به فصل گل ستم باغبان نگر که برید
همان درخت که بر شاخش آشیانه ما ست
ضبط شده در لندن در 1288 شمسی

شوشتری- تار درویش خان آواز طاهرزاده

Nazdaran Parivash 1971 - نازداران پەریوەش تاران ۱۹۷۱

▨ شعر: بر آب (آدم‌های بهاری)
▨ شاعر: بیژن الهی
▨ با صدای: شهروز
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
___________
آدم‌های بهاری.
چه می‌کنید با برگی که خزان دوست بدارد؟
چه می‌کنید با پروانه‌یی که به آب افتد؟

از سر هر انگشت
پروانه‌یی پریده ست.
پروانه‌ی کدام انگشت تشنه بود؟
پروانه‌ی کدام انگشت به آب می‌میرد؟

من بارها اندیشیده‌ام
من خزان و برف را پیاده پیموده‌ام
پیشانی بر پای بهار سوده‌ام
که معیار شما نیست.

آدم‌های بهاری.
برگ خشک   که از خود راندید
شاید عزیزترین برگ فصل باشد
بر این آب سپید
شاید آخرین امید پروانه باشد.
▨
بیژن الهی - از کتاب «جوانی‌ها»، انتشارات بیدگل، صفحه‌ی ۳۰
سروده شده به سال ۱۳۴۳
───────♪ ───────
بیژن الهی جز شاعرانی است که متاسفانه هیچ قطعه ای با صدای خودش در دست نیست. از سویی جایگاه مهم او در شعر مدرن ایران، غیرقابل‌انکار است. به همین دلیل بر آن شدم تا تعدادی از آثار این شاعر را با صدای خودم اجرا کنم، تا جای او و شعرهایش، در بین شاعران معاصر خالی نماند

بیژن الهی | بر آب (آدم‌های بهاری)

جلیل شهناز - بداهه نوازی سه تار در دشتی

En un universo alternativo, Elliot Ses intenta detener el imperio criminal más inesperado: el contrabando de queso cremoso liderado por el carismático y temido Queso Al Capone.

Los Cremosos (Parte 1)

شُرّا

collage (Carlsen,Barahani)
my collage  June 24th
دیروز من چقدر عاشق بودم فرزند چشمهایم شاد تو بودم
 وقتی که تو قد راست کرده بودی و یکبند فریاد  میزدی من دوست دارم من دوست دارم من دوست دارم

بعدش نشسته بودی و حرفی نمی‌زدی
تنها از حواشی شاد نگاه بادامت
خورشيد می‌دميد
يک جفت چشم گوشتی از زير شانه‌هايت
عريان
نگاهم می‌کردند
و چشم‌هايم را می‌بستند
تا لذتم مرا ببرد سوی بازوی کوچه‌هايت
بوی اقاقيا و لمسِ خزه
در عمق آب‌های جنون‌آميز
وَ
بالا کشيده شدن چون موج در شب مهتابی
و بازگشت و، مهره‌ی ماهی مانند
و عطر شور تراشيده شدن از تو، وقتی که اختلال داغی از حد فاصل زانوها و قلبم زبانه کشيد
اسبی شبيه سبز که از يک ستاره به آن سرسرا سکوت سرازير ساز
و من، خدا خدا که دنيا پايان نيابد
و چرخش زمان و زمين جاودانه باز بماند
مثل همين تو که در يک همان متبلور می‌شد
ديروز من چه‌قدر عاشق بودم
عاشق‌تر از هميشه و امروز

شُرّا

گل مینا (فردا) یکی از سرودهای انقلابی ایران است که در  آلبومی بنام «شراره‌های آفتاب» توسط سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران منتشر شد. شاعر این سرود زنده یاد سعید سلطانپور ست و با صدای داوود شراره‌ها خوانده شده‌است. موسیقی این ترانه را مهرداد برآن ساخته و تنظیم کرده‌است. صدای خواننده را گروه کر دانشجویان ایرانی واشینگتن همراهی می‌کند.
سعید سلطان‌پور این شعر را در زندان به یاد زنده یاد مینا رفیعی که توسط ساواک کشته شده بود سروده.

گل مینای جوان

 مرا پرسی که چونی بین که چونم ، خرابم بیخودم مست جنونم , شعر:مولانا ، آواز: علیرضا قربانی
تصنیف پریزاد
ناشر : سروش
آلبوم: قاف عشق
آهنگ ساز: عليرضا قرباني
شاعر : مولانا,
خواننده : عليرضا قرباني,
نوازنده : حميد رضا خباز : تار, شروين مهاجر : کمانچه, اسحاق چگيني : ني
شیوه اجرا : ارکستر
فرم : تصنيف,
نوع استفاده از کلام : با کلام
تنظیم کننده : سعيد هنرمند,
اجرا کننده : گروه اشتياق

مرا پرسی که چونی بین که چونم
خرابم بیخودم مست جنونم
مرا از کاف و نون آورد در دام
از آن هیبت دوتا چون کاف و نونم
پری زاده مرا دیوانه کرده‌ست
مسلمانان که می داند فسونم
پری را چهره‌ای چون ارغوان است
بنالم کارغوان را ارغنونم
مگر من خانه ماهم چو گردون
که چون گردون ز عشقش بی‌سکونم
غلط گفتم مزاج عشق دارم
ز دوران و سکونت‌ها برونم
درون خرقه صدرنگ قالب
خیال بادشکل آبگونم
چه جای باد و آب است ای برادر
که همچون عقل کلی ذوفنونم
ولیک آنگه که جزو آید به کلش
بخیزد تل مشک از موج خونم
چه داند جزو راه کل خود را
مگر هم کل فرستد رهنمونم
بکش ای عشق کلی جزو خود را
که این جا در کشاکش‌ها زبونم
ز هجرت می کشم بار جهانی
که گویی من جهانی را ستونم
به صورت کمترم از نیم ذره
ز روی عشق از عالم فزونم
یکی قطره که هم قطره‌ست و دریا
من این اشکال‌ها را آزمونم
نمی‌گویم من این این گفت عشق است
در این نکته من از لایعلمونم
که این قصه هزاران سالگان است
چه دانم من که من طفل از کنونم
ولی طفلم طفیل آن قدیم است
که می دارد قرانش در قرونم
سخن مقلوب می گویم که کرده‌ست
جهان بازگونه بازگونم
سخن آنگه شنو از من که بجهد
از این گرداب‌ها جان حرونم
حدیث آب و گل جمله شجون است
چه یک رنگی کنم چون در شجونم
غلط گفتم که یک رنگم چو خورشید
ولی در ابر این دنیای دونم
خمش کن خاک آدم را مشوران
که این جا چون پری من در کمونم

مرا پرسی که چونی بین که چونم ...علیرضا قربانی

حالا من باید برای چشمانت و ان یکاد بخوانم....!

زمانه ی مستی_تارا تیبا

bahare_r

Related tracks