زندگیِ ...بدونِ تو...

شهر خالی، جاده خالی، کوچه خالی، خانه خالی 　
جام خالی، سفره خالی، ساغر و پیمانه خالی
کوچ کرده دسته دسته آشنایان عندلیبان
باغ خالی، باغچه خالی، شاخه خالی، لانه خالی
وای از دنیا که یار از یار　می‌ترسد
غنچه‌های تشنه از گلزار　می‌ترسد
عاشق از آوازه‌ی دیدار　می‌ترسد 
پنجه‌ي خنیاگران از تار　می‌ترسد
شهسوار از جاده‌ي هموار　می‌ترسد
این طبیب از دیدن بیمار　می‌ترسد
سازها بشکست و درد شاعران از حد گذشت
سالهای انتظاری بر من و تو بد گذشت
آشنا ناآشنا شد، تا بلی گفتم بلا شد
گریه کردم ناله کردم حلقه بر هر در زدم
سنگ سنگ کلبه ویرانه را بر سر زدم
آب از آبی نجنبید خفته در خوابی نجنبید
***
چشمه‌ها خشکید و دریا خستگی را دم گرفت
آسمان افسانه‌ي ما را به دست کم گرفت
جام‌ها جوشی ندارد عشق آغوشی ندارد
بر من و بر ناله‌هایم هیچکس گوشی ندارد
شهر خالی، جاده خالی، کوچه خالی، خانه خالی 
جام خالی، سفره خالی، ساغر و پیمانه خالی
کوچ کرده دسته دسته آشنایان عندلیبان
باغ خالی، باغچه خالی، شاخه خالی، لانه خالی
***
باز آ تا کاروان رفته باز آید
باز آ تا دلبران ناز ناز آید
باز آ تا مطرب و آهنگ و ساز آید
تا گل افشانان نگار دل نواز آید
باز آ تا بر در حافظ سر اندازیم
گل بیفشانيم و می در ساغر اندازیم

شهر خالی

گروه نیوش 
انار نخل خنده 

شعر : حافظ ایمانی 
Lyric : Hafez Imani

مدیر بنامه : آرش قهرمانلو 
Manager : Arash Ghahramanloo
آهنگساز ، سه تار افکت ، خواننده : سروش قهرمانلو 
Composer , setar effect , Voc. : Soroosh Ghahramanloo
تنظیم کننده ، سینتی سایزر : کیکاووس مختاری 
Arrangement , Keyboard : Kaykavus Mokhtari 
گیتار باس : بردیا یوسفی 
Bass : Bardia Youssefi 
گیتار الکتریک : آرش آردفروشان 
Elec. Guitar : Arash Ardforoushan 
دف و درام : سهراب فتحعلیزاده 
 Daf & Drum : Sohrab Fathalizadeh 
میکس و مستر : استودیو تم 
Mix & Master : studio Theme 

انار نخل خنده را شکوفه کن به لب بده 
لب مرا به حوریان بالغ حلب بده 
به لولیان پریوشان سبو و سیب هدیه کن 
به دختران ترکمن ترانه و رطب بده 

گروه نیوش این آهنگ رو در تاریخ 12 مرداد 1392 به شادی های مردم تقدیم می کنه .... همیشه برامون اصل مردم بوده ، هست و خواهد بود 

"گروه نیوش "انار نخل خنده  NIOOSH BAND  "Anar e Nakhl e Khandeh"

تو پی کدوم ستاره
پشت ابرا خونه کردی
رفتی و چیزی نگفتی
گریه رو بهونه کردی

من سوال ساده تو
تو جواب مشکل من
ردپای رفتن تو
روی صحرای دل من


کوچه وقتی که نباشی
رگ خشکیده شهر
ماه تو گوش خونه گفته
دیگه با پنجره قهر

سقف دلبستگی بی تو
واسه من سایه نداره
دلم از روزی که رفتی
دیگه همسایه نداره

وقتی آسمون شبهام
زیر سایه چشاته
وقتی حتی این ترانه
رنگ غربت صداته

نمی ذارم این دو راهی
سر راه ما بشینه
نمی ذارم این جدایی
رنگ فردا رو ببینه

شب با فانوس اشکت
می برم به روشنایی
با تو میرسم دوباره
به طلوع آشنایی

می دونم هر جا که باشی
دل تو اهل همین جاست
واسـه من و تو ایــنجــا
اول و آخر دنیاست
اول و آخر دنیاست

