Ali Azimi - Pishdaramad | علی عظیمی - پیش درآمد

Parvaze Khasteh

Gheseye Pariya

POUCH

Behin & Samin Bolouri - Sakou

Gole lale_Shahyar Ghanbari گل لاله_ شهیار قنبری

A Song By Shahin Rashidi For Mahsa Amini 
بیا بنویسیم مثه درس ، مثه مشق ، تو کتاب تاریخه فردا
بیا بنویسیم ما هنوز زنده ایم ، زیر بار غم ها و دردا
بیا بنویسیم روزگار قاتل امیده ، ولی ما میدونیم شب تار آخرش سپیده
جنگ و قهر و تحریم و ستم ، این جهان پلشته
کی میدونه غیر خودمون ، چی بمون گذشته
هیشکی توی تاریخ قد ما خون دل نخورده
واسه‌ی یه ذره زندگی این همه نمرده
ته همه‌ی این غم ها باز ما سربلندیم
یه روزی میاد که باهم دوباره بخندیم

Shahin Rashidi - Bia Benevisim | شاهین رشیدی - بیا بنویسیم

یار دبستانی من-فریدون فروغی/یار دبستانی من، سرودهٔ منصور تهرانی است که برای فیلم از فریاد تا ترور با صدای فریدون فروغی ساخته شده بود.پس از بازبینی وزارت ارشاد، صدای فروغی از فیلم از فریاد تا ترور حذف گردید و جمشید جم آن را بازخوانی کرد. منصور تهرانی نیزاین ترانه را بازخوانی کرده است

Yare Dabestani Man-Fereidoon Foroughi

Sogand - Shakhsi ( سوگند - شخصی)

