Speech

دوازده سال دارم و دوازده هزار بار به توان صد - بیش از حد تحمل و وسعت قلب و روح کوچکم - عاشقم. گیجم. خوابم. خنگم. دست و پا چلفتی و مغشوش و مبهوتم. خودم نیستم (چه بهتر)، خود همیشگی ام.
و با وجود بی نهایت اغتشاش حسی و فکری و بی نهایت دلهره های مبهم و بی نهایت کوفت و زهرمار ِ دیگر، خوشبخت ِ خوشبختم. دو تصمیم بزرگ گرفته ام: میخوام نویسنده شوم. شاید هم شاعر. دیگر آن که قسم خورده ام به " میم "، به عشق بزرگ و ابدی ام، وفادار بمانم. تا زمانی که زنده ام، تا آخرین روز، آخرین دقیقه،حتی بعد از مرگ، در آن دنیا، در بهشت، در جهنم، هرجا که باشم.
درخت گلابی / گلی ترقی

مونولوگ/  درخت گلابی / داریوش مهرجویی /گلی ترقی

موسیقی بیکلام-تلفیق ساز سنتی ایرانی و پیانو

 این که ما تا سپیده سخن از گل های بنفشه بگوییم
 شب های رفته را بیاد بیآوریم
آرام و با پچ پچ برای یک دیگر از طعم کهن مرگ بگوییم
همه ی هفته در خانه را
ببندیم
 برای یک دیگر اعتراف کنیم
 که در جوانی کسی را دوست داشته ایم
که اکنون سوار بر درشکه ای مندرس
در برف مانده است
 نه
 باید دیگر همین امروز
در چاه آب خیره شد درشکه ی مانده در برف را
باید فراموش کنیم
هفته ها راه است تا به درشکه ی مانده در
برف برسیم
 ماه ها راه است تا به گلهای بنفشه برسیم
گلهای بنفشه را در شبهای رفته بشناسیم
ما نخواهیم توانست با هم مانده ی عمر را
 در میان کشتزاران برویم
اما من تنها
گاهی چنان آغشته از روز می شوم
 که تک و تنها
 در میان کشتزاران می دوم
و در
آستانه ی زمستان
 سخن از گرما می گویم
من چندان هم
برای نشستن در کنار گلهای بنفشه
بیگانه و پیر نیستم
هفته ها از آن روزی گذشته است
که درشکه ی مندرس در برف مانده بود
 مسافران
که از آن راه آمده اند
 می گویند
 برف آب شده است
 هفته ها است
 در آن خانه ای که صحبت از مرگ می گفتیم
 آن خانه
 در زیر آوار گلهای اقاقیا
 گم شده است
مرا می بخشید
که باز هم
 سخن از
 گلهای بنفشه گفتم
گاهی تکرار روزهای
 گذشته
 برای من تسلی است
مرا می بخشید

این که ما تا سپیده سخن از گل های بنفشه بگوییم / شعر وصدای احمدرضا احمدی

 سنگی بر فراز سنگی سپید / شعر و صدای احمد رضا احمدی 
از مجموعه مهمانی طولانی غمناک

سنگی بر فراز سنگی سپید / شعر و صدای احمد رضا احمدی

Vernal Presence از مجموعهء نیوه مانگ-حسین علیزاده

  به جایی که بدان سفر نکرده ام / صدای احمدرضا احمدی  
به جایی که بدان سفر نکرده ام به جایی دور در ورای هر تجربه
چشمان تو سکوت خود را دارند
در ظریف ترین حالت تو چیزهایی است که اسیرم می کند
چیزهایی چنان نزدیک که نمی توان بدان دست یافت .

کوتاهترین نگاهت به آسانی اسیرم می کند
و حتی اگر همچون انگشتان، خود را بسته باشم
برگ به برگ مرا می توانی بگشایی
به همان سان که بهار نخستین گل سرخ اش را
( به لمسی رازآلود و سبک دست ) می گشاید.

یا اگر بخواهی مرا بربندی، من و زندگی ام هر دو
به ناگاه و به زیبایی بسته می شویم
به همان سان که وقتی دل گل به او می گوید:
همه جا دارد دانه دانه برف می بارد .

