Nur-Ali Elâhi, Solo Tanbur 6 (Presence)
Publish Year : 2014
Accompanying notes by Jean During and Shâhrokh Elâhi

تک‌نوازی تنبور نورعلی الهی مجموعه‌ی شماره ۶ - حضور
یا سلطان، آمان، آگِرِم دای

Tanbur Solo 6 (Presence)

Nur-Ali Elahi, Solo Tanbur 6

Ya Soltan, Aman, Agerem Dai /Nur-Ali Elahi, Solo Tanbur 6

رقص دایره اثر مرحوم حشمت سنجری
Dance Of Dayereh
Composer : Heshmat Sanjari (1918 - 1995)

Heshmat Sanjari - Dance Of Dayereh | حشمت سنجری - رقص دایره

سه گاه یتیم | لطف اله مجد

Music & Lyric: Ricci Broomandan
"سرودی به گوش باغ”
(Soroodi Be Goosh-e Bagh)
------------------------------------------
Kimia Arsani (Cello)
Nader Davari (Guitar)
Ricci Broomandan(Setar, Vocal, whistle, percussions) 
--------------------------------
Facebook fan page:
facebook.com/riccibroomandanmusic
---------------------------

Ricci Broomandan |(Soroodi Be Goosh-e Bagh)|(سرودی به گوش باغ)

Composition & Setar: Mehdi Bagheri
Dedicatet to maestro Kayhan Kalhor
Mix & Mastring: Ramin Mazaheri

آهنگساز و نوازنده سه تار : مهدی باقری
تقدیم به خالق "طرقه" استاد کیهان کلهر
میکس و مسترینگ : رامین مظاهری







در همین دوردست- In the Nearest Faraway

Kayhan Kalhor and the Rembrandt Frerichs Trio at the November Music Festival.
Kayhan Kalhor (Iran) -Kamancheh
Rembrandt Frerichs -Fortepiano
Tony Overwater- violone and bass
Vinsent Planjer-drums and Tombak

Kayhan Kalhor and the Rembrandt Frerichs Trio

Pīšdarmâd Abouatā - پیش درآمد ابوعطا

رضا محجوبی در سال1277 خورشیدی در تهران متولد شد.اووبرادرش مرتضی(استاد پیانو) فرزندان عباسعلی و فخرالسلطان بودند.پدرش با نی و مادرش با نواختن تار وپیانوکمی آشنایی داشتند.چون عباسعلی( ناظردردستگاه شجاع السلطنه) زندگی مرفه وآبرومندی داشت فرزندان خود را برای ادامه تحصیل به مدرسه "سن لویی" و برای فراگیری موسیقی نیز نزد استادان برجسته فن فرستاد.نخستین استاد رضا در ویلن،حسین هنگ آفرین بود وپس ازاو تحت تعلیم ابراهیم آژنگ قرار گرفت.اما چون در فرا گرفتن قواعد علمی موسیقی و نت پشتکار به خرج نداد،آژنگ هم دیگر به او درس نداد.رضا که بیشتر مایل بود موسیقی را از راه گوش بیاموزد به کلاس مشق حسین اسماعیل زاده شتافت و بیشترین استفاده را ازمحضراو برد بطوری که در16سالگی سازش کاملاً شنیدنی شد.برادرش مرتضی می گوید:"او پشتکارعجیبی درکار داشت چنانکه سحر بیدار می شد و دست کم چند ساعت ساز می زد و این پشتکار و علاقه باعث شد تا تبدیل به استادی اهل فن در زمینه موسیقی شود."

رضا محجوبی از سال 1305 تا 1306 خورشیدی به تاسیس نخستین کلاس آزاد تعلیم ویلن همت گماشت که در آن بسیاری از خانمهای اشراف و فرزندان رجال کشور و دیگر جوانان طالب این هنر شرکت می کردند بنحویکه از زیادی شاگرد تمام اوقات او صرف این کار می شد.پس از پایان تدریس و در اوایل شب برخی از رجال چون":جان محمد خان" ومرحوم"سپهسالار تنکابنی" او را تا صبح به این طرف وآن طرف می کشاندند به همین سبب طولی نکشیدکه کثرت مشغله روز،کمی استراحت شب،افراط در مکیفات ،توقعات زیاد دوستان و آشنایان ازیکسووبیماری وحسا سیت فوق العاده نیزازسوی دیگر مزاجش را منحرف واو را بسوی جنون کشاند بطوری که یک روز صبح که از خواب برخاست حالتی غیر عادی در خود احساس کرد واعضا ی بدنش را در حال فلج یافت بنا بر این بدون اطلاع خواهر وبرادرش پیاده به نیت توسل رهسپار حضرت عبدالعظیم شد.سه روز در حرم وکوچه های اطراف آن سر و پا برهنه می گشت تا او را به تیمارستان بردند،هفت ماه در تیمارستان بستری بود ودر تمام این مدت اعیان شهر، دوستان،خوانندگان ونوازندگان مشهوربه عیادت اومی رفتند. اندک اندک حالش رو به بهبودی گذاشت منتها دکتر،اورا ازنوشیدن مشروبات الکلی،شب زنده داری وکار زیادشدیدا منع کردویادآورشد که اگر این بارحمله جنون تشدید شود درمان پذیر نیست وتا آخر عمر با او خواهد بود.اما رضا به نصایح پزشک وقعی نگذاشت تا این که به سال 1333 در 56 سالگی به بیماری ذات الریه در یکی از بیمارستان های تهران درگذشت ومجاور ظهیرالدوله در امامزاده قاسم شمیران مدفون گردید.

