سیمین بری گل پیکری آری
از ماه و گل زیباتری آری
همچون پری افسونگری آری
دیوانه‌ی رویت منم چه خواهی دگر از من
سرگشته‌ی کویت منم نداری خبر از من

هر شب که مه بر آسمان
گردد عیان دامن‌کشان
گویم به او راز نهان
که با من چه‌ها کردی
به جانم جفا کردی

هم جان و هم جانانه‌ای اما
در دلبری افسانه‌ای اما
اما ز من بیگانه‌ای اما
آزرده‌ام خواهی چرا تو ای نوگل زيبا
افسرده‌ام خواهی چرا تو ای آفت دلها

عاشق‌کُشی شوخی فسونکاری
شيرين‌لبی اما دل‌آزاری
با ما سر جور و جفا داری
می سوزم از هجران تو، نترسی ز آه من
دست من و دامان تو، چه باشد گناه من

دارم ز تو نامهربان
شوقی به دل شوری به جان
می سوزم از سوز نهان
ز جانم چه می‌خواهی
نگاهی به من گاهی

يارب برس امشب به فريادم
بستان از آن نامهربان دادم
بيداد او برکنده بنيادم
گو ماه من از آسمان دمی چهره بنمايد
تا شاهد اميد من ز رخ پرده بگشايد

اجرای سیمین بری با تار

Music: Mehrdad Nosrati - Lyrics: Roozbeh Bemani - Arrangement: Hooman Namdari - Kamancheh: Ehsan Neyzan - Guitar: Farshid Adhami - Mixed & Mastered in "fb.com/Arash.Pakzad.Mixing.Studio"


Ehsan KhajehAmiri - Boghz

عاشقانی استاد شجریان له‌ کوردستان

استاد شجریان _ئه‌لبومی آستان جانان

همایون شجریان...می روی و گریه می آید مرا

تو از این دشت خشک تشنه روزی کوچ خواهی کرد
و اشک من ترا بدرود خواهد گفت. 
نگاهت تلخ و افسرده است.
دلت را خار خار نا امیدی سخت آزرده است.
غم این نابسامانی همه توش وتوانت را زتن برده است.
تو با خون و عرق این جنگل پژمرده را رنگ و رمق دادی.
تو با دست تهی با آن همه طوفان بنیان کن در افتادی.
تو را کوچیدن از این خاک ،دل بر کندن از جان است.
تو را با برگ برگ این چمن پیوند پنهان است.
تو را این ابر ظلمت گستر بی رحم بی باران
تو را این خشکسالی های پی در پی
تو را از نیمه ره بر گشتن یاران
تو را تزویر غمخواران ز پا افکند 
تو را هنگامه شوم شغالان
بانگ بی تعطیل زاغان
در ستوه آورد.
تو با پیشانی پاک نجیب خویش
که از آن سوی گندمزار
طلوع با شکوهش خوشتر از صد تاج خورشید است
تو با آن گونه های سوخته از آفتاب دشت
تو با آن چهره افروخته از آتش غیرت
که در چشمان من والاتر از صد جام جمشید است
تو با چشمان غمباری
که روزی چشمه جوشان شادی بود
و اینک حسرت و افسوس بر آن سایه افکنده ست
خواهی رفت.
و اشک من ترا بدروردخواهد گفت
من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشق این خاک اگر آلوده یا پاکم
من اینجا تا نفس باقیست می مانم
من از اینجا چه می خواهم،نمی دانم
امید روشنائی گر چه در این تیره گیهانیست
من اینجا باز در این دشت خشک تشنه خواهم راند
من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی
گل بر می افشانم
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه چون خورشید
سرود فتح می خوانم
و می دانم
تو روزی باز خواهی گشت

ناصر وحدتی - خان بجی

گیله مرد

Recent comments

Reza Ojaghi

Related tracks