بیا و کشتی ما در شط شراب انداز
خروش و ولوله در جان شیخ و شاب انداز
مرا به کشتی باده درافکن ای ساقی
که گفته‌اند نکویی کن و در آب انداز
ز کوی میکده برگشته‌ام ز راه خطا
مرا دگر ز کرم با ره صواب انداز
بیار زان می گلرنگ مشک بو جامی
شرار رشک و حسد در دل گلاب انداز
اگر چه مست و خرابم تو نیز لطفی کن
نظر بر این دل سرگشته خراب انداز
به نیم شب اگرت آفتاب می‌باید
ز روی دختر گلچهر رز نقاب انداز
مهل که روز وفاتم به خاک بسپارند
مرا به میکده بر در خم شراب انداز
ز جور چرخ چو حافظ به جان رسید دلت
به سوی دیو محن ناوک شهاب انداز

-------------------------------------------------------
تحولی بزرگ در زندگیت به وجود بیاور و دلت را به دریا بزن. کار خوب انجام بده که نتیجه اش را خیلی زود ببینی. حسادت را از خود دور کن تا چیزهای زیبا بیشتر در نظرت بیاید با خدا باش تا شیطان از تو دور شود و آرزوهای محالت محقق گردد.

بیا و کشتی ما در شط شراب انداز

نگفتمت مرو آن جا که آشنات منم
در این سراب فنا چشمه حیات منم
وگر به خشم روی صد هزار سال ز من
به عاقبت به من آیی که منتهات منم
نگفتمت که به نقش جهان مشو راضی
که نقش بند سراپرده رضات منم
نگفتمت که منم بحر و تو یکی ماهی
مرو به خشک که دریای باصفات منم
نگفتمت که چو مرغان به سوی دام مرو
بیا که قدرت پرواز و پرّ و پات منم
نگفتمت که تو را ره زنند و سرد کنند
که آتش و تبش و گرمی هوات منم
نگفتمت که صفت‌های زشت در تو نهند
که گم کنی که سرچشمه صفات منم
نگفتمت که مگو کار بنده از چه جهت
نظام گیرد خلاق بی‌جهات منم
اگر چراغ دلی دان که راه خانه کجاست
وگر خداصفتی دان که کدخدات منم

مولوی » دیوان شمس » - غزل شمارهٔ - ۱۷۲۵- نگفتمت مرو آن جا که آشنات منم

موسیقی از گروه |پالت| برای نمایش

«روایت ناتمام یک فصل معلق»

نویسنده و کارگردان: هومن سیدی
مشاور کارگردان:حبیب رضایی

بازیگران:
باران کوثری
هومن سیدی
آزاده صمدی
هوتن شکیبا
نوید محمدزاده
امیر جدیدی
نفیسه میرشمسی

______________

"صدا برداری" و "میکس" : صادق تسبیحی

"استودیو اورفه"

نرو، بمان

"Ever since they tore me from my osier bed,
My plaintive notes have moved men and women to tears.
I burst my breast, striving to give vent to sighs,
And to express the pangs of my yearning for my home.
He who abides far away from his home
Is ever longing for the day ho shall return.
My wailing is heard in every throng,
In concert with them that rejoice and them that weep.
Each interprets my notes in harmony with his own feelings,
But not one fathoms the secrets of my heart.
My secrets are not alien from my plaintive notes,
Yet they are not manifest to the sensual eye and ear.
Body is not veiled from soul, neither soul from body,
Yet no man hath ever seen a soul."

This plaint of the flute is fire, not mere air.
Let him who lacks this fire be accounted dead!
'Tis the fire of love that inspires the flute,l
'Tis the ferment of love that possesses the wine.
The flute is the confidant of all unhappy lovers;
Yea, its strains lay bare my inmost secrets.
Who hath seen a poison and an antidote like the flute?
Who hath seen a sympathetic consoler like the flute?
The flute tells the tale of love's bloodstained path,
It recounts the story of Majnun's love toils.
None is privy to these feelings save one distracted,
As ear inclines to the whispers of the tongue.
Through grief my days are as labor and sorrow,
My days move on, hand in hand with anguish.
Yet,, though my days vanish thus, 'tis no matter,
Do thou abide, O Incomparable Pure One! 2

But all who are not fishes are soon tired of water;
And they who lack daily bread find the day very long;
So the "Raw" comprehend not the state of the "Ripe;" 3
Therefore it behoves me to shorten my discourse.

