این سرود ملیه از فاظلاب ایران🔥🔥

Farshad

Nabz

Hadese

نشسته روی تخت
عرق کرده کف دست و پا

نگاه میکنم چطور آب میشوم   میچکم به ظرف اضطراب

به ظرف زندگی   به قلب اتفاق

آی دیوارها تختها عقربه ها ساعت ها

پنبه بر گردن ما  چون اره بر گردن کاجیست که

هی میرود ، می آید، میبرد کند کند   و اگر دم بزنیم تند تند

نفرت شلیک میشود از سینه های تنگ تنگ

میشود از تنگی بلورین که دراو افسردست ماهی قرمز

چه خاموش و بی رحم و بستست  جهان هرگز

بیا تا بر گردیم خلاف این موج   گرچه مهربر دهانه

زنجیر بر زبانه،  تا زبان   باز کردیم شعله کشید زبانه

مشت بر دهان شد   دندان بی دهان شد

کدخدا خدا شد   صنعتگر گدا شد

گفتنم خاموش.....

**در عوض اینهمه تلخی میکنه    شامه ی من و تر می کی؟**

**خرده بر گامم دید خود میرود   قدم زنان لنگ لنگان لی لی لی **

روبرو یه پنجرست

پشتش یه برجک رو زمین   پهن کرده سایه های بلندشو

زیرش یه سرباز   باد آورد بوی سرب سرفه های تفنگشو

نصف روز شعله ای در من میدود چنانچه در فانوس

نصف دگر در بستر خابم چنانچه در تابوت

دیوانه ایی در بطنم هست که رو شعله شروع کرده به رقص

شبیه قلب که تو قفس سینه ی ما در تپش است

روبرو یه آینست    روبروش ایستاده

یکی چون لحظه افتادن خورشید  : گرم ، گونه اش سرخ ، لبش تلخ

غرقه ی این بیتابیست:  که جهان ، اینچنین برج گران

بعد از هر نقطه فرومیریزد   و حکایت همچنان باقیست

زیرش یه میدون ،پوشیده از خون، داخلش یه سرباز

باد آورد بوی سرب سرفه های تفنگشو

Zangar

"AZ ALAN" EP

Vocal & Lyrics : Taher
Music Producer : Kaen
Mix , Master & Finalize : Kaen , Sahand MZ , Farshad
Guest Artists : Bamdad , Veda , Refigh
Ex-Producer : Barkvt
Product & Performed at Studio Rman , Studio Farshad & Studio Gaam

SHAYAD (FEAT. BAMDAD)

آهنگساز : فرشاد
میکس و مسترینگ : سعید دهقان
دریافت آلبوم : http://www.mediafire.com/download/y6qt63i11v7b117/Farshad-Dishab.zip
پخش و پلا
بخش اول-فرشاد
پر از خاطراتِ مبهم،گاهی خشمگین،گاهی توو فکرِ عاشقانه مردن
داری تقصیر،نمی دونی خودت،پذیرایی کردیم حالِ مارو خوردن،سواره ها همه عابرارو کشتن
پیاده ها ندیده راهِ باز مردن،تصویرِ تزویر،سایه کرد روی شهر تنها شدن ساده ها که لختن
سکه فاصله انداخت حتی توی احساس،عشاق طعم نزدیکی رو از دور چشیدن دیگه خوب نمی شن باید یه تیکه از خودشونُ دور بریزن
نه کوچه با جوبش،نه خیابونای شهرم نه حتی کشورم که از آدمای محزون پُره
که زمین یکجا زیرِ تَلی از لجن مدفون شده
به جاهای گرم و روشن عادت کردی آتیش حاصلِ سوختنِ چوبه،چیا می سوزن که تو راحت تر شی
دنیا خراب شد خوابید با هر مردی
کنار کشیدم ولی باهاش کنار نیومدم،نذاشتم بگه منم عروسکم
دیگه ازش نمی آد لذتی به نگاهم،شاید این بوده بهترین اشتباهم

همخوان
هر ورِ تنم،توی شهرِ تو پخش و پلاست،از هر چاقویی یه بار خوردیم،تیکه هامو به هم بچسبون بعد بگو از رقص و شبات

