best

مرا عاشق.../ شهرام ناظری

 

ای دوست قبولم کن و جانم بستان
مستم کن و از هر دو جهانم بستان
با هرچه دلم قرار گیرد بیتو
آتش به من اندر زن و آنم بستان



بازآی که تا به خود نیازم بینی
بیداری شبهای درازم بینی
نی نی غلطم که خود فراق تو مرا
کی زنده رها کند که بازم بینی

 
هر روز دلم در غم تو زارتر است
وز من دل بیرحم تو بی‌زارتر است
بگذاشتیم غم تو نگذاشت مرا
حقا که غمت از تو وفادارتر است

 
بر من در وصل بسته میدارد دوست
دل را بعنا شکسته میدارد دوست
زین پس من و دلشکستگی بر در او
چون دوست دل شکسته میدارد دوست
 

خود ممكن آن نیست كه بردارم دل
آن به كه به سودای تو بسپارم دل
گر من به غم عشق تو نسپارم دل
دل را چه كنم بهر چه می‌دارم دل

در عشق تو هر حیله که کردم هیچست
هر خون جگر که بیتو خوردم هیچست
از درد تو هیچ روی درمانم نیست
درمان که کند مرا که دردم هیچست

من بودم و دوش آن بت بنده نواز
از من همه لابه بود و از وی همه ناز
شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید
شبرا چه گنه حدیث ما بود دراز


 
دلتنگم و دیدار تو درمان منست
بیرنگ رخت زمانه زندان منست
بر هیچ دلی مباد و بر هیچ تنی
آنچ از غم هجران تو بر جان منست

 
ای نور دل و دیده و جانم چونی
وی آرزوی هر دو جهانم چونی
من بی‌لب لعل تو چنانم که مپرس
تو بی‌رخ زرد من ندانم چونی

 
افغان کردم بر آن فغانم می‌سوخت
خامش کردم چو خامشانم می‌سوخت
از جمله کرانه‌ها برون کرد مرا
رفتم به میان و در میانم می‌سوخت

من درد تو را زدست آسان ندهم
دل برنکنم ز دوست تا جان ندهم

از دوست به یادگاری دردی دارم
کان درد به صد هزار درمان ندهم

شهرام ناظری... یادگار دوست  ....رباعیات مولانا

اجرا: ارکستر سمفونیک

سولیستها: محمد کیانی نژاد : نی

            حمید مبتسم: تار و سه تار

           مجتبی میرزاده: کمانچه

گوینده:

            عبداله آقازاده

 

بخش اول (روی الف):

تراک 1

گوینده:

ای دوست ! قبولم کن و جانم بستان     مستم کن و وز هر دو جهانم بستان

با هرچه دلم قرار گیرد بی تو . . .      آتش به من اندر زن و آنم بستان

ملودی ها دقیقا رو به خداست و خیلی راحت فاصله دلتنگی آدمی رو نشون میده.که ما چقدر دور و تنهاییم ...

گوینده:

ای زندگی تن و توانم همه تو!     جانی و دلی  ای دل و جانم همه تو

تو هستی من شدی از آنی همه من    من نیست شدم در تو  از آنم همه تو

 

حالا نوبت به زجه های ناظری میرسه که اینطور شروع میکنه

شهرام ناظری:

باز آی که تا به خود نیازم بینی               بیداری شب های درازم بینی (در آمد ماهور)

نی ،نی غلطم که خود فراق تو مرا          کی زنده رها کند که بازم بینی (در آمد ماهور)

هر روز دلم در غم تو زارتر است           وز من دل بیرحم تو بیزارتر است (گشایش)

بگذاشتی ام غم تو نگذاشت مرا             حقا که غمت از تو وفادارتر است (گشایش و فرود به ماهور)

بر من در وصل بسته می دارد دوست       دل را به عنا شکسته می دارد دوست (اشاره به دلکش)

زین پس من و دلشستگی بر در او          چون دوست دل شکسته می دارد دوست (فرود به ماهور)

 

