اگر مانده بودی، تو را تا به عرش خدا میرساندم                               
اگر مانده بودی، تو را تا دل قصه ها می کشاندم
اگر با تو بودم، به شب های غربت که تنها نبودم        
اگر مانده بودی، ز تو مینوشتم تو را میسرودم 
مانده بودی اگر نازنینم، زندگی رنگ و بوی دگر داشت    
این شب سرد و غمگین غربت، با وجود تو رنگ سحر داشت
با تو این مرغک پر شکسته، مانده بودی اگر، بال و پر داشت           
با تو بیمی نبودش زطوفان، مانده بودی اگر، همسفر داشت
هستی ام را به آتش کشیدی، سوختم من ندیدی ندیدی
مرگ دل آرزویت اگر بود، مانده بودی اگر، میشنیدی
با تو دریا پر از دیدنی بود، شب، ستاره گلی چیدنی بود                   
خاک تن شسته در موج باران، در کنار تو بوسیدنی بود
بعد تو خشم دریا و ساحل، بعد تو پای من مانده درگل
مانده بودی اگر، موج دریا، تا ابد هم پر از دیدنی بود  
با تو و عشق تو زنده بودم، بعد تو من خودم هم نبودم
بهترین شعر هستی رو با تو، مانده بودی اگر، می سرودم  
مانده بودی اگر می سرودم

Agar Mande Boodi -Omid

محسن نامجو - عشق همیشه در مراجعه است

کلي گويي آفت شعر است
حرف مفت آفت ذهن است
ذهن الکن ستاره بشمارد
ذهن ياغي ستاره مي چيند
فاق کوتاه آفت لگن است
آفت جنگ نو گلنگدن است
آفت مزرعه سه تن ملخ است
آفت عشق وصل يا بوسه
مرده ي يک شبه چو نمره ي بيست
ثلث اول که هيچش ارزش نيست
مرده ي قرن را چنين بنگر
همچو تجديد ناب شهريور
خنده سر داده رند و بازيگوش
بگذار اين رفوزگي هم روش
ذهن شاگرد خنگ فاجعه است
خنگ شاگرد در مراجعه است
عشق هميشه در مراجعه است
بعد صد ها هزار سال از خاک
چه مهم است پاک يا ناپاک
چه مهم است سبک اسپيس راک
چه مهم است پول يا بي پول 
چه مهم است ماله يا شاغول
آفت ذهن همنشين بد است
خواه بنشسته روي مبل سياه
خواه در قاب تلويزيون پيدا
خواه استاده به آسمان چون ماه
حرف صد تا يه غاز تا ابد است
عشق اول فقط يه خاطره است
عشق بعدي هماره فاجعه است
عشق هميشه در مراجعه است
عشق هميشه در مراجعه است
آفت حافظه باکتري دقيق
مثل آب دهان مرده رقيق
خاطره خود کلانتر جان است
بر سرت بشکند هوار شود
مثل زندان ژان والژان است
حافظه نفس را بدراند
صد گيگا بايت را بپراند
نان روز از براي سکس شب است
نان شب هم براي عاشق مست
عشق هميشه در مراجعه است
عشق هميشه در مراجعه است
بعد از اين صد کتاب شعر هم روش
حرف اسکندر و تزار هم توش
همه آيند و باز باز روند
زنده بودن که خود منازعه است
عشق هميشه در مراجعه است

Mohsen Namjoo - Eshgh Hamishe Dar Moraje Ast

ای ساربان
شعر: رهی معیری
خواننده: محسن نامجو


‎ای ساربان، ای کاروان
‎لیلای من کجا می بری
‎با بردن لیلای من
‎جان و دل مرا می بری
‎ای ساربان کجا می روی
‎لیلای من چرا می بری

‎در بستن، پیمان ما
‎تنها گواه ما شد خدا
‎تا این جهان، بر پا بود
‎این عشق ما بماند بجا
‎ای ساربان کجا می روی
‎لیلای من چرا می بری