Arise, O son! burst thy bonds and be free!
How long wilt thou be captive to silver and gold?
Though thou pour the ocean into thy pitcher,
It can hold no more than one day's store.
The pitcher of the desire of the covetous never fills,
The oyster-shell fills not with pearls till it is content;
Only he whose garment is rent by the violence of love
Is wholly pure from covetousness and sin.

Hail to thee, then, O LOVE, sweet madness!
Thou who healest all our infirmities!
Who art the physician of our pride and self-conceit!
Who art our Plato and our Galen!
Love exalts our earthly bodies to heaven,
And makes the very hills to dance with joy!
O Iover, 'twas love that gave life to Mount Sinai, 4
When "it quaked, and Moses fell down in a swoon."
Did my Beloved only touch me with his lips,
I too, like the flute, would burst out in melody.
But he who is parted from them that speak his tongue,
Though he possess a hundred voices, is perforce dumb.
When the rose has faded and the garden is withered,
The song of the nightingale is no longer to be heard.
The BELOVED is all in all, the lover only veils Him; 5
The BELOVED is all that lives, the lover a dead thing.
When the lover feels no longer LOVE's quickening,
He becomes like a bird who has lost its wings. Alas!
How can I retain my senses about me,
When the BELOVED shows not the light of His countenance?

LOVE desires that this secret should be revealed,
For if a mirror reflects not, of what use is it?
Knowest thou why thy mirror reflects not?
Because the rust has not been scoured from its face.
If it were purified from all rust and defilement,
It would reflect the shining of the SUN Of GOD.

O friends, ye have now heard this tale,
Which sets forth the very essence of my case.

Masnavi Rumi - Maulana jalalu-'d-dln muhammad rumi

یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا 		یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا
نوح تویی روح تویی فاتح و مفتوح تویی 		سینه مشروح تویی بر در اسرار مرا
نور تویی سور تویی دولت منصور تویی 		مرغ که طور تویی خسته به منقار مرا
قطره تویی بحر تویی لطف تویی قهر تویی 		قند تویی زهر تویی بیش میازار مرا
حجره خورشید تویی خانه ناهید تویی 		روضه امید تویی راه ده ای یار مرا
روز تویی روزه تویی حاصل دریوزه تویی 		آب تویی کوزه تویی آب ده این بار مرا
دانه تویی دام تویی باده تویی جام تویی 		پخته تویی خام تویی خام بمگذار مرا
این تن اگر کم تندی راه دلم کم زندی 		راه شدی تا نبدی این همه گفتار مرا

یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا

بی همگان بسر شود
بی تو بسر نمی شود
داغ تو دارد این دلم
جای دگر نمی شود

دیدۀ عقل مست تو
چرخۀ چرخ پست تو
گوش طرب به دست تو
بی تو بسر نمی شود
بی تو بسر نمی شود

جان ز تو نوش می کند
دل ز تو جوش می کند
عقل خروش می کند
بی تو بسر نمی شود
بی تو بسر نمی شود

جاه و جلال من توئی
ملکت و مال من توئی
آب زلال من توئی
بی تو بسر نمی شود
بی تو بسر نمی شود

گاه سوی وفا روی
گاه سوی جفا روی
آنِ منی کجا روی
بی تو بسر نمی شود
بی تو بسر نمی شود

بی تو اگر بسر شدی
زیر جهان زبر شدی
باغ ارم سقر شدی
بی تو بسر نمی شود

خواب مرا ببسته ای
نقش مرا بشسته ای
وز همه ام گسسته ای

بی تو بسر نمی شود

بی همگان بسر شود
بی تو بسر نمی شود
داغ تو دارد این دلم
جای دگر نمی شود

آواز ابوعط

oni khe dousesh daram , dele man bi garare

Every expression is the sign of a state of mind;
چون به درخت رسیدی به تماشا بمان که تماشا تو را به آسمان خواهد برد... 

