May be

خواننده اصلی، فیروز

به بیروت
سلامی از قلبم به بیروت، به سواحل و کوچه هایش
به صخره بندرش که چون صورت ملوان سالخورده ای است
شهری که روح مردمش سرخوشی شراب دارد
چگونه بوی نان و یاسش طعم خاک و خون گرفت؟
به بیروت از فراز خاکستر شکوه از دست رفته اش
و دستان خون آلود فرزندانش
شهر من در خاموشی است
و درهایش بسته
در آسمان تنهاست
تنها در تاریکی
تو بیروت منی ... از آن منی
آغوش بگشا بیروت من
نشان من، ریشۀ من و موج حرکتم
زخم های مردم ام شکفته است، شکفته
و آشک و آه مادران
تو بیروت منی ... از آن منی
آغوش بگشا بیروت من
------------------------------
لبیروت....
من قلبي سلام لبيروت....
و قبل للبحر والبيوت....
لصخرة كأنها وجه بحار قديم....
هي من.....روح الشعب خمر ...
هي من....عرقي هي خبز وياسمين.....
فكيف صار طعمها...طعم نار ودخان....
لبيروت .......
مجد من رماد لبيروت...
من دم لولد حمل فوق يدها....
أطفأت مدينتي قنديلها.....
أغلقت بابها....
أصبحت في المسا وحدها...
وحدها وليل.....
لبيروت....
من قلبي سلام لبيروت....
و قبل للبحر والبيوت....
لصخرة كأنها وجه بحار قديم....
أنت لي.....أنت لي.....آه عانقيني أنت لي....
رايتي وحجر الغد و موج سفر....
أزهرت جراح شعبي أزهرت....
دمعة الأمهات.....

أنت بيروت لي...
آه عانقيني.....

به بیروت، عبیر نعمة

موسیقی افغانستان ؛ لیلی جان
آواز ؛ مهوش

موسیقی افغانستان ؛ لیلی جان

اسب سفید من

Dele Sange Zamooneh

شعر «هنگام که گریه میدهد ساز» از نیما یوشیج با صدای محمد نوری از آلبوم «در شب سرد زمستانی» و مقادیر فراوانی سرشت دودی

نیما یوشیج، محمد نوری، هنگام که گریه میدهد ساز

سروده ای از :مارگوت بیکل
ترجمه و صدای: احمد شاملو
موسیقی:بابک بیات

بر آنم که زندگی کنم/ بر آنم که عشق بورزم/ برآنم که باشم/ اَحمد شاملو

Man An Ocean - I Want To Be With You On Doomsday

Нигина Амонкулова - Борон 2016 / Nigina Amonqulova - Boron 2016

Нигина Амонкулова - Ширинчон 2016 / Nigina Amonqulova - Shirinchon 2016

مرا نکاوید , دوستت دارم   / شعر و صدای احمدرضا احمدی
از مجموعه دوستت دارم
آهنگساز کارن همایون فر 


مرا نکاوید
مرا بکارید
من اکنون بذری درستکار گشته ام
مرا بر الوارهای نور ببندید
از انگشتانم برای کودکان مداد رنگی بسازید
گوش هایم را بگذارید تال در میان گلبرگ های صدا پاسداری کند
چشمانم را گل میخ کنید و بر هر دیواری که در انتظار یادگاری کودکی است بیاویزید
در سینه ام بذر مهر بپاشید تا کودکان خسته از الفبا ، در مرغزارهایم بازی کنند
مرا نکاوید
واژه بودم
زنجیر کلمات گشته ام
سخنی نوشتم که دیگران با آرامش بخوانند
من اکنون بذری درستکار گشته ام
مرا بکارید
در زمینی استوار جایم دهید
نه در جنگلی که در زیر سایه درختان معیوب باشم
جای من در کنار پنجره هاست

دوستت دارم ...

باید در چشمان نگریست،
یا در گوش‌ها گفت؟
جنبش انگشتانت که به روی هم انباشته شده بود
و مروارید چشمانت 
دلیل بود؟
در عصر یک پاییز
در اتوبوس بودیم
دورمان دیوار شیشه‌ای سبز ...
سبزی شیشه‌ها، زرد پاییز را
سبز خرم کرده بود.
از سبزی برگ‌ها بهار به اتوبوس نشست.
بیرون خزان در کار بود.
نمی‌دانستم در بهار درون باید گفت؟
یا در خزان برون؟
من و بهار پیاده شدیم
بهار در خیابان محو شد
پاییز در کنارم راه می‌آمد.

مرا نکاوید  و  دوستت دارم   / شعر و صدای احمدرضا احمدی

خال بکنج لب يکی طرّۀ مشک فام دو

واۓ به حال مُرغ دل دانه يکی و دام دو

محتسب است و شيخ و من صُحبت عشق در ميان

از چه کنم مجابشان پخته يکی و خام دو

از رخ و زلف ای صنم روز من است همچو شب

واۓ بروزگار من روز يکی و شام دو

ساقی ماهروی من از چه نشسته غافلی

باده بيار می بده نقد يکی و دام دو

مست دو چشم دلرُبا همچو قرابه پُر ز می

در کف ترک مست بين باده يکی و جام دو

کُشته تيغ ابرويت گشته هزار همچو من

بسته چشم جادويت ميم يکی ولام دو

وعده وصل ميدهی ليک وفا نمی کُنی

من به جهان نديده ام مرد يکی کلام دو

گاه بخوان سگِ درت گاه کمينه چاکرت

فرق نمی کند مرا بنده يکی و نام دو

شعر: طاهره قره العین

خال به کنج لب یکی

تعبان لا تسأل ياقلب وتسهل
رح بتطل من الشباك وردة تقول تفضل

May be

Klips