Егор Летов (ГрОб) [акустика]

Егор Летов - Тошнота

My Addiction


I see the cracks beneath your skin
The silent war you fight within
Your eyes betray the nights you lose
The fragile heart I recognize, just like you

We are shadows, we are mirrors
Flesh and bone and trembling fears
In the darkness, we reach through
All of us just like you

We move through streets in muted grey
A thousand words we’ll never say
But I feel the weight, I feel the bruise
The tender ache that makes us… just like you

We are shadows, we are mirrors
Flesh and bone and trembling fears
In the darkness, we reach through
All of us just like you

Hands that tremble, hearts that bleed
A quiet need, a quiet need
In every stranger passing through
I see a soul, a soul just like you

We are shadows, we are mirrors
Flesh and bone and trembling fears
In the darkness, we reach through
All of us just like you

No shame, no pride
Just the pulse that binds
The human thread, the human truth
I see it in you, just like you

We are shadows, we are mirrors
Flesh and bone and trembling fears
In the darkness, we reach through
All of us just like you


We are shadows, we are mirrors
Flesh and bone and trembling fears
In the darkness, we reach through
All of us just like you


We are shadows, we are mirrors
Flesh and bone and trembling fears
In the darkness, we reach through
All of us just like you


JUST LIKE YOU

Уладзімір Караткевіч 

«Быў. Ёсць. Буду...» (1986г.)
Быў. Ёсць. Буду.
Таму, што заўжды, як пракляты,
Жыву бяздоннай трывогай,
Таму, што сэрца маё распята
За ўсе мільярды двухногіх.
 
За ўсіх, хто ўздымае цяжкія разоры,
Хто ў гарачым пекле металу,
За ўсіх, хто змагаецца з небам і морам,
За жывых, і за тых, што сканалі.
 
За ўсіх, хто крывёю піша
Ў нязгодзе
З рабства подлай дарогай,
Хто за Край Свой Родны, за ўсе Народы
Паўстане нават на Бога.
 
За ўсіх, хто курчыцца ў полымі вёсак,
Хто ратуе краіну ад краху,
За ўсіх, хто бясстрашна глядзіць у нябёсы
З барыкады,
З пушчы
І з плахі.
 
Хто са смерцю гаворыць з вока на вока,
З яе усмешкаю ветлай,
І ўсё ж узводзіць — нясцерпна далёкі —
Храм наш агульны і светлы.
А калі ён горда даззяе ў зеніце —
Непарушны — ўзнясецца ў неба,
Вы з распятага сэрца кроплю вазьміце.
Апошнюю.
Болей не трэба.
 
І няхай яна збоку, недзе на ганку,
Дагарае й дзяцей не страшыць
На граніце любові,
На граніце світанку,
На граніце велічы вашай.


Аўтар музыкі: “І дэльфіны…” 


Гражданская Оборона - Мёртвые

Baster Raspisnoi

Related tracks