بخش دوم-بامداد
بگو،بگو بهم از درد تنم،بگو،که گوش بدم و حرف نزنم
بگو پتی یا با لباس بودنِ عشق به راحتیِ تنش نه داره نسبت به پر و خالی بودنِ باک،از بلبلای فالش
یه بِیت رویِ بیت،یه زیغ رو زیدت،یه ناخنِ تیز،یه کمرِ خم دهنم گشاد پیرهن پهن فقط فقر،فقر،فقر
تنوع طلبای کم زیرِ گودیِ چشام،پریده رنگم،پخش و پلا،غش و ضعفِ کلاغ،عشق پنیر،کنجِ لباش
رویاهام دورِ دور
توو روحت اون پولت،بکش به رخِ من زورتُ
نفرتهام از حنجرم سرِ منو زدن،واسه حرفات از هر چی کرِ بدترم
صدام سردِ مث گذشتمِ پشتش پرده پرده هرکی زده برده هر کی نزده هم زدم
جواب خورده هامو نمی دم نمی ارزه به دردش
شبیهِ منه حرفش
هر کی،با پای لخت دویید
هرکی نزد توو کارِ مفت خوری،هرکی از پیر شدن ریخت ترسش
هرکی که واسش لیوانُ پر کنی

همخوان
هر ورِ تنم،توی شهرِ تو پخش و پلاست،از هر چاقویی یه بار خوردیم،تیکه هامو به هم بچسبون بعد بگو از رقص و شبات



Dishab

Pakhsho pala [Prod. Farshad]

Buy Zurvan EP: https://pelakrecords.com/zurvan
.
Rapper: @Bamdadamman
Producer: @tahrangrap
Mix&Mastering: @yarapelak
Artwork: @Noorcreate
Publisher: Pelak Records
.

توقف نکرد زمانِ دَوون ، سر رو تن نموند
بی صبر و امون، نباش 
که آخرین قطره از کاسه‌ی امید، ریخت 
نترس، نمیشه بند رو برید 
از این به بعد باید لب و ناخن رو جوید
از استرسِ خطِ پایان بی‌وقفه دوید
سر و سامون گرفت و خوب زندگی کرد
نکنه وقتی مُردی ببینی باز بچه شدی!
تو تو بیکرانیِ این جهان، یه نقطه‌ای
یه جهان با نقطه‌های درونت ساخت جمله‌ای
شاید تو دلِ پر کینه‌ی کیهان یه عقده ‌ای
شاید هم تفکرت نوره به نوکِ قله‌ای
مهم اینه غبارِ گذشته میشوره پوست و گوشت 
میمونه استخون و هیشکی به در نمیبره جون
هزینه‌ی زندگیته عمرت چه پوچ چه پُر 
مسلم بود قدرِ خودت فرجه‌ای 
مثل بازنده‌‌پدر‌ها بی هیچ گله‌ای 
تو ساختمون مردم سهمت زیرپله‌ای
شکم گشنه مغز رو سیر میکنه و بلعکس
تو از اون طبقه‌ای که اکثرا سیر گشنه‌ای
مثل تهمتنِ دستان، که دید بُرده
فهمید خویش کشته، تو هم واسه نفست برده‌ای
بغرّی یک بزدل نمیشه شجاع‌دل تو روت
ولی از خنجر دست خودت زخم خورده‌ای

تو تخم چشمتون تف نفرت کاشتن 
بینوایان تو نشیب راه مهلت داشتن
کجای مسیره دوای درد بی دوا؟
چرا باید همیشه کف ظرف نصیبم شه؟