‎تمامی دینم، به دنیای فانی
‎شراره عشقی، که شد زندگانی
‎به یاد یاری، خوشا قطره اشکی
‎به سوز عشقی، خوشا زندگانی
‎همیشه خدایا، محبت دلها
‎به دلها بماند، بسان دل ما
‎که لیلی و مجنون فسانه شود
‎حکایت ما جاودانه شود

‎تو اکنون ز عشقم گریزانی
‎غمم را ز چشمم نمی خوانی
‎از این غم چو حالم نمی دانی
‎پس از تو نمونم برای خدا
‎تو مرگ دلم را ببین و برو
‎چو طوفان سختی ز شاخه غم
‎گل هستی ام را بچین و برو
‎که هستم من آن تک درختی
‎که در پای طوفان نشسته
‎همه شاخه های وجودش
‎ز خشم طبیعت شکسته

‎ای ساربان، ای کاروان
‎لیلای من کجا می بری
‎با بردن لیلای من
‎جان و دل مرا می بری
‎ای ساربان کجا می روی
‎لیلای من چرا می بری

Live in Waterloo

Ey Sareban - Mohsen Namjoo

حرمت نگه دار
شاعر: حسین پناهی
با صدای: حسین پناهی
--------------------------
 
حرمت نگه دار
دلم
گلم
که این اشک ، خون بهای عمر رفته من است
میراث من!
نه به قید قرعه
نه به حکم عرف
یک جا سند زده ام همه را به حرمت چشمانت
به نام تو
مهر و موم شده با آتش سیگار متبرک ملعون!
کتیبه خوان خطوط قبایل دور
این ٬ این سرگذشت کودکی است
که به سرانگشت پا
هرگز دستش به شاخه هیچ آرزو یی نرسیده است
هرشب گرسنه می خوابید
چند و چرا نمی شناخت دلش
گرسنگی شرط بقا بود به آئین قبیله مهربانش
پس گریه کن مرا به طراوت
به دلی که میگریست بر اسب باژگون کتاب دروغ تاریخش
و آواز می خواند ریاضیات را
در سمفونی باشکوه جدول ضرب با همکلاسیها
دودوتا چارتا چارچارتا...
در یازده سالگی پا به دنیای شگفت کفش نهاد
با سرتراشیده و کت بلندی که از زانوانش می گذشت
با بوی کنده بدسوز و نفت و عرقهای کهنه
آری دلم
گلم
این اشکها خون بهای عمر رفته من است
دلم گلم
این اشکها خون بهای عمر رفته من است
میراث من
حکایت آدمی که جادوی کتاب مسخ و مسحورش کرده است
.تا بدانم و بدانم و بدانم
به وار
وانهادم مهر مادری ام را
گهواره ام را به تمامی
و سیاه شد در فراموشی ٬ سگ سفید امنیتم
و کبوترانم را از یاد بردم
و می رفتم و می رفتم و می رفتم
تا بدانم تا بدانم تا بدانم
از صفحه ای به صفحه ای
از چهره ای به چهره ای
از روزی به روزی
از شهری به شهری
زیر آسمان وطنی که در آن فقط
مرگ را به مساوات تقسیم میکردند
سند زده ام یک جا
همه را به حرمت چشمان تو
مهر و موم شده با آتش سیگار متبرک ملعون
