هوشن ابتهاج

عاشقانه های من و آخ جان
*/شماره اول*/ خورشید نیمه شب

نویسنده احمد فیاض
راوی: مسعود فروتن

رادیو هیچ

عاشقانه های من و آخ جان

تصنیف بهار دلکش از ساخته‌های درویش خان | آواز: علیرضا قربانی | آلبوم: جلوۀ گل | تاریخ انتشار: 1389

تصنیف بهار دلکش - علیرضا قربانی

https://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

از یاد مبر که ما انسان را رعایت کرده ایم-شاملو-دکلمه رضا پیربادیان

بوسه ... صدای استاد امیر هوشنگ ابتهاج ( ه . ا . سایه )

متن شعر:
ارغوان

شاخه ی هم خون جدا مانده ی من

آسمان تو چه رنگ ست امروز ؟

آفتابی ست هوا ٬

یا گرفته ست هنوز ؟

من درین گوشه

که از دنیا بیرون ست ٬

آسمانی به سرم نیست

از بهاران خبرم نیست

آنچه میبینم

دیوار است

آه

این سخت سیاه

آنچنان نزدیک ست

که چو بر می کشم از سینه نفس

نفسم را بر می گرداند

ره چنان بسته

که پرواز نگه

در همین یک قدمی می ماند

کور سویی ز چراغی رنجور

قصه پرداز شب ظلمانی ست

نفسم میگیرد

که هوا هم اینجا زندانی ست

هر چه با من اینجا ست

رنگ رخ باخته است

آفتابی هرگز

گوشه ی چشمی هم

بر فراموشی این دخمه نیانداخته است

اندرین گوشه ی خاموش فراموش شده

کز دم سردش هر شمعی خاموش شده

یاد رنگینی در خاطر من

گریه می انگیزد

ارغوانم آنجاست

ارغوانم تنهاست

ارغوانم دارد می گرید

چون دل من که چنین خون آلود

هر دم از دیده فرو میریزد

ارغوان

این چه رازیست که هر بار بهار ٬

با عزای دل ما می آید ؟

که زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است ؟

اینچنین بر جگر سوختگان

داغ بر داغ می افزاید

ارغوان پنجه ی خونین زمین

دامن صبح بگیر

وز سواران خرامنده ی خورشید بپرس

کی برین دره غم می گذرند ؟

ارغوان

خوشه ی خون

بامدادان که کبوترها

بر لب پنجره ی باز سحر

غلغله می آغازند

جان گلرنگ مرا

بر سر دست بگیر

به تماشا گه پرواز ببر

آه بشتاب

که هم پروازان

نگران غم هم پروازند

ارغوان

بیرق گلگون بهار

تو بر افراشته باش

شعر خون بار منی

یاد رنگین رفیقانم را

بر زبان داشته باش

تو بخوان نغمه نا خوانده ی من

ارغوان

شاخه ی هم خون جدا مانده من ......