*تبریک میگم*
شما زنده اید
یک ریسمان نا منقطع که بیش از سه میلیارد سال
امتداد یافته، وجود دارد
و ما را به اولین زندگی که تا کنون این جهان را
لمس کرده متصل میکند
فکر کنید با چه مشقتی
نیاکان بی شمار و مبتکر و خوش شانس ما میبایست
به اندازه کافی زنده بمانند
تا پیام زندگی را از یک نسل
نسل بعد
و نسل بعد
تا صدها میلیون نسل بعد ...
و در نهایت به ما برسانند
از رودخانه های زیادی میبایست عبور کرده باشند
خطرات مسیر
شکارچیان، گرسنگی، بیماری
پیش بینی غلط، زمستانهای طولانی
خشکسالی، سیل، سختی
فراموش نشود: تغییرات گسترده گاه به گاه
که در زمین فوران میکرد
و فجایع غیر منتظره
هیچ اهمیتی ندارد از کدام جهنم آمدیم
یا والدین ما چه کسانی بودند
ما زاده بازماندگان فجایع غیر قابل تصور هستیم
هرکدام از ما دونده ای در طولانی ترین و خطرناکترین
مسابقه دو امدادی هستیم
که تاکنون وجود داشته است
و در این لحظه، چوب در دست ما است
گذشته سیاره دیگریست
همچنین آینده
بعضی از زمین شناسان بر این عقیده اند که
خشکی بر روی زمین تا 250 میلیون سال آینده
دوباره یک تکه خواهد شد
تمام این زیبایی از بین خواهد رفت
و سیاره زمینِ زمان ما
بی درنگ جایگاهش را در میان دنیاهای گمشده
خواهد یافت
موتور بزرگ داخلی حرکت صفحه ای زمین
نسبت به زندگی ما بی تفاوت است
و همینطور تغییرات اندک در مدار و محور زمین
و برخورد گاه به گاه با سیارکهایی که
در مدار سرکش اش قرار میگیرند
آنها هیچ درکی از اتفاقاتی که در طول میلیونها سال
بر سطح زمین در حال وقوع است ندارند
برایشان هم اهمیتی هم ندارد
هر کدام از ما موجودات ریزی هستیم
که سوار بر خارجی ترین لایه ی یکی از کوچکترین
سیاره ها
چند بار در اطراف ستاره های محلی چرخ زدیم
پر قدمت ترین زندگیها
تنها به اندازه یک میلیونیوم سن زمین عمر کرده اند
خب! به همین خاطر است که موجودات نمیتوانند
الگوی کلی را ببینند
الگوی تغییر قاره ها
آب و هوا
تکامل
اینکه ما حتی قسمت کمی از ریشه مان را میفهمیم
یکی از موفقیت های بزرگ شجاعت و
بینش انسانی (در این میدان) است
اینکه ((ما که هستیم)) و ((چرا اینجاییم)) از طریق
قرار دادن تکه های پازل میتواند
تنها نیم نگاهی باشد
و برای درک کامل بیش از هزاران سال زمان خواهد برد
و میلیونها گونه
و چندین جهان
از این منظر، تعجب آور نیست
که ما برای خودمان رازآلود هستیم
(خودمان را نشناخته ایم)
و با وجود ادعای آشکارمان
خیلی از اینکه صاحبِ خانه خودمان شویم فاصل داریم
این دالان جدید هنوز نامی ندارد
تا دوره خود را معین کند
ما هنوز نمیدانیم که کدام گونه شکست خورده
در میان دیوارهای آن قرار خواهد گرفت
آنچه در اینجا اتفاق می افتد
به روشهای بیشماری، کوچک و بزرگ
توسط من و شما در حال نوشته شدن است
...همین الان...

Sounds of the world : Masnavi Rumi

Cette musique est le véritable souffle de la vie. On mange pour ne pas mourir de faim mais On chante pour s'entendre vivre sans rêver .
MAis ! Qui rêve trop oublie de vivre car la vie n'est pas un tour de passe passe, même si souvent, elle ne tient qu'à un fil.  Oui ! ! !

