
داریوش /
 گل بیتا /
 متن ترانه تند باد حادثه ها 
تندباد حادثه /تورج نگهبان /منوچهر طاهر زاده /آندرانیک 

من و تو در گذر تند باد حادثه ها 
هزار مرتبه اوج و حضیض دیده ایم 
مپوش چشم امید از وطن 
که ما زین بیش به عمر خویش چه ضد و نقیض ها دیدم 
...
نگفتمت تنها مرو شب در کمین نشسته 
سیمای عمر آزاده را غم بر جبین نشسته 
نگفتمت با من بیا تا سرزمین خورشید 
که رنگ غم بر قامت این سرزمین نشسته 
نگفتمت که ظلمت بر جاده ها نشسته 
صد پیچ کاروان کش تا شهر ما نشسته 
رفتی و به راه مانده ای در شب سیاه مانده ای 
رفتی و به راه مانده ای در شب سیاه مانده ای 
...
آماده شو ای همسفر که بر خطر بار دگر پا بنهیم 
به یکدگر باردگر دست دل و یگانگیها بدهیم 
کن رها بازوی دربند مرا پای دربند دماوند مرا 
خیز و چیره شو بر خطر فکر چاره کن همسفر 
...
همت کن و از عزم خود یاری طلب که پشت شب میشکند
که جلوه خورشید ما پلاس شب زخانه بیرون فکن
کن رها بازوی دربند مرا پای دربند دماوند مرا 
خیز و چیره شو بر خطر فکر چاره کن همسفر  


تندباد حادثه ها - داریوش Tond bad e hadeseha- Dariush





» شاعر : نادر نادرپور
آهنگساز محمد زمانی
  آرمن آهارونیان تنظیم


کهن دیارا دیار یارا دل از تو کندم ولی ندانم
که گر گریزم کجا گریزم وگر بمانم کجا بمانم
کهن دیارا دیار یارا دل از تو کندم ولی ندانم
که گر گریزم کجا گریزم وگر بمانم کجا بمانم
...

نه پای رفتن نه تاب ماندن چگونه گویم درخت خشکم
عجب نباشد اگر تبرزن طمع ببندد در استخوانم
در این جهنم گل بهشتی چگونه روید چگونه بوید
من ای بهاران ز ابر نیسان چه بهره گیرم که خود خزانم
...

کهن دیارا دیار یارا دل از تو کندم ولی ندانم
که گر گریزم کجا گریزم وگر بمانم کجا بمانم
کهن دیارا دیار یارا دل از تو کندم ولی ندانم
که گر گریزم کجا گریزم وگر بمانم کجا بمانم
...

صدای حق را سکوت باطل در آن دل شب چنان فرو کشت
که تا قیامت در این مصیبت گلو فشاند غم نهانم
کبوتران را به گاه رفتن سر نشستن به بام من نیست
که تا پیامی به خط جانان ز پای آنان فرو ستانم
کهن دیارا دیار یارا دل از تو کندم ولی ندانم
که گر گریزم کجا گریزم وگر بمانم کجا بمانم
کهن دیارا دیار یارا دل از تو کندم ولی ندانم
که گر گریزم کجا گریزم وگر بمانم کجا بمانم
....

آه ای دیار دور ای سرزمین کودکی من
خورشید سرد مغرب بر من حرام باد تا آفتاب توست به سرآغاز باورم
ای خاک یادگار ای لوح جاودانه ایام
ای پاک ای زلالتر از آب و آئینه
من نقش خویش را همه جا در تو دیده ام
تا چشم بر تو دارم در خویش ننگرم
ای کاخ زرنگار ای بام لاجوردی تاریخ
فانوس یاد توست که در خوابهای من زیر رواق غربت همیشه روشن است
برق خیال توست که گاه گریستن دربامداد ابری من پرتو افکن است
اینجا همیشه روشنی توست رهبرم
ای زادگاه مهر ای جلوگاه آتش زردشت
شب گرچه در مقابل من ایستاده است
چشمانم از بلندی طالع به سوی توست
وزپشت قله های مه آلوده زمین در آسمان صبح تو پیداست اخترم
ای ملک بی غروب ای مرز و بوم پیر جوانبختی
ای آشیانه کهنه سیمرغ
یه روز ناگهان
چون چشم من ز پنجره افتد بر آسمان
میبینم آفتاب تو را در برابرم
...

سفینه دل نشسته در گل
چراغ ساحل نمی درخشد
دراین سیاهی سپیده ای کو
که چشم حسرت در او نشانم
الا خدایا گره گشایا
به چاره جویی مرا مدد کن
بود که بر خود دری گشایم غم درون را برون کشانم
چنان سراپا شب سیه را به چنگ و دندان درآورم پوست
که صبح عریان ز خون نشیند بر آستانم در آسمانم
.....

