Ba to (گاه سرایی)

 به سر شوق سر کوی تو دیرم ... به دل، مهر مه روی تو دیرم 
بت من، کعبه من، قبله من ... تویی هر سو نظر سوی تو دیرم

کسی که ره به بیدادم بر نی ... خبر بر سرو آزادم بر نی
تمام خوبرویان جمع گردند ... کسی که یادت از یادم بر نی

بابا طاهر عریان

محمّد رضا شجریان - آواز دشتستانی

چیزی آغاز شده است. به صدای دانشجویان دانشکده‌ی علوم پایه‌ی دانشگاه فردوسی مشهد گوش کنیم که گفتند: «این دیگه اعتراض نیست/ شروع انقلابه». به طنین «مرگ بر ستمگر/ چه شاه باشه چه رهبر» در دانشگاه تهران و خیابان جمالزاده و اراک و اهواز و دانشکده‌ی علوم پایه‌ی دانشگاه گیلان و بهبهان، از دیوارهای تهران و مهرشهر گوش دهیم. فریاد «نان کار آزادی/ پوشش اختیاری» را در خیابان‌های رشت و گوهردشت بشنویم و بیش و پیش از همه پژواک «زن، زندگی، آزادی» را از همه‌جا و هر کجا. در تداوم خیزش بزرگ دی‌ماه، گام بلند دیگری برداشته‌ایم و به تجربه‌ای نو برای روزهای نو مجهز شده‌ایم. این در مسیریم، در حرکت به سمتی که «نور انقلاب» سر خواهد زد. این را خوب می‌دانیم.
اولین اجرای «سرود فردای نو» زمانی منتشر شد که هنوز «بچه‌های اعماق» شکل نگرفته بود. روزهای پر امیدی که دوست داشتیم هسته‌ای خودبنیاد برای تولید موسیقی و سرود انقلابی شکل بگیرد که سرانجام گرفت. اینک اجرای نو از سرود فردای نو، در این روزهایی که همه‌چیز نوین است به آنجایی بازمی‌گردد که به آن تعلق دارد، به صدای جمعی سازمان‌یافته‌ای که مسیرش را از درون کوره‌ها می‌گشاید.

سرود فردای نو (اجرای نو برای روزهای نو) | بچه‌های اعماق

شعر { پیاله دور دگر زد } از نصرت رحمانی

شبْ چشم
مویت کلاف دود 
دامن سپید
سخی تن
□
گویی گل مرا
دستی غریب سرشته است
واندیشه ی مرا
یغماگری
در شاهراه باد نشانده است
□
و غمگنانه ترین سرنوشت را 
دستانی آشنا 
برکتیبه ی روحم
به خطی غریب نبشته است
□ 
شب چشم
مویت کلاف دود 
دامن سپید 
سخی تن
□ 
آن باغ کوچه های معطر را 
ذهن پریش من ز یاد زدوده است
در سینه ام مکاو که ...، سطلی است جای قلب
لب ریز از کثافت و مدفوع خاطرات
□
در شهر های کودکی من 
پیری عصا به دست در گاهواره غنوده است
لالا بخواب کودک آهن
لالا بخواب کودک باروت
بگذار چهره ها دروغ بگویند
دیگر عصا شناسنامه ی پیری است
□
لا لا بخواب...،
لالا بخواب...،
شب چشم
بنگر چگونه دست تکان می دهم
گویی مرا برای وداع آفریده اند!
کنج لبان من
نام کدام گمشده ای جای مانده است
نامی ...،
کز آن شکفته گل یاس؟
□ 
مویت کلاف دود
میعاد درکجاست؟ 
میعاد آخرین
در پنبه زار حاشیه ی نیل؟
در کعبه؟
در پکن؟
در کوه طور
در سخره های خنده ی بودا
یا در حرمسرای سرای محمد؟
□
شب چشم
مویت کلاف دود 
دامن سپید 
سخی تن
□
بنگر چگونه دست تکان می دهم 
گویی مرا برای وداع آفریده اند!
خنجر شکست
در لای کتف من
مویت کلاف دود
بدرود! 
□
نوبت ز ما گذشت
شب از دریچه های چشم تو تابید
پیاله دور دگر زد!
خنجر نشست 
تا دسته پشت «رُم» 
«رُم» در «سزار» مرد
تهمت عصای توست «بروتوس»
□
حق با کسی ست که پیروز است 
حق دادنی است، نه
حق حق گرفتنی است
ایمان خریدنی است 
وطن را حراج کن!
□
حق با کسی است که از پشت 
شمشیر می زند 
تاریخ جنده خانه ی خونینی است 
بر این قباله ی جعلی 
باور مبند
حق 
حق
با کسی ست که با من
شیون کشیده است:
- اناالحق
□ 
شب چشم
بگذار چهره ها دروغ بگویند
دیگر عصا شناسنامه ی پیری است
شیرین فسانه ای است
روزی عصای موسی عمران ــ
شد اژدها
امروز اژدها
در دست ما عصاست
بازی تمام گشت 
پیاله دور دگر زد
از دوستی و عشق
بهتان گزیده شد.
□
در پشت نام «رُم»
پنهان مکن رسالت خود را
اینان که در «سنا» ی نشستند 
این پاسدارهای حرمت و آزادی
با دامن تو تبرئه کردند خویش را
□
محکوم جرم ندامت نگاه کن
در جای اتهام نشستند عادلان
در دستهایشان
تهمت غریب عصای مرصعی است
بگذار چهره ها دروغ بگویند
□ 
بازی تمام گشت
اینک تو و «سزار»
فاتحان جنده خانه ی تاریخ گشته اید
در پشت نام «رُم»
تنها عمیق شکافی است
□
شب چشم
مویت کلاف دود
دامن سپید
سخی تن
آنک منم
فرزند قرن های پیاپی
و قاره های گمشده در اعصار
از یاد برده موطن خود را
وز ذهن خود زدوده قرن آهن و خون را
□
آنک منم 
بنگر چگونه دست تکان می دهم 
گویی مرا برای وداع آفریده اند
و با عصا
آرام در گاهواره غنوده ام
هان کاتبان،ثبّات ها
من را برای نسل های پیاپی صادر کنید
اینک منم شناسنامه ی تاریخ!