که می ترکاند یکی یکی حفره های ریه هایم را
تا شمارش معکوس آغاز شده باشد
بر این مقصود بی مقصد
از کلامی به کلامی
و یکی یکی مَردم
بر این مقصود بی مقصد
کفایت می کرد مرا حرمت آویشن
مرا مهتاب
مرا لبخند
و آویشن حرمت چشمان تو بود ٬ نبود؟
پس دل گره زدم به ضریح اندیشه ای
که آویشن را می سرود
مسیح به جُلجُتا بر صلیب نمی شد!
و تیر باران نمی شد لورکا
در گرانادا
در شب های سبز کاجها و مهتاب
آری یکی یکی می مُردم به بیداری
از صفحه ای به صفحه ای
تا دل گره بزنم به ضریح هر اندیشه ای که آویشن را می سرود
پس رسوب کردم با جیب های پر از سنگ
به ته رودخانه "اوُوز" همراه با ویرجینیا وُولف
تا بار دیگر مرده باشم بر این مقصود بی مقصد
حرمت نگه دار دلم گلم
دلم
اشکهایی را که خونبهای عمر رفته ام بود.
داد خود را به بیدادگاه خود آورده ام ! همین
نه ٬ نه
به کفر من نترس
نترس کافر نمی شوم هرگز
زیرا به نمی دانم های خود ایمان دارم
انسان و بی تضاد؟!
خمره های منقوش در حجره های میراث
عرفان لایت با طعم نعنا
شک دارم به ترانه ای که
زندانی و زندانبان همزمان زمزمه میکنند!!
پس ادامه می دهم
سرگذشت مردی را که هیچ کس نبود
با این همه
تو گوئی اگر نمی بود
جهان قادر به حفظ تعادل خود نبود
چون آن درخت که زیر باران ایستاده است..
نگاهش کن
چون آن کلاغ
چون آن خانه
چون آن سایه
ما گلچین تقدیر و تصادفیم
استوای بود و نبود
به روزگار طوفان موج و نور و رنگ
در اشکال گرفتار آمدم
مستطیل های جادو
مربع های جادو
من در همین پنجره معصومیت آدم را گریه کرده ام
دیوانگی های دیگران را دیوانه شده ام
عرفات در استادیوم فوتبال
در کابینه شارون از جنون گاوی گفتم
در همین پنجره گَله به چرا بردم
پادشاهی کردم با سر تراشیده و قدرت اداره دو زن
سر شانه نکردم که عیالوار بودم و فقیر
زلف به چپ و راست خواباندم
تا دل ببرم از دختر عمویم
از دیوار راست بالا رفتم
به معجزه کودکی
با قورباغه ای در جیبم
حراج کردم همه رازهایم را یک جا
دلقک شدم با دماغ پینوکیو
و بوته گَونی به جای موهایم
آری گلم
دلم
حرمت نگه دار
که این اشکها خون بهای عمر رفته من است
سرگذشت کسی که هیچ کس نبود
و همیشه گریه می کرد
بی مجال اندیشه به بغض های خود
تا کی مرا گریه کند؟ تا کی ؟!
و به کدام مرام بمیرد
آری گلم
دلم
ورق بزن مرا
و به آفتاب فردا بیاندیش که برای تو طلوع می کند
با سلام
و عطر آویشن..

