Replik-

- Yazarım sana…

- Yazma. O zaman bekliyor insan. Ee buraya çok az insan geliyor, çok insan gidiyor. Kalan da bekliyor ama bazen çok uzun bekliyor. Yani hani mesela zannediyorsun ki bir yoldan birisi gelecek. Boş uzun bir yol… Devamlı ona bakıyorsun. Sonra kimse gelmiyor. Yazma boşver…

+ Yazarım sana..  - Yazma. O zaman bekliyor insan. (Vizontele Tuuba)

Kader - Ufuk Bayraktar'ın Efsane Tiradı

Masumiyet (Zeki Demirkubuz) - Zagor'un Hikayesi

Korkut - artık Jale yok mu ?

"Değişmez mıstık..
Fark etmez..
Dünya artık böyle benim için,
o artık yok, 
belki de hiç olmadı.
unuttum gitti, 
o da ayrı konu.. 
Sen de unut bütün olanları..
Kapalı dükkana kira ödedik işte..."

Dar Alanda Kısa Paslaşmalar - Erkan Can - Kapalı Dükkana Kira Ödedik İşte

"Sevgililer… Bizim olanlar ya da olmayanlar, hepsi iz bırakır."


Suat: Niye böyle oldu be abi? Ben çok sevmiştim be abi. O kadar mektup gönderdim, insan bir cevap yazar. Benim günahım ne be abi? 

Hacı: Bak koçum belli olmuyor ama benim bir tek kulağımın arkası kaldı. Artık acı çekmeten ve acı çektirmekten zevk almamayı öğrendim. Sevgililer… Bizim olanlar ya da olmayanlar, hepsi iz bırakır. Bu izler şimdi seninki gibi çok derinini çiziyor hepsi kalır. Ama inan, yeni izler de olacak. Yaşlıları düşün sanki her şeyi bilirlermiş gibidirler. Ama öyle değil… Ne kadar acı çekersen çek, şunu hiç unutma: Çizilecek bir yer hep vardır ve çizecek bir yer… Ressam olur insanlar başkalarının kalbini kazıya kazıya; ya da resim olurlar senin gibi kazına kazına. 

Suat: Beni çok derin kazıdılar abi.

Dar Alanda Kısa Paslaşmalar

"Sevgililer… Bizim olanlar ya da olmayanlar, hepsi iz bırakır." / Dar Alanda Kısa Paslaşmalar

Mükremin: Asuman
Asuman: Efendim
Mükremin: Sen şimdi arabalı vapurun güvertesinden denize bakacaksın ya. Ciddiye alma. Bizim sevdamız ondan büyük.


Bir Demet Tiyatro - Mükremin Çıtır ve Asuman Ayrılık Sahnesi (Yılmaz Erdoğan-Deniz Özerman)

Çiçekler ölmüş, hepsi.Eskiden bir yer ayarlardın güneşi iyiyse, yerini de sevdiyse ne biçim açardı.Şimdi güneş aynı, ışık aynı, yer aynı..
Suni gübre istiyorlar.Bir iki gram potas koyunca bir coşuyor namussuzlar.Ama sonra ölüyorlar...

Muhsin Bey- Allahaısmarladık Madam

Sana Lâyık Değilim - Ya kağıt helvası yiyor abi var mı böyle şey?

selma; kitap okuyorsun, niye?
ramiz; bugün değil mi düğün, ne yapıyosun burda? korkuyormusun? korkma. mutlu olucan. kenan iyi bakıcak sana. layık olacak. benim gibi değil o. hiç üzmeyecek seni.
selma; üzerse
ramiz; bana gelcen
selma; niye? 
ramiz; çünkü ben... kırk yılda geçse seni seviyor olacağım
selma; vazgeçmicen mi?                          


çünkü ben... kırk yılda geçse seni seviyor olacağım

“Ben varım lan! Hadi başlayalım Bahtiyar senin şu bir seferlik kirlenmelere. Madem sonunda temiz bir hayat bekliyor bizi, hadi hedef göster! Yalnız araba soymam ben, gafticilik yapmam, o en büyük hedefi göster bana! Çünkü bugün her şeyi deneyecek kadar umutsuzum... Misal şu mahalleyi yıkmak isteyen müteahhit kızın karşısına bir daha geçelim. Daha ani, daha zalim! Hani geçen gün az kalsın sizin arabanıza çarpıyorduk ya, diyelim, siz hava yastıklarıyla uğraşıyorken biz çantanızı alıp gidecektik. Çok güzel fikirdi; ama olmadı diyelim. Lütfen şu çantayı uzatır mısınız diyelim... Ama olmuyor işte. Çünkü o senin dediğin masal, kenar mahalle masalı. Bir dene bak gör neler oluyor. Dünyayı başına yıkmak için sıraya girerler.”
“N’oluyor be oğlum? Ha?”
“Ah be Necati abi. Aşkın gündemi abi, nasıl bir şeyse bu adam şekli verdi bize; ama şimdi elimizden bir şey gelmiyor.”
“A-aa gelmez olur mu? Bak ağlayacak kadar güzel bir şey bulmuşsun. Öte yandan kötü tabii. Aşk zorbalığını yok etmiş bir iç güveysi gibi ağlıyorsun.”
“Necati Abi damarıma basma...”
“Git oğlum söyle kıza, yanınıza yerleşmek istiyorum de. Orada bir eziyet varsa birlikte çekin.”
...
“Necati Abi, ölürüm...”
“Ben de onu söylüyorum işte! Git, Sultan aşktan öldü desinler!”