حالا دوباره همین شعر رو این بار با تصنیف میخونه

تصنیف: داد ، خاوران

باز آی که تا به خود نیازم بینی

بیداری شب های درازم بینی

نی ،نی غلطم که خود فراق تو مرا

کی زنده رها کند که بازم بینی

هر روز دلم در غم تو زارتر است

وز من دل بیرحم تو بیزارتر است

بگذاشتی ام غم تو نگذاشت مرا

حقا که غمت از تو وفادارتر است

بر من در وصل بسته می دارد دوست

دل را به عنا شکسته می دارد دوست

زین پس من و دلشستگی بر در او

چون دوست دل شکسته می دارد دوست

 

گوینده:

خود ممکن آن نیست که بردارم دل   آن به  که به سودای تو بسپارم دل

گر من به غم عشق تو نسپارم دل      دل را چه کنم؟ بهر چه میدارم دل

 

در عشق تو هر حیله که کردم،      هیچ است

                                             هر خون جگر که بی تو خوردم،        هیچ است

از درد تو   هیچ روی درمانم نیست

                                                            درمان که کند مرا؟ که دردم     هیچ است

من بودم و دوش، آن بت بنده نواز

                                                        از من همه لابه بود و از وی همه ناز

شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید

                                                     شب را چه گنه ، حدیث ما بود دراز

 

ملودی این قسمت هزاران حرف نگفته رو یکجا بیان میکنه

 

گوینده:

دلتنگم و دیدار تو درمان من است     بی رنگ رخت زمانه زندان من است

بر هیچ دلی مباد و بر هیچ تنی       آن چه از غم هجران تو بر جان من است

 

ببینید مولانا با یگانه محبوبش چگونه سخن میگوید

بیاید ما هم اینجوری باشیم.بیاید با یگانه دوست اینجوری حرف بزنیم

گوینده:

ای نور دل و دیده و جانم !  چونی؟     و ای آرزوی هر دو جهانم! چونی؟

من بی لب لعل تو چنانم که مپرس      تو بی رخ زرد من ندانم چونی

 

اینجا ملودی دقیقا  زرد رخی و پریشان حالی خودش رو به تصویر میکشه.

سنتور داره گریه میکنه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

افغان کردم،بر آن فغانم میسوخت      خاموش کردم، چو خاموشانم میسوخت

از جمله کرانها برون کرد مرا         رفتم به میان و در میانم میسوخت

 

من درد تورا زدست آسان ندهم        دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم

از دوست به یادگار دردی دارم       که آن درد به صد هزار درمان ندهم

 

شهرام ناظری:

من درد تورا زدست آسان ندهم        دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم

از دوست به یادگار دردی دارم       که آن درد به صد هزار درمان ندهم 

یادگار دوست...شهرام ناظری

تا با غم عشق تو مرا کار افتاد

بیچاره دلم در غم بسیار افتاد

بسیار فتاده بود اندر غم عشق

اما نه چنین زار که این بار افتاد

سودای تورا زمانه می بس باشد

هرگوش تو را ترانه می بس باشد

در کشتن ما چه می زنی تیغ جفا

ما را سر تازیانه ای بس باشد

شهرام ناظری یادگار دوست

ما درس سحر  در سر میخانه نهادیم           محصول دعا در ره جانانه نهادیم  
در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش                این داغ  که ما بر دل دیوانه نهادیم  
سلطان ازل گنج غم عشق به ماداد            تاروی درین منزل ویرانه نهادیم  
دردل ندهم ره پس ازاین مهربتان را              مهرلب اوبردراین خانه نهادیم  
درخرقه ازاین بیش منافق نتوان بود              بنیاد ازین شیوه رندانه نهادیم  
چون میرود این کشتی سرگشته که آخر          جان درسرآن گوهر یکدانه نهادیم  
قانع به خیالی زتو بودیم چو حافظ                 یارب چه گدا همت و بیگانه نهادیم 
  شعر:مهربتان 
شاعر:حافظ
خواننده:شهرام ناظری                                                                                                                     
http://www.nazerismusic.com/main.asp?status=albums&id=20
وقتی خواستم زندگی کنم، راهم را بستند.وقتی خواستم ستایش کنم، گفتند خرافات است.وقتی خواستم عاشق شوم گفتند دروغ است.وقتی خواستم بخندم، گفتند دیوانه است.دنیا را نگه دارید، میخواهم پیاده شوم. 


