Deklame


زیباترین تماشاست
وقتی
شبانه
بادها
از شش جهت به سوی تو می‌آیند،

و از شکوهمندیِ یأس‌انگیزش
پروازِ شامگاهی‌ دُرناها را
پنداری
یکسر به‌سوی ماه است.



زنگار خورده باشد و بی‌حاصل
هرچند
از دیرباز
آن چنگِ تیزْپاسخِ احساس
در قعرِ جانِ تو، ــ
پروازِ شامگاهی دُرناها
و بازگشتِ بادها
در گورِ خاطرِ تو
غباری
از سنگی می‌روبد،
چیزِ نهفته‌یی‌ت می‌آموزد:
چیزی که ای‌بسا می‌دانسته‌ای،
چیزی که
بی‌گمان
به زمان‌های دوردست
می‌دانسته‌ای






شاملو، شبانه  " زیباترین تماشاست " از دفترِ دشنه در دیس

https://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

اگر عاشق کسی دیگر شوم-اُزدمیر آصف-دکلمه رضا پیربادیان

بیست رباعی ابوسعید ابوالخیر با دکلمه بیژن مفید به همراه موسيقي کامبيز روشن‌روان. منتشر شده توسط «کانون پرورش فکري کودکان و نوجوانان» سال 1354

چشمی دارم همه پر از دیدن دوست/با دیده مرا خوشست چون دوست دروست
از دیده و دوست فرق کردن نتوان/یا اوست درون دیده یا دیده خود اوست
*
بردارم دل گر از جهان فرمایی/فرمان برم ار سود و زیان فرمایی
بنشینم اگر بر سر آتش گویی/برخیزم اگر از سر جان فرمایی
*
عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست/تا کرد مرا تهی و پر کرد ز دوست
اجزای وجودم همگی دوست گرفت/نامیست ز من بر من و باقی همه اوست
*
ز آمیزش جان و تن تویی مقصودم/وز مردن و زیستن تویی مقصودم
تو دیر بزی که من برفتم ز میان/گر من گویم، ز من تویی مقصودم
*
ای از تو به باغ هر گلی را رنگی/هر مرغی را زشوق تو آهنگی
با کوه زاندوه تو رمزی گفتم/برخاست صدای ناله از هر سنگی
*
مجنون تو کوه را ز صحرا نشناخت/دیوانه‌ی عشق تو سر از پا نشناخت
هر کس بتو ره یافت ز خود گم گردید/آنکس که ترا شناخت خود را نشناخت
*
ما را نبود دلی که کار آید ازو/جز ناله که هر دمی هزار آید ازو
چندان گریم که کوچه‌ها گل گردد/نی روید و ناله های زار آید ازو
*
در چنگ غم تو دل سرودی نکند/پیش تو فغان و ناله سودی نکند
نالیم به ناله‌ای که آگه نشوی/سوزیم به آتشی که دودی نکند
*
سر تا سر دشت خاوران سنگی نیست/کز خون دل و دیده بران رنگی نیست
در هیچ دیار و هیچ فرسنگی نیست/کز دست غمت نشسته دلتنگی نیست
*
ابر از دهقان که ژاله می‌روید ازو/دشت از مجنون که لاله می‌روید ازو
خلد از صوفی و حورعین از زاهد/ما و دلکی که ناله می‌روید ازو
*
عاشق من و دیوانه من و شیدا من/شهره من و افسانه من و رسوا من
کافر من و بت پرست من ترسا من/اینها من و صد بار بتر زینها من
*
در هجرانم قرار میباید و نیست/آسایش جان زار میباید و نیست
سرمایه‌ی روزگار می‌باید و نیست/یعنی که وصال یار میباید و نیست
*
دل داغ تو دارد ارنه بفروختمی/در دیده تویی وگرنه می دوختمی
دل منزل توست ورنه روزی صدبار/در پیش تو چون سپند می سوختمی
*
اندر طلب یار چو مردانه شدم/ اول قدم از وجود بیگانه شدم
او علم نمی‌شنید لب بر بستم/او عقل نمی‌خرید دیوانه شدم
*
از بیم رقیب ، طوف کویت نکنم/وز طعنه ی خلق گفت و گویت نکنم
لب بستم واز پای نشستم ، اما/این نتوانم که آرزویت نکنم
*
گر با غم عشق سازگار آيد دل/با مرکب آرزو سوار آيد دل
گر دل نبود کجا وطن سازد عشق/گر عشق نباشد به چه کار آيد دل
*
در دیده بجای خواب آب است مرا/زیرا که به دیدنت شتاب است مرا
گویند بخواب تا به خوابش بینی/ای بیخبران چه جای خوابست مرا
*
بختی نه که با دوست در آمیزم من/صبری نه که از عشق بپرهیزم من
دستی نه که با قضا در آویزم من/پایی نه که از دست تو بگریزم من
*
از واقعه‌ای ترا خبر خواهم کرد/و آنرا به دو حرف مختصر خواهم کرد
با عشق تو در خاک نهان خواهم شد/با مهر تو سر ز خاک بر خواهم کرد
*
وا فریادا ز عشق وا فریادا/کارم بیکی طرفه نگار افتادا
گر داد من شکسته دادا دادا/ور نه من و عشق هر چه بادا بادا

