زیبا بود، صدایت روان همیشه

selection

زني كه صاعقه وار آنك رداي شعله به تن دارد
فرو نيامده خود پيداست كه قصد خرمن من دارد
هميشه عشق به مشتاقان پيام وصل نخواهد داد
كه گاه پيرهن يوسف كنايه هاي كفن دارد
كيم،كيم كه نسوزم من؟تو كيستي كه نسوزاني؟
بهل كه تا بشود اي دوست!هر آنچه قصد شدن دارد
دوباره بيرق مجنون را دلم به شوق مي اندازد
دوباره عشق در اين صحرا هواي خيمه زدن دارد
زني چنين كه تويي بي شك شكوه و روح دگر بخشد
به آن تصور ديرينه كه دل ز معني زن دارد
مگر به صافي گيسويت هواي خويش بپالايم
در اين قفس كه نفس در وي هميشه طعم لجن دارد

10SHAB - Monzavi - Zani Ke Saeghevar

Monzavi 1 (... مجالِ بوسه به لب های خویشتن بدهیم)

شعر و صدای حسین منزوی
*
از زمزمه دلتنگيم، از همهمه بيزاريم
نه طاقت خاموشی، نه ميل سخن داريم

آوار پريشانی‌ست، رو سوی چه بگريزيم؟
هنگامه‌ی حيرانی‌ست، خود را به که بسپاريم؟

تشويش هزار «آيا»، وسواس هزار «اما»
کوريم و نمی‌بينيم، ورنه همه بيماريم

دوران شکوه باغ از خاطرمان رفته‌ست
امروز که صف در صف خشکيده و بی‌باريم

دردا که هدر داديم آن ذات گرامی را
تيغيم و نمی‌بريم، ابريم و نمی‌باريم

ما خويش ندانستيم بيداريمان از خواب
گفتند که بيداريد، گفتيم که بيداريم

من راه تو را بسته، تو راه مرا بسته
اميد رهايی نيست، وقتی همه ديواريم

حسین منزوی - وقتی همه دیواریم

حسین منزوی / غزل 4 / 

لبت صریح ترین آیه ی شکوفایی است
و چشم هایت، شعر سیاه گویایی است

چه چیز داری با خویشتن که دیدارت
چو قله های مه آلود، محو و رویایی است

چگونه وصف کنم هیات غریب تو را
که در کمال ظرافت، کمال والایی است

تو از معابد مشرق زمین عظیم تری
کنون شکوه تو و بهت من تماشایی است

در آسمانه ی دریای دیدگان تو، شرم
گشوده بال تر از مرغکان دریایی است

شمیم وحشی گیسوی کولی ات نازم
که خوابناک تر از عطرهای صحرایی است

مجال بوسه به لب های خویشتن بدهیم
که این بلیغ ترین مبحث شناسایی است

نمی شود به فراموشی ات سپرد و گذشت
چنین که یاد تو زودآشنا و هرجایی است

تو - باری- اینک از اوج بی نیازی خود
که چون غریبی من مبهم و معمّایی است،

پناه غربت غمناک دست هایی باش
که دردناک ترین، ساقه های تنهایی است

Hossein Monzavi - Ghazal 4

http://pirbadian.blogsky.com/
http://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

دیوانگی زین بیشتر دیوانه جان-حسین منزوی-دکلمه رضا پیربادیان

تغزلی در باران - حسین منزوی

یکشب هوای گریه
یکشب هوای فریاد
امشب دلم هوای تو کرده است
*
فوج اثیری درناها
                        در باران
شعر مهاجری است
                        که می گذرد
و آن صدای زمزمه وار
که لحظه لحظه
                  به من
                          نزدیک
                                 می شود
آهنگ بال بال شعرم
شعرم هوای نشستن دارد
*
شب را 
           تا صبح
مهمان کوچه های بارانی
                                 خواهد بود
و برگ برگ دفتر غمگینم را،
                                  در باران
                                           خواهد شست
آنگاه شعر تازه ام را
که شعر شعرهایم خواهد بود
با دست های شاعرانه ی تو
بر دفتری که خالی ست
                               خواهم نوشت
ای نام تو تغزل دیرینم در بازان!
یکشب هوای گریه
یکشب هوای باران
امشب دلم هوای تو کرده است

تغزلی در باران - حسین منزوی


تغزلی در باران - حسین منزوی

amir- memarian

Recent comments

my sound of life1

Mohammad Reza Parhizkari