وی شاگردان زیادی داشت که معروفترین آنها مجید وفادار است.رضا محجوبی آثار بسیاری از پیش در آمد وچهار مضراب در مایه های مختلف ساخت که به سبب بی توجهی بیشترآنها از بین رفته است. اما پیش درآمدهای سه گاه،ابوعطا،چهار مضراب دشتی و رنگ چهار گاه او در میان اهل فن معروف و متداول است.ازآثار مکتوبش می توان به تعدادی پیش در آمد وتصنیف در کتاب "18 قطعه پیش درآمد برای ویلن" به کوشش لطف الله مفخم وازآثار اجرا شده او نیزمی توان به "بهارنو رسیده"درآوازابوعطا با صدای ملوک ضرابی،کاشانی وتارمرتضی نی داوود اشاره کرد.

Pīšdarâmad Abouatā - پیش درآمد ابوعطا

اجرای دوزبانه ـ دوصدائه‌ی شعرِ «غریبه»، اثر شارل بودلر
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
«این پاره‌های پهناور سبزرنگ و گلرنگ، این کوره‌ی آتشین دهان‌گشوده، این طاق‌هایی که از اطلسِ سیاه و بنفش ساخته‌ شده، این افق‌هایی که جامه‌ی عزا در برکرده، یا غرقه در فلز مذاب است... همه‌ی این ابرها که اشکال عجیب و غریبِ تابناک دارند، همه‌ی این ژرفی، همه‌ی این شکوه، چون شرابی مردافکن یا چون فصاحت افیون مرا برمی‌انگیزند و تخدیر می‌کنند. عجیب این‌ست که من هرگز در برابر این سحرهای سیال یا اثیری، از نبودن آدمیزاد، احساس دلتنگی و کمبودی نکرده‌ام.»
- از مقاله‌ی کنجکاوی‌هایی درباره‌ی شناخت زیبایی/ شارل بودلر
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
L'Étranger

- Qui aimes-tu le mieux, homme énigmatique, dis? ton père, ta mère, ta soeur, ou ton frère?
- Je n'ai ni père, ni mère, ni soeur, ni frère.
- Tes amis?
- Vous vous servez là d'une parole dont le sens m'est resté jusqu'à ce jour inconnu.
- Ta patrie?
- J'ignore sous quelle latitude elle est située.
- La beauté?
- Je l'aimerais volontiers, déesse et immortelle.
- L'or?
- Je le hais comme vous haïssez Dieu.
- Eh! qu'aimes-tu donc, extraordinaire étranger?
- J'aime les nuages... les nuages qui passent... là-bas... là-bas... les merveilleux nuages!
+
Charles Baudelaire
"Le spleen de Paris"
++
ـ چه کسی را بیشتر دوست داری، بگو ای مرد معمایی! پدرت، مادرت، خواهرت یا برادرت را؟
ـ نه پدری دارم، نه مادری، نه خواهری و نه برادری
ـ دوستان‌ات را؟
ـ واژه‌ای را به کار می‌بری، که تا به امروز برایم گنگ مانده
ـ وطن‌ات را؟
ـ نمی‌دانم کجای زمین است
ـ زیبایی را؟
ـ دوست‌اش می‌داشتم اگر که الهه و جاودان بود
ـ طلا را؟
ـ آن‌گونه از آن بیزارم که شما از خدایان بیزارید
ـ پس دلبسته‌ی چه چیزی هستی، ای غریبه‌ی عجیب؟
ـ دلبسته‌ی ابرهایم... ابرهایی که درگذرند، آن‌جا، آن بالا... ابرهای شگفت‌انگیز
+++
صداها: ساجده نجاریان + ارژنگ آقاجری
اجرا و تدوین: ارژنگ آقاجری
++++
Soundtracks:
- El Cigarral
- La Pared, Diario
- Creditos, La Identidad Inalcanzable
Composer: Alberto Iglesias
+++++