شهرام ناظری...درس سحر

همراه شو عزیز همراه شو عزیز
♬♫♪ تنها نمان به در کین درد مشترک ♬♫♪
♬♫♪ هرگز جدا جدا درمان نمی شود ♬♫♪
دشوار زندگی هرگز برای ما
دشوار زندگی هرگز برای ما
♬♫♪ بی رزم مشترک آسان نمی شود ♬♫♪

♬♫♪ تنها نمان به در همراه شو عزیز ♬♫♪
همرا شو همراه شو
♬♫♪ همراه شو عزیز همراه شو عزیز ♬♫♪
♬♫♪ تنها نمان به در کین درد مشترک ♬♫♪
هرگز جدا جدا درمان نمی شود

همراه شو عزیز ..رزم  مشترک ... استاد شجریان .. مشکاتیان

لیلی و مجنون. قسمتی از سریال «در چشم باد»

Leili & Majnoon - Dar Cheshm Bad

شهرام ناظری - خلوت خاص دلبر

Avaze Shour-آواز شور - اردشیر کامکار

برف با صدای فرهاد و دکلمه احمد شاملو -میکس عباس کیارس

Barf Farhad

ابوالحسن ورزی زن زیبائی داشت که از خوبرویان تهران به شمار می‌آمد و علاوه بر چهره‌ی جذاب، روحی زیبا پرست و لطیف داشت. اهل دل و شیفته شعر و ادبیات و هنر بود و با این خصائل جسمی و روحی، الهام‌بخش طبع شاعرانه ورزی به شمار می‌آمد. وی نیز در جلساتی که همسرش شرکت می‌کرد، حضور داشت و در همین نشست و برخاست‌ها بود که بین او و آن جوان بلندبالای مازندرانی علائق عاشقانه شکفته شد و بتدریج حدیث مهرورزی آنها به یکدیگر از پرده بیرون افتاد و نهایتاً بین ورزی و همسرش جدائی رخ داد و آن عاشق و معشوق باهم ازدواج کردند.
طبع ظریف و حساس ورزی از این جدائی بسیار آزرده و مکدّر و ملول شد و به تدریج به آشفتگی‌های روحی گرفتار آمد. دوستان مشترک آنها که رنج و عذاب بی‌حد ورزی را می‌دیدند و احتمال می‌دادند که به جنون گرفتار آید، از این رویداد بسیار رنجیده و ناراحت شدند و آن را مغایر آئین دوستی و جوانمردی می‌دانستند و جمعاً به مرد بلندبالای مازندرانی فشار وارد آوردند که زن را رها کند و نهایتاً پس از ۷-۶ ماه آن دو از هم جدا شدند و زن بار دیگر به زندگی ورزی پیوست و غزل زیبا و پرمعنای «آمد امّا در نگاهش آن نوازش‌ها نبود»، بازتاب این رویداد بود. داستانی که موجب شد تا ورزی، آزردگی‌های روحی و احساسات لگدمال شده خود را در این غزل بیان کند. از سردی بوسه‌ها و نگاه‌های بی‌نوازش و آغوش بدون مهر شکوه و شکایت کند و از رسوائی‌ها ناله سردهد. تردید ندارم که خوانندگان صاحب‌نظر این نوشته براحتی می‌توانند به عمق ملال و آزردگی‌های روحی شاعر پی‌ببرند.

آمد اما در نگاهش آن نوازشها نبود
چشم خواب آلوده اش را مستی رویا نبود.
نقش عشق و آرزو از چهره ی دل شسته بود
عکس شیدایی، در آن آیینه ی سیما نبود.
لب همان لب بود اما بوسه اش گرمی نداشت
دل همان دل بود، اما مست و بی پروا نبود.
در دل بیزار خود جز بیم رسوایی نداشت
گرچه روزی همنشین جز با من رسوا نبود.
در نگاه سرد او غوغای دل خاموش بود
برق چشمش را، نشان از آتش سودا نبود.
دیدم، آن چشم درخشان را ولی در آن صدف
گوهر اشکی که من میخواستم پیدا نبود.
بر لب لرزان من، فریاد دل خاموش بود
آخر آن تنها امید جان من تنها نبود.
جز من و او دیگری هم بود اما ای دریغ
آگه از درد دلم زان عشق جانفرسا نبود