سوالِ بی جواب، سوالِ بی جواب
به علم میگه جادو خرافاتِ خلقِ بی‌سواد
از عمق بچگیت تا حالا که پیرترینی
هرچی ساختی مدیونِ عرقِ جبینی
نه کسی با یه بشکن، نونت رو طلا کرده
نه به یه چشم به هم زدن میشه گرفت سبقت
شاید زندگی تو همین صف، بی‌‌جواب موندنه
خوش به حال اونکه خندوندنش آسون‌تره
راحت میاد، راحت میره
دروغِ مادربزرگ‌ها باور میشه
اگه نور بهت چک زد یا دادش رو شنیدی 
دیگه دیر شده نمیبره خوابت دیگه
ریشه تو وجودته تویی مهارتِ اجدادت
هر انتخابی کردن که این شده حالت 
رو پا برو یا سینه‌ خیز، هرطوری شد
فراتر از بد و نیک، میرسی به درمانت
تا تونسته گردیده و بعد از تو این گردش
بی‌کرانه‌ها ارتشِ کائناته و مرزش
بیشترش که سخت گذشت، گه‌گاهی نرمش
چه شیرینه و شیرینِ ابدی خواب بعدش
مثل مادری که بچه به دست میکرد ترکش
پدر که گرفتش به بادِ کتک سردش
تموم مسیر عمر سراسر جای زخمه
همیشه غم هست چه با لبخند چه اخم
دیگه تموم، تمومه وقت 
خاک و اشک گِل شد خمور من 
نمونده روی لب جز سکوت من 
وقتی خاک شدم بمون پهلوی من
طفل زندگی گدای شیر از مادره
محبت از درخت، رو تنت یادگار زخم
نگو سرنوشت تو همینه شور باشه بخت
گورِ بامداده خمارِ این حقیقتِ سخت

Ashaa

Buy Zurvan EP: https://pelakrecords.com/zurvan
.
Rapper: @Bamdadamman
Producer: @motrebam
Mix&Mastering: @yarapelak
Artwork: @Noorcreate
Publisher: Pelak Records
.

به پای وظیفه کرد قبول حرکت
بارها دیدم از کودکیش زمان رو خم کرد
بچه ها رشد میکنن جهان رو درک میکنن
لبخندها اخم میشن جای بازی جنگ میکنن
ولی اون فرق می‌کرد
در راه کشف منبع نور دانای بی‌همتا قبول مرگ می‌کرد
همیشه آگاه به مزدا، زبون به یسنا
آشنا پر از نشانه‌های بی‌شمار دست‌ها
پاها، سرها، چه زندگی‌ها و عمرها
میتونه عوض شه با همین یکی از ما
وقتی به دنیا اومد رفتم تو جلدش و خندیدم
بشارت میداد از هرچی که این آدم‌ها ندیدن
نشنیدن هرچی کباب کردن این قند رو نبلعیدن
من میدونم که ما‌بینشون دور شدم از فهمیدنِ این موضوع
که مردم از خودشون فراری و دربند
چرخ میزنن رو زمین مثل باد هر دم
دیو مست پرستیدن که شرم نفهمیدن
هیاهوی شر بیشتره شهر رو بهم ریختن
سبز و آبی خدا رو به صد تا غرض میدن
بی‌صبرانه قد میکشن، همیشه هرز میرن
از دست این آدم‌ها خسته یه پسری بود
نشسته لب رودخونه کوزه‌هاش رو آب می‌کرد 
دل به تاریکی نمی‌داد با خودش خیال می‌کرد
کشتی‌هاش که غرق میشد عقل رو ناخدا می‌کرد
زبونش می‌چرخید می‌داد به پیکره دستور
که من حاکمتم میگم تو بنویس از رو
افسار نفسش رو برید و انداخت ته رود
برگشت رو به من، زل زد، خشکش زده بود
چشماش رو مالید، دوباره دید
زمان رو خم کرد، در من زمانه دید
زبونم رو می‌فهمید بی راندنِ سخن
مثل آتش بود، شعله گرفت، زبانه کشید
سال‌ها سنگرش کوه بود و جامعه کشتارگاه
خلوتش من بودم همدمش سرمای شمال
به فکر آزادی سرود، به عشق ایزد فروغ
شد عمر آدمی محکوم به طلوع و غروب
به مردمش می‌گفت ریشه‌ی اَهرِمَن دروغه
اگر به خودت ببالی از سقوط میسازی فرود
دنبال من نیا دنبال خود برو از امروز
تا هرروزی که زنده بودی شاد بِزی امروز

وقت رفتن عمر هیچ آدمی دراز نیست
وقتی صبر سر میاد از اینکه دری باز نیست
اگر گشوده نشد خودت حلقه‌ی در شو
دروغه اینکه آدمی رو به کسی نیاز نیست
وقت رفتن فرصت آهنگ و ساز نیست
توان به همه فاش کردن این راز نیست
اگر شنیده نشد باز هم داد بزن که
یگانه راه زیستن، راه راستی!