 Aida Shahghasemi :  I was born in Tehran, Iran, in 1986. after thirteen years of residence in Iran, i immigrated to the United States. Upon completing a bachelors degree at the University of Minnesota in Anthropology and Psychology, i continued my studies pursuing a Masters degree in Art and Public Policy at Tisch School of the Arts, New York University. Being fortunate enough to travel back and forth between Iran and the States, i have become acquainted with Persian classical music with the generosity and kindness of Amir Samadi (Daf, Tombak) and Madame Parissa (voice). My love and appreciation will go to them, eternally.
Currently, i teach at New York University while focusing on bringing the arts to schools around New York city as a method of communicating social and cultural issues. 
I have been establishing my design and interest in the creation of garments since my teenage years. I am happy to bring it to a new professional platform by putting my created items on display and sharing them with the world. I have learned the craft of clothing design and creation from family and relatives as it was always something my mother, aunts, and grandmother did. I have also had the fortune of learning through an apprenticeship alongside Cozbi Cabrera from 

Reste ( آیدا شاه قاسمی - بمان) Aida Shahghasemi - Beman

حقیقت نه به رنگ است و نه بو،
نه به های است و نه هو،
نه به این است و نه او،
نه به جام است و سبو

نه مرادم نه مریدم ،
نه پیامم نه کلامم،
نه سلامم نه علیکم،
نه سپیدم نه سیاهم.

نه چنانم که تو گویی
نه چنینم که تو خوانی
و نه آنگونه که گفتند و شنیدی
نه سمائم نه زمینم
نه به زنجیر کسی بسته‌ام و بردۀ دینم

نه سرابم
نه برای دل تنهایی تو جام شرابم
نه گرفتار و اسیرم
نه حقیرم
نه فرستادۀ پیرم
نه به هر خانقه و مسجد و میخانه فقیرم
نه جهنم نه بهشتم
چُنین است سرشتم

به تو سربسته و در پرده بگویم
تا کسی نشنود این راز گهربار جهان را

آنچه گفتند و سُرودند تو آنی
خودِ تو جان ِ جهانی

تو ندانی که خود آن نقطۀ عشقی
تو خودت باغ بهشتی

نه سرابم
نه برای دل تنهایی تو جام شرابم
نه گرفتار و اسیرم
نه حقیرم
نه فرستادۀ پیرم
نه به هر خانقه و مسجد و میخانه فقیرم
نه جهنم نه بهشتم
چُنین است سرشتم

به تو سوگند
که این راز شنیدی و نترسیدی و بیدار شدی
تا بر در ِخانۀ متروک هرکس ننشینی
و به‌ جز روشنی شعشعۀ پرتو ِ خود
هیچ نبینی
و گل وصل نچینی
نه که جُزئی
نه که چون آب در اندام سَبوئی
خود ِ اویی , خود اویی
به‌خـــودآی

تو خود اویی به خود آی

نه مرادم
نه مریدم
نه پیامم
نه کلامم
نه سلامم
نه علیکم
نه سپیدم
نه سیاهم
نه چنانم که تو گوی
نه چنینم که تو خوایو
نه آنگونه که گفتند و شنیدی
نه سمائم
نه زمینم
نه به زنجیر کسی بسته‌ام و بردۀ دینم
نه سرابم
نه برای دل تنهایی تو جام شرابم
نه گرفتار و اسیرم....
نه حقیرم
نه فرستادۀ پیرم
نه به هر خانقه و مسجد و میخانه فقیرم
نه جهنم نه بهشتم
چُنین است سرشتم
این سخن را من از امروز نه گفتم، نه نوشتم
بلکه از صبح ازل با قلم نور نوشتم...
حقیقت نه به رنـگ است و نه بـو
نه به هــای است و نه هــو
نه به این است و نه او
نه به جـام است و سَبـو
گر به این نقطه رسیدی
به تو سر بسته و در پرده بگویــم
تا کســی نشنـود این راز گهــربـار جـهان را
آنچـه گفتند و سُرودنـد تو آنـی
خودِ تو جان جهانیگر نهانـی و عیانـی
تـو همانی که همه عمر بدنبال خودت نعره زنان
یتو ندانی که خود آن نقطۀ عشقی
تو خود اسرار نهانی
همه جا ت
ونه یک جای
نه یک پای
هَمه‌ای
با هَمه‌ای
همهمه‌ای
تو سکوتی
تو خود باغ بهشتی
تو بخود آمده از فلسفۀ چون و چرایی
به تو سوگند
که این راز شنیدی و نترسیدی و بیدار شدی در همه افلاک بزرگی
نه که جُزئی
نه که چون آب در اندام سَبوئی
تو خود اویی بخود آی
تا در خانه متروکۀ هرکس ننشـــینی و
بجز روشنــی شعشـعۀ پرتـو خود هیچ نبـینـی
گلِ وصل بـچیـنی
.................................
شعر از : فریدون حلمی

