Gerayli : Bakhshi Haj Ghorban Soleimani

▨ نام شعر: از هوش می
▨ شاعر:رضا براهنی
▨ با صدای: شاعر
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
__________
معشوقِ جان، به بهار آغشته‌ی منی
که موهای خیس‌ات را خدایان بر سینه‌ام می‌ریزند و مرا خواب می‌کنند
یک روزَمی که بوی شانه‌ی تو خواب می‌بَردم
معشوقِ جان، به بهار آغشته‌ی منی تو شانه بزن
هنگامه‌ی منی
من دست‌های تو را با بوسه‌هایم تُک می‌زدم
من دست‌های تو را در چینه‌دانم مخفی نگاه داشته‌ام
تو در گلوی من مخفی شدی
صبحانه‌ی پنهانی منی وقتی که نیستی
من چشم‌های تو را هم در چینه‌دانم مخفی نگاه داشته‌ام
نَحرم کنند اگر همه می‌بینند که تو نگاه گلوگاه پنهانی منی
آواز من از سینه‌ام که بر می‌خیزد از چینه دانم قوت می‌گیرد
می‌خوانم می‌خوانم می‌خوانم تو خواندنِ منی
باران که می‌وزد سوی چشمانم باران که می‌وزد باران که می‌وزد، تو شانه بزن! باران که می…
یک لحظه من خودم را گم می‌کنم نمی‌بینمَم
اگر تو مرا نبینی من کیستم که ببینم؟ من نیستم که ببینم، نمی‌بیننمَم
معشوق جان به بهار آغشته‌ی منی اگر تو مرا نبینی من هم نمی‌بینمم
آهو که عور روی سینه من می‌افتد آهو که عور آهو که عور آهو که او، او او که آ او او تو شانه بزن!
و بعد شیر آب را می‌افشاند بر ریش من و عور روی سینه‌ی من او او می‌افتد
و شیر می‌خورد می‌گوید تو شیر بیشه بارانیِ منی منی و می‌افتد
افتادنی که مرا می‌افتد هنگامه منی هنگامه منی که مرا می‌افتد
آغشته‌ی منی معشوق جان به بهار آغشته‌ی منی تو شانه بزن
اگر تو مرا نخوابانی من هم نمی‌خوابانمم
می‌خوانم می‌خوانم می‌خوانم اگر تو مرا نخوابانی من هم نمی‌خوابانمم می‌خوانم
خونم را بلند می‌کنم به گلوگاهم می‌خوانم خونم را مثل آوازی می‌خوانم
نحرم کنند اگر همه می‌بینند که تو نگاه گلوگاه پنهانی منی
اگر تو مرا نبینی اگر تو مرا نخوابانی، من هم نمی‌بینمم من هم نمی‌خوابانمم
زانو بزن بر سینه‌ام تو شانه بزن
پاهای تو چون فرق باز کرده از سرِ زیبایی به درون برگشته بر سینه‌ام تو شانه بزن زانو!
من پشت پاشنه‌هایت را چون میوه‌ی دوقلو می‌بوسم می‌بوسم
هر پایت را در رختخواب عشق جداگانه می‌خوابانم بیدار می‌شوی می‌خوابانم
ببین! آری ببین تو مرا تا ته ببین زیرا اگر تو مرا نبینی من هم نمی‌بینمم
با وسعت نگاه بر گشته به دورن، به درون برگشته، تا ته ببین تو شانه بزن
اگر تو مرا نخوابانی من هم نمی‌خوابانمم نمی‌بینمم اگر تو مرا حالا بیا تو شانه بزن زانو
من هیچگاه نمی‌خوابم از هوش می‌روم
دیروز رفته بودم امروز هم از هوش می‌روم
افتادنی که مرا می‌افتد هنگامه‌ی منی که می‌افتد معشوق جان به بهار آغشته‌ی منی، منی، منی که مرا می‌افتد
و می‌روم از هوش منی اگر تو مرا تو شانه بزن زانو منی از هوش می…
▨
تهران چهار صبح ۱۳۷۲/۹/۲۸
این شعر را به دوست هنرمندم، احمد وثوق احمدی، تقدیم میکنم که چان مطلب را گرفته است
ر.ب