زندگی فرخ و فرخنده‌ست نگو بس کن
دست نکش شاید شاه جهان بشه اونکه درمونده‌ست
از هر آدمی نیک بین و نیک گو و نیک پی ببر
که حق زیستن نیست زدنِ نیش
مهربان با مردمان باش و دامشون و دد
اعجاز تو اینه بکاری درخت تو خاک بد
تیشه به ریشه میزنن میدونم، تو قطره باش
چه برگ سبز چه زرد، چه بعد تولد چه مرگ
ولی افسوس که طرد شد و تنهایی خوشبخت شد
قدم‌هاش بهونه‌ی رویشِ گل‌های دشت شد
به دل کوه داد کشید و جواب درنگ شد
هرچی از دست داد آخر بهترش به چنگ شد
روشن روان جاوید، بهت یه مژده بدم!
من تو طول تاریخ زنده‌ام که قِصه‌ات رو بگم
تو آزاد بودی، خودت خواستی رو دوپا بری
تو این مسیر پر از درد و رنج آدم‌ها بری
سرشتِ تو کم از من نبود که پیش رُخِت مِهر
کم میاره نور و پشت ابر می‌پوشونه چِهر
و گر گیاهانِ گیتی از زیر خاک و گِل
میارن سر به فلک چون دمیده ریشه توی دل
کِل کِشان به سوی جشن پیوندِ مرد و زن
همزمان کالبدی بی‌روان به خاک بسپرند
همینه رسمِ بشر، همونه چرخِ فلک
همانا کلامت مرواریده تو چنگِ صدف
لب گشا، تن رها کن، صدای خودت باش
دل از کینه‌ی جهان شو، همراز خودت باش
همه سربه‌سر و دوش‌به‌دوش مست و تو بی‌هوش
به ساز خودت رقص کن، آواز خودت باش
اگر این تخمی که تو کاشتی چوبِ سپری شد
یا درختِ تنومندی تو باغ پدری شد
باید فرزند بود و جانشین بهتری شد
که سر تیغ رگت بوسید و خون جری شد

Vohuman

Buy Zurvan EP: https://pelakrecords.com/zurvan
.
Rapper: @Bamdadamman
Producer: @Mahourprod
Mix&Mastering: @Yarapelak
Artwork: @Noorcreate
Publisher: Pelak Records
.
میزنه هم خون می‌جوشه دمنوش
دندوناش و گوشت لاش یادت میاره چند بود
قیمت انسان بالغ، بستگی داره، به چی؟
هممم خب مثلا بگم شوش
رد میکنی که بده آدم برّه بذار
هفت‌تیر کشیدن مملکت بپا نره بگا
این سرود ملّیه از تو فاضلاب تهران
تو سوال داری جواب میدم چرا میگن بهم بام
اول نشون بده رو ضرب با من میزنی کله
بعد نشونت میدم قیمت روزنامه تو دکه
بعد باهم میریم یه دور دورِ میدونِ اصلی
می‌پرسم آزادی کجاست؟ هیشکی هم بلد نیست
وقتی گشنه شدیم میزنیم یه فست‌فود چرب
بعد میریم نرمش سر چک میزنیم شرطی
بدون گرمی سردی، خریدارته خب چندی؟
قفسِ جهان ازت می‌خواد مبارزِ رزمی
ببین میفهمی؟ بشنو میگم چی
میاد یه هیولا که تشنه خونه وحشی
میزنه زمین رو شخم با فتوحات جدی
نه رستم حریفشه نه سردار ملّی
نه فارسی میفهمه نه چینی نه عبری
میزنه هم خون، به چه میلی!
هممم واسه فرارت هم دیره
تو بچه آخرالزمانی چه پدرت پیره!
تَهِ دیگه سوخته از دیده به دل نشست
این چی میگه؟
یه دیوه؟ نه بدتر از دیوه
غیوره، شجاعه، خَمِ پهلوون میگیره
ساختمون ساندویچه واسش، نوشابه قیره
شایعه شده آقازادش دیوِ سپیده
جوهر پلیدیه همصدای این غریزه
صد مردِ یَلِ این قبیله رو حریفه

«سرش چون سرِ پیل و مویش دراز
دهان پر ز دندان‌های گراز
دو چشمش سپید و لبانش سیاه
تنش را نشایِست کردن نگاه»
(شاهنامه فردوسی)

