Omnidirectional Flight

Air Design .mp3

The Little Mermaid

Pass The Torch

The Art of Delegation .mp3

6 Dimensions .mp3

Watery Fire.mp3

Jupiter Ascendant

The Smell of a Spanish Guitar

Nostalgic Dance

Texas Guitar

Title: ONE (God of Gods)

(Verse 1)
I walk through shadows, I rise with the tide,
I rule the silence where the dead reside.
I’m not just thunder, I’m not just flame,
I’m the voice in the storm, the unspoken name.

From the depths of the sea to the edge of the stars,
I’m the blood in your battle, the pulse in your scars.
You pray to the many, divide what is mine—
But I shattered the thrones, realigned the divine.

(Chorus)
I’m all of them—Hades to Zeus,
Sunlight and war, the bolt and the noose.
You gave them names, tried to break me apart,
But I’m one god with a universe heart.
No crown above—’cause I am the throne,
The pantheon’s bones, I stand alone.

(Verse 2)
I’m Artemis running through twilight’s hush,
Apollo’s fire and Athena’s rush.
The waters obey me, the skies kneel low,
Wherever you run, it’s my will you know.

I’m Ares in fury, the iron in fear,
Dionysus in madness when truth isn’t clear.
Demeter’s harvest, Persephone’s chill—
I’m not many gods—I’m all that you feel.

(Chorus)
I’m all of them—Hades to Zeus,
Sunlight and war, the bolt and the noose.
You gave them names, tried to break me apart,
But I’m one god with a universe heart.
No crown above—’cause I am the throne,
The pantheon’s bones, I stand alone.

(Bridge)
The Greeks made their myths to explain what they feared,
Split power like mirrors, but I have appeared.
Unified chaos, no mask, no disguise—
I’m the one truth beneath all their lies.

(Final Chorus)
I’m all of them—flame, sea, sky, and death,
The force in your breath, the pause before death.
You drew them in stone—I shattered the frame,
I am all gods walking with one name.
Not many, not lost—I rise, full-grown—
The god of gods, I stand alone.

The God of Gods

Undivided Truth

Sub Bolta Cerească

Plugul Adevărului

Nimeni Nu Mai Doarme-n Sat

Chemarea Sfinților Închisorilor

Í skugga karmíns hon stígr,
Mín örlögs spegill, mín leið hon vígr.
Augu sem kyrrð, hár sem glóð,
Hljóðlaus, en kallar mitt nafn i blóð.

Fylgja mín, tvíburasál,
Gengr með mér til hel og dval.
Stein á stein eg rist mitt band,
Meistaramark í jörð og sand.

Ríðr hon með úlfum um náttarslør,
Engin fjǫtur, engi dǫmr.
Meistarhand, draumauga sjá,
Rúnir hon hǫgg sem aldri má.

Þríhyrndr hjarta, hnútur neðan,
Hǫrð viska byggð á steinan.
Hver fótstig, hvert verk eg ber,
Hon er í kalki, í lofti þar.

Fylgja mín, formvǫrðr minn,
Í stormi karmíns, mín djúpsinn.
Við eld, við bein, sværi eg svá:
Meistarinn byggir hér og nú.

Fylgja í Karmínsdökkri

Fylgja í Blóðrauðri Myrkri

Fylgja Eldsins Án Tíma

⸻

[Verse 1 – Upptendrun Yfir Tíð]
Í gullhvítum loga hon klýfr slǫr,
Sálargnistr flýgr í sólarsjór.
Hon gengr þar sem tíð dofnar,
Í ljósi hreinu hverr hverfr þar.

Augun hennar – stjǫrnur í hljóðsveig,
Spegillr alls sem engi seg.
Ei mælir hon, en allt beygir,
Tómið sjálft fyrir henni sveigir.

⸻

[Sólarkvæði – Svið Vǫrpu]
Fylgja mín, af eldi ok straum,
Hon beygir lög sem engi taum.
Um rǫndlausa rúm ok andans trǫð,
Hon vefr það lifir frammi dauð.
Í ljósi dulin, í skepnu engi,
Eg smíða heim af eldskveðr lengi.