حسین پناهی

Hormat Negahdar - Hossein panahi

نام آهنگ: تمنای وصال
خواننده و آهنگساز: عبدالحسین مختاباد
شاعر: شیخ بهایی

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
خواهد به‌سر آید غم هجران تو یا نه
ای تیر غمت را دل عشاق نشانه
جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه

بلبل به چمن زان گل رخسار نشان دید
پروانه در آتش شد و اسرار عیان دید
عارف صفت وصف تو در پیر و جوان دید
یعنی همه‌جا عکس رخ یار توان دید
دیوانه نیم من که روم خانه به خانه

هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو
هر جا که روم پرتو کاشانه تویی تو
در میکده و دیر که جانانه تویی تو
مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو
مقصود تویی کعبه و بتخانه بهانه 

Tamannaye vesal - abdolhossein mokhtabad

سلام!
حال همه‌ی ما خوب است
ملالی نيست جز گم شدنِ گاه به گاهِ خيالی دور،
که مردم به آن شادمانیِ بی‌سبب می‌گويند
با اين همه عمری اگر باقی بود
طوری از کنارِ زندگی می‌گذرم
که نه زانویِ آهویِ بی‌جفت بلرزد و
نه اين دلِ ناماندگارِ بی‌درمان! 
تا يادم نرفته است بنويسم
حوالی خوابهای ما سال پر بارانی بود
می دانم هميشه حياط آنجا پر از هوای تازه‌ی باز نيامدن است
اما تو لااقل، حتی هر وهله، گاهی ، هر از گاهی
ببين انعکاس تبسم رويا
شبيه شمايل شقايق نيست!
راستی خبرت بدهم
خواب ديده‌ام خانه‌ای خريده‌ام
بی پرده، بی پنجره، بی در، بی ديوار ... هی بخند!
بی پرده بگويمت
چيزی نمانده است، من چهل ساله خواهم شد
فردا را به فال نيک خواهم گرفت
دارد همين لحظه
يک فوج کبوتر سپيد
از فراز کوچه‌ی ما می گذرد
باد بوی نامهای کسان من می دهد
يادت می آيد رفته بودی
خبر از آرامش آسمان بياوری!؟
نه ری را جان
نامه‌ام بايد کوتاه باشد
ساده باشد
بی حرفي از ابهام و آينه،
از نو برايت می نويسم
حال همه‌ی ما خوب است
اما تو باور نکن!

سید علی صالحی
با صدای مرحوم خسرو شکیبایی

Hale hameye ma khub ast - khosrow shakibai

شعر: کریم فکور
آهنــــــگ: همایون خرم
با صدای: محمد اصفهانی


یک نفس ای پیک سحری
بر سر کویش کن گذری
گو که ز هجرش، به فغانم، به فغانم
ای که به عشقت زنده منم
گفتی از عشقت دم نزنم
من، نتوانم، نتوانم، نتوانم

من غرق گناهم، تو عذر گناهی
روز و شبم را، تو چو مهری و چو ماهی
چه شود گر، مرا رهانی ز سیاهی
چون باده بجوشم، در جوش و خروشم
من سر زلفت، به دو عالم، نفروشم

یک نفس ای پیک سحری
بر سر کویش کن، گذری
گو که ز هجرش، به فغانم، به فغانم
ای که به عشقت زنده منم
گفتی از عشقت دم نزنم
من، نتوانم، نتوانم، نتوانم

همه شب در ماه و پروین، نگرم
مگر آید رخسارت در نظرم
چه بگویم، چه بگویم، به که گویم این راز
غمم این بس، که مرا کس، نبود دمساز

یک نفس ای پیک سحری
بر سر کویش کن گذری
گو که ز هجرش، به فغانم، به فغانم
ای که به عشقت زنده منم
گفتی از عشقت دم نزنم
من، نتوانم، نتوانم، نتوانم



Peike sahari - mohammad esfahani

ای درد ای یاد یار - گروه دنگ شو
***
سر ِ رای برگشتنت آینه میکارم
گلدونای دلتنگ و رو پله میزارم
لحظه های بی قصه رو طاقت ندارم

چشم ِ من به راه ِ عشق ِ
رفتنت گناه ِ عشق ِ
اون روی ِ سیاه ِ عشق ِ
ماه من , ماه من تو چاه ِ عشق ِ

یادمه اون شب که رفتی چشم و بستم
شیشه ی عمر ِ جوونیم و شکستم
تا به تو پیغام ِ دلجوویی فرستم
اسمتو با شیشه کندم روی دستم

درد اومد ... ای درد ای یاد ِ یار
داد اومد ... ای درد ای یاد ِ یار
درد اومد داد اومد 
دلبر ِ شیاد اومد
اما من دلبر نداشتم
غیر ِ تو دلبر نداشتم

حال ِ اول درد ِ عشق ِ
ماه من , کاری با آخر نداشتم

ای درد ای یاد یار - گروه دنگ شو

آهنگ: سوغاتی
خواننده: زنده یاد بانو هایده


وقتی میای صدای پات، از همه جاده‌ها میاد 
انگار نه از یه شهر دور، که از همه دنیا میاد
تا وقتی که در وا میشه، لحظه ی دیدن می‌رسه 
هر چی که جاده‌س رو زمین، به سینه ی من می‌رسه 