حوصله ندارم اما، همه ي قصه رو مي گم

همه ي قصه رو حتي، اونجايي که دوست ندارم

بذار صحبت کنيم اين بار،جاي اينکه بنويسيم

 راجع به دو جين سوال، يه سري نقطه بدخيم

 مي دونم که ديگه مُردم، مرگ من موقتي نيست

اين جواز دفن و کفنه، يه صداي لعنتي نيست

توي اين بهبهه ي شک، وسط اين همه بحران

خودمو گوشه ي آسفالت ، جا گذاشتم تو اتوبان

ژست بي خوابي و منگي، واسه من نگير دوباره

کسي که جلوت نشسته ، عصبي و لت و پاره

من ديگه اصلا نمي خوام، تيغو رو رگم بِسُرَم

پايتخت دود و گوگرد، قهرمان قصه من

اگه عاشقت نبودم، پا نمي داد اين ترانه

بي خيال بد بياري، زنده باد اين عاشقانه

خط موشکو تو دستت، نسل من خط کشي مي کرد

واسه انفجار قلبت، شعر من خودکشي مي کرد

جعبه جعبه استخونو،غم پرچماي بي باد

کودکيه نسل ما رو به قرنطينه فرستاد

من با زندگيو و شعرم، يا با تو شوخي نداشتم

واسه تو شوخي بوديم ما، خيلي تلخه سرنوشتم

حالا هي غلط بگير از، ديکته هاي نا نوشتم

يا که اوراق بهادار بده جاي سرنوشتم

اگه عاشقت نبودم، پا نمي داد اين ترانه

بي خيال بد بياري، زنده باد اين عاشقونه

بين اين صدتا اتوبان، يه مسير منحني نيست

که کسي پشت سرم هي، نده فرمان واسه ايست

وقتي آژيرو کشيدن توي گوش لت و پارم

خودم عين بمب دستي، شعرمم شد انفجارم

يه نفر رو در و ديوار، خون خاطره مي پاشه

يه نفر که ميگه اينبار، بذار انگشتو رو ماشه

خيلي ساده نرسيديم، سر صحنه واسه اجرا

انگاري که محض خنده، گرگه زد به گله ما

اگه چيزيو نگفتم توي خاطرم نمونده

متاسفم که ذهنم ، خاک قصه رو تکونده

تسمه ي دلم بريدو، من از اون دقيقه لالم

يه سري تصوير موهوم ، ساخته مي شه تو خيالم

ببين اين زخماي کهنه، ديگه پانسمان نمي شن

شدن عين تير آخر ، وسط جمجمه من

منزوي شو توي قلبت،ياد کارون شب دجله

سر کوچه هاي بن بست، ياد حجله پشت حجره

بچه هاي خاک و بارون، يادته ريختن تو ميدون

مادراشون پشت شيشه، پدراشون ته دالون

پس چرا با تو غريبست، نسل بي خاطره ي من

يادمون نيست که چه جوري، واسه همديگه مي مُردن

پاش بيفته باز دوباره، روي مغربت مي بارم

باز توي منطقه ي مين ، دست و پامو جا مي ذارم

اگه عاشقت نبودم، پا نمي داد اين ترانه

بي خيال بد بياري، زنده باد اين عاشقانه

اسم پايتختو با خون ، مي نويسم واسه يادداشت

تنها چيزي که تو دنيا، روي پاهام نگهم داشت

سر و ته کنم تو جاده، مقصدم تهش همين جاست

وسط برجاي تهرون، ازدحام شعر و روياست

مي گذره اين روزا از ما، ما هم از گلايه هامون

عادي مي شن اين حوادث ، اگه سختن اگه آسون

توي پاييزه مجاور، وسطاي ماه آذر

شد قرارمون که با هم، بزنيم به سيم آخر

Reza-Yazdani-Tehran-Tehran

بوسیدمش در جاده‌های مُرده‌ی بی‌روح
بوسیدمش در کوچه‌های پشتِ لیلاکوه
بوسیدمش هی زیر هر ابرِ کبودی که
توی خیابان‌های خیسِ لنگرودی که
بارید از من، مثل ابر خسته از باران
بارید از من، تا خودِ استخر لاهیجان
خندید با من، در جدال گرم بازی‌ها
خندید با من، به تمام حال و ماضی‌ها
خندید با من، در مسیر رفت تا برگشت
خندید با من، در تمامِ پارک‌های رشت

 
بوسیدمش در کافه‌های خسته‌ی در راه
بوسیدمش از غم جلویِ درب دانشگاه
بوسیدمش در رودسر، بر ماسه‌های داغ
بوسیدمش در شهر، بعد از خوردنِ شلاق
 

آغوش وا کردیم، اگر چه ترس هر سو بود
در سینما، که شاهدِ عشقِ من و او بود
بوسیدمش هر شب سرِ پل‌های صدساله
بوسیدمش تا ساحلِ دریای چَمخاله
بوسیدمش در روزهای تلخ و سختی که
بوسیدمش بر کُنده‌ی خشکِ درختی که
سخت و غریبانه گذر کردیم شب‌ها را
شامِ غریبان بود و می‌خوردیم لب‌ها را
با قلب‌های خسته‌ی حالی به حالی‌مان
با آن نگاه و لهجه‌یِ بغضِ شمالی‌مان
 

بوسیدمش در کافه‌های خسته‌ی در راه
بوسیدمش از غم جلویِ درب دانشگاه
بوسیدمش در رودسر، بر ماسه‌های داغ
بوسیدمش در شهر، بعد از خوردنِ شلاق

Akharin Booseh (feat. Babak Amini) Single

آخرین بوسه - شاهین نجفی و بابک امینی /Akharin Booseh - Shahin Najafi

Behin Bolouri was born on July 26, 1994 in Rasht. She has a degree in theater costume design from the Faculty of Art and Architecture in Tehran.
As a child, She studied the ourf and flute, and then at the age of seven he studied the dulcimer for a year with the book of Faramarz Payvar. 
She has been a professional pop singer for five years with her younger sister Samin.
Samin Bolouri was born on December 18, 2001 in Rasht.Composer, musician and pop singer
From the age of five, she passed the period of Orf and then the recorder flute, and after completing Orf, she followed the Iranian violin for a year and a half with the book Ruhollah Khaleghi (vols. One and two).
Then, at the same age, she started playing the piano in a serious way. From the age of thirteen, she  entered the world of music in a serious way and entered the Tehran Girls' Conservatory of Music. At the Conservatory of Music, she studied classical singing for three years with Shahla Milani.
He taught solfeggio for six years with experienced teachers and studied classical guitar for six years with Mehrdad Pakbaz in Hernestan.
Bolouri sisters have been working as classical pop singers for five years and have performed several (or dozens of) songs from Iranian pop music from 1960-70s aka golden age of Persian pop music.
They also performed at the Tehran Music Nights Festival on July 26, 2015 at the Jalil Shahnaz Hall. Six neoclassical songs were performed in English, Italian and Spanish at the festival.

POUCH

Behin & Samin Bolouri

Recent comments

yasin

yasin

the last sunset

waterlily

Related tracks