این دردِ جهانی شده را دور بریز

باید ، بروم دست به کاری بزنم

تا آه کشی بند دلش پاره شود

یک / تو / وسط زندگی‌ام / گم شده است

a new masterpiece by alireza azar

لیلی بنشین خاطره ها را رو کن
لب وا کن و با واژه بزن جادو کن

لیلی تو بگو حرف بزن نوبت توست
بعد از من و جان کندن من نوبت توست

لیلی مگذار از دمِ خود دود شوم
لیلی مپسند این همه نابود شوم

لیلی بنشین سینه و سر آوردم
مجنونم و خون آبه جگر آوردم

مجنونم و خون در دهنم می رقصد
دستانِ جنون در دهنم می رقصد

مجنونِ تو هستم که فقط گوش کنی
بگذاریَم و باز فراموش کنی

دیوانه تر از من چه کسی هست؟ کجاست؟!
یک عاشقِ اینگونه از این دست، کجاست؟!

تا اخم کنی دست به خنجر بزند
پلکی بزنی به سیم آخر بزند

تا بغض کنی در هم و بیچاره شود
تا آه کشی بند دلش پاره شود

ای شعله به تن! خواهر نمرود بگو!
دیوانه تر از من چی کسی بود؟ بگو!

آتش بزنید این قافیه ها سوختنی ست
این شعر پر از داغِ تو آتش زدنی ست

ابیاتِ روانی شده را دور بریز
این دردِ جهانی شده را دور بریز

من را بگذار عشق زمین گیر کند
این زخمِ سراسیمه مرا گیر کند

این پچپچه ها چیست؟رهایم بکنید!
مردم خبری نیست رهایم بکنید!

من را بگذارید که پامال شود
بازیچه ی اطفال کهنسال شود

من را بگذارید به پایان برسد
شاید لت و پارم به خیابان برسد

من را بگذارید بمیرد به درک
اصلا" برود ایدز بگیرد به درک

من! شاهدِ نابودیی دنیای منم
باید بروم دست به کاری بزنم

حرفت همه جا هست چه باید بکنم؟!
با این همه بن بست چه باید بکنم؟!

لیلی! تو ندیدی که چه با من کردند
مردم چه بلاها به سرم آوردند

من عشق  شدم مرا نمی فهمیدند
در شهر خودم مرا نمی فهمیدند

این دغدغه را تاب نمی آوردند
گاهی همگی مسخره ام می کردند

بعد از تو به دنیای دلم خندیدند
مردم به سراپای دلم خندیدند

در وادیِ من چشم چرانی کردند
در صحنِ حرم تکه گرانی کردند

در خانه ی من عشق خدایی می کرد
بانوی هنر ، هنر نمایی می کرد

من زیستنم قصه ی مردم شده است
یک "تو" وسط زندگی ام گم شده است

اوضاع خراب است مراعات کنید
ته مانده ی آب است مراعات کنید

از خاطره ها شکر گذارم بروید
مال خودتان دار و ندارم بروید

لیلی تو ندیدی که چه با من کردند
مردم چه بلا ها به سرم آوردند

من از به جهان آمدنم دلگیرم
آماده کنید جوخه را می میرم

در آئینه یک مرد شکسته ست هنوز
مرد است که از پا ننشسته ست هنوز

یک مرد که از چشم تو افتاد شکست
مرد است ولی خانه ات آباد شکست

در جاده ی خود یک سگ پا سوخته بود
لب بر لب و دندان به زبان دوخته بود

بر مسندِ آوار اگر جغد منم
باید که در این فاجعه پر پر بزنم

اما اگر این جغد به جایی برسد
دیوانه اگر به کدخدایی برسد

ته مانده ی یک مرد اگر برگردد
صادق، سگ ولگرد اگر برگردد

معشوق اگر زهر مهیا بکند
داوود نباشد که دری وا بکند

این خاطره ی پیر به هم میریزد
آرایش و تصویر به هم می ریزد

ای روح! مرا تا به کجا می بری ام
دیوانه ی این سراب خاکستری ام

می سوزم و می میرم و جان می گیرم
با این همه هر بار زمان می گیرم

در خانه ی من پنجره ها می میرند
بر زیر و بم باغ قلم می گیرند

این پنجره تصویر خیالی دارد
در خانه ی من مرگ توالی دارد

در خانه ی من سقف فرو ریختنی ست
آغاز نکن این علک آویختنی ست

بعد از تو جهانِ دگری ساخته ام
آتش به دهانِ خانه انداخته ام

بعد از تو خدا خانه نشینم نکند
دستانِ دعا بدتر از اینم نکند

من پای بدی های خودم می مانم
من پای بدی های تو هم می مانم

لیلی تو ندیدی که چه با من کردند
مردم چه بلا ها به سرم آوردند

آواره ی آن چشم سیاهت شده ام
بیچاره ی آن طرز نگاهت شده ام

هر بار مرا می نگری میمیرم
از کوچه ی ما می گذری میمیرم

سو سو بزنی شهر چراغان شده است
چرخی بزنی آئینه بندان شده است

لب باز کنی آتشی افروخته ای
حرفی بزنی دهکده را سوخته ای

بد نیست شبی سر به جنونم بزنی
گاهی سرکی به آسمونم بزنی

من را به گناه بی گناهی کشتی
بانوی شکار اشتباهی کشتی

بانوی شکار دستِ کم می گیری
من جان دهم آهسته تو هم می میری

از مرگ تو جز درد مگر می ماند
جز واژه ی برگرد مگر می ماند

این ها همه کم لطفیِ دنیاست عزیز
این شهر مرا با تو نمی خواست عزیز

دیوانه ام از دست خودم سیر شدم
با هر کسِ هم نامِ تو درگیر شدم

ای تف به جهانِ تا ابد غم بودن
ای مرگ بر این ساعتِ بی هم بودن

یادش همه جا هست خودش نوشِ شما
ای ننگ بر او، مرگ بر آغوش شما 

شمشیر بر آن دست که بر گردنش است
لعنت به تنی که در کنار تنش است

دست از شب و روز گریه بر دار گلم
با پای خودم می روم این بار گلم 


Ali Azar - Ham Marg

دلتنگی های آدمی را ، باد ترانه ای می خواند
رویاهایش را آسمان پر ستاره نادیده می گیرد
و هر دانه ی برفی به اشکی نریخته می ماند
سکوت سرشار از سخنان ناگفته است
از حرکات ناکرده
اعتراف به عشق های نهان
و شگفتی های بر زبان نیامده
در این سکوت
حقیقت ما نهفته است
...حقیقت تو و من

Comments

Elahe Delpak

artin_3003

Navid Behrangi

ajoudanian

mohzaker

A woman

Gilda Pishrow