In the Garden
April 27, 2025 Worship Service
Groveport UMC, Groveport Ohio

To support the ministry of the church, 
please click here: https://groveportumc.org/give/

In the Garden

به تصوير درختي
كه در حوض
زير يخ زنداني ست،
چه بگويم؟
من تنها سقف مطمئنم را
پنداشته بودم خورشيد است
كه چتر سرگيج هام را
– همچنان كه فرو نشستن فواره ها
از ارتفاع گيج پيشاني ام مي كاهد –
در حريق باز مي كند؛
اما بر خورشيد هم
برف نشست.
چه بگويم به آواي دور شدن كشتي ها
كه كالاشان جز آب نيست
– آبي كه مي خواست باران باشد-
و بادبانهاشان را
خداي تمام خداحافظي ها
با كبوتران از شانه ي خود رم داده

صدا: بابک اوجاقی

أزادي و تو - بيژن الهي

راه تازه

بلا چاو-کنفدراسیون دانشجویان و محصلین ایرانی

بخشی از «هان به‌پا»-سرود انقلابی

عبدی بهروانفر- بهار

شب نورد 
قطعه ای در آلبوم چاووش 2
با آهنگ سازی و نوازندگی محمدرضا لطفی
و خوانندگی محمدرضا شجریان
با شعری از اصلان اصلانیان

Chavosh 54

ShabNavard

Composer & Pianist: Hadi Rahmani
Lyricist & Vocalist: Mahyar Gudarzi

Spring At The Door

▪️ شعر و صدای ارژنگ آقاجری
▪️ آهنگساز: آسو کُهزادی
▫️ مینی‌هارپ، پیانو، ویولن و آوا: آسو کُهزادی
▫️ آکاردئون: کاوه غفاری
▫️ عکس و کاور: آستراخان کافه
▪️
▪️▪️
▪️▪️▪️
چای لیمویی

    خط‌خطی‌های کم موازی و بیش متقاطع، آستانه‌‌ی سکوت و تحمل ِدرد است و سرنوشت، این خط‌ها که در کف دست‌هایم خواندی و دیدی که به هیچ کجا نمی‌رسند و لیمو را در فنجان چای، دو قطره چکاندی، که نگاه نکنی به نگاهم که مستقیم و براق هدف گرفته بود زیر گلویت را؛ آن انحنایِ اغواگرِ بی‌شرم که تارهای گندمگونِ موت، از پسِ پشتِ گردنت سوار بادِ صبح پاییزی، بر آن‌جا می‌خزیدند و نگاهم را شیوه‌ی عیّاری می‌دزدیدند و به تو می‌دادند. «چه مشوّش است...» خط‌هایی که دیدی و گفتی چه مشوش است، تشویش را علامت بی‌اعتنایی که می‌زنی، فریاد است که هلهله می‌کنم در جاده‌ای که به تو نمی‌رسد، در جاده‌ای که قرار نبود به تو نرسد، همه می‌دانند، همه می‌دانستند، هیچ‌کس نگفت اما که در این طلوعِ معکوس، خورشید به پشت زمین می‌خزد، به تمتعِ مستی است اگر عکس خورشید می‌بینم در سینه‌ات، پنجره‌ایست هنوز که نبسته‌ای، دکمه‌ای که ناگزیر جاانداخته‌ای که ببندی. راستی چه مشوش است این شب‌ها و روز‌ها و لَمحه‌ای که آویخته‌ی تشویش نباشم، برزگری گریان‌ام در دشتی که گندم‌ها چیده نمی‌شوند؛ نه این‌که داس تیز نباشد، مشوش است داس! داس مشوش است، نمی‌داند که بچیند، چه را بچیند و چرا بچیند؟ گندم و جو درو بکند، از این دشت سوخته، که مسافران از دورترینِ راه‌آهن‌ها، سر از پنجره‌ی قطارهایِ به‌هرکجا‌رو، بیرون کنند و بگویند: «مزرعه‌ی سوخته را نگاه کن!» و دل بسوزانند بیچاره برزگری را که روان‌رنجورِ روان‌گردانی است که می‌گرداند دستِ مرا و باز به پشت آن هم که نگاه می‌کند هراس و هول می‌کند از این همه تشویش و باز که تمناش می‌کند این دست‌های مشوش، پلک می‌زنم و دو قطره اشک در چایم می‌چکانم و او نمی‌بیند؛ نگاه نمی‌کند که نبیند و من درو می‌کنم عطر لیموی او را و غرق می‌شوم در هزار خوشه‌ی گندم که باد می‌خزاند به‌روی سینه‌اش و از تابش خورشید می‌سوزد و آتش می‌افتد میانش و میانم و من هلهله می‌کشم و باز، جو درو می‌کند این برزگرِ پیر. خود فُقاع می‌سازد از قطره‌ای که می‌چکد در لمحه‌ای که پلک می‌بندد و فشار می‌آورد بر مردمک. تو لیمو بچکان بر پیاله‌ی چای و من درو می‌کنم سینه و گلو و گردنت را. روزی که باد نیاید دیگر، خواهم گفت برایت که سرنوشت دست‌های خط‌‌خطی‌ام چگونه شد. روزی که دیگر باد نیاید

ارژنگ آقاجری
▪️▪️▪️
▪️▪️
▪️

چای لیمویی | Lemon Tea

من از دست تو 
که دارم گله بسیار..

سر کوی‌ دوست | مینو جوان

این ظاهراً اولین شعری است که پس از ۱۹ بهمن ۱۳۴۹ درباره‌ی واقعه‌ی سیاهکل گفته شده و به نظر می‌رسد با فاصله‌ی اندکی پس از آن ضبط شده یا لااقل ضبط آن پیش از انقلاب و به صورت زیرزمینی بوده، چون تا آنجا که شواهدش موجود است، در هیچ‌کدام از نوارهای رسمی فداییان پس از انقلاب اثری از آن نیست.
به هر ترتیب به لحاظ  زبان نمونه‌ی خوبی از گفتار آن زمان است، پیش از آنکه این گفتار در هزارتوهای تاریخ‌نگاری مکتبی و رسانه‌ای گم  شود.

راه تازه

Aydin Khalili

Related tracks