gül yüzlülerin şevkine gel

GÖKANLAM III

eser; Edip Cansever
seslendiren; Edip Cansever

"48 yıllık kayıdı dinletiyoruz sizlere"

Rauf Mutluay'a

Sen buzul mavi, sen kaç yılın aynalı dolapları
Kırılan bardakları elbiselerin ve çocukları
Lekesiz gözleriyle ne kadar maviyse o kadar hiç konuşmadıkları
Sen buzul, sen devamlı, sen...
Yaklaş bana, kimse hiçbir yere dokunmasın
Bana sessizlik et, düğümle saçlarımı
Çözülsün bu kartopları, gece yanan fırınlar, içimin sayıları
Akıt kanımı biraz, kimse hiçbir şey söylemesin
Kimse artık hiçbir şey söylemesin
Bana yalnızlık et, birleştir yalnızları
Sen buzul, sen devamlı, sen…
Sen kaç yılın aynalı dolapları
 
Kim bilir neydi biraz bir yüzü dünyadan çıkardıkları
Bir şeyi hiç sevmedikleri, sevince tekrarladıkları
Yani bir yaşam gibi yaşattıkları ölümü, korunamadıkları
Dökül artık, çözül artık ve akıt bütün kanları
Büyüt en büyük şeyi
Bize yalnızlık et, birleştir yalnızları
Yeni bir kan ol, getir en yeni anlamları
Bomboşuz, korkuyoruz da.. bunu anlatmak için şehirde 
      
bayram vardı

Öyküler vardı dergilerde, beyaz fareler, cansıkıntıları
Bir gün ki şehir yandı, şimdi hiçbir şey anlatılmasın
Artık hiçbir şey anlatılmasın
Denilsin, soğumuş ceylanların ateşten dilleri kaldı.
Sen kaldın, bir de sen ey buzul mavi
Bizi bul, bizi yarat, bize güzellik et şimdi
Bomboşuz, korkuyoruz da.. ve kemikleri bunlar gökyüzünün
Altında öyle tedirgin ilk çocukları ölümün. 

Edip Cansever - Gökanlam III (kendi sesinden)

sevgili anneciğim, 

binlerce kez açıldım, binlerce kez kapandım yokluğunda 
kocaman bir dağ lalesi gibi 
ve kapkara göbeğini dünyaya fırlatacakmış gibi duran. 

şimdi mucizevi bir yerdeyim 
muc’ın ucuz evinde 
sanki mürekkebi rutubet olan bir kalem 
duvarlara hep senin resmini çiziyor 
di’li geçmiş zamanda birçok resim, 
hep gülümsüyorsun 
aklının ortasında mavi bir yıldız varmış gibi 
ve o yıldız karanlık bir şubat akşamında 
durmadan soluyormuş gibi 

hatırlar mısın? 
mavi saçlı bir tanrı gibi severdim Burdur Gölü’nü 
o göl şimdi içimde kocaman bir anne ölüsü. 
vişne bahçeleriyle dolu, 
neşeli bir şehre benzerdi senin sesin. 
bazen ölmek istiyorum 
beni yeniden doğurman için 
iri, ekşi bir vişne tanesi gibi. 

kış başında bir ton kömür yığarlardı kapıya 
bazen görülen rüyalar gibi kapkara 
bir ton rüya çıtırdarken 
sen kar yağmadan önce başkaydın, 
kar yağdıktan sonra bambaşka. 
sanki hep buluğ çağındaydım. 
kuşlar zaptederdi her yeri, sabahları 
binlerce kez söylerlerdi söyleyeceklerini 
bizim hiç anlayamayacağımız bir şeyi 
senin şarkıların aç kuşlara buğday saçardı 
kediler yusyuvarlak dururdu karın ortasında 
kar manzaralı bir resmin ortasında durur gibi 
gri kediler sarmıştı etrafımızı, gri dağlar… 
bir tek senin çocuklar üşüyecek rengi saçların vardı. 

ben bu eve Muc’ın ucuz evi diyorm 
yokluğunda böyle oldum. 
mucize öldükten sonra buraya taşındım. 
ve inan 
muc bu evi bana çok ucuza verdi. 

yaşasaydın, hayatının ortasına 
güller yığan bir adam olsun isterdim babam. 
sen bir çocuk romanı annesi ol isterdim. 
ölü mısır tarlaları hışırdıyordu 
ve kalbimde çıngıraklı yılan sürüleri 
diye başlayan bir çocuk romanında… 
şalına sarınırdın toprağa sarınır gibi 
erken öleceğini biliyordum bana bırakmak için, 
bu acımasız ölü anne sesini 

şimdi mucizevi bir yerdeyim 
zaman bir salyangozun vücudunda yaşıyor burada 
ve çok ağır ilerliyor. 
yüzümdeki çillerden başka 
isyan eden biri yok hayatımda. 

not:
ölen her kadın için bir şiir yazdım. 
onları Muc’a evin karşılığında verdim 
çok ucuza. 
artık bütün üzgün oluşlarımın adı: 
anne

Didem Madak

Haydar Ergülen - Gözlüklü Şiir(Seslendiren - Eser Gökaay)

Parliamentmavisi

Recent comments

Parliamentmavisi

Related tracks