مثنوی  بیات اصفهان . سه تار و آواز استاد محمدرضا لطفی‌ . فلورانس، دسامبر ۱۹۸۴


Lotfi Masnavi Esfahan

سـه‌تار و آواز: محمّـدرضـا لطـفی
کـلام: ســایـه
آلبـوم: همیشـه در میـان
مــایـه: شــور

هـمـیـشــه در مـیــان  |  شــــور

زمزمه‌ای در محراب

سروده و صدا: نصرت رحمانی
از مجموعۀ «میعاد در لجن»
موسیقی: مجید انتظامی
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ـ ۱۳۵۶

در غریب شب این سوخته دشت
من و غم، آه . . . چه بر من بگذشت
کاروان گُم شد و خاکستر، ماند
کرکس پیر دلِ من می‌خواند:

«ای عطش در رگ من جاری باش
شعله زن، دودم کُن، کاری باش
رگ غم‌سوخته، ای ریشه‌ی من
بمک از تاول اندیشه‌ی من

دشت شب‌تاخته‌ام، خاموشم
موج خود باخته‌ام، مدهوشم
طفل آواره‌ی شهر خوابم
تشنه‌ی خویشتنم، گردابم

برگ پاییز به‌دست بادم
ریخته، سوخته، بی‌بنیادم
کاروان‌سوخته‌ای چاووشم
دربدر زمزمه‌ای خاموشم

گرهٔ کور غمم، بازم کُن
قصه پایان ده و آغازم کُن
ای تو گُم، نامعلوم، ای نایاب
گُنگ نامعلومی را دریاب

دست پیش آر که رفتم از دست
دامنم گیر که هیچم در هست
من و تو چیست؟ چه بیشی، چه کمی؟
چو کویری و تمنای نمی

من و تو چیست؟ من و من باشیم
روح تنگ آمده از تن باشیم
بگریزیم و به‌هم آویزیم
عطشی در عطش هم ریزیم

نفسی در نفس من بفشان
بکشانم، بچشانم، بنشان
بکشان بر سر بازار مرا
جان فدای تو، بیازار مرا

سنگ بدنامی بر جامم زن
کوس رسوایی بر بامم زن
[زندگی چیست؟ سراب است، سراب
نقش پاشیده بر آب است، بر آب]

عشق، خونابه‌ی دل نوشیدن
کفن ماتم خود پوشیدن
آرزو، گورکن دشت جنون
نانش از عشق و شرابش از خون

[جغد پیری‌ست سعادت در قاف
نغمه‌اش لاف و همه لاف گزاف]
مرهم سوختن، از ساختن است
چه قماری که همه باختن است

زندگی چیست؟ مرا یاد بده
آنچه می‌دانم بر باد بده
توتیایی تو به چشمانم کش
تشنه‌ام، تشنه‌ی آتش، آتش

تیشه بر ریشهٔ جان دوخته‌ام
دل به‌هر شعله‌ی غم سوخته‌ام
باد آواره‌ی گورستانم
بذر پاشیده به سنگستانم

برق منشور یخین رازم
پر سیمرغ غمم، بگدازم
پیش از آن لحظه که نابود شوم
شب شوم، شعله شوم، دود شوم»

[در غریب شب این سوخته‌دشت
کرکسی پر زد و نالید و گذشت]

زمزمه‌ای در محراب - نصرت رحمانی

fair she flys fair autumn

داستان کوتاه  غلغله‌ای نیست 
نوشته عزیز نسین
برگردان ثمین باغچه بان
طراحی و اجرا محمد مهرنژاد
 Ara Güler عکس جلد از  آرا گولر

 با سپاس از محمدحسن عزّت زاده و کامبیز باغچه بان برای نقشخوانی دو 
نقش: عمو قاسم و نفر کناری آقا مصطفی
و سپاس ویژه برای راهنمایی‌‌های کاوه باغچه بان 
#Aziz_Nesin #Samin_Baghtcheban

(غلغله ای نیست...  (داستان کوتاهی از عزیز نسین

www.allah-mazar.persianblog.ir

استاد کریم کریمی - به قربان تو ای ترک غضب پوش

Ey Ke Del Dari

Mohsen Keramati - Arqanon | محسن کرامتی - ارغنون

خداوندا دلي دريا به من ده
در او عشقي نهنگ آسا به من ده
حريفان را بس آمد قطره اي چند
بگرد آنجا و آن دريا به من ده

Www.IranMusicc.Com

ساز و آواز خراسانی - حسام الدین سراج

هوشنگ ابتهاج (سایه) پنجمین و آخرین شاعر شب چهارم است. فریدون تنکابنی با ذکر این‌که «موقعی که من خودم دانش‌آموز بودم، شعرهای سایه رو می‌خوندم» از او می‌خواهد تا به عنوان «حسن ختام» آن شب چند شعر بخواند. ابتهاج به ترتیب شعرهای «بوسه»، «سنگواره»، «بگذر شبی به خلوت این همنشین درد»، «پرواز»، «صبوحی»، «در کوچه‌سار شب»، چند بند از «ساقی‌نامه»، «تشویش» و «سرو آزاد» را می‌خواند. غزل بگذر شبی به خلوت این همنشین درد، ساقی‌نامه و سرو آزاد در کتاب ده شب چاپ نشده‌اند. ابتهاج چند بار از جمعیت اجازه می‌خواهد به دلیل شدت گرفتن باران شعرخوانی‌اش را تمام کند و حتا قول می‌دهد «فرداشب» بیاید و شعر بخواند اما حاضران از او می‌خواهند ادامه دهد. در پایان شعرخوانی سایه صدای درگیری شرکت‌کننده‌گان با فرد یا افرادی که گویا مشغول عکس گرفتن از جمعیت بوده‌اند شنیده می‌شود.

(شب چهارم | شعرخوانی هوشنگ ابتهاج (سایه

presence/ تنبور و آواز: پوریا فرجی/ قیچک آلتو؛ چکاد فشارکی

قطعه جان عشاق
خواننده :محمدرضا شجریان
اهنگساز: پرویز مشکاتیان

روحشان غرق در ارامش.

presence/ تنبور و آواز: پوریا فرجی/ قیچک آلتو؛ چکاد فشارکی

Chakad Fesharaki