

دل ِ تو وا نمی شود

تو از هزاره های دور آمدی

در این درازنای خون فشان

به هر قدم نشان ِ نقش پای توست

در این درشت نای دیو لاخ

ز هر طرف طنین ِ گام های ره گشای توست

بلند و پست این گشاده دامگاه ِ ننگ و نام

به خون نوشته نامه ی وقای توست

به گوش بیستون هنوز

صدای تیشه های توست

چه تازیانه ها که با تن ِ تو ناب ِ عشق آزمود

چه دارها که از تو گشت سربلند

رهی که کوی قامت ِ‌ بلند عشق

که استوار ماند در هجوم هر گزند

نگه کن، هنوز آن بلند ِ دور

آن سپیده، آن شکوفه زار انفجار نور

کهربای آرزوست

سپیده ای که جان ِ آدمی هماره در هوای اوست

به بوی یک نفس در آن زلال دم زدن

سزد اگر هزار بار بیفتی از نشیب ِ راه و باز

رو نهی بدان فرار

چه فکر می کنی

جهان چو آبگینه ی شکسته ایست

که سرو راست هم درو

شکسته می نماید

چنان نشسته کوه

در کمین ِ‌ این غروب

که راه

بسته می نماید

زمان ِ بی کرانه را با شمار گام ِ‌ عمر ما مسنج

به پای او دمی ست این درنگ ِ درد و رنج

بسان ِ رود که در نشیب دره سر به سنگ می زند

دونده باش

امید هیچ معجزی، ز مرده نیست

زنده باش


بداهه نوازی سه تار و آواز در مایه دشتی

ساز و آواز : استاد ناصر مسعودی و شعر زنده یاد شیون فومنی و سنتور رضا فدایی . دستگاه شور .استودیو بل .صدابردار ایرج فهیمی

ساز و آواز : استاد ناصر مسعودی و شعر زنده یاد شیون فومنی و سنتور رضا فدایی . دستگاه شور

homayoun shajarian

محمدرضا شجریان _ آنکه هلاک من - تصنیف _ آلبوم بیداد

Bidad

آنکه هلاک من _ استاد شجریان

بگذر شبی به خلوت این همنشین درد
تا شرح آن دهم که غمت با دلم چه کرد

خون می رود نهفته ازین زخم اندرون
ماندم خموش و آه که فریاد داشت درد

این طرفه بین که با همه سیل بلا که ریخت
داغ محبت تو به دل ها نگشت سرد

من بر نخیزم از سر راه وفای تو
از هستی ام اگر چه بر انگیختند گرد

روزی که جان فدا کنمت باورت شود
دردا که جز به مرگ نسنجند قدر مرد! 

ساقی بیار جام صبوحی که شب نماند
و آن لعل فام خنده زد از جام لاجورد

باز آید آن بهار و گل سرخ بشکفد 
چندین منال از نفس سرد و روی زرد 

در کوی او که جز دل بیدار ره نیافت
کی می رسند خانه پرستان خوابگرد

خونی که ریخت از دل ما ، سایه ! حیف نیست
گرزین میانه آب خورد تیغ هم نبرد

Voice of Poet

Hushang Ebtehaj − Ghadr-e Mard / قدر مرد با صدای هوشنگ ابتهاج

مرغ سحر نام تصنیف مشهوری است که نخستین بار با صدای ملوک ضرابی و بعد با صدای قمرالملوک وزیری اجرا شد. شعر تصنیف مرغ سحر را ملک‌الشعرای بهار سرود و آهنگ آن، در دستگاه ماهور، از مرتضی نی‌داوود است. یکی از محبوب‌ترین اجراهای این تصنیف از محمدرضا شجریان است که اغلب به خواست مردم در کنسرت‌های شجریان به گوش می‌رسد.

    بند اول

مرغ سحر ناله سرکن، داغ مرا تازه تر کن

ز آه شرربار این قفس را بَرشِکَنُ و زیر و زِبَر کن


بلبل پَر بسته ز کنج قفس درآ، نغمهٔ آزادی نوع بشر سُرا

وَز نفسی عرصهٔ این خاک توده را پر شرر کن


ظلم ظالم، جور صیاد آشیانم داده بر باد

ای خدا، ای فـلک، ای طبیعت، شام تاریک ما را سحر کن


نوبهار است، گل به بار است، ابر چشمم، ژاله‌بار است

این قفس، چون دلم، تنگ و تار است


شعله فکن در قفس ای آه آتشین

دست طبیعت گل عمر مرا مچین


جانب عاشق نِگَه‌ ای تازه گل از این، بیشتر کن

مرغ بیدل شرح هجران مختصر، مختصر کن


    بند دوم

عمر حقیقت به سر شد، عهد و وفا بی اثر شد

ناله عاشق، ناز معشوق، هر دو دروغ و بی ثمر شد


راستی و مهر و محبت فسانه شد

قول و شرافت همگی از میانه شد


از پی دزدی، وطن و دین بهانه شد

دیده تر کن!


جور مالک، ظلم ارباب، زارع از غم گشته بی تاب

ساغر اغنیا پر می‌ناب، جام ما پر ز خون جگر شد


ای دل تنگ ناله سر کن، از مساوات صرف نظر کن

ساقی گلچهره بده آب آتشین، پردهٔ دلکش بزن ای یار دلنشین


ناله بر آر از قفس ای بلبل حزین

کز غم تو، سینه من، پر شرر شد، پر شرر شد

1-Shajariyan Homayoon-Morghe Sahar

ONMVOICE - Mohammad Reza Shajarian - Rendane Mast

 دوتار : عزیز تنها
نوروزخوان: حسین لشگری
موسیقی تربت جام

مناجات- بخوان خدای را بخوان

Aminreza Khandan

Recent comments

eliaskhaksar

Related tracks