na moradam

Roya

یرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد 		وان راز که در دل بنهفتم به درافتاد
از راه نظر مرغ دلم گشت هواگیر 		ای دیده نگه کن که به دام که درافتاد
دردا که از آن آهوی مشکین سیه چشم 		چون نافه بسی خون دلم در جگر افتاد
از رهگذر خاک سر کوی شما بود 		هر نافه که در دست نسیم سحر افتاد
مژگان تو تا تیغ جهان گیر برآورد 		بس کشته دل زنده که بر یک دگر افتاد
بس تجربه کردیم در این دیر مکافات 		با دردکشان هر که درافتاد برافتاد
گر جان بدهد سنگ سیه لعل نگردد 		با طینت اصلی چه کند بدگهر افتاد
حافظ که سر زلف بتان دست کشش بود 		بس طرفه حریفیست کش اکنون به سر افتاد

پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

Ba Pir I

ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت	کار چراغ خلوتیان باز درگرفت
آن شمع سرگرفته دگر چهره برفروخت	وین پیر سالخورده جوانی ز سر گرفت
آن عشوه داد عشق که مفتی ز ره برفت	وان لطف کرد دوست که دشمن حذر گرفت
زنهار از آن عبارت شیرین دلفریب	گویی که پسته تو سخن در شکر گرفت
بار غمی که خاطر ما خسته کرده بود	عیسی دمی خدا بفرستاد و برگرفت
هر سروقد که بر مه و خور حسن می‌فروخت	چون تو درآمدی پی کاری دگر گرفت
زین قصه هفت گنبد افلاک پرصداست	کوته نظر ببین که سخن مختصر گرفت
حافظ تو این سخن ز که آموختی که بخت	تعویذ کرد شعر تو را و به زر گرفت

--- حافظ --- ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار
ببر اندوه دل و مژده دلدار بیار
نکته‌ای روح فزا از دهن دوست بگو
نامه‌ای خوش خبر از عالم اسرار بیار
تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام
شمه‌ای از نفحات نفس یار بیار
به وفای تو که خاک ره آن یار عزیز
بی غباری که پدید آید از اغیار بیار
گردی از رهگذر دوست به کوری رقیب
بهر آسایش این دیده خونبار بیار
خامی و ساده دلی شیوه جانبازان نیست
خبری از بر آن دلبر عیار بیار
شکر آن را که تو در عشرتی ای مرغ چمن
به اسیران قفس مژده گلزار بیار
کام جان تلخ شد از صبر که کردم بی دوست
عشوه‌ای زان لب شیرین شکربار بیار
روزگاریست که دل چهره مقصود ندید
ساقیا آن قدح آینه کردار بیار
دلق حافظ به چه ارزد به می‌اش رنگین کن
وان گهش مست و خراب از سر بازار بیار

غزل ۲۴۹- ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار

La musique du désert

Je viens de cette âme
qui est l'origine de toutes les âmes ,
je suis de cette ville qui est la ville de ceux qui sont sans ville,
Le chemin de cette ville n'a pas de fin
Va, perds tout ce que tu as,
c'est cela qui est le tout.»﻿
(Masnavi Book 1: 28) Commentary on a verse of Sanai 

Commentary on the verse of Hakím (Saná’í): “In the realm of the soul are skies lording over the sky of this world. In the Way of the spirit there are lowlands and highlands, there are lofty mountains and seas.”

2035. The Unseen World has other clouds and water (than ours), it has another sky and sun.
That is not discerned save by the elect; the rest are in doubt as to a new creation.
There is rain for the sake of nurture; there is (also) rain for the sake of decay.
Marvellous is the benefit of the rain of springtime, (but) to the garden the autumnal rain is like a (consuming) fever.
That vernal (rain) makes it tenderly nurtured (flourishing), while this autumnal (rain) makes it sickly and wan.