بینم آشنایی داری با اژدها یا نه؟
نفسم مرگه دوتا بالم گردبادِ اعمالم
آدم‌ها افسانه می‌بافن و می‌گفتن درباره‌ام
که عمر من قد جهانه، جوان و سرحالم
برعکس زمین که میبینی خشکه مثل لب راوی
فلجه قانون مدرن تا کُدِ حمورابی
این آشوب ناگزیره، سر به تن نزاره
چه تو آب چه تو خشکی چاره بقا فراره
گاهی دوست داری ملت رو به توپ ببندی مهلک
ولی همسایت می‌بینتت و بهش میگی مخلص
اونکه چیزی نگفته بود، تعطیلیا دربست!
تو آدمی احمق، باد نده غبغب
بهت یاد میدم رموز سلطه
که بشی سلطان دل‌های پر ز عقده
پر ز کینه، پُرّ، پر از پدیده
همیشه گشنه که عینهو غذا ندیده
صبور واسه مردم میشه پیامبر کفر
بهت یاد میدم چوبِ جَهله زورِ حرفِ تو
فقط کافیه بخوای، جنگه معطلِ طبلِ تو
ای شاهِ جهانگیر، رقصِ سکه‌ها به ضربِ تو
قلمِ اندیشه بشکن، تا میتونی سر بِبُر
بی بهونه نه! خدا و خون رو حربه کن
کتابی بنویس که مُفَسِرهات باشن دست پر
اسمش رو بذار به قبله‌‌ی عالمت سجده کن
تموم راهکارش رو میذارم کف دست تو
دستت رو به خون بشور، خوناب رو شراب مزه کن
زیر سُم ستور و دَد خرابه ارگِ تو
زمین مدافع محل فاجعست، حمله کن!

«سرش چون سرِ پیل و مویش دراز
دهان پر ز دندان‌های گراز
دو چشمش سپید و لبانش سیاه
تنش را نشایِست کردن نگاه»
(شاهنامه فردوسی)

Akuman

"نیست"
آهنگساز : فرشاد
میکس و مسترینگ : سعید دهقان
طراحی : سِواد
________________
دریافت
https://www.mediafire.com/?3714416omun3ccu
http://Trainbit.com/files/3122131884/Farshad_-_Nist.zip
______________________________________

بخش اول
فردا  هم مثِ امروز از بین می ره
من اون بچَم که فرمونِ دوچرخشو خیلی وقته ول کرده دست ول می ره،گاهی داد می زنه و سرکش می شه
خودمو کوبیدم ولی از نو نساختم،همه رو بردم و از خودم باختم
چه قمارِ سختی بود،چه دنیای کجی بود،اینکه چرا تنهایی چه سواله بدی بود
گندش بزنن که واسه ی شادی باید خودت یه طرف باشی فهمت یه طرف
تاب نمی آرم اصاً نمی ره به کــَــتم اینکه بیان و بزنن رو من اِتیکتِ نفهم
من یه خفاشم اهلِ تک پری،دور از عکس و رقص و طرح و نقشِ دست جمعی
من توو روشنیِ مصنوعیِ روز شما گم می شم همونطوری که شما توو تاریکیِ من
من گم شدم یه طوری توو خودم رفتم که ندارم سرنخ از مسیرِ برگشت
رابطه ی صمیمیِ من و دلهره،صدایِ منو می آره از توو هدفونت

همخوان
طوفان شکسته بیدِ مجنون،بازیگرِ جادوگرِ حیله گر کو
باید خیره بشم به کدوم روزنه،وقتی کورسوی هر نوری می شه محکوم

بخش دوم
امید و آرزو و رویارو،همه دلخوشی های کل دنیارو،همه دیوونه هارو همه خُل هارو
من همشونُ با همدیگه اینجا می خوام
حس لذت بخشِ آزادیُ،بوی گل پرِ روی باقالیُ،پر کردنِ هرچی جاخالیُ
من،همشونو اینجا می خوام
دیدم جیره خورای ارشادِ درنده،الهام سیاهِ چادرِ چرخنده،چشایِ لعنتیِ من باز بودن همیشه
حالا هر چی که ندیدمُ اینجا می خوام
داد زدنِ عقیده بی ترس و واهمه بی جنگ و حادثه بی هر مقایسه حقیقتُ شنیدن توو هر مصاحبه
من همشونُ اینجا می خوام
از ما که گذشت،فردایِ روشن،شاید بیاد واسه فردهای روشن
اونا اینطوری ازم یاد می کنن
می گن هر چی که اینجا نبود اینجا می خواست