ابوالحسن ورزی: ترانه سرا
با صدای غلامحسین بنان
آهنگ همایون خرم

Banan Amad Ama

Tehran
Cina Sheikhi
Mix and Mastering: Farshad Erfani

تهران
---
موسيقي | تنظيم | ترانه | وکال: سينا شيخي
ميکس و مسترينگ: فرشاد عرفاني

دانلود در کانال تلگرام:   https://telegram.me/cinasheikhi
لينک دانلود پيکوفایل: 

Single

Tehran

پس آنگاه زمین به سخن درآمد و آدمی، خسته و تنها و اندیشناک بر سرِ سنگی نشسته بود پشیمان از کردوکار خویش و زمینِ به سخن درآمده با او چنین میگفت: ــ به تو نان دادم من، و علف به گوسفندان و به گاوانِ تو، و برگهای نازکِ ترّه که قاتقِ نان کنی. انسان گفت: ــ میدانم. پس زمین گفت: ــ به هر گونه صدا من با تو به سخن درآمدم: با نسیم و باد، و با جوشیدنِ چشمهها از سنگ، و با ریزشِ آبشاران؛ و با فروغلتیدنِ بهمنان از کوه آنگاه که سخت بیخبرت مییافتم، و به کوسِ تُندر و ترقهی توفان. انسان گفت: ــ میدانم میدانم، اما چگونه میتوانستم رازِ پیامِ تو را دریابم؟ پس زمین با او، با انسان، چنین گفت: ــ نه خود این سهل بود، که پیامگزاران نیز اندک نبودند. تو میدانستی که منات به پرستندگی عاشقم. نیز نه به گونهی عاشقی بختیار، که زرخریدهوار کنیزککی برای تو بودم به رای خویش. که تو را چندان دوست میداشتم که چون دست بر من میگشودی تن و جانم به هزار نغمهی خوش جوابگوی تو میشد. همچون نوعروسی در رختِ زفاف، که نالههای تنآزردگیاش به ترانهی کشف و کامیاری بدل شود یا چنگی که هر زخمه را به زیر و بَمی دلپذیر

Ahmad shamlo

ابوالحسن قزوینی (۱۲۴۲-۱۳۴۹) فرزند ملا موسی معروف به «اقبال‌السلطان » و «اقبال آذر» خواننده موسیقی ایرانی و صاحب یکی از قوی‌ترین صداها در آواز ایرانی بود.

او در سال ۱۲۴۲ خورشیدی در بخش الوند در هفت کیلومتری جنوب قزوین دیده به جهان گشود.آموزش ردیف های موسیقی رانزداستاد جناب قزوینی آموخت. خوانندگی را درآیین تعزیه خوانی آغازنمود. به همراه گروه تعزیه ی قزوین برای اجرا بارها در « تکیه ی دولت » تهران ونیز در تبریز تعزیه خوانی نمود.خوانندگی وی،نمونه ای ازشیوه ی آوازی مکتب قزوین است. وی درسال ۱۲۷۷ هجری خورشیدی برای کاردرشهرداری،ازقزوین به تبریز رفت. وی در دستگاه محمدعلی میرزا ولیعهد مظفرالدین شاه و بعد نزد احمدشاه رفت و آمد داشت.

شهریار شاعر معاصر در وصف اقبال آذر غزلی با این مطلع سروده‌است:
گرفت رونق از «اقبال» کار موسیقی 		شکفت از گل رویش بهار موسیقی

ابوالحسن اقبال آذر - مثنوی افشاری

بزم ساز و سخن : گلپا ، یاحقی ، روشنک

غلامحسین ساعدی سخنران شب چهارم از شب‌های نویسندگان و شاعران ایران است که به دعوت فریدون تنکابنی، مجری این شب، سخنرانی خود را با عنوان «شبه‌هنرمند» آغاز می‌کند. این سخنرانی بعدها بسیار معروف و تنها نسخه‌ی صوتی موجود از آن بارها تکثیر می‌شود. در نسخه‌های تاکنون موجود چند سطر مهم از پایان سخنرانی موجود نیست. فایلی از این سخنرانی که به دست ما رسیده خوشبختانه کامل است و برای اولین‌بار نسخه‌ی کاملی از این سخنرانی در اختیار عموم گذاشته می‌شود.

مرا عاشق.../ شهرام ناظری

behlul

Related tracks