دکلمه شعر ارغوان با صدای استاد هوشنگ ابتهاج

بداهه نوازی در آواز دشتی
 
آواز : مجتبی فضیلت خواه
 
سه تار : سهیل اخلاقی

شعر : سایه

چه فکر می کنی

که بادبان شکسته، زورق به گل نشسته ای است زندگی

که در این خراب ریخته

که رنگ عافیت از او گریخته

به بن رسیده، راه بسته ایست زندگی

چه سهمناک بود سیل ِ حادثه

که همچو اژدها دهان گشود

زمین و  آسمان ز هم گسیخت

ستاره خوشه خوشه ریخت

و آفتاب

در کبود دره های آب غرق شد

هوا بد است

تو با کدام باد می روی

چه ابر تیره ای گرفته سینه ی تو را

که با هزار سال بارش ِ شبانه روز هم

دل ِ تو وا نمی شود

تو از هزاره های دور آمدی

در این درازنای خون فشان

به هر قدم نشان ِ نقش پای توست

در این درشت نای دیو لاخ

ز هر طرف طنین ِ گام های ره گشای توست

بلند و پست این گشاده دامگاه ِ ننگ و نام

به خون نوشته نامه ی وقای توست

به گوش بیستون هنوز

صدای تیشه های توست

چه تازیانه ها که با تن ِ تو ناب ِ عشق آزمود

چه دارها که از تو گشت سربلند

رهی که کوی قامت ِ‌ بلند عشق

که استوار ماند در هجوم هر گزند

نگه کن، هنوز آن بلند ِ دور

آن سپیده، آن شکوفه زار انفجار نور

کهربای آرزوست

سپیده ای که جان ِ آدمی هماره در هوای اوست

به بوی یک نفس در آن زلال دم زدن

سزد اگر هزار بار بیفتی از نشیب ِ راه و باز

رو نهی بدان فرار

چه فکر می کنی

جهان چو آبگینه ی شکسته ایست

که سرو راست هم درو

شکسته می نماید

چنان نشسته کوه

در کمین ِ‌ این غروب

که راه

بسته می نماید

زمان ِ بی کرانه را با شمار گام ِ‌ عمر ما مسنج

به پای او دمی ست این درنگ ِ درد و رنج

بسان ِ رود که در نشیب دره سر به سنگ می زند

دونده باش

امید هیچ معجزی، ز مرده نیست

زنده باش


بداهه نوازی سه تار و آواز در مایه دشتی

شعر و صدای هوشنگ ابتهاج سایه - یگانگی

سپتامبر ۲۰۱۷ میلادی

اشعاری از عباس کیارستمی، منصور اوجی،بیژن جلالی، حسین پناهی، حسین 
غلامی‌خواه،بیژن الهی،حسین منزوی و عباس صفاری

اشعاری از عباس کیارستمی، منصور اوجی،بیژن جلالی، حسین پناهی، حسین غلامی‌خواه ....

تو را دوست میدارم
شاعر: پل الوآر
ترجمه:احمد شاملو
صدا: مانا صلصالی
موزیک:Mimosa

تو را دوست میدارم- پل الو آر-ترجمه احمد شاملو

در آن دوری و بدحالی نبودم از رُخت خالی

به دل می دیدمت .. وز جان سلامت می فرستادم

سزد کز خون من نقشی برآرد لعل پیروزت

که من بر دُرج دل مُهری به جز مِهر تو ننهادم

به جز دام سر زلفت که آرام دل سایه است

به بندی تن نخواهد داد هرگز جان آزادم.
(ه.ا.سایه)

از این شب های ناباور - هوشنگ ابتهاج

همزاد- هوشنگ ابتهاج (هـ.ا.سایه)

http://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

گفتی دوستت می دارم  و قاعده   دیگر شد-شاملو-دکلمه رضا پیربادیان

هوشنگ ابتهاج | سایه |  آه از رفتگان بی برگشت..

خانه دل تنگ غروبی خفه بود 
 مثل امروز که تنگ است دلم 
 پدرم گفت چراغ 
 و شب از شب پر شد 
 من به خود گفتم یک روز گذشت 
 مادرم آه کشید 
 زود بر خواهد گشت 
ابری هست به چشمم لغزید
و سپس خوابم برد 
 که گمان داشت که هست این همه درد 
 در کمین دل آن کودک خرد ؟
 آری آن روز چو می رفت کسی
داشتم آمدنش را باور 
من نمی دانستم 
 معنی هرگز را
 تو چرا بازنگشتی دیگر ؟
 آه ای واژه شوم
 خو نکرده ست دلم با تو هنوز 
 من پس از این همه سال 
 چشم دارم در راه 
که بیایند عزیزانم آه 


دکلمه شعر تاسیان از هوشنگ ابتهاج

از مجموعه یادگار خون سرو
****************************
بی مرغ، آشیانه چه خالی‌ست
خالی‌تر آشیانۀ مرغی
کز جفت خود جداست

آه، ای کبوتران سپید شکسته‌بال
اینک به آشیانۀ دیرین خوش آمدید

اما، دلم به غارت رفتست
با آن کبوتران که پریدند
با آن کبوتران که دریغا
. . . هرگز به خانه بازنگشتند

تهران، 3 آبان 1357

بازگشت ‎Hushang Ebtehaj هوشنگ ابتهاج‎

روزگارا قصد ایمانم مکن  /      زآنچه می گویم پشیمانم مکن
کبریای خوبی از خوبان مگیر  /  فضل محبوبی ز محبوبان مگیر
گم مکن از راه پیشاهنگ را /    دور دار از نام مردان ننگ را
گر بدی گیرد جهان را سربه‌سر /           از دلم امید خوبی را مبر

سایه این مثنوی را در سال 1368 برای احسان طبری سروده است

بازگشت ‎Hushang Ebtehaj هوشنگ ابتهاج‎

dar1ush

Related tracks