سوم شخص مفرد

من تکرار تنهایی توی خودمم...
ساکن تیغ دولبه که میره تو لکم...
پشت دندم، که میله های حبسمه، گر میگیرمو یه قلپ قلبمه آبِ خنکم...

میتنه تکیدگی تو تن بی رمقه،من از خودم شاکی با همه بی طرف...
از خودم که در میرم، میمونم عقب…