۸۴ از کتاب خطاب به پروانه ها، صفحه

رضا براهنی | از هوش می | پالایش شده

نفْست اژدرهاست... | آواز کوتاهی از همایون شجریان
برگرفته از اپرای عروسکی مولوی

نفْست اژدرهاست او کِی مرده است؟

ساعتي گرگي درآید در بشر
ساعتي یوسف‌رخي همچون قمر

می‌رود از سینه‌ها در سینه‌ها
از رهِ پنهان صلاح و کینه‌ها

نفْست اژدرهاست او کِی مرده است؟

از مثنوی معنوی

Nafsat Azhdar-haast

▨ شعر: شعر شماره ۱۴ از مجموعه‌ی: شکستن در چهارده قطعه‌ی نو برای رویا عروسی و مرگ
▨ شاعر: رضا براهنی
▨ با صدای: ساناز صحتی (همسر دکتر رضا براهنی)
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
_________
این شعر در مراسم خاکسپاری دکتر براهنی خوانده شده است
_________
من را بياوران 
من را بخوابان 
بر روي جاده ابريشم و در کنار حفره گنجشکي 
لالايي لله از لب هايت اين پيرمرد جوان را به خرناسه ابدي مي برد يا مي براند 
خرناسه در قلمرو خرسي نيست در قلمرو انسان است 
موهاي تو در تارهاي حنجره ام گير کرده اند    از خواب مي پراني ام 
حالا مرا دوباره بخوابان 
در زير آفتاب بخوابان 
از ديگران جدا بخوابان       تنها بخوابان 
ودر کنار حفره گنجشکي بخوابان
و در بهار بخوابان
از پشت سر بيا و ، نگاهم کن     و روز و شب نگرانم باش    آن گاه 
بي دغدغه مرا بميران    اين جا    همين جا 
من اهل هند رفتن و اين حرف ها نيستم تو هند را بياوران اين جا همين جا 
و در بهار      و در کنار حفره گنجشکي 
وقتي که بوي نيمروي تو مي پيچد 
و پارچ آب از يخ تازه شبنم مي گيرد 
اين جا     آري همين جا مرا بخوابان 
رفتم که رفتن من عين رفتن من باشد 
و فرق داشته باشد با رفتن آنديگران
حالا تو فرق روح مرا با ناخن هايت واکن 
من عاشق فرق سرم 
و پارچ آب را بر خاک تازه بريزان    مي بينم    تو را هم مي بينم 
آن سو ترک کنار درخت ايستاده اي    و مي درخشي در اشک 
و بازگشت من است اين به سوي بي بازگشتگي
ديگر نياوراندم او سوي تو 
من را بخوابان 
آيينه را هم بر روي من بخوابان 
اغماي آن سوي مردن چقدر خوب  جزء به جزيي شدن دارد 
حالا من از تو مي روم و تو مي رواني ام 
از هرچه از ، از هرچه با ، از هرچه گرچه ، تو مي رواني ام 
تقسيم من به سوي نيست شدن مثل خواب زبان که در سکوت صداهاست 
حالا به روز حالا به شب حالا به هرچه شب و روز 
و بيست و چار ساعت من يک جا تمام شد 
حالا من مي تراوم دستي مرا به سوي هيچ چيز مي تراواند 
تکرار مي شوند صداهاي خيس تراوش 
حالا کسي مرا مي شاشد بر کهکشان 
شاشي که از تراوش من پاشيده شادا که کهکشان 
من را بخوابان 
من را بياوران 
من مثل شعر تقطيع مي شوم سوي پرنده هاي تطبيقي 
من هيچ چيز را به سوي هيچ در آواز هيچ 
زنبيلي از زبانه زيبايي در کنج حفره گنجشکي      و هيچ 
استخري از طراوت پاشيدن در شيشه شکسته 
حالا ببين چقدر گمشدنم را خميده ام 
مي آوراندم اکنون به سوي خويش 
صافم به شکل ليس که بي حس مي آوراندم 
و ذره مرا در ذره هاي آنديگران فرو کرده حتا خود او هم اين مي گوياند 
از گه گذشته ام حالا به سوي آن چه لجن رابه شکل رنگ به خورشيدمي کشاند،خوابيده ام 
حالا تو هرچه هستي من آن هستم      من را بخوابانم 
و اين لحاف آينه را هم به روي من بخوابان 
و ناگهان صداي گفتن او مي آيد    و مرا مي گوياند 
اين چيزها را که حالا گفتم مي گوياند 
او کيست ؟      آن کسي که مرا مي گوياند ؟ 
من را بخوابان       من را بياوران و بخوابان 
و حالا     بي بازگشتگي ام را کامل کن ديگر نياوران خوابيده ام 
اي آوراننده ! اي آورانندگي من را     ديگر نياوران !

▨
آذر و دی ۱۳۷۲ - تهران
از کتاب خطاب به پروانه ها، صفحه ۱۰۱

رضا براهنی | مرا بخوابان | شعری بر مزار براهنی

▨ نام شعر: به سوی من (غزلواره‌ی شماره ۱۵)
▨ شاعر: اسماعیل خویی
▨ با صدای: اسماعیل خویی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
غنیمتی ست تو را داشتن.
در این گذار،
که بر وحشت است و بر ظلمات،
شبِ سترونِ دلگیر
از زنجیر می‌گذرد.
فدای گیسویت،اما:
تو با منی و
تو تا با من باشی
شب از نوازشِ گیسویت،
از حریر می‌گذرد.