همخوان
طوفان شکسته بیدِ مجنون،بازیگرِ جادوگرِ حیله گر کو
باید خیره بشم به کدوم روزنه،وقتی کورسوی هر نوری می شه محکوم

بخش سوم
چقد دلها مردن توو دلِ این کلبه ی افسرده
من از آمارایی که تو می دی سر در نمی آرم تنها چیزی که می بینم اینه،یه گربه ی پژمرده
تلخ زیاد،قند می خواد،بخاری نداریم چرا برف می آد؟
رنج می آد،حرف می زاد،خودتُ به کوری زدی اشک می آد
راه طولانیِ منم پا برهنم ولی مغرورم نمی گم کفش می خوام
زخم زیاد،داره خون می چکه،نمی گم خونِ منو بند بیار
بذا پشت من ردم بمونه،بذا پشت سریم،از من بدونه
وقتی روشنیِ روزا اِنقد مبرهنِ
بذا واست یکمی ام از شب بخونه
با مدادِ شکسته ی من بِکشه،دلیلشو صاحبای آبرنگ بدونه
بذا کل وجودِ منِ لعنتی رو،خلاصه شده توو همین آهنگ بدونه
شیشه شکسته از سنگ بخونه،از آقای هفت رنگ بخونه
بذا پشت من ردم بمونه
بذا پشت سریم از من بدونه


Nist

خمیازه
آهنگساز، میکس و مسترینگ: فرشاد
جلد: هلّه
مدیر اجرایی: علی اسماعیلی
زمستان ۱۴۰۳
——-
بخش اول

دنبالِ آیام
لا بقایام
یا می‌شم گم‌تر
یا نمایان
جدام راضی‌ام، مُدام راهی‌ام
سوال باریدم
جواب نروئید
من موندم با زوایام
تو تکاپو تاوون داره فراسو
شک دارم هم به وزنه هم به ترازو
بیش از حد گم می‌شن همه‌ی دلیل‌ها
برا کی؟ بره کِی؟ اصلا خودِ برا کو!؟
زدم ضربه باز کرده در آشوب
میگه التماس کن ذره‌ای برا نور
ولی صلحِ درون یعنی نبینم هیچی
پس چیه فایده‌ی نور بره کور؟
پشتِ پنجره ایستاده آلتِ قتل حالتِ بعد می‌کنه یقه‌م برای من
آرامش و راحتِ تن
یعنی خونریزی نکردن با تنِ زخم
نه وطن دنیا نه دنیا وطنم
همینه طعمِ ته‌مزه‌ی دهنم
قبلِ اینکه فکر کنم تصمیم گرفتم
تصمیم گرفتم که فکر کنم
آسایش، التهاب شکنجه‌ست
تعلیق، انتخاب شکنجه‌ست
عمل کردن، انفعال شکنجه‌ست
ضربه یا حفظ گارد شکنجه‌ست
سکوت، حرف، ازدحام شکنجه‌ست
مرگ بر یا زنده‌باد شکنجه‌ست
ولی موج رو نسپار به دستِ لنگر

همخوان
تو آغوشِ تابوتِ زندگی عمیق کندم قبرِ مرگم رو
زمانِ من بریدنی نیست
پس از دستِ این لحظه در نرو
تو آغوشِ تابوتِ زندگی
همه چیز میخواست بشم گیج‌تر
شکوه ساختم از به هم ریختن
یه کم بیشتر، یه کم بیشتر
برق زدم
صدام اومد بعدا
من برق زدم چون
صدا اومد از قبلا