Ehsan Khajeamiri - Adamkhar

کمی درباره این آهنگ:
http://www.gooshe.net/?p=16757
بانوی گیسو حنایی ام
تو را دوست دارم چون لحظه شوق در گشودن هدیه ای که نمی دانم چیست
دوستت دارم چون غوغای درون و لرزش دست و دل در آستانه دیداری
دوستت دارم چون گفتن «شکر خدا زنده ام»
گفتی: اگر تو را از دست دهم خواهم مرد
نه تو زنده می‌مانی، یاد من چون دود سپیدی در باد محو خواهد شد وتو خواهی ماند
بانوی گیسو حنایی‌ام، بانوی قلب من، عمر اندوه در قرن ما یکسال بیشتر نیست

شعر: برداشتی از«عاشقانه‌ها»ی ناظم حکمت
آهنگ: فرهاد مهراد

بانوی گیس حنایی - فرهاد مهراد

من ریزه کاری‌های بارانم
در سرنوشتی خیس می‌مانم
دیگر درونم یخ نمی‌بندی
بهمن‌ترین ماه زمستانم
رفتی که من یخچال قطبی را
در آتش دوزخ برقصانم
رفتی که جای شال در سرما
چشم از گناهانت بپوشانم
ای چشم‌های قهوه قاجاری
بیرون بزن از قعر فنجانم
از آستینم نفت می‌ریزد
کبریت روشن کن بسوزانم
از کوچه‌های چرک می‌آیم
در باز کن سر در گریبانم
در باز کن شاید که بشناسی
نت‌های دولا چنگ هزیانم
یک بی‌کجا درمانده از هر جا
سیلی خور ژن‌های خودکامه
صندوق پُست پَست بی نامه
یک واقعا در جهل علامه
یک واقعا تر شکل بی شکلی
دندانه‌های سینِ احسانم
دندانه‌ام در قفل جا مانده
هر جور می‌خواهی بچرخانم
سنگم که در پای تو افتادم
هر جا که میخواهی بغلتانم
پشت سرت تابوت قایق‌هاست
سر بر نگردان روح عریانم
خودکار جوهر مرده‌ام یا نه
چون صندلی از چهار پایانم
می‌خواهی آدم باش یا حوّا
کاری ندارم من که حیوانم
یک مژه بر پلکم فرود آمد
یک میله از زندان من کم شد
تا کـــش بیاید ساعت رفتن
پل زیر پای رفتنم خم شد
بعد از تو هر آیینه‌ای دیدم
دیوار در ذهنم مجسم شد
از دودمان سدر و کافوری
با خنده از من دست می‌شوریی
من سهمی از دنیا نمی‌خواهم
میخواستم حالا نمی‌خواهم
این لاله‌ی بدبخت را بردار
بر سنگ قبر دیگری بگذار
تنهایی‌ام را شیـر خواهم داد
اوضاع را تغییر خواهم داد
اندامی از اندوه می‌سازم
با قوز پشتم کوه می‌سازم
باید که جلاد خودم باشم
تفریق عداد خودم باشم
آن روزها پیراهنم بودی
یک روز کامل بر تنم بودی
از کوچه‌ام هرگاه می‌رفتی
با سایه‌ی من راه می‌رفتی
ای کاش در پایت نمی‌افتاد
این بغض‌های لخت مادر زاد
ای کاش باران سیر می‌بارید
از دامنت انجیر می‌بارید
در امتداد این شب نفتی
سقط جنونم کردی و رفتی
در واژه‌های زرد میمیرم
در بعدازظهری سرد میمیرم
باید کماکان مرد اما زیست
جز زندگی در مرگ راهی نیست
باید کماکان زیست اما مُـرد
با نیش‌خندی بغض خود را خورد
انسان فقط فوّاره‌ای تنهاست
فوّاره‌ها تُف‌های سر بالاست
من روزنی در جلد دیوارم
دیوار حتما رو به آوارم
آواره یعنی دوستت دارم…
آوار کن بر من نبودت را
با “روت” نه ، با فوت ویرانم
از لای آجر‌ها نگاهم کن
پروانه‌ای در مشت طوفانم
طوفان درختان را نخواهد برد
از ابر باران زا نترسانم
بو می‌کشم ، تنهایی خود را
در باجه‌ی زرد خیابانم
هر عابری را کوزه می‌بینم
زیر لبم ، خیّام می‌خوانم
این شهر بعد از تو چه خواهد کرد ؟
با پرسه‌های دور میدانم
یک لحظه بنشین برف لاکردار
دارم برایت شعر می‌خوانم
——————————-
خوب است و عمری خوب می‌ماند
مردی که روی از عشق می‌گیرد
دنیا اگر بود بود و بد تا کرد
یک مردِ عاشق ، خوب میمیرد !
از بس بدی دیدم به خود گفتم
باید کمی بد را بلد باشم …
من شیرِ پاک از مادرم خوردم
دنیا مجابم کرد بد باشم !
دنیا مجابم کرد بد باشم !
من بهترین گاوِ زمین بودم !
الان اگر مخلوقِ ملعونم
محبوبِ رب العالمین بودم ..
سگ مستِ دندان تیز چشمانش
از لانه بیرون زد ، شکارم کرد
گرگی نخواهد کرد با آهو
کاری که زن با روزگارم کرد !..
هرکار می‌کردم سرانجامش
من وصله‌ی ناجورتر بودم
یک لکه‌ی ننگ دائمی اما
فرزندِ عشقِ بی پدر بودم..
دریای آدم زیر سر داری
دنیای تنها را نمیبینی