2040. Similarly know that cold and wind and sun are at variance (produce various effects); and find the clue.
Even so in the Unseen World there are these different sorts, (consisting) in loss and gain and in profit and defraudment (damage).
This breath of the Abdál (saints) is from that (spiritual) springtide: from it there grows a green garden in heart and soul.
From their breaths there comes (is produced) in him who is fortunate the (same) effect (as that) of the spring rain on the tree.
If there be in the place a dry tree, do not deem its defect to be due to the life quickening wind.

2045. The wind did its own work and blew on: he that had a soul chose it in preference to his soul.

Masnavi Rumi (مثنوی مولانا جلال الدین رومی)

پرده بردار ای حیات جان و جان افزای من

غمگسار و همنشین و مونس شب‌های من

ای شنیده وقت و بی‌وقت از وجودم ناله‌ها

ای فکنده آتشی در جمله اجزای من

در صدای کوه افتد بانگ من چون بشنوی

جفت گردد بانگ که با نعره و هیهای من

ای ز هر نقشی تو پاک و ای ز جان‌ها پاکتر

صورتت نی لیک مغناطیس صورت‌های من

چون ز بی‌ذوقی دل من طالب کاری بود

بسته باشم گر چه باشد دلگشا صحرای من

بی تو باشد جیش و عیش و باغ و راغ و نقل و عقل

هر یکی رنج دماغ و کنده‌ای بر پای من

تا ز خود افزون گریزم در خودم محبوستر

تا گشایم بند از پا بسته بینم پای من

ناگهان در ناامیدی یا شبی یا بامداد

گوییم اینک برآ بر طارم بالای من

آن زمان از شکر و حلوا چنان گردم که من

گم کنم کاین خود منم یا شکر و حلوای من

امشب از شب‌های تنهایی است رحمی کن بیا

تا بخوانم بر تو امشب دفتر سودای من

همچو نای انبان در این شب من از آن خالی شدم

تا خوش و صافی برآید ناله‌ها و وای من

زین سپس انبان بادم نیستم انبان نان

زانک از این ناله است روشن این دل بینای من

درد و رنجوری ما را داروی غیر تو نیست

ای تو جالینوس جان و بوعلی سینای من

Jalal ad-Din Muhammad Balkhi-Rumi

بهار دلکش رسید و دل به جا نباشد
از آن که دلبر دمی به فکر ما نباشد
در این بهار ای صنم بیا و آشتی کن
که جنگ و کین با من حزین روا نباشد
صبحدم بلبل بر درخت گل «خدا» به خنده میگفت
نازنینان را مهجبینان را «خدا» وفا نباشد
اگر که با این دل حزین تو عهدُ بستی
حبیب من آخ با رقیب من چرا نشستی
چرا دلم را عزیز من از کینه خستی
اگر که با این دل حزین تو عهدُ بستی
عزیز من آخ با رقیب من چرا نشستی
چرا دلم را حبیب من از کینه خستی
بیا در برم از وفا یک شب ای مه نخشب
تازه کن عهدی «خدا» که برشکستی
بیا در برم از وفا یک شب ای مه نخشب
تازه کن عهدی «جانم» که برشکستی

تصنیف ابوعطا .حجاز
شعر: ملک الشعرای بهار
آهنگ: غلامحسین درویش (درویش خان) یا عارف قزوینی

Bahare Delkash ( بهار دلکش )

Not Christian or Jew or Muslim, not Hindu, Buddhist, sufi, or zen. Not any religion
or cultural system. I am not from the East or the West, not out of the ocean or up
from the ground, not natural or ethereal, not composed of elements at all. I do not exist,
am not an entity in this world or the next, did not descend from Adam or Eve or any
origin story. My place is placeless, a trace of the traceless. Neither body or soul.
I belong to the beloved, have seen the two worlds as one and that one call to and know,
first, last, outer, inner, only that breath breathing human being. - RUMI -
--
La poésie, en ce sens, c'est la communication absolue d'une personne à une autre : un partage sans reste, un échange sans perte... . Un mensonge ne peut jamais être effacé. Même la vérité n'y suffit pas.
----------
مردم اغلب غیر منطقی ،
خود محور و متعصب هستند.
کار خوب امروز تو را اغلب افراد
فراموش می کنند!
در هر حال تو کار خوبت را انجام بده .
بهترینهایت را به دنیا بده و
این ممکن است هرگز کافی نباشد
در هر حال تو بهترینهایت را به دنیا بده .

Dany Spring

Popular tracks