هیچ چیز این جهان که پیش روی ماست
به ظرافت شگفت تو نمی رسد
ظرافتی که
در هر نفس وا می داردم
با رنگ مهر،مرگ و جاودانگی را رنگی دیگر زنم.

نمی دانم چه در توست که می بندد و می گشاید
تنها می دانم چیزی در من هست که می داند
چشمان تو ریشه دارتر از هر گل سرخ است
و حتی باران هم چنین دستان کوچکی ندارد 

به جایی که بدان سفر نکرده ام / صدای احمدرضا احمدی

موسیقی متن سریال حلقه سبز (ابراهیم حاتمی کیا) | کارن همایونفر

لطفا در صفحه فیسبوک(موسیقی خوب بشنویم)همراه ماباشید
.........................................
از آلبوم از من تنها تو مانده ای
 موسیقی : حامد حبیب زاده

حکایت بارانی بی امان است _ شعر و صدای شمس لنگرودی

لطفا در صفحه فیسبوک(موسیقی خوب بشنویم)همراه ما باشید
.........................................
از آلبوم از من تنها تو مانده ای 
 موسیقی : حامد حبیب زاده

دلم به بوی تو آغشته است _ شعر و صدای شمس لنگرودی

آب اگرچه بی صداترین ترانه بود/ تشنگی بهانه بود /من به خواب های کوچک تو اعتماد داشتم /چشم های عاشق تو را به یاد داشتم می وزید عطر سیب سمت خواب های ساده و نجیب / من به جستجوی تو/ در هوای عطر و بوی تو /رفت وآمد کبود گاهوارها ٬زیر چتر روشن ستاره ها /تا هنوز عاشقم/تا هنوز صبر میکنم/ ابر می رسد/باد مویه می کند/ چکه چکه از گلوی ناودان یاس تازه می دود/ تا هنوز تشنه ام /تا هنوز تشنگی بهانه است /آب بی صداترین ترانه است/ تا هنوز عاشقم تا هنوز صبر می کنم

هنوز تشنه ام/ صدای احمدرضا احمدی

لطفا در صفحه فیسبوک(موسیقی خوب بشنویم)همراه ماباشید
.........................................
از آلبوم از من تنها تو مانده ای 
 موسیقی : حامد حبیب زاده

بنویس و هراس مدار از آن که غلط می افتد _ شعر و صدای شمس لنگرودی

اگر اندکی پایین تر بود آسمان _ شعر و صدای شمس لنگرودی

مرا نکاوید , دوستت دارم   / شعر و صدای احمدرضا احمدی
از مجموعه دوستت دارم
آهنگساز کارن همایون فر 


مرا نکاوید
مرا بکارید
من اکنون بذری درستکار گشته ام
مرا بر الوارهای نور ببندید
از انگشتانم برای کودکان مداد رنگی بسازید
گوش هایم را بگذارید تال در میان گلبرگ های صدا پاسداری کند
چشمانم را گل میخ کنید و بر هر دیواری که در انتظار یادگاری کودکی است بیاویزید
در سینه ام بذر مهر بپاشید تا کودکان خسته از الفبا ، در مرغزارهایم بازی کنند
مرا نکاوید
واژه بودم
زنجیر کلمات گشته ام
سخنی نوشتم که دیگران با آرامش بخوانند
من اکنون بذری درستکار گشته ام
مرا بکارید
در زمینی استوار جایم دهید
نه در جنگلی که در زیر سایه درختان معیوب باشم
جای من در کنار پنجره هاست

دوستت دارم ...

باید در چشمان نگریست،
یا در گوش‌ها گفت؟
جنبش انگشتانت که به روی هم انباشته شده بود
و مروارید چشمانت 
دلیل بود؟
در عصر یک پاییز
در اتوبوس بودیم
دورمان دیوار شیشه‌ای سبز ...
سبزی شیشه‌ها، زرد پاییز را
سبز خرم کرده بود.
از سبزی برگ‌ها بهار به اتوبوس نشست.
بیرون خزان در کار بود.
نمی‌دانستم در بهار درون باید گفت؟
یا در خزان برون؟
من و بهار پیاده شدیم
بهار در خیابان محو شد
پاییز در کنارم راه می‌آمد.

