shamloo

Ahmad Shamloo - من تو را دوست  می دارم

Ahmad - Shamloo - Ashare - Jacques - Prevert - Sobhaneh

Here is my new track, hope you guys like it :)
Free Mp3 Download (High Quality 320 Kbps)
Persian Lyrics by Omar Khayyam (Persian Poet):
ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﺯﻝ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﻧﯽ ﻭ ﻧﻪ ﻣﻦ
ﻭﯾﻦ ﺣﻞ ﻣﻌﻤﺎ ﻧﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﻭ ﻧﻪ ﻣﻦ
ﻫﺴﺖ ﺩﺭ ﭘﺲ ﭘﺮﺩﻩ ﮔﻔﺘﮕﻮﯼ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ
ﭼﻮﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮﺍﻓﺘﺪ ﻧﻪ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﯽ ﻭ ﻧﻪ ﻣﻦ
English translation:
"The secrets eternal neither you know nor I
And answers to the riddle neither you know nor I
Behind the veil there is much talk about us,
When the veil falls, neither you remain nor I."

Feat. Ahmad Shamloo-Zendegani (Original mix)

در آستانه  با صدای احمد شاملو:بايد اِستاد و فرود آمد
بر آستان ِ دری که کوبه ندارد،
 

چرا که اگر به‌گاه آمده‌باشي دربان به انتظار ِ توست و
  	 
  	اگر بي‌گاه
 
به درکوفتن‌ات پاسخي نمي‌آيد.
 

 
کوتاه است در،
پس آن به که فروتن باشي.
 

آيينه‌يي نيک‌پرداخته تواني بود
  	 
  	آن‌جا
 
تا آراسته‌گي را
 

پيش از درآمدن
  	 
  	در خود نظری کني
 
هرچند که غلغله‌ی آن سوی در زاده‌ی توهم ِ توست نه انبوهي‌ ِ
مهمانان،
 

که آن‌جا
  	 
  	تو را
  	 
  	کسي به انتظار نيست.
 
که آن‌جا
  	 
  	جنبش شايد،
  	 
  	اما جُمَنده‌يي در کار نيست:
 
نه ارواح و نه اشباح و نه قديسان ِ کافورينه به کف
نه عفريتان ِ آتشين‌گاوسر به مشت
نه شيطان ِ بُهتان‌خورده با کلاه بوقي‌ منگوله‌دارش
نه ملغمه‌ی بي‌قانون ِ مطلق‌های مُتنافي. ــ
 

تنها تو
  	 
  	آن‌جا موجوديت ِ مطلقي،
 
موجوديت ِ محض،
چرا که در غياب ِ خود ادامه مي‌يابي و غياب‌ات
حضور ِ قاطع ِ اعجاز است.
گذارت از آستانه‌ی ناگزير
فروچکيدن قطره‌ قطراني‌ست در نامتناهي‌ ظلمات:
 

«ــ دريغا
  	 
  	ای‌کاش ای‌کاش
  	 
  	قضاوتي قضاوتي قضاوتي
 
درکار درکار درکار
مي‌بود!» ــ
شايد اگرت توان ِ شنفتن بود
پژواک ِ آواز ِ فروچکيدن ِ خود را در تالار ِ خاموش ِ کهکشان‌های ِ
بي‌خورشيدــ
 

چون هُرَّست ِ آوار ِ دريغ
  	 
  	مي‌شنيدی:
 
«ــ کاش‌کي کاش‌کي
  	 
  	داوری داوری داوری
 
درکار درکار درکار درکار...»
اما داوری آن سوی در نشسته است، بي‌ردای شوم ِ قاضيان.
ذات‌اش درايت و انصاف
هياءت‌اش زمان. ــ
و خاطره‌ات تا جاودان ِ جاويدان در گذرگاه ِ ادوار داوری خواهد شد.
 

 
□
 

 
بدرود!
بدرود! (چنين گويد بامداد ِ شاعر:)
رقصان مي‌گذرم از آستانه‌ی اجبار
شادمانه و شاکر.
 

 
از بيرون به درون آمدم:
 

از منظر
  	 
  	به نظّاره به ناظر. ــ
 
نه به هياءت ِ گياهي نه به هياءت ِ پروانه‌يي نه به هياءت ِ سنگي نه به هياءت ِ
برکه‌يي، ــ
 

من به هياءت ِ «ما» زاده شدم
  	 
  	به هياءت ِ پُرشکوه ِ انسان
 
تا در بهار ِ گياه به تماشای رنگين‌کمان ِ پروانه بنشينم
غرور ِ کوه را دريابم و هيبت ِ دريا را بشنوم
تا شريطه‌ی خود را بشناسم و جهان را به قدر ِ همت و فرصت ِ
خويش معنا دهم
 

 
که کارستاني ازاين‌دست
 

از توان ِ درخت و پرنده و صخره و آبشار
  	 
  	بيرون است.
 

