حالا این روزها
به محسن ملکی

چقدر خوب است
چقدر لذت‌بخش است
ذره بودن
در پتکِ تهِ تبر
وقتی با هم
.لنگر جنون برمی‌داریم

اگر کُندیم و اگر کودن
-هر چند فراموش-
با این همه
راضی‌ایم
گرچه از تمام وجودِ تبر
همان تیغۀ شکافنده
.در یاد می‌ماند

بر دامنِ چه سراشیبیِ ترسناکی
از یاد می‌بریم دغدغه نابودی را
شکست استخوان و جوانمرگی را
اما هر آینه چه هول‌انگیز است
_ فکر و ذکرش حتی! _
!حماسۀ ذرۀ شکفتۀ لبِ تیغ بودن

چون خاکستری
فرومی‌نشیند
واخوان نجواها و
صدای  خفهٔ دورشوندۀ پاها در پله‌خان و
سلانه سلانه بالاآمدنِ رو به زوال
خداحافظ
خداحافظ
!خداحافظ

«!مهمونی تموم شد یعنی»
بچه گرمِ آغوش
سرمی‌سُراند
دمِ گوشِ عمو
«کِی بزرگ می‌شم پ‌‍‍؟»
عموی تنها آمدۀ تنهارو
که هنوز یادش هست
.قه‌قای خنده
و این دیگر خواب است
که حرف می‌زند
:لَخت و سنگین شده از آغوش
دیدی تو هم؟»
«چطوریه چشم و لب آدما سینک نیس؟

پ چطوره سوت بزنیم»
«چرت آپاراتچی و پاره کنیم؟

سر خمانده
با لبِ گوش‌نوازش
در گوشِ خواب‌زدۀ بچه آیا
نجوا می‌کند یا
در گوش خود
از گلوی خود؟
گلابِ نِیچه!»
خوش‌نقش‌تر از مادر!
چی میشه شکل بابات شی؟
مردِ مردم‌دار
سیاستمدار
«.سرت سینک پرِ بالش

مردی دارد
خیابان‌ها را دوره می‌کند
مگر تقدیر خانه‌رفتن را
به تأخیر بیندازد
در پشتِ پنجرۀ خاموش آشپزخانه‌ای
با پرده‌های کشیده‌اش
زنی می‌گرید
بر مردش
.که محبت‌کردن نمی‌داند

عبدالعلی عظیمی

شعر «حالا این روزها» از عبدالعلی عظیمی

بگذارید با دردش بمیرد (برای حامد اسماعیلیون)، شعری از عبدالعلی عظیمی

پیام #فرهاد_میثمی، زندانی سیاسی، به مناسبت سالگرد به خون خفتن #پروانه_فروهر و #داریوش‌_فروهر

Zhina 01France Inter

برای آزادی

Created by Barbad Golshiri
Composed by Pouya Pour-Amin
Mastered by Lawrence English
---
Alto: XXX, N.S
Soprano: Sepideh Raissadat & Mina
Baritone: XXX 
---
Barbat: XXX
Tanbour: XXX
Heater: XXX
---
Chorus:
1.  XXX
2. XXX
3. XXX
4. XXX
5. XXX
6. XXX
7. XXX

محاق مهر خاوران | Victory Over the Sun II

اینجا، شعری از عبدالعلی عظیمی

AUD-20201103-WA0000.opus

اینجا

اینجا آزموده‌ام
هر دو را
دوبار
هر دوجا
در اقالیم حواس شش‌گانه
از یک جغرافیایند:
زندان و بیمارستان

در راهروهای اینجا
بوی شاش همیشه
همراهِ موادِ گندزدا‌ست
چون نخ بخیه با زخم
چون زخم با کفِ پا.
تعفن یک‌جا با پارچ‌ها و
دسته‌های گُل است
یک‌جا با برزنت و
بوی ماندۀ گلاب
فریادی‌ست که هرگز
به جایی نمی‌رسد

می‌خواهد از پشتِ چشم‌بند باشد
یا از ورای پلک‌های بی‌حسِ تو
می‌خواهد سرپرستار گفته باشد
یا دوستاقبان
زنگِ حکمی غیابی د‌ارند این واژه‌ها‌
پرونده
برگه
بخش
گزارش
ترخیص
ساعت ملاقات و
وقتِ غذا و نوبتِ خواب

روح اینجا پوست می‌اندازد
گاهی به چیزی بالاتر و آبی‌تر
گاهی به چیزی پوک‌تر و پوچ‌تر
درهرحال سبک‌تر از هوا
برمی‌خیزد
می‌نشیند و چون باد
بر زخم‌هایش
راه می‌رود

اول و آخرِ حرف این است
اینجا
تا کجاست طاقتِ تن و جان؟

نامهربانند با پوست
ملافه‌ها و
لباس‌های یک شکلِ بی‌شکل
هوایی بسته دارد ‌و زخم‌هایی باز
و بی‌حسی به مرگ و به درد

نه فقط اینجا که هر کجا
هیچ‌کس را اعتنایی نیست
که بیماریم ما
زندانی‌ایم ما
به هر تقدیر
بر ما
-که بر روی کاغذ آدمیم-
حرجی نیست
اهل اینجاییم ما
-اهلِ جایی که می‌گویند
بشر از اینجا برخاست و
به راه افتاد-
دوست داریم بگوییم
دست ما نیست
بر ما نبشته‌اند

ای که در هر زخم بیداری
چنگ‌ودندان گربه و خونِ پرنده داری
دستم خواب تو دارد

شعر «اینجا» از عبدالعلی عظیمی

یادمانی برای پریسا اقبالیان و ری‌را اسماعیلیون، قربانیان پرواز ۷۵۲ 
 موسیقی: واقعه – زمستان ابدی – لالایی بی‌پایان، ساخته‌ی پویا پورامین. نوازنده‌ی ویولن و ویولا: عادل پورصمدی. ویولا دا گامبا: اگون تسمن. ضبط: استودیو میگرن سابق(ایران) و استودیو حبیب مفتاح بوشهری (فرانسه)
https://barbadgolshiri.com/?page_id=1305
ــــ
A memorial for Parisa Eghbalian and Reera Esmaeilion, victims of flight #PS752
Music: Catastrophe—Eternal Winter—Endless Lullaby
composed by Pouya Pour-Amin
Violin and viola: Adel Pour-Samadi | Viol: Egon Tasman
Recorded in: Migren Studio(Iran)and Habib Meftah Boushehri's studio (France)

Barbad Golshiri

Popular tracks