منابع:
صدا از http://goo.gl/jhGDM1 راوی حکایت باقی
تصویر از http://goo.gl/4rhddC شهر فرنگ
اشعار از http://goo.gl/ixovKN

ابوسعید ابوالخیر - صدای بیژن مفید، موسیقی کامبيز روشن‌روان

معاشقه ميان خاورميانه at پاريس

دو رباعی از خیام

با صدای: کیکاووس یاکیده
موسیقی: سعید کریمی
تار: زنده یاد شهریار فریوسفی
ویولنسل: کریم قربانی
کمانچه: باقر زینالی
دف و تنبک: مهران امیراصلانی
صدابردار: اسد وجودی
و 
پیانو: زنده یاد مهدی رفعتی


Khayyam

شعر: مولوی | صدا: احمد شاملو | موسیقی: فرهاد فخرالدینی | از آلبوم «غزلیات مولوی» - نشر ماهور - 1389 | نقاشی چهره: ضیاءالدین جاوید
*
در وصالت چرا بیاموزم
در فراقت چرا بیاموزم
یا تو با درد من بیامیزی
یا من از تو دوا بیاموزم
می گریزی ز من که نادانم
یا بیامیز یا بیاموزم
پیش از این ناز و خشم می کردم
تا من از تو جدا بیاموزم
چون خدا با تو است در شب و روز
بعد از این از خدا بیاموزم
در فراقت سزای خود دیدم
چون بدیدم سزا بیاموزم
خاک پای تو را به دست آرم
تا از او کیمیا بیاموزم
آفتاب تو را شوم ذره
معنی والضحی بیاموزم
کهربای تو را شوم کاهی
جذبه کهربا بیاموزم
از دو عالم دو دیده بردوزم
این من از مصطفی بیاموزم
سر مازاغ و ماطغی را من
جز از او از کجا بیاموزم
در هوایش طواف سازم تا
چون فلک در هوا بیاموزم
بند هستی فروگشادم تا
همچو مه بی‌قبا بیاموزم
همچو ماهی زره ز خود سازم
تا به بحر آشنا بیاموزم
همچو دل خون خورم که تا چون دل
سیر بی‌دست و پا بیاموزم
در وفا نیست کس تمام استاد
پس وفا از وفا بیاموزم
ختمش این شد که خوش لقای منی
از تو خوش خوش لقا بیاموزم

مولوی - در وصالت چرا بیاموزم

از آسمان که شنیده است...