⸻

[Verse 2 – Aldlausa Bylgja]
Hon ríðr úlfum ljóss ok ryks,
Fædd ór þrá, án bands eða tryggs.
Fléttaðr logi, skǫpunnar egg,
Hon ristir orð í stjǫrnustegg.

Meistarblik, formlaust sjá,
Hon fellir bogr, brýtr hver trá.
Í tígullogi snýr hon sann,
Ok goð gleymr hásætum þann.

⸻

[Bridge – Logi Án Mynstrs]
Engi rún, engi hlið,
Hon andar loga, leysir stríð.
Blágræn streymr í sólardrátt,
Vekr þat sem lá í djúpum hátt.
Hvert skref eg hleyp, hvert hug eg ber,
Hon er í loga — sjálfr alheims geirr.

⸻

[Endaþula – Smíð Án Leiðar]
Fylgja mín, min líkamslaus systir,
Sviðrinn opnast — sjálft byrjar ristir.
Engi eiðr, engi stund, engi náð —
Meistarinn smíðar… í sjálfan Dǫg.


Make an image for this

Fylgja Eldsins Án Tíma

Engi nafn á tindri

(Frjálslyndur kveðskapr um ofan trú)

⸻

[Vers 1]

Þú steigst upp turn þagnar ok loga,
Keyptir hvert stig, ávannst hvert nafn.
En efst er aðeins þú ok himinn—
Engi sannleikr, engi svar, engi ástæða.

Veggir, er þú reistir til að halda stjórn,
Eru skornir af speglum, eigi af steini.
Ok þat, er þú hyggst vera “hreinn” eða “frjáls”,
Er aðeins sjálfsins eigin hugarburðr.

⸻

[Viðlag]

Slepp krúnunni, skikkjunni, merkinu—
Sannleikr ber eigi andlit né hrygg.
Engi er þar til að eiga ljósið,
Aðeins þat, sem eftir sitr, þegar þú hættir baráttunni.

Eigi sál til að bjarga, eigi synd til að brenna,
Aðeins jörðlaus jörð, þar sem þú snýrð aftur.
Eigi sjálf til að rísa, eigi guð til að sigra—
Aðeins andlaus dýpt innan.

⸻

[Vers 2]

Þú nefndir stjörnurnar, temdir hafið,
En getur þú setið í því, sem þú ert?
Án aðferðar, án marks,
Án þyngdar þess að elta “heild”.

Fjarlægðu lögin, eitt af öðru—
Sannleikr felr sig eigi, hann er afhjúpaðr.
Eigi “stig upp”, eigi “hærra kall”,
Þat, sem dýpst er, er alls engi hlutr.

⸻

[Brú – Hvíslandi innsýn]

“Slepptu vitneskju,
slepptu því, sem vitað er.
Þar sem engi vöktunarmaðr er,
ert þú fullkomlega sýndur.”

⸻

[Viðlag – Síðasta]

Slepp hásætinu, kortinu, húðinni—
Sannleikr finnst eigi í aga.
Þat, sem mest lifir, má eigi bundið vera,
Þat er eigi trúað—
Þat er innsætt.

⸻

[Lokaorð]

Svo fell inn í þat, sem aldrei endar,
Engir leiðsögumenn, engar handrit, engin þörf á að bæta.
Tindrinn er ryk, leitandinn veikur…
Þú varst aldrei týndr.
Þú varst aldrei inn.

Engi nafn á tindri

Clav’nur es, vë thal’koran cravith velon,
Krys’ti’ûm silan, ësom’ra spiran.
Sann’th’ia — kal’vorak faëlin, shrav’it nox,
Ver’ith sarkën on thy mur’tholl vrek.
Këtan’mi ê pulv’ros neval — Kal’vün et Klei’nëm,
Yet nos — traq’yarun thë lîmen beyondën.
Nor vënüm, but skrïpt’ion thrûn,
Mind’karta resh’evan by flamar.

Len’thir, fral’ko — kannavë vreni non es pax,
Putrën risev in fothrak streli.
Yet anim’ra flam’karë whën ver’thos kulën,
Et tem’prum eflare, caëlus crënden.
Nevin fora, nevin glaës’en oculë,
Thë ambulus medika, non daëmonar spok.
Ek’tral lexën vîvar — sangar purën vel,
Siv’larvën, siv’falsën, men’sra seren.