ای که تویی همه کسم، بی تو می‌گیره نفسم 
اگه تو رو داشته باشم، به هر چی می‌خوام می‌رسم 

وقتی تو نیستی قلبمو، واسه کی تکرار بکنم 
گل‌های خواب‌آلوده رو، واسه کی بیدار بکنم
دست کبوترای عشق، واسه کی دونه بپاشه
مگه تن من می‌تونه، بدون تو زنده باشه 

ای که تویی همه کسم، بی تو می‌گیره نفسم 
اگه تو رو داشته باشم، به هر چی می‌خوام می‌رسم 

عزیزترین سوغاتیه، غبار پیراهن تو
عمر دوباره ی منه، دیدن و بوییدن تو 
نه من تو رو واسه خودم، نه از سر هوس می‌خوام
عمر دوباره ی منی، تو رو واسه نفس می‌خوام 

ای که تویی همه کسم، بی تو می‌گیره نفسم 
اگه تو رو داشته باشم، به هر چی می‌خوام می‌رسم 

Soghati - Hayedeh

آهنگ کودکانه - بوی عیدی
خواننده: فرهاد مهراد

***

بوی عیدی،بوی توپ، بوی کاغذرنگی
بوی تند ماهی‌ دودی وسط سفره‌ ی نو
بوی یاس جانماز ترمه‌ی مادربزرگ

با اینا زمستونو سر می‌کنم
با اینا خستگی‌مو در می‌کنم

شادی شکستن قلک پول
وحشت کم شدن سکه‌ ی عیدی از شمردن زیاد
بوی اسکناس تا نخورده‌ ی لای کتاب

با اینا زمستونو سر می‌کنم
با اینا خستگی مو در می‌کنم

فکر قاشق زدن یه دختر چادرسیا
شوق یک خیز بلند از روی بته‌های نور
برق کفش جفت‌شده تو گنجه‌ها

با اینا زمستونو سر می‌کنم
با اینا خستگی‌مو در می‌کنم

عشق یک ستاره ساختن با دولک
ترس ناتموم گذاشتن جریمه‌های عید مدرسه
بوی گل محمدی که خشک شده لای کتاب

با اینا زمستونو سر می‌کنم
با اینا خستگی‌مو در می‌کنم

بوی باغچه، بوی حوض، عطر خوب نذری
شب جمعه پی فانوس توی کوچه گم شدن
توی جوی لاجوردی، هوس یه آب‌تنی

با اینا زمستونو سر می‌کنم
با اینا خستگی‌مو در می‌کنم

خواننده: فرهاد مهراد
سروده: شهیار قنبری
آهنگ ساز: اسفندیار منفردزاده

Farhad - Koodakaneh

آهنگ هوای گریه
خواننده: همایون شجریان

Homayoun shajarian - Havaye gerye ba man

آهنگ: نمیدونی
خواننده: بانو گوگوش

از عاشقی دوری اگر، نکن بازیگری
از فکرِ بردن دلم، ای کاش که بگذری
تازه رسیده ام به این، آرامشی که دارم
بر پا نکن در دلِ من، آشوب دیگری
همدل اگر که نیستی، نشکن دل مرا
مرهم اگر نمیشوی، زخم نزن دل مرا
نمیدونی، نمیدونی، تو که حالِ منو نمیدونی
نمیمونی، نمیمونی، عاشق میشی اما نمیمونی
درد ِدل مرا اگر، فریاد نمیشوی
راهِ نجات من از این، بیداد نمیشوی
عاشق شدن تنها فقط، دلِ باختن که نیست
با شیرین شیرین گفتنت، فرهاد نمیشوی
همدل اگر که نیستی، نشکن دلِ مرا
مرهم اگر نمیشوی، زخم نزن دلِ مرا
نمیدونی، نمیدونی، تو که حالِ منو نمیدونی
نمیمونی، نمیمونی، عاشق میشی اما نمیمونی