بر عرشه با امواج سرگرمی
پارو زدن‌‌ها را نمیبینی
ای استوایی زن ، تنت آتش
سرمای دنیا را نمیفهمی
برف از نگاهت پولکی خیس است
درماندگی ها را نمیفهمی
درماندگی یعنی تو اینجایی
من هم همینجایم ولی دورم
تو اختیار زندگی داری
من زندگی را سخت مجبورم
درماندگی یعنی که فهمیدم
وقتی کنارم روسری داری
یک تار مو از گیسوانت را
در رخت خواب دیگری داری …
آخر چرا با عشق سر کردی ؟
محدوده را محدودتر کردی
از جانِ لاجانت چه می‌خواهی ؟
از خط پایانت چه می‌خواهی ؟
این درد انسان بودنت بس نیست ؟
سر در گریبان بودنت بس نیست ؟
از عشق و دریایش چه خواهی داشت
این آب تنها کوسه ماهی داشت …
گیرم تورا بر تن سری باشد
یا عرضه‌ی نان آوری باشد
گیرم تورا بر سر کلاهی هست
این ناله را سودای آهی هست
تا چرخ سرگردان بچرخانی
با قدِ خم دکان بچرخانی …
پیری اگر روی جوان داری
زخمی عمیق و ناگهان داری
نانت نبود ، بامت نبود ای مرد ؟
با زخم با ناسورت چه خواهی کرد ؟
پیرم دلم هم سنِ رویم نیست
یک عمر در فرسودگی ، کم نیست !
تندی نکن ای عشق کافر کیش
خیزابِ غم ، گردابه‌ی تشویش
من آیه‌های دفترت بودم
عمری خدا پیغمبرت بودم
حالا مرا ناچیز میبینی ؟
دیوانگان را ریز میبینی ؟
عشق آن اگر باشد که می‌گویند
دل‌های صاف و ساده می‌خواهد
عشق آن اگر باشد که من دیدم
انسان فوق العاده می‌خواهد !
سنی ندارد عاشقی کردن
فرقی ندارد کودکی ، پیری
هروقت زانو را بغل کردی
یعنی تو هم با عشق درگیری
حوّای من ، آدم شدم وقتی
باغ تنت را بر زمین دیدم
هی مشت مشت از گندمت خوردم
هی سیب سیب از پیکرت چیدم
سرما اگر سخت است ، قلبی را
آتش بزن درگیر داغش باش
ول کن جهان را ! قهوه‌ات یخ کرد ..
سرگرم نان و قلب و آتش باش !
این مُرده‌ای را که پی‌اش بودی
شاید همین دور و ورت باشد
این تکه قلب شعله بر گردن
شاید علی آذرت باشد
او رفت و با خود برد شهرم را
تهران پس از او توده‌ای خالی‌ست
آن شهر رویاهای دور از دست
حالا فقط یک مشت بقالی‌ست !
او رفت و با خود برد یادم را
من مانده‌ام با بی کسی هایم
خوب دستِ کم گلدان عطری هست
قربان دست عطلسی هایم
او رفت و با خود برد خوابم را
دنیا پس از او قرص و بیداری‌ست
دکتر بفهمد یا نفهمد باز
عشق التهاب خویش آزاری‌ست..
جدی بگیرید آسمانم را
من ابتدای کند بارانم
لنگر بیاندازید کشتی‌ها
آرامشی ماقبل طوفانم
من ماجرای برف و بارانم
شاید که پایی را بلغزانم
آبی مپندارید جانم را
جدی بگیرید آسمانم را
آتش به کول از کوره می‌آیم
باور کنید آتشفشانم را ..
می‌خواستم از عاشقی چیزی
با دست خود بستند دهانم را
من مرد شب‌هایت نخواهم شد
از بسترت کم کن جهانم را
رفتن بنوشم اشکِ خود را باز
مردم شکستند استکانم را
تا دفترم از اشک میمیرد
کبرای من تصمیم میگیرد
تصمیم میگیرد که برخیزد
پائین و بالا را به هم ریزد
دارا بیافتد پای سارا ها
سارا به هم ریزد الفبارا
سین را ، الف را ، را و سارا را !
درهم بپیچانند دارا را !
دارا نداری را نمیفهمد
ساعت شماری را نمیفهمد
دارا نمیفهمد که نان از عشق
سارا نمیفهمد ، امان از عشق
سارای سالِ اولی ، مرد است
دستانِ زبر و تاولی ، مرد است
این پاچه سارا مالِ یک زن نیست
سارا که مالِ مرد بودن نیست
شال سپیدِ روی دوشت کو ؟
گیلاس‌های پشتِ گوشت کو ؟
با چشم و ابرویت چها کردی ؟
با خرمن مویت چها کردی ؟
دارا چه شد سارایمان گم شد ؟
سارا و سیبش حرف مردم شد ؟
تنها سپاس از عشق ” خودکار ” است
دنیا به شاعرها بدهکار است …
دستان عشق از مثنوی کوتاه
چیزی نمی‌خواهد پلنگ از ماه
با جبر اگر در مثنوی باشی
لطفی ندارد مولوی باشی !
استادِ مولانا که خورشید است
هفت آسمان را هیچ می‌دیدست
ما هم دهان را هیچ می‌گیریم
زخم زبان را هیچ می‌گیریم
دارم جهان را دور می‌ریزم
من قوم و خویش شمس تبریزم
نانت نبود ؟ آبت نبود ای مرد ؟
ول کن جهان را ! قهوه‌ات یخ کرد ..

