Solitude, pensive mood, peace, quiet

OST from Hayao Miayazaki's Laputa Castle in the Sky by Joe Hisaishi

Sora Kara Futte Kita Shoujo

http://mmos.com/review/black-desert for Black Desert reviews, videos, and screenshots!

Browse through hundreds of free to play MMOs and MMORPGs at http://mmos.com

Black Desert - Nature Theme

Black Desert - Main Theme

Black Desert - Discovery Theme

New York’a kar yağarken, gece yarısında Beşinci Cadde’nin telaşı uzaklara doğru siliniyordu.
Gölgelerin içinde, tarihle dolu bir restorandan bir ışık parlıyordu — Delmonico.

Noel gecesi olmasına rağmen, mekân rezerve edilmişti.
Sandalyelerde hem yaşayanlar hem de ölüler oturuyordu, fakat sınır gecenin kendisi kadar belirsizdi ve kimse bunu umursamıyordu.

Merkezde siyah cüppeler giymiş yaşlı bir adam oturuyordu.
Kırmızı şapkası sallanıyordu, fakat gözleri uçurumdan daha karanlıktı.

Satan Claus.

Ruhların bekçisi, yılın birkaç zamanında layık görülenleri dirilten ölümün biçicisi — bu kutsal gecenin garip efendisi.

Bu gece, iki “efsane”yi diriltti.

---

Charles Ranhofer (Fransa)
New York’ta saray mutfağının zirvesine ulaşmış bir dahi.
Malzemelerin sesini dinleyen ve tabaklarına “hikâyeler” işleyen bir adam.

Marcus Gavius Apicius
Roma İmparatorluğu’nun efsanevi gurmesi.
Yemeği felsefeye dönüştüren, her tatta hayatın kendisini yiyormuş gibi yaşayan bir deli.

---

Hiç tereddüt etmeden, ikisi de Satan Claus’un önünde diz çöktü.

“Bu geceki çift testi.”
“Tarihteki en büyük Noel yemeğini yaratın.”

Kısa bir sessizlik.
Sonra, bir sonraki anda, iki ruh aynı anda alev aldı.

Ranhofer, New York gecesi kadar siyah bir önlük bağladı,
Apicius ise dalgalanan koyu kırmızı Roma peleriniyle mutfağa çekildi.

---

✨ Yemek doğarken çıkan ses

Delmonico’nun mutfağı artık bir restoran değildi — o bir kutsal mekân olmuştu.

Ranhofer ateşi kontrol ediyordu,
Apicius ise kokuları büyü gibi dokuyordu.

Hareketleri bir dansı andırıyordu.
Baharatlar yıldız tozu gibi saçılıyordu,
et ay ışığı gibi parlıyordu,
soslar erimiş gece gökleri gibi derin ve tatlı akıyordu.

Her yemek hem sanat hem de baştan çıkarmaydı:

• Tek lokmada dört mevsimi gezdiren bir terrine
• Dilde anıları uyandıran bir şarap sosu
• Roma imparatorlarını bile diz çöktürecek kadar ilahi altın trüfler
• Ve en yüce Noel kızartması — sıcak ve parlak, sanki yiyenin geleceğini aydınlatıyordu


Hiçbir zehir yoktu.
Ama tat doğrudan ruha dokunuyordu.

---

✨ İlk ve son akşam yemeği

Yemekler tadıldığında, her misafir aydınlanmış gibi gülümsedi.

Tat delilik değil, şefkatti.
Ama bu nezaket çok güçlüydü,
bu güzellik dayanılmaz derecede saf.

Tabak üstüne tabak.

Her ruh mutluluk içinde serbest bırakıldı,
sessizce kaderini tamamladı.

Bir sandalye, sonra bir diğeri boşaldı,
ta ki sadece Satan Claus kalana kadar.

Şarabını eğdi ve bir iç monolog gibi mırıldandı:

“Mükemmel.
Yemek — öyle güzel ki ruhu çalabilir.”

Ranhofer ve Apicius tabakları aracılığıyla birbirlerine saygı sundular,
sonra sessizce kaybolup gittiler.

Bu “tekrarlanmayacak akşam yemeği”nin perdesi indiğinde,
Delmonico’nun ışıkları hafifçe titredi.

Bu, o gecenin gerçekten var olduğunun kanıtıydı
ve dünyaya sonsuza dek bir mucize olarak kazındı.


01 - Arrietty's Song

BiYao162

Recent comments

Malaki the Skullboy

peony

Sara Fahad

nerdies.exe

Related tracks