Farrokh - Bekhand / فرخ - بخند

بخند به روزگارم
بخند به انتظارم
بخند به شام تارم
که با تو از خود خبر ندارم
بخند به اشک سردم
بخند به رنگ زردم
بخند به رنج و دردم
که تا به سوی تو برنگردم

کجا گریزم از تو که بال و پر ندارم
کنون که تو شدی من ز خود خبر ندارم…