مرا برای وداع آفریده‌اند / شعر و صدای نصرت رحمانی

Composer: Rasam Soheilian

Ney: Pasha Hanjani
Kamancheh: Shervin Mohajer
Oud: Ehsan Emami
Qanun: Mojgan Hoseyni
Percussion (Tonbak, Daf, Dayereh, and Bendir): Zakaria Yousefi
Mixing and Mastering: Siavash Kamkar
Graphic Design: Sogol Zameni

Special thanks to Amir Eslami, Hamidreza Afarideh, and Mohammad Javad Mohammadshahi

Far Away but Close Mov I

شهریار - اشک من هویدا شد

تا به من گوش دهی
شعری از پابلو نرودا
ترجمه‌ی بیژن الهی
#پابلو_نرودا
#بیژن_الهی

@XahesheMarg

تا به من گوش دهی.mp3

Virgul Band - Asheghat Shode Ast / ویرگول بند - عاشقت شده است

برگ پشت پنجره

همیشه هراسم آن بود
که صبح از خواب بیدار شوم
با هراس به من بگویند
فقط تو خواب بودی
بهار آمد و رفت...

از خواب بیدار می شوم می پرسم بهار کجا رفت ؟
کسی جواب مرا نمی دهد
سکوت می کنند!

در پشت اتاقم باران می بارد
می پرسم شاید این باران بهار است
کسی جواب مرا نمی دهد
سکوت می کنند!
پنجره را که باز می کنم
باران تمام می شود

در آینه چهره ام را نگاه می کنم
آرام آرام چهره ام پیر می شود
از پنجره زمین را نگاه می کنم
خیس است و ساکت
بر تن لباس می کنم ، به کوچه می آیم
از نخستین عابر که در باران بدون چتر می دود
می پرسم
شما عبور بهار را در این کوچه ندیدید؟
عجله دارد ، فقط می گوید نه !

از همسایه ها دلگیر هستم
می گویم آیا این ستمگری نیست
که هنگام عبور بهار از پشت پنجره ام مرا خبر نکردید ؟
سکوت می کنند
سکوت همسایه ها برای من دشنام است.

کودکی در باران دست مرا می گیرد
به میدانی می برد که انبوه از فواره های رنگین است
من و کودک به آب های رنگین فواره ها خیره می شویم
اما از بهار خبری نیست!

به محله های قدیمی می روم
در جستجوی چاپخانه ای هستم که در جوانی من حروف سربی داشت
می خواستم با حروف سربی نام بهار را روی دیوار روبروی خانه ام بنویسم
بر در فرسوده ی چاپخانه یک قفل بزرگ زنگار گرفته است...

بهار آمد...

به خانه می آیم
در فرهنگ لغت به دنبال کلمه ی بهار هستم
در غیبت بهار همه ی کلمات فرهنگ بی معنی و پوچ است
در غیبت بهار رنج ، هراس ، بیم ، تردید ، حرمان ، وحشت را از یاد نبرده ام

به دنبال تسلی هستم
چه کسی باید در غیبت بهار مرا تسلی دهد ؟

می خواهم بخوابم
پرنده ای به پنجره ی من نوک می زند
از پنجره با هرمان جهان را نگاه می کنم
جهان ناگهان غرق در شکوفه ها ، گلهای شقایق و بنفشه است

پنجره را باز می گذارم
باران می بارد
در باران می گویم
بهار را یافتم
بهار آمد ...


احمدرضا احمدی

بهار آمد و رفت

رویای جنوب، وهاب وجدانی
از مجموعه‌ی گوش۵، نشر ماه‌ریز-۱۳۹۲

Virgul Band - Asheghat Shode Ast / ویرگول بند - عاشقت شده است

Amir Safaripour

Related tracks