(ฉำฉา)
เช้ามาที่เก่าที่เดิม
ที่ก้อนหินใต้ไม้จามจุรี
งดงาม แต่งกิ่งโดยสวรรค์ ดึงไปสู่เบื้องบน
ปะและพรมด้วยน้ำตาแห่งฉัน ที่เสียไป
และวันนี้ฉันเดินก้าวผ่าน
แม้เราต้องห่างร้างไกล
หากแต่เราก็ล้วนได้บางสิ่ง จากเสียใจ
เร…
:)
เพราะในสุดท้ายเสียดาย ที่ครั้งนึงเคยชื่นชม
แค่อยากให้เธอนั้นสบายอุ่นใจ
เพิ่งเข้าใจและเห็นว่าแค่ลมนั้นพัดมา :")