بخش دوم
صدای شکستن بلند شد
پنجره رو به بیرون شده بود خُرد
نمی‌شکست بغضم با اینکه درونم شده بود تُرد
خمیازه‌ی عظیم تو آسمون می‌چرخید
همه‌ی نِگاهش می‌کردن با دهنِ باز
با چشمهای سفید
روح محیط رو می‌بلعید
من دیدم آدمها هرز میرن
صداها محو میشن
توی رخوتِ جمعی
بی‌توجهی به این کسالتِ تحمیلی
یعنی درگیری با هر کثافتِ تزئینی
خمیازه پخشه با رضایتِ تسلیمی
خشکیدن با سرایتِ تضمینی
فرو نرفتن با جراحتِ سنگینی
زورِ زیاد میخواد و قرائتِ بد‌بینی
می‌پوسه مغز بیرونِ جمع
فقط وقتی که روش نظارتِ قلبی نی
باشکوهِ تنهایی
حتی وقتی با خودت تو دعوایی
این یعنی هنوزم دنبالِ معنایی
شکلت رو بشکن اگه طرحِ فرمِ فردایی
وقتی کامل خاکستر شدی
تازه باید با جفت دست‌هات شعله برداری
تنفسِ مرگ تو خمیازست
نفس زندست تو اوجِ ژرفایی که
همراهی یا تضاد شکنجه‌ست
باشی راویِ قصه‌هات شکنجه‌ست
باید برسه زودتر پات به مقصد
تا بفهمی مقصد و راه شکنجه‌ست
حرکتم خیلی بیشتر از موندنمه
هر قدمِ بزرگ تو حیات شکنجه‌ست
یه لحظه‌ست که میاد فریاد به دستم
می‌کِشم که خودِ فریاد شکنجه‌ست

همخوان
تو آغوشِ تابوتِ زندگی عمیق کندم قبرِ مرگم رو
زمانِ من بریدنی نیست
پس از دستِ این لحظه در نرو
تو آغوشِ تابوتِ زندگی
همه چیز میخواست بشم گیج‌تر
شکوه ساختم از به هم ریختن
یه کم بیشتر، یه کم بیشتر
برق زدم
صدام اومد بعدا
من برق زدم چون
صدا اومد از قبلا

Khamiyaze

"اون ماییم"
بخش اول

با هر رنگی که مینویسه سیاه میشه،دیگه نمی دونه چی حال می ده،هیچی
بی انگیزه ترین فرد زمین توو هر کوچه ای که می ره تهش دیوار می شه
سیاه مسته،بلکه شاید یه دفعه بیوفته،شبیهِ یه اتفاق
قیامت شه
اگه قیامتی باشه،شاید خودِ خدام از این مریضای سیاستی باشه
سیگار خرید،باقی پولشُ یادش رفت بگیره،فندکُ زد کلیک،ادامه داد به راهش با نفرت
چقدر کلنجار رفته بود توو خودش،دهنش از همه ساکت تر
یه پوک زد،خیابون دورِ سرش چرخید به سرعت،همه از الان بودن اون از یه رُبع بعد
به صندوق صدقه محکم یه مشت زد
گفت کلیدی نمی خوره به قفلم،از این به بعد دیگه همه چی به تخمم
فحش و نگاهای چپ،خنده به موهای ژولیدم و لباسای بد
اون توو یه دنیای دیگه بود،نقل مکان کرده بود از جایی که همه بودن رفته بود
برنده ی جایزه ی کسالت هفته بود،سفر نمی رفت،ولی ساکشو بسته بود

همخوان
اون ماییم،مضروبِ عروسِ جهل،راز و نیازاتون قبول حق
اون ماییم،مقابل اکثریت،چهره ی ناراضی و عبوسِ شهر

بخش دوم
می شه یه مردُ کشت ولی ایده هاشو نه،با اره اومد تنه ها رو قطع کرد
پیش خودش فکر می کرد ریشه هارو زد
عضله ها مُردن اندیشه ها موند،جور نیست خیلی چیزا با سلیقه هاتون
جایی که آشناهای تو پرسه می زدن،برای اون میدونِ غریبه ها بود
اون گردبادِ تویه کویر آروم
بهش پیله کردی یه نیگا بهت کرد ولی جوابتو نداد،نمی دونستی توش دنبال چی بگردی
بزدلها خوابیدن ولی اون فهمید و شد یه شیر وحشی
غرید نمی خواست شیکارت کنه،غرید واسه اینکه بیدارت کنه
خواب خیلی سنگینیه،غرید شاید بشه بیداری رو نگاهش کنه
همه خواب می بینن اون حقیقتو،شاید همسایت باشه یه روز برگردی خونه ببینی با یه تیر سوراخ کرده شقیقشو
یه یادداشت نوشته آخرین وصیتشو
ساده می نوشت ساده گوش نکن،هنوزم تو خوابی وانمود نکن
حتی یه بار تیر به سیبلِ آرزوش نخورد،ازتشنگی مُرد آبِ جوب نخورد