Alireza Azar - Ehsan Afshari - 2x1

music : mohammad ahmadi
words : ali forouzan

amir bayat  Dari Bad Mishi - امیربیات داری بد میشی

Siamak Abbasi - Fereshteye Pak (Amir Acid Remix)

www.facebook.com/majidkazemifanpage
Music & Arrangement: Majid Kazemi
Lyrics: Ali Abdolrezaei

این کجا و آن کجا (آلبوم آدرنالیسم) - مجید کاظمی

کارگر در زیر بار و دخترک هم زیر یار
هر دو نالانند اما این کجا و آن کجا
تك منارى اصفهان و تك منارى لاى پا
هر دو جنبانند اما این کجا و آن کجا
خانه ای بالای شهر و زاغه ای در شهرنو
هر دو تهرانند اما این کجا و آن کجا
این یکی میلاد و برج زهرماری توی بیت
هر دو بی مانند اما این کجا و آن کجا
*
بند تنبان عزيز و کرست لیدى گاگا
هردو چسبانند اما این کجا و آن کجا
لعبتی با لامپ و آقا زاده ای هم پشت بنز
هر دو می رانند اما این کجا و آن کجا
***
امتی درس شما را، ملتی هم دست تان
هر دو می خوانند اما این کجا و آن کجا
كودكی پيچيده در قنداق و ملا در وطن
هردو می رینند اما این کجا و آن کجا
*
کودکی دائم گرسنه، روضه خوانی بی خدا
هر دو گریانند اما این کجا و آن کجا
دختری در سنگسار و دختری با سیخ و سنگ
هر دو عریانند اما این کجا و آن کجا