Nemidouni - Googoosh

رو سر بنه به بالین
غزل شمارهٔ ۲۰۳۹ - دیوان شمس - مولانا
 
رو سر بنه به بالین، تنها مرا رها کن
ترک منِ خرابِ شب گردِ مبتلا کن
ماییم و موج سودا، شب تا به روز تنها
خواهی بیا ببخشا، خواهی برو جفا کن
ماییم و آبِ دیده، در کنج غم خزیده
بر آب دیده ی ما، صد جای آسیا کن
از من گریز تا تو، هم در بلا نیفتی
بُگزین رهِ سلامت، ترکِ رهِ بلا کن
در خواب دوش پیری، در کویِ عشق دیدم
با دست اشارتم کرد، که عزم، سوی ما کن
گر اژدهاست بر ره، عشقی است چون زمرد
از برق آن زمرد، هین دفع اژدها کن
رو سر بنه به بالین، تنها مرا رها کن
ترک منِ خرابِ شب گردِ مبتلا کن
ماییم و موج سودا، شب تا به روز تنها
خواهی بیا ببخشا، خواهی برو جفا کن

بر شاهِ خوب رویان، واجب وفا نباشد
ای زرد روی عاشق، تو صبر کن، وفا کن
دردی است غیرِ مردن، آن را دوا نباشد
پس من چگونه گویم، کاین درد را دوا کن
رو سر بنه به بالین، تنها مرا رها کن
ترک منِ خرابِ شب گردِ مبتلا کن
ماییم و موج سودا، شب تا به روز تنها
خواهی بیا ببخشا، خواهی برو جفا کن

Ro sar beneh be balin

نام آهنگ: کمی با من مدارا کن
خواننده: زنده یاد بانو مهستی
شاعر: شهیار قنبری
-------------------------

کمی با من مدارا کن، کمی با من مدارا کن
که خود را با تو بشناسم، منِ گم را تو پيدا کن
منِ گم را تو پيدا کن

تو را از شب جدا کردم، تو را از قصه آوردم
نمی شد با تو بد باشم، نمی شد از تو برگردم

کمی با من مدارا کن، کمی با من مدارا کن
صبوری کن تحمل کن، منِ گم را تو پيدا کن
منِ گم را تو پيدا کن

نه از برگم نه از جنگل، نه از باران نه از شبنم
نه آن تعميدیِ رودم، نه آن مريم ترين مريم

منم همسقف ديروزی که عطر خانگی دارد
که دستان تو را بايد به شام سفره بسپارد

کمی با من مدارا کن، کمی با من مدارا کن
که خود را با تو بشناسم، منِ گم را تو پيدا کن
منِ گم را تو پيدا کن

اگر سختم، اگر دشوار، اگر سيل مصيبت بار
اگر تلخم، اگر بيمار، منم از عشق تو بسيار

منم هم خون و هم گريه که بغضَش را به دريا داد
که از اوج پريدن ها بر اين ويرانه ها افتاد

کمی با من مدارا کن، کمی با من مدارا کن
صبوری کن تحمل کن، منِ گم را تو پيدا کن
منِ گم را تو پيدا کن


Kami ba man modara kon - Mahasti

تصنیف مرا مگذار و مگذر
آواز: حمیدرضا نوربخش
شاعر: یدالله عاطفی


دلگير دلگيرم، از غصه میمیرم
مرا مگذار و مگذر 
با پاي از ره مانده در اين دشت تبدار
اي واي ميميرم
مرا مگذار و مگذر
سوگند بر چشمت، که از تو تا دم مرگ
دل بر نميگيرم
مرا مگذار و مگذر
بالله که غير از جرم عاشق بودن اي دوست
بي جرم و تقصيرم
مرا مگذار و مگذر
سوگند بر چشمت، که از تو تا دم مرگ
دل برنميگيرم
مرا مگذار و مگذر
آشفته تر ز آشفتگان روزگارم
از غم به زنجيرم
مرا مگذار و مگذر
با شهپَر انديشه دنيا گردم اما
در بند تقديرم
مرا مگذار و مگذر


Popular tracks by Camelia Asa