Çünkü bugün her şeyi deneyecek kadar umutsuzum*

ALT YAPI ; @seramed

lütfen söyler misin bana: bize ne oldu?
Özür dilerim. Size bir şey sorabilir miyim? Hayat neden bu kadar zalim? İnsanlar! İnsanlar neden bu kadar zalim? Yaşamak neden bu kadar zor ve neden bu kadar güzel? Ve vazgeçilmez? Peki, insanların birbirini anlamamak için bu büyük çabası neden?
Karım! Karım bana çok kızıyor. Ona istediği gibi bir hayat sunamadığım için. İstediği gibi bir adam olamadığım için.
Çocuklarım! Çocuklarım da bana… çok kızıyor. Onlara bilgisayar, elbise, ayakkabı alamadığım için
.Patronum. Patronum sürekli alaycı bakışlarla beni izleyerek ne kadar işe yaramaz bir adam olduğumu günün her saatinde bana hatırlatıyor. O da bana çok kızıyor. Çünkü ona çok para kazandıramadığım için.
Dostlarım, akrabalarım, arkadaşlarım! Beni adam yerine bile koymuyorlar. Onlar da bana kızıyor. Onların istediği gibi bir adam olmadığım için. Onları yemeğe götürmediğim için, onlara borç veremediğim için. Onlara ayak bağı olduğum için. Onların eğlendiği gibi eğlenemediğim için.
Devlet! Devlet de bana kızıyor. Daha çok vergi veremediğim için. Arada bir “Ne oluyor?” diye sorduğum için. Yanlış partiye oy verdiğim için.

Biliyor musun? Her tarafım kanıyor. Acılar içindeyim. Düşünüyorum, onların istediği gibi bir adam olmak istiyorum ama beceremiyorum.Dostlarıma, akrabalarıma, patronuma, karıma, çocuklarıma, “Üzgünüm” diyorum, “Sizin istediğiniz gibi bir adam olamadığım için özür dilerim” diyorum, duymuyorlar. Acılarımı, sıkıntılarımı, kederlerimi anlatıyorum, dinlemiyorlar.
Ben… Ben, “bana yardım edin” diyorum, kaçıyorlar. “Gelin biraz konuşalım” diyorum, masayı terk ediyorlar. “Ölüyorum ben” diyorum, “Ne zaman öleceksin” diye soruyorlar. Lütfen bana söyler misin? Ne oldu? Bize ne oldu? Eskiden böyle değildi. Şimdi ne oldu? Neden insanların artık birtakım duygulara ve düşüncelere prim verecek zamanları yok? Neden bu kadar hızla koşuyorlar? Neden bir an bile olsun durup, hayatın, insanın, evrenin anlamı üzerine düşünmüyorlar? Ben acılarımı, sıkıntılarımı, kederlerimi onlara anlatırken neden beni dinlemiyorlar? Benim bütün bu düşlerim, arzularım, hayata dair imdat çığlığım onlara neden sahte geliyor? Sahici gelmiyor, samimim gelmiyor, neden? Neden? Neden, söyle bana. Neden? Ne olur bana yardım et. Yardım et bana. Lütfen… Lütfen…Neden beni bu halimle kabul edip, aralarına almıyorlar? Neden beni sevmeleri için inanmadığım halde sürekli onların ilgisini çekip onlarla konuşmak zorundayım? Neden onların arasında bencil olmak zorundayım? Neden varolabilmek için rekabet etmek zorundayım? Lütfen… Lütfen bana yardım et. Bana hayatta yaşamın sırrını söyle. Bak, biliyorsan o yolu, bana göster, lütfen. Çünkü ben artık yalnız yaşamak istemiyorum. Bana hayatta yaşayabilmem için güç ver. Neden ben hayatta yaşamayı beceremiyorum, lütfen bana yardım et. Özür dilerim, inanın özür dilerim. Beni bağışlayın. Kendi derdimle sizi üzdüm. Özür dilerim… Özür dilerim… Özür dilerim…
- Alinin Sekiz Günü

bize ne oldu?

Sasifelek Cikmazi - Hilmi Bey

"Yusuf: Sevdim abla. ne kötülük var bunda?

Uğur: Ne sevmesi lan? Bırak bu film ağızlarını pezevenk.
Yusuf: Böyle konuşma abla ne yapayım, suç mu bu?
Uğur: Suç tabi suç, ne sanıyodun? Bekir niye kıydı lan canına, he? 20 senedir bok kokulu otel odalarında, adını bile bilmediğim şehirlerin siktirici yollarında ne arıyorum lan ben? Karılarını bile düzemeyen ibnelerin altında ne işim var lan benim? Parmak kadar çocuk neyin çilesini çekiyo lan?

Yusuf: Artık olmasın işte.

Uğur: Ne olmasın lan! Neyine güveniyorsun lan sen! Orda artık adamları düzüyorlar haberin var mı? Üç kuruş için hepsi sıraya geçmiş veren verene. Orospu sadece ben miyim sandın, lan!

Yusuf: Sen biraz da kendi kendine yapıyorsun.

Uğur: Siktir şurdan be! Ceza derler oğlum buna ceza.. Hakim kime kalem kırar düşündün mü hiç? Kimi falakaya yıkarlar? Kimi orospu yapıp, kimi aç öldürürler? Kim gözünü kırpmadan beynine sıkar kurşunu? Koyun gibi kesilmeyi bekleyen şerefsizler mi? Beş paralık düzenleri için hayatlarını peşkeş çeken pezevenkler mi? Söyle lan kim? 20 yıl oldu. Gidilecek yer kalmadı. Söylenecek söz de. İstersen gittiği yere kadar gider. İstemezsen yarın çek git. Bir şey de söyleme."

Replik-

Beyza