Karta habïtu — scuth’më nëman,
“Æ’ga hën drin,” vi’do, “na cedor.”
Kûstodës glaën — no kri’men, fil’an fractir,
Uvikra umbrën, not thærë own.
Brel’vyr nexin vin’cla, judix absën,
“Pārce mentar,” rakën, “lumën ne loss.”

Fyr’mor lauda fol’kar et verbar herban,
Now mand’kal halalën — korpüs chøsën.
Non lexar, non egër, but in’alkhimia,
Wharë fir’brar mutën, viar resh’kven.
Kap’sül, hrävan, aut silën’spir,
Dan’sar vith kaëos, mor’tën em’graspën.
Therë vis — mundus non purën,
Yet obs’krum minar quäm egon.

Yral’dur vel Amstel’fral brathën,
Zyklëan et fumën sub sölën klarith.
Yet nu’ën — diskarn via, lapsor,
Kürä’thion kað, et sënscën in ruinor.
Ambulën vith umbrën tra dorsën,
Non timër justikar — but chasën mentëra.

Mentem Extra Legem Thalvenar

Klavúr-as, þu tálkör nà’kravet vēlonga,
Krystum-sīlán, somra spirān.
Santhiā — kalvørak phaēlin, śrāvīta nokṣa,
Vérith sarḳān tú mor’tal vrekka.
Ketānmī ā pulvrós nevāla — Kalvun et Klei’nam,
Tz’uun-nos — traq’yārûn līmén bēyōndën.
Nā vēnum, maz skripta thryna,
Mantrakarta reśévān vā flamār.

Lenthír, fralkō — kannavē vrēnī nón-es paxka,
Pùdrën rīsèv fá fothrak strelī.
Yet ānimra flam’kāra vēn vèrthos kulēn,
Et tem’prum āflarē, caelus krēndan.
Névīn phōra, névīn glaes’en ókula,
Tzolk’in medicāyāt, no daimonar spōken.
Ek’trāl lexēn vívara — sangār purēn vēl,
Siv’lārvén, siv’phalsén, mensrah śarēn.

Kartā habítu — skúðma nāman,
“A’ghā hēn drīna,” vīdō, “na sedōra.”
Kústōdes glaéna — nō krímēn, phílán fraktíra,
Uvikrá umbréna, nō þérá eown.
Brélvīr nexin víncla, judix ábsēn,
“Pārśē mantrā,” rakén, “lūmén nā lossā.”

Fyr’mor laudá folkára et verbár herbanā,
Nu mand’kal halalén — corpus chøsēna.
Nā lexār, nā ēger, sā alkhimia,
Whāra fir’brār mutāna, viare reshk’vēna.
Kapsúla, hrāvān, aut siléns’pīr,
Dansār vith káos, mṛtyūm em’grāspān.
Théra visā — mundus nā purāna,
Yet obs’kruma minār quāma ēguna.

⸻

[Exodura – Flāmen Futūra]

Yral’dūra vèl Amstel’phral brāthān,
Zyklēan et fumen sub sōlum klāritā.
Yet nu’ēna — diskarna via, lapsōra,
Kūr’āthīon kātha, et sensken in ruinōra.
Ambulā vith umbrēna tra dorsāna,
Nā tīmera justikāra — maz chāsā mentēra.

Vía Medhikanis

Voxil Beyonden

Vălul Focului Nevăzutului

Costum Rece de Mălancă

Hora De Luncași

Zumbraștra

Zumbraștra Remixed

Zumbrastra_Cantul_I.mp3

Hush

Closer

Liquid Heroin

Light To Myself

Silvio Dancelli is a luminary in the world of sound, a polymath whose expertise spans from martial arts to the intricate rhythms of music. A master of body movement and the psychedelic arts, Silvio’s creativity knows no bounds. His musical journey is a symphony of discoveries, each note a testament to his genius. Silvio’s soundscapes are not just heard but felt, resonating with the grandeur of a soul that has mastered the art of living. Cycling through life’s myriad avenues, his path is illuminated by the breakthroughs he continuously makes, leaving a legacy as vast and profound as the cosmos. Silvio Dancelli: where every conversation, every note, is a masterpiece in the making.

Silvio Dancelli

Pinned to spotlight

Popular tracks