#پروانه

نویسنده:#مرجان_خوش_بازان
دکلمه و تدوین:#ایمان_ابوحمزه

تهیه شده در #رادیو_رنگو

@radiorango

Parvaneh_Iman Abouhamzeh

چه اشباحی است در گردش بر اين کهسار آبی رنگ
گمانم از زمانی دير می پويند و می جويند
چه می جويند؟
از بهر چه می پويند اين اشباح؟
گمانم سايه هايی از نياکانند در اين دشت
از اين وادی سپاه مازيار و رزمجو بگذشت
از آن ره سندباد آمد، از اين ره رفت مرداويج
همينجا گور مزدک بود
وآنجا مَکمَن بابک
دمی خاموش
اينک بانگهايی ميرسد ايدر
سرودی گرم می خوانند يارانی که با حيدر
سوی پيکار پويانند
بشنو در ضمير خود نوای جاودانیِ اِرانی را که می گويد
به راه زندگی ، از زندگی بايست بگذشتن
بر اين خاکی که ايران است نامش
بانگ انسانی دمی پيش نهيب شوم اهريمن نشد خامش
در اين کشور اگر جبارها بودند مردم کُش
از آنها بيشتر گُردان انسان دوست جنبيدند
به ناخن خاره ء بيداد را بی باک سنبيدند
فروزان مشعل اندر دست آوای طلب بر لب
به دژهايی يورش بردند کش بنيان به دوزخ بود
به موج خون فرو رفتند
ليکن فوج بی باکان نترسيد از بدِ زشتان نپيچيد از ره پاکان
ارانی بذر زرين بر فراز کشوری افشاند
ارانی مُرد، بذرش کشتزاری گشت پر حاصل
به زندان روح پر جولان و طيارش نشد مدفون
به زير سنگ سرد گور، افکارش نشد مدفون
اِرانی در سرود و در سخن ، بگشود راه خود
کنون در هر سويی پرچم گشايد با سپاه خود
بمُرد ار يک شقايق ، زير پای وحش ناميمون
شقايق زار شد ايران به رغم ترسها، شک ها
در آمد عصر رستاخيز مردم
قهرمان خيزد از اين خاک کهن
وآن گاه مزدک ها و بابک ها
مُقنع گفت گر اکنون مرا پيکر شود نابود
روان من نمی ميرد ، به پيکرها شود پيدا
ز دالان حلول آيم به جسم مردم شيدا
برانگيزم يکی آتش به جان خلق آينده
مُقنع شد به گور ، اما ، مُقنع ها شود زنده
ستمگر بس عبث پنداشت کشتن هست درمانش
ولی تاريخ فردايی فرو گيرد گريبانش
به خواری از فراز تخت بيدادش فرود آرد
سخن در آن نمی رانم که اين دم دير و زود آرد
ولی شک نيست کآخر نيست جز اين رأی و فرمانش
سپاه پيشرفتند و تکامل اين جوانمردان
سپاهی اينچنين از وادی هرما ن گذر دارد
به سوی معبد خورشيد پيمودن خطر دارد
ولی هر کس از اين ره رفت بخشی شد ز نور او
هم آوا گشت با فرّ و شکوه او، غرور او
مجو ای هموطن از ايزدِ تقدير بخت خود
طلب کن بخت را از جنبش بازوی سخت خود
جهان ميدان پيکار است ، بيرحمند بدخواهان
طريق رزمْ ناهموار غدّارند همراهان
نه آيد زآسمانها هديه ای
نی قدرتی غيبی برايت سفره ای گسترده اندر خانه در چيند
به خواب است آنکه راه و رسم هستی را نمی بيند
کليد گنج عالم رنج انسانی ست آگه شو
دو ره در پيش يا تسليم يا پيکار جانفرسا
از آن راه خطا برگرد و با همت بر اين ره شو
اِرانی گفت در شطی که آن جنبنده تاريخ است
مشو زان قطره ها کاندر لجنها بر کران مانند
بشو امواج جوشانی که دائم در ميان مانند.

Lotfi&Tabari

چه اشباحی است در گردش؟ - شعر و صدای احسان طبری - ساز محمدرضا لطفی

واژه خوانی فرهنگ سرخوش 
قطعه ای از سیدمحمد مرکبیان
.
.
قسمتی از متن واژه خوانی 
 

حالا تو برای من بیشتر از یک خاطره ، شبیه ِ خود ولیعصر هستی! یک خیابان صبور باانگشتان کشیده ی غمین. خیابانی که پاریس را با تمام سنگفرشهایش پهن آن کرده بودیم و بر کمر شب قدم می زدیم. شبیه ِ حضور ِ عظیم یک قدم ، شبیه ِ باران خورده ترین نقطه ی  خیابان، شبیه ِ خود تهران

لعنت به حس نبودنت، به بودنت

http://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

http://pirbadian.blogsky.com/

هر روز بی تو روز مباداست-قیصر امین پور-دکلمه رضا پیربادیان

باچتر آبيت به خيابان که آمدی-فرهاد صفریان-دکلمه رضا پیربادیان

شعر عقاب از پرویز ناتل خانلری، اهدا شده به صادق هدایت 
تکنوازی پیانو: پژمان اکبرزاده 
راوی: هومن عسکری

Deklame

Amir Hashemi 1