کهن دیارا دیار یارا دل از تو کندم ولی ندانم
که گر گریزم کجا گریزم وگر بمانم کجا بمانم
کهن دیارا دیار یارا دل از تو کندم ولی ندانم
که گر گریزم کجا گریزم وگر بمانم کجا بمانم

Dariush - Kohan Diara -  داریوش کهن دیارا

ترانه‌سرا
محمدعلی اصفهانی/

آهنگساز
/هومن محمدی/

تنظیم
 هومن محمدی //

سال انتشار
 ۱۳۸۹ 
سیصد گل سرخ، یک گل نصرانی
ما را ز سر بریده می ترسانی
ما گر زسر بریده می ترسیدیم
در محفل عاشقان نمی رقصیدیم
در محفل عاشقان خوشا رقصیدن
دامن زبساط عافیت برچیدن
در دست سر بریده ی خود بردن
در یک یک کوچه کوچه ها گردیدن
پسیصد گل سرخ، یک گل نصرانی
ما را ز سر بریده می ترسانی
ما گر زسر بریده می ترسیدیم
در محفل عاشقان نمی رقصیدیم
هرجا که نگاه می کنم خونین است
از خون پرنده ای گلی رنگین است
در ماتم گل پرنده می موید و گل
از داغ دل پرنده داغ آجین است
فانوس هزار شعله اما در باد
می سوزد و سرخوش است و چین واچین است
یعنی که به اشک و مویه خود گم نکنی
از عشــــق هر آنچه می رسد شیرین است
سیصد گل سرخ، یک گل نصرانی
ما را ز سر بریده می ترسانی
ما گر زسر بریده می ترسیدیم
در محفل عاشقان نمی رقصیدیم
در آتش و خون پرنده پر خواهد زد
بر بام بلند خانه پر خواهد زد
امشب که دوباره ماه بالا آمد
می آید و باد پشت در خواهد زد
یک ساقه ی سبز در دلم خواهد کاشت
مهتـــاب بر آن شبنم تـر خواهد زد
صد جنگل صبح در هوا می شکفد
خورشیـــــد به شاخه ها شرر خواهد زد
سیصد گل سرخ، یک گل نصرانی
ما را ز سر بریده می ترسانی
ما گر زسر بریده می ترسیدیم
در محفل عاشقان نمی رقصیدیم

300 GOLE SORKH سیصد گل سرخ

داریوش /
 بچه های ایران /
 متن ترانه پرسه 

» شاعر : ايرج جنتی عطائی
» آهنگ ساز : آندرانیک 
» تنظیم : آندرانیک 



پرسه در خاک غریب پرسه بی انتهاست
همگریز غربتم زاد گاه من کجاست
تو شبای پرسه دلواپسی که میخوام دنیا رو فریاد بزنم
به کدوم لهجه ترانه سر کنم به کدوم زبون تو رو داد بزنم
گم و گیج و تلخ و بی گذشته ام توی شهری که پناه داده به من
از کدوم طرف می شه به هم رسید همه کوچه ها به غربت می رسن
تو کدوم پس کوچه اولین سلام گنبد سبزو پر از ترانه کرد
تو کدوم محله پسین وداع ، غزلهای عشق رو غمگنانه کرد
کوچه ها و خونه ها و محله ها ، اینجا دفترچه های بی خاطره ان
کوچه ها و خونه ها و محله ها ، اینجا دفترچه های بی خاطره ان
پرسه در خاک غریب پرسه بی انتهاست
همگریز غربتم زاد گاه من کجاست
برام از خاطره سنگری بساز، بید بی ریشه رو شن باد میبره
نسل بی گذشته رو خاک غریب ، مثل شخم کهنه از یاد میبره
می خوام از باغچه سبز امروزم ، سبد خاطره هامو پر کنم
می خوام از عطر دوباره گم شدن شهر سالخوردگی هامو پر کنم
کوچه ها و خونه ها ، محله ها ، اینجا دفترچه های بی خاطره ان
کوچه ها و خونه ها ، محله ها ، اینجا دفترچه های بی خاطره ان
پرسه در خاک غریب پرسه بی انتهاست
همگریز غربتم زاد گاه من کجاست 


Dariush - Parseh   داریوش - پرسه


داریوش /
 دیوار /
 متن ترانه دیوار
» شاعر : حسین منزوی
» تنظیم : اریک


از زمزمه دلتنگیم از همهمه بیزاریم
نه طاقت خاموشی نه میل سخن داریم
آوار پریشانی است رو سوی چه بگریزیم
هنگامه حیرانی است خود را به که بسپاریم

تشویش هزار آیا وسواس هزار اما
یک عمر نمی‌دیدم در خویش چه‌ها داریم
دردا که هدر دادیم آن ذات گرامی را
تیغیم و نمی‌بریم ابریــم و نمی‌باریم
از زمزمه دلتنگیم از همهمه بیزاریم
نه طاقت خاموشی نه میل سخن داریم

ما خویش ندانستیم بیداریمان از خواب
گفتند که بیدارید گفتیم که بیداریم
دوران شکوه باد از خاطرمان رفته‌است
امروز که سد بسته‌است خشکیده و بی‌باریم
از زمزمