تورو خدا از تلگرام بیرون نیایید . بمونید تو تلگرام

Nookoon Naaz (نوکون ناز- گیلکی)

Prime Meridian

Az Shomal Ta Jonoob

mehr - sare rahe bargashtanet

با توام ايرانه خانم زيبا

دق كه نداني كه چيست گرفتم دق كه نداني تو خانم زيبا 

حال تمامَم از آن تو بادا گر چه ندارم خانه در اين جا خانه در آن جا 

سَر كه ندارم كه طشت بياري كه سر دَهَمَت سر 

با توام ايرانه خانم زيبا   با توام ايرانه خانم زيبا

شانه كني يا نكني آن همه مو را فرق سرت باز منم باز كني يا نكني باز 

كاكل از آن سوي قاره‌ها بپراني يا نپراني  

بي‌تو گدايم ببين گداي كوچه‌ي دنيا  

با توام ايرانه خانم زيبا   با توام ايرانه خانم زيبا

واژه به بالا فكندنم به ياد نداري

باغ دگر شد مرغ سخر خواند خانم زيبا 

با توام ايرانه خانم زيبا

دق كه نداني كه چيست گرفتم ای خانم زيبا 

حال تمامَم از آن تو بادا گر چه ندارم خانه در اين جا خانه در آن جا 

سَر كه ندارم كه طشت بياري كه سر دَهَمَت سر 

با توام ايرانه خانم زيبا   با توام ايرانه خانم زيبا

رو كه به دريا نشد   صبح كه خونين نشد   غم كه قلندر نشد   ای خانم زيبا

گرده لیمو وبعد   گرده لیمو و بعد    خُردي لبها وبعد   ناخن انگشت‌ وبعد   ای خانم زیبا

هوش‏ درخشان لحظه لحظه‌ جدايي خانم زیبا

صبح كه خونين نشد   رو كه به دريا نشد   غم كه قلندر نشد  ای خانم زیبا

من چكنم بي‌ تو  من چكنم وزن  این چکنم بی تو من چکنم را   من چکنم   ای خانم زیبا

دق كه نداني كه چيست گرفتم دق كه نداني تو خانم زيبا 





Mohsen Namjoo - Irane Khanoom -  محسن نامجو - ایرانه خانم

می‌مرثیه (مرثیه‌ی من)
آهنگ و اجرا: جوما
شعر: بریده‌ای از سروده‌‌ی بلندِ درویش گیلانی (محمد بشرا) ۱۳۵۴ خورشیدی
تاریخ نشر: ۲۳ دی‌ماه ۱۴۰۱
زبان: گیلکی
.
این فقط یک ترانه نیست. که مرثیه‌ی ماست؛ مرثیه‌ی جوما. سوگ‌سروده‌ای از 
حنجره‌ی پدرانِ ما، و پسرانِ پدرمان ما. این روایت زخم‌های دیروز و حالا و فردای یک قبیله است.

شاعرِ مردم؛ درویش گیلانی (محمد بُشرا) آن‌گاه که این مرثیه را سرود، انگار از پس سفری سخت باز گشته بود. در دلِ سیاهی‌های میانه‌ی دهه‌ی۵۰،  قدم‌به‌قدم، از جلگه تا جنگل را فهمیده بود. بر فراز سماموس ایستاده و عظمت دریا را دیده بود و گریسته بود.
این مرثیه، کلمه به کلمه، خط به خط‌اش، ردِ رنجِ پدرانی‌ست که روی گنجِ گیلان با شرم و حیرت، به فقر و مشقت زیستند، و میراث‌شان برای فرزندان‌شان، نشد جز فریادی که دلِ کوه را می‌لرزانَد. حسرت و خشمی که شعله‌اش آسمان‌ را می‌سوزانَد....
.
.
دورون می‌شین مره خوره
می بیرونه جزن وزن خلایقا
می رنگه رو جه سیلیه. جه سیلیه!
بترکانم اگر ایروز می بغضانا
مرا گیدی الکیه

هنا دانم کی تا موما،
مره جیگیفته خشته سر بنا
می نافا غورصه ره بزه
می نافا غورصه ره بزه
هنا دانم کی تا می‌چوم وابو
بیدمه آفتابه بیا بوشو
می ماره شیر واسوخته بو
بجاره بج بوسوخته بو
می پره دست نداری جا دوسته بو
آوردی خالی نانه زورکی

الان منم کی جان کنم
می عمرا آتشه زنم
کویی کارم می کورشه سر،
کی می پسر به پا بایه
دانم کی وقتی پیلا به، ارا یا شه
ایروز آخر به تنگ آیه
زهار زنه که ذله بوم
هچین هچین جه دست بوشوم
ولی دانم؛
اونه صدا هتو کی می صدا اوخان ناره
به بادا شه. جه یادا شه
اونی چومان هه زندگی درازی راشی سر سیفیدا‌ به
ای کَس دانم، اونه نیگه
اَ شوره آبه جولفی جا،
کیه که دست و پا زنه

الان منم کی غرقه بوندرم
می پره رایا شوندرم
زخم بوخورده شیر جنگلم
می گورره کویا پرکنه
نترسه آدمانه ذهله ترکانه
اما چی فایده؟ چی فایده؟
ننیدی کی من از کویا باموم
کویا ایسام، کی‌ام چی گم؟

دورون می‌شین مره خوره
می بیرونه جزن وزن خلایقه
می رنگ و رو جه سیلیه. جه سیلیه!
بترکانم اگر ایروز می بغضانه
مره گیدی الکیه
تی گب دروغه خالیه
آی! تی گب دروغه خالیه.
همش دروغه خالیه...


برگردان به فارسی:
درونم من را می‌آزارد
و آب و رنگ بیرونم، مردم را
رنگ رخساره‌ام از سیلی است، از سیلی!
اگر روزی بغضم را بترکانم،
به من می‌گویند الکی‌ست

این را می‌دانم که تا ماما،
من را از رحم‌ مادرم گرفت و بر خشت نهاد
نافم را برای غصه برید.
این را می‌دانم که تا چشمم به دنیا وا شد
و آمد و رفت خورشید را دیدم
شیر مادرم خشکیده بود
و برنج مزرعه‌ از بی‌آبی سوخته بود       
دست پدرم از نداری بسته بود
و نان خالی را با سختی به خانه می‌آورد.

حالا این منم که جان می‌کَنم
عمرم را به آتش می‌کشم
و بر خاکسترش کدو می‌کارم،
که پسرم پا بگیرد
می‌دانم وقتی که بزرگ می‌شود
[او هم] از این راه می‌گذرد
آخر یک روز به تنگ می‌آید
فریاد می‌کشد که خسته شدم
ارزان و بی‌جهت تباه شدم.

ولی می‌دانم؛
که صدای او مثل صدای من که پژواکی ندارد
به باد می‌رود. از یاد می‌رود
و چشمهایش به جاده‌ی دراز این زندگی سفید می‌شود
می‌دانم هیچ‌کس نمی‌آید و به او نمی‌گوید
در ژفای این شورآب
چه کسی است که دست و پا می‌زند؟

حالا این منم که دارم غرق می‌شوم
و به راه پدرم می‌روم
شیر زخم خورده‌ی جنگلم
که غرشم کوه را می‌لرزاند
زهره‌ی آدم‌های نترس را می‌ترکاند
اما چه فایده؟ چه فایده؟
نمی‌دانند که من از کجا آمده‌ام؟
کجا ایستاده‌ام؟ کی‌ام؟ چه می‌گویم؟

درونم من را می‌آزارد
و آب و رنگ بیرونم، مردم را
رنگ رخساره‌ام از سیلی است. از سیلی!
اگر روزی بغضم را بترکانم
به من می‌گویند الکی‌ست
حرف تو دروغ و توخالیست
آی! حرف تو دروغ و تو خالی‌ست!
همه‌ی این‌ها دروغ و تو خالی‌ست...

Mi Marsiyeh - می مرثیه

Guest Musicians: 
Slide Guitar & Bass: Christian Schimansky 
Keyboards: Sami Khatam 
Drums: Dieter Gerbe
Cello: Klaudia Adjei

Impass Of Mind  // بن بست اندیشه

04 The Voice Of The Night // صدای شب

04 The Night Whispers • صدای شب

Lyrics, Music: Armin Ebrahimi

باید
باید که برده‌ی یکی باشی
پشت میزی تهِ یه اداره
زیر آفتاب مچاله توو تاکسی
با یه شلوارِ شیک یا پاره

باید که برده‌ی یکی باشی
سرِ ساختمونِ نیمه کاره
در حالِ پاک کردنِ یه کاشی
یا یه آقازاده توو طیاره 

بالا رفته از نردبونِ رانت
تو بغلِ هر شانسی اُفتادی 
باید که برده‌ی یکی باشی
هر جای زنجیره که وایسادی

به عنوانِ یه کولبرِ بدبخت
در فرار از سُرب‌های سیار 
به عنوانِ کارگری بی‌مُزد
با سرپنجه‌های زخم از ابزار 

باید که برده‌ی یکی باشی
به عنوان روشنفکر یا بی‌مغز 
باید برقصی واسه جبارسینگ
با رضایت یا اعتراضِ محض 

به عنوانِ برنده‌ی بازی
به عنوانِ بازنده‌ی میدون 
به عنوانِ فمینیستِ سرسخت
به عنوانِ اکتیویستی ملعون 

در حالِ کار رو یه مکالمه
یا در حالِ شروعِ فحاشی  
همون‌طور که باب دیلن می‌گفت
باید که برده‌ی یکی باشی

You Gotta
You gotta be somebody's slave, 
Behind a desk at the far end of an office
All wrinkled under the sun in a taxi, 
Wearing expsinve pants or just patched ones

You gotta be somebody's slave, 
Down at the a construction site
Cleaning off tiles, 
Or being a rich kid on a plane

Who has climbed up the rent-seeking ladder,
Jumping in the arms of luck after luck
You gotta be somebody's slave, 
Either at the middle or end of the chain

As a poor ole' Koolbar*
Escaping flying leads
As a no pay worker with cuts and bruises from Working with tools

You gotta be somebody's slave, 
As an intellectual or a brainless
You gotta dance for Gabbar Singh, 
With consent or all out objections

As the winner of the game, 
Or the loser of it all
As a stubborn feminist, 
Or a damned activist

Working on having an important dialogue, 
Or beginning to cuss and moan
You gotta be somebody's slave, 
As Bob Dylan once said

* Koolbar, is a term used for workers in the far east of Iran who carry heavy materials, usually smuggled goods, and are getting shot at, for most of their lives

You Gotta - باید

Destiny

این صدای چوپانی است در جنگل‌های گیلان. صدا را فرید کامران‌نیا ضبط کرده است و هرچند خیلی کوتاه است اما دلنشنین است. من صدا را از توییتر به ساندکلود آورده‌ام.

چند ثانیه از آوای چوپانی در کوهستان گیلان

Vocal & Composer & Arrangement : Darius Azar
Lyric : Ahmad Shamlu_Darius Azar
Mix & Mastering : Kaveh Abedin
Graphic : Darya Yaseri
Typography : Reza Bakhtiarifard

Clarinet : Hooman Namdari
Accordion : Kaveh Ghafari
Guitar : Ebrahim Alavi
Cajon : Erfan Asemi

Maryam ( مریم )

احمد شاملو - پریا

یکی بود یکی نبود
زیر گنبد کبود
لخت و عور تنگ غروب سه تا پری نشسته بود
گیسشون قد کمون رنگ شبق
از کمون بلن ‌ترک
از شبق مشکی ‌ترک
زار و زار گریه می‌کردن پریا
مث ابرای باهار گریه می ‌کردن پریا
از افق جیرینگ جیرینگ صدای زنجیر می ‌اومد
از عقب از توی برج ناله ی شبگیر می ‌اومد

پریا هیچی نگفتن
زار و زار گریه می ‌کردن پریا
مث ابرای باهار گریه می ‌کردن پریا

پریای نازنین چه‌ تو نه زار می‌ زنین؟
توی این صحرای دور
توی این تنگ غروب
نمی ‌گین برف میاد
نمی‌ گین بارون میاد
نمی‌ ترسین پریا
نمیاین به شهر ما
شهر ما صداش میاد
صدای زنجیراش میاد
امشب تو شهر چراغونه
خونه ی دیبا داغونه
مردم ده مهمون‌ مان
با دامب و دومب به شهر میان
داریه و دمبک می ‌زنن
می ‌رقصن و می‌ رقصونن
غنچه ی خندون می ‌ریزن
نقل بیابون می ‌ریزن
های می ‌کشن
هوی می ‌کشن
شهر جای ما شد
عید مردماس
دیب گله‌ داره
دنیا مال ماس
دیب گله داره
سفیدی پادشاس
دیب گله داره
سیاهی رو سیاس
دیب گله داره

عید مردماس
دیب گله‌ داره
دنیا مال ماس
دیب گله داره
سفیدی پادشاس
دیب گله داره
سیاهی رو سیاس
دیب گله داره

عید مردماس
دیب گله‌ داره
دنیا مال ماس
دیب گله داره
سفیدی پادشاس
دیب گله داره
سیاهی رو سیاس
دیب گله داره

پریا هیچی نگفتن
زار و زار گریه می‌کردن پریا
مث ابرای باهار گریه می‌کردن پریا

خب پریای قصه
مرغای پر شیکسته
آبتون نبود
دونتون نبود
چایی و قلیونتون نبود
کی بتون گفت که بیاین دنیای ما
دنیای واویلای ما

دنیای ما قصه نبود
پیغوم سربسه نبود
دنیای ما خار داره
بیابونش مار داره
هر کی با هاش کار داره
دلش خبر دار داره
دنیای ما
هی،هی،هی
عقب آتیش
لی،لی،لی
تو قلب شب که بدگله
آتیش ‌بازی چه خوشگله
آتیش
آتیش
چه خوبه
حالام تنگ غروبه
چیزی به شب نمونده
به سوز تب نمونده
به جستن و واجستن
تو حوض نقره جستن

You Gotta - باید

Armin Ebrahimi

Recent comments

Amir Madadi

MoMad Seyfi

Alicia Grimes

Saa'di_Hpr

Related tracks