تو از کدام افق می‌آیی
که پاکبازتر از خورشیدی؟
صنوبری چو تو چون می‌روید
در پلشتی این لوش و لاشه‌زار؟
خدا را! بگو بدانم کدام گوشه‌ی این خاک
پاک مانده نگارا؟
شب از کدام سو می‌وزد
که روشنم من و تاریک
و از ستاره و غم سرشارم؟
آه! باری! بگذریم...

به سوی من چو می‌آیی
تمامِ تن
تپش و بال می‌شوم
چو در تو می‌نگرم
زلال می‌شوم
سخن چو می‌گویی
آفتاب برمی‌آید
و می‌پذیرم من
که هیچ زشت و دروغ و دغا نمی‌پاید
و می‌سرایم
با نایی از سکوت
که مولوی حق داشت
هماره عاشق بودن را
هماره بسراید
▨ 
اسماعیل خویی

اسماعیل خویی | به سوی من

سیاوش کسرائی ,  پس از من شاعری آید

رقصید
پر زد، رمید
از سر انگشت او پرید
[سکه]
گفتم: خط

پروانهٔ مسین
پرواز کرد
چرخید، چرخید
پرپر زنان چکید؛ کف جوی پر لُجن.

تابید، سوخت فضا را نگاه‌ها
بر هم رسید
در هم خزید
در سینه عشق‌های سوخنه فریاد می‌کشید:
ـ ای یأس، ای امید!

آسیمه‌سر به‌سوی «سکه» تاختیم
از مرز هست و نیست
تا جوی پُر لجن
با هم شتافتیم
آنگه نگاه را به تن سکه بافتیم.

پروانهٔ مسین
آئینه‌وار! بر پا نشسته بود در پهنهٔ لجن!
و هر دو روی آن
خط بود
خطی به‌سوی پوچ، خطی به مرز هیچ

اندوه لرد بست
در قلبواره‌اش
و خنده را شیار لبانش مکید و گفت:
ـ پس . . . آه، نقش شیر!؟
روئید اشک
خاموش گشت.

گفتم:
ـ کُنام شیر لجن‌زار نیست، نیست!
خط است و خال
گذرگاه کرم‌ها
اینجا نه کشتگاه عشق و غرور است
میعادگاه زشتی و پستی‌ست.

از هم گریختیم
بر خط سرنوشت
خونابه ریختیم.
ما هر دو باختیم
ما هر دو باختیم.

میعاد در لجن، شعر و صدای نصرت رحمانی از مجموعه صدای شاعر / در سالروز درگذشت شاعر

من آن نیم که دل از مهر دوست بردارم...
شعر: سعدی
آواز: محمدرضا شجریان
تار: حسین علیزاده
دستگاه: کرد بیات

یاد رضوی سروستانی | محمدرضا شجریان و حسین علیزاده

آواز: شهرام ناظری
شعر: درویش ذوالفقار

تصنیف کردی گل و خار

| احمدرضا احمدی | به جایی که بدان سفر نکرده ام |

شعر خوانی | رضا براهنی | دو هفته با فرهنگ ایران در استراسبورگ 
سوم فروردین ۹۲ خورشیدی

...
بعدش نشسته بودی و حرفی نمی‌زدی
تنها از حواشی شاد نگاه بادامت
خورشيد می‌دميد
يک جفت چشم گوشتی از زير شانه‌هايت
عريان
نگاهم می‌کردند
و چشم‌هايم را می‌بستند
تا لذتم مرا ببرد سوی بازوی کوچه‌هايت
بوی اقاقيا و لمسِ خزه
در عمق آب‌های جنون‌آميز
وَ
بالا کشيده شدن چون موج در شب مهتابی
و بازگشت و، مهره‌ی ماهی مانند
و عطر شور تراشيده شدن از تو، وقتی که اختلال داغی از حد فاصل زانوها و قلبم زبانه کشيد
اسبی شبيه سبز که از يک ستاره به آن سرسرا سکوت سرازير ساز
و من، خدا خدا که دنيا پايان نيابد
و چرخش زمان و زمين جاودانه باز بماند
مثل همين تو که در يک همان متبلور می‌شد
ديروز من چه‌قدر عاشق بودم
عاشق‌تر از هميشه و امروز
...

شُرّا --- رضا براهنی


میعاد در لجن، شعر و صدای نصرت رحمانی از مجموعه صدای شاعر / در سالروز درگذشت شاعر

Bahmani

Recent comments

Bahmani

Bahmani

Related tracks