قطعه‌ی «غریبه» شرح حال خود بودلر است. صدایی از اعماق، با شاعر به پرسش می‌نشیند و شاعر با بی‌تفاوتی به همه‌ی سوال‌ها، پاسخ می‌گوید. از پریشانی و بیگانگی‌ش در این دنیا می‌گوید، از زندگی غریبی که هیچ با او نساخت. ویرانی سایه‌ی سیاه‌اش را بر خردسالی‌ی بودلر می‌افکند: مادرش با یک افسر نظامی می‌رود و او را از هرچه که خانواده نام دارد، منزجر می‌کند. بودلر، از اولِ کار، تنها می‌شود. با هر که «متعلق» است و به هر چه «بستگی» دارد، وداع می‌کند. تنهایی عظیمِ خویش را تقدیم خدایان می‌کند. آشنایان و نزدیکان خود را کم و کم‌تر می‌کند، رابطه‌ها را تمام می‌کند. انزوای سرکش‌اش، او را نسبت به همه‌ی دنیای بیرون از خویش بدگمان می‌کند. پس بودلر می‌پندارد که به دنیای انتزاعی‌ی اخلاق و معنویات دست یافته و این تنهایی و انزواست که روح و جسم او را منزه می‌کند. پی می‌برد که همین حالاهاست که ابژه‌ی زیبایی به طوفان زوال پوسیده شود. پس با زیبایی فانی نسبتی ندارد. از حبِ وطن‌اش می‌پرسید؟ کسی‌ که بر سراب‌ها می‌راند، به هیچ زمینی ریشه ندارد. طلا؟ پول؟‌ چیزی ندارم که بگویم. او فقیر بود. هر دارایی‌ای هم که داشت، در اوج سخاوت، می‌بخشید. صدای پرسش‌گر در این گفت‌و‌گو، درواقع زن‌ اثیری درونش‌ست، مادرش است، خواهرو برادر و پدرش است. دوستان و معشوقه‌اش است و مهم‌تر از همه، خودِ بودلر است؛ که دستِ آخر همه پس زده می‌شوند. برای چنین کسی چه نجاتی مقدر است، جز پرواز؟ پرواز همه‌ی شعرها، همه‌ی شاعرها، همه‌ی ایکارها و پرواز همه‌ی بودلرها بر ابرها، بر سپیدی و سبکی ابرها.. در آن‌جا.. آن‌ بالا.. آن دورها... که خبری از ذلت زندگی نیست. نشانی از رنج تحمل‌ناپذیر هستی نیست. براستی چیست این زندگی که می‌گذرد مدام و لحظه‌لحظه‌اش فرسوده‌گی‌ست؟ اگر این رنج‌ها که می‌بریم، می‌سازدمان؛ این‌که ویران‌مان می‌کند، چه نام دارد؟

L'étranger, Baudelaire || غریبه، شعرِ بودلر | دوزبانه

Hawniyaz Ensemble
Xidirê Min (Oh my Khidir)
Hawniyaz Album (Track 3)

This is a lament sung by the mother of Xidir (Khidir). Xidir is a young Kurdish Alevi villager from Dersim province of Turkey, Northern Kurdistan. In 1950 Turkey sent its army to Korean War and 250 young villagers were taken from Dersim as soldiers to fight in Korea. Xidir was one of them and he never returned to his village. When the news of his death arrives, his mother starts to cry and sings a heart-rending lament.

Kamancheh: Kayhan Kalhor
Vocal: Aynur Doğan
Tanbur: Cemîl Qoçgirî
Piano: Salman Gambarov
Lyrics: Anonymous (Kurdish Traditional)

Xagû verra Xidirê min cîgera min, sona rayê
To dime ra bervena, na pepûga Kora mayê
Wayê wayê li min li min Xidirê min cîgera min
Meso meso biko Xido, gos ero mine le min meso
To xapneno biko Xido no hikûmato de teres o
Wayê wayê li min li min Xidirê min cîgera min

Album's page on the publisher's website:
http://www.harmoniamundi.com/#!/albums/2182

Album Presentation Video:
https://www.youtube.com/watch?v=PmKixng1qh0

Update: You can listen to another version of this traditional song, by Beser Şahin on YouTube: https://youtu.be/dCw_QU0wMMU. The lyrics in the original language (Zaza), and translations to Turkish and English are available here: https://lyricstranslate.com/en/xidirê-mi-my-khdir.html (Thanks to @arsham-mo)

Hawniyaz

Kayhan Kalhor, Aynur Dogan, Salman Gambarov & Cemil Qocgiri  - Xidirê Min (Hawniyaz Album)

Be Zendan - Saba-Dehlavi-Kamkar- به زندان - صبا - دهلوی - کامکار

Mahour-ماه‌هور

«دهان بر چهره زخمی بود و به شد»

My Telegram: https://t.me/arjangaghajari

L'étranger, Baudelaire || غریبه، شعرِ بودلر | دوزبانه

Arjang Aghajari

Recent comments

Zahra

razgol motamedi

keivan dark

Related tracks