مرا نکاوید  و  دوستت دارم   / شعر و صدای احمدرضا احمدی

وقتی تو نیستی
نه هست های ما
چونانکه بایدند
نه بایدها…
مثل همیشه آخر حرفم
وحرف آخرم را
با بغض می خورم
عمری است
لبخندهای لاغر خود را
دردل ذخیره می کنم:
باشد برای روز مبادا!
اما
در صفحه های تقویم
روزی به نام روز مبادا نیست
آن روز هرچه باشد
روزی شبیه دیروز
روزی شبیه فردا
روزی درستمثل همین روزهای ماست
اما کسی چه می داند؟
شاید
امروزنیز روزمبادا
باشد!
وقتی تونیستی
نه هست های ما
چوانکه بایدند
نه بایدها…
هرروز بی تو
روز مباداست

روز مبادا/ قیصر امین پور با صدای احمدرضا احمدی


چه بی تابانه می خواهمت

ای دوریت آزمون تلخ زنده به گوری!


چه بی تابانه تو را طلب می کنم!


بر پشت سمندی


گویی، نو زین


که قرارش نیست


و فاصله


تجربه ئی بیهوده ست


بوی پیرهنت


این جا، واکنون...


کوه ها در فاصله


سردند


دست، در کوچه و بستر


حضور مانوس دست تو را می جوید


و به راه اندیشیدن


یاس را، رج می زند


بی نجوای انگشتانت


فقط...


و جهان از هر سلامی خالی است

احمد شاملو/  ‏چه بی تابانه می خواهمت /  ای دوریت آزمون تلخ زنده به گوری

من بسیار گریسته ام
 هنگام كه آسمان ابری است
 مرا نیت آن است
 كه از خانه بدون چتر بیرون باشم 
من بسیار زیسته ام
 اما اكنون مراد من است
 كه از این پنجره برای باری 
جهان را آغشته به شكوفه های گیلاس بی هراس
 بی محابا ببینم

 احمدرضا احمدی

من بسیار گریسته ام /شعر و صدای ِاحمد رضا احمدی

این قطره های باران که از دیشب بر پنجره آویخته است مرگ نیست...ء

این قطره های باران/ شعر و صدای احمدرضا احمدی

قطعه" رقص بهار" موسیقی تیتراژ فیلم سلام سینما (محسن مخملباف ) / اثر شهرداد روحانی 

اشک رازیست - لبخند رازیست - عشق رازیست
اشک آن شب لبخند عشقم بود
قصه نیستم که بگویی - نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی - یا چیزی چنان که بدانی
من درد مشترکم مرا فریاد کن
درخت با جنگل سخن میگوید - علف با صحرا - ستاره با کهکشان
و من با تو سخن میگویم
نامت را به من بگو - دستت را به من بده
حرفت را به من بگو - قلبت را به من بده
من ریشه های تو را دریافته ام
با لبانت برای همه لبها سخن گفته ام
و دستهایت با دستان من آشناست
در خلوت روشن با تو گریسته ام برای خاطر زندگان
و در گورستان تاریک با تو خوانده ام زیباترین سرودها را
زیرا که مردگان این سال عاشقترین زندگان بوده اند
دستت را به من بده - دستهای تو با من آشناست
ای دیریافته با تو سخن میگویم
بسان ابر که با توفان - بسان علف که با صحرا
بسان باران که با دریا - بسان پرنده که با بهار
بسان درخت که با جنگل سخن میگوید
زیرا که من ریشه های تو را دریافته ام
زیرا که صدای من با صدای تو آشناست

اشک رازیست - لبخند رازیست - عشق رازیست - احمد شاملو

روی دیوار سفید خونه مون 
من با رنگ سبز یه جاده كشیدم 
جاده ای پر از درخت و گل و یاس 
جاده ای پر از بهار و عطر یاس 
رنگ سبزم كم اومد 
باد اومد پاییز اومد 
روی جاده قشنگ 
ابر اومد بارون اومد

من نوشتم بارون 
من نوشتم بارون

روی دیوار سفید خونه مون 
من با رنگ آبی دریا كشیدم 
توی دریای قشنگ رو دیوار 
من با رنگ آبی قایق كشیدم 
رنگ آبیم كم اومد	
موج اومد بارون اومد 
روی دریای قشنگ 
ابر اومد بارون اومد

من نوشتم بارون

Speech

Daniyal Mounesi