بی خدایی از خود و ملای بیخود از خدا
هر دو می دانند اما این کجا و آن کجا
صد ندا در خون و گردانی بسیجی روی کون
هر دو غلتانند اما این کجا و آن کجا
*
دستهایی پر ز چین و خوشه چینی مال چین
هر دو می چینند اما این کجا و آن کجا
هم حکیمِ توس، هم بالاترین آقای بیت
از خراسانند اما این کجا و آن کجا
***
امتی درس شما را، ملتی هم دست تان
هر دو می خوانند اما این کجا و آن کجا
كودكی پيچيده در قنداق و ملا در وطن
هردو می رینند اما این کجا و آن کجا

Itunes 

In Koja O An Koja

زمستانه / علیرضا آذر

.تنها مرگ است که دروغ نمی گوید.

Nefrin

محمد نوری - نمیشه غصه ما رو یه لحظه تنها بذاره ‎

Sina Hejazi <> Golkhooneh

Download MP3: http://goo.gl/RQJqou

خنکی مث دم دمای بهار
خنکی مث نم نم بارون
خنکی مث بستنی خوردن
وسط ظهر داغ تابستون

تازه ای مث میوه ی نوبر
مث انگور مست شهریور
تازه ای مث اولین بوسه
عشق من! عشق اول و آخر

شاه دیوونه های زنجیری!
شاعرا صف به صف سواراتن
رنگاوارنگ حوض نقاشی!
همه گنجیشکا خواستگاراتن

تشنه ام،تشنه ی یه پیک شراب
تشنه ام تشنه ی یه جرعه سراب
تشنه ام مث رخت روی طناب
تشنه ی تشنه ام، خراب خراب

وقتی می شکست چارستون دلم
مث چوب خدا صدا می داد
عشق من بی لبای تو دهنم
مزه ی آش پشت پا می داد

هنوزم ذره ذره های تنم
واجبه پیش پات قیام کنن
مژه هام روبه روت صف می کشن
که به نوبت بهت سلام کنن

بغلم کن بهم شراب بده
به سوال شبم جواب بده
هوس پرتقال کشت منو
به منم حق انتخاب بده

مث یه گوله برف آبم کن
نفست مث خواب من گرمه
تا سرم روی سینه های توئه
خاطرت جمع ،بالشم نرمه...

"حسین صفا"

Sina Hejazi - Shahe Divuneha

Siamak Abbasi on Facebook: http://www.facebook.com/Siamak.Abbasi.Official

Vaghti Delet Shekast (When your heart is broken) وقتی‌ دلت شکست

ترانه شهر خالی
کاری از امیرجان صبوری آواز خوان افغان 

خواننده
نگاره خالوا  تاجیك
*****************************
شهر خالی، جاده خالی، کوچه خالی، خانه خالی 

جام خالی، سفره خالی، ساغر و پیمانه خالی
 


کوچ کرده دسته دسته آشنایان عندلیبان
 
باغ خالی، باغچه خالی، شاخه خالی، لانه خالی
 


وای از دنیا که یار از یار می ترسد
 
غنچه های تشنه از گلزار می ترسد
 


عاشق از آوازه ی دیدار می ترسد
 
پنجه خنیاگران از تار می ترسد
 


شه سوار از جاده هموار می ترسد
 
این طبیب از دیدن بیمار می ترسد
 


سازها بشکست و درد شاعران از حد گذشت
 


سالهای انتطاری بر  من و تو بد گذشت
 


آشنا نا آشنا شد  ، تا بلی گفتم بلا شد
 


گریه کردم ناله کردم حلقه بر هر  در زدم
 
سنگ سنگ کلبه ویرانه را بر سر زدم
 


آب از  آبی نجنبید خفته در خوابی نجنبید
 


چشمه ها خشکید و دریا  خستگی را دم گرفت
 
آسمان افسانه ما را به دست کم گرفت
 


جام ها جوشی ندارد عشق آغوشی ندارد
 
بر من و بر ناله هایم هیچکس گوشی  ندارد
 


شهر خالی، جاده خالی، کوچه  خالی ,خانه خالی
 
جام خالی، سفره  خالی، ساغر و پیمانه خالی
 


کوچ کرده دسته دسته آشنایان عندلیبان
 
باغ خالی، باغچه خالی، شاخه  خالی، لانه خالی
 


-----------------------------------------
 


زندگیِ ...بدونِ تو...

babak-bahremand