 
انسان زاده شدن تجسّد ِ وظيفه بود:
توان ِ دوست‌داشتن و دوست‌داشته‌شدن
توان ِ شنفتن
توان ِ ديدن و گفتن
توان ِ اندُه‌گين و شادمان‌شدن
توان ِ خنديدن به وسعت ِ دل، توان ِ گريستن از سُويدای جان
توان ِ گردن به غرور برافراشتن در ارتفاع ِ شُکوه‌ناک ِ فروتني
توان ِ جليل ِ به دوش بردن ِ بار ِ امانت
و توان ِ غم‌ناک ِ تحمل ِ تنهايي
تنهايي
تنهايي
تنهايي عريان.
 

 
انسان
دشواری وظيفه است.
 

 
□
 

 
دستان ِ بسته‌ام آزاد نبود تا هر چشم‌انداز را به جان دربرکشم
هر نغمه و هر چشمه و هر پرنده
هر بَدر ِ کامل و هر پَگاه ِ ديگر
هر قلّه و هر درخت و هر انسان ِ ديگر را.
 

 
رخصت ِ زيستن را دست‌بسته دهان‌بسته گذشتم دست و دهان بسته
گذشتيم
 

و منظر ِ جهان را
 
تنها
از رخنه‌ی تنگ‌چشمي‌ حصار ِ شرارت ديديم و
 
اکنون
آنک دَر ِ کوتاه ِ بي‌کوبه در برابر و
آنک اشارت ِ دربان ِ منتظر! ــ
 

 
دالان ِ تنگي را که درنوشته‌ام
 

به وداع
  	 
  	فراپُشت مي‌نگرم:
 

 
فرصت کوتاه بود و سفر جان‌کاه بود
اما يگانه بود و هيچ کم نداشت.
 

 
به جان منت پذيرم و حق گزارم!
(چنين گفت بامداد ِ خسته.)

Dar_ Astaneh_ Ahmad_ Shamloo

Ahmad Shamloo

چه بی تابانه می خواهمت
ای دوریت آزمون تلخ زنده به گوری!
چه بی تابانه تو را طلب می کنم!
بر پشت سمندی
گویی، نو زین
... که قرارش نیست
و فاصله
تجربه ئی بیهوده است

Ahmad shamloo

Ahmad Shamloo (1)

Ahmad Shamloo - Che bitabane mikhahamat

Ahmad Shamloo, Pariya - احمد شاملو، پریا

Molana (Rumi)
Ahmad Shamloo
Farhad Fakhroddini

Gholame Ghamar  Ahmad Shamloo

03. Pause (Ahmad Shamloo)

sokoot sarshaar az naa gofte haast.سکوت سرشار از ناگفته هاست.


سکوت سرشار از ناگفته هاست sokoot sar shaar az na gofte hast.ahmad shamloo

سروده‌ي مارگوت بيكل
ترجمه‌ي احمد شاملو

Ahmad  Shamloo   - Sokoot Sarshar az Nagoftehast

دهانت را می‌بویند
مبادا که گفته باشی دوستت می‌دارم.
دلت را می‌بویند

               روزگارِ غریبی‌ست، نازنین

و عشق را
کنارِ تیرکِ راهبند
تازیانه می‌زنند.

               عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد

در این بُن‌بستِ کج‌وپیچِ سرما
آتش را
        به سوخت‌بارِ سرود و شعر
                                         فروزان می‌دارند.
به اندیشیدن خطر مکن.

               روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
آن که بر در می‌کوبد شباهنگام
به کُشتنِ چراغ آمده است.

               نور را در پستوی خانه نهان باید کرد

آنک قصابانند
بر گذرگاه‌ها مستقر
با کُنده و ساتوری خون‌آلود

               روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
و تبسم را بر لب‌ها جراحی می‌کنند
و ترانه را بر دهان.

               شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد

کبابِ قناری
بر آتشِ سوسن و یاس

               روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
ابلیسِ پیروزْمست
سورِ عزای ما را بر سفره نشسته است.

               خدا را در پستوی خانه نهان باید کرد

Ahmad Shamloo - روزگار غریبی‌ست نازنین

چه بی تابانه می خواهمت

ای دوریت آزمون تلخ زنده به گوری!

چه بی تابانه تو را طلب می کنم!

بر پشت سمندی

گویی، نو زین

که قرارش نیست

و فاصله

تجربه ئی بیهوده ست

بوی پیرهنت

این جا، واکنون...

کوه ها در فاصله

سردند

دست، در کوچه و بستر

حضور مانوس دست تو را می جوید

و به راه اندیشیدن

یاس را، رج می زند

بی نجوای انگشتانت

فقط...

و جهان از هر سلامی خالی است
شانه ات مجابم می کند

در بستری که عشق تشنگیست

زلال شانه هایت

همچنانم اتش می دهد

در بستری که

عشق

مجابش کرده است

 

شاملو


shamloo

Behrouz McBeck