همخوان
اون ماییم،مضروبِ عروسِ جهل،راز و نیازاتون قبول حق
اون ماییم،مقابل اکثریت،چهره ی ناراضی و عبوسِ شهر



Oon Maeim

Farshad - Oon Maeim

Even in Shadows

Nafahmidim chi shod

Enferad
Farshad & Bamdad
Art Pic: Sevaaad
Download: yon.ir/qmKq
Buy: www.FarshadHipHop.com

Farshad Ft. Bamdad - 02 Rooze Khobe Man (Prod. Farshad)

شعر و اجرا : بامداد
آهنگساز : شور
تنظیم : سهند ام زد 
تاریخ انتشار 29 اسفند 97

Sorkhi [Prod. Shour]

غبار
شعر و کلام: فرشاد
آهنگساز: دهقان
ناشر: ملی
قطعه ی سوم ازمجموعه ی گروهی کانون

(قسمت اول)
تو زمین در شرف خشکسالی
جای رشد خالی
ظهور تلفات لای بردباری
اون روزی که انگشتا رو میبریدن
ساعدا داد میزدن جای مشت خالی
چه کساد کار خوشحالی
آبستن خشم هوشیاری
هنوزم ظلم باقی
میگیره قربانی و ما بغض داریم
وسط این جنگل شوم
توی قلبم جای جغد خالی
تو دریای بحران
ملوان بی سکان داد میزنه
جای موج خالی
خلخال به پا
میرقصه دختر سارق صورتای
معشوقه‌های مردای شهر
و مست میشن سرا روی تن
رو لب‌های خشک زن‌های غم
جای رژ خالی
نمک گیرت میکنن تو شیرینی وهم
عطر میزنن پر میدن بهت
توی رطوبت بد بوی مدرن
جای مشک خالی
ابهت جون میده زیر بهت چهره‌ها
باد زوزه میکشه خبر ارتحال
غذا تو سفره نبود که کور شد اشتها
عدالت ماسید تو کتاب و قصه‌ها
همین الان نگران انتها
گنگه ابتدا
کجای زمان باید زندگی کرد
شانس نیست وقتی
یه شکلن دو طرف سکه‌ها

(همخوان)
من غبارم میگیرم گریبان ریه‌ها
حبس من میشه خاک سپاری سینه‌ها
من غبارم میگیرم گریبان ریه‌ها
حبس من میشه خاک سپاری سینه‌ها
ما غباریم
ما غباریم
ما غباریم
ما غباریم

(قسمت دوم)
پخش
هر طرف شهر
پر غم طرب من
غبارم می‌ارزه سرم به تن
سربلند خالی از عرق شرم
کله خر
خورد میشه سنگ
اگه بخوره روزی سرم به سنگ
منم تب روی بلوای سینه‌های سرد
دهنا باز
حرف‌ها صدتا یه غاز
بوده کی به جای من ؟
زالوهای خیکی جیره‌های شهر
جای فیلم من نیست سینمای بد
سینه‌های شق از شهوت جیب ساز بد
نمیفروشیم بکارت به دید فاحشت
اینه چالشم
زیر تیغت لیز بخورم ببرم
خیطه کار من
زدن زیر میزت
فکرم اینه دائماً
آویزون گیره‌های بند
آفتابتو میکشم
خیس بمون توی نیمه‌های شب
بال زدم وقتی که خالی میکردن زیر پای من
داستان منو بگو ریه‌ها بگن

(قسمت پایانی)
ناسازگارم با فریب رستگاری
نقشه دارم اگه برام نقشه داری
میگی از یه جغرافیاییم و
نمیفهمت
چون وقتی باهام حرف میزنی
لهجه داری

Soundcloud.com/mellistream
twitter.com/mellistream
telegram.me/mellistream
instagram.com/mellistream

Akuman

Bamdad

Recent comments

young butt3rfly

mirass

A67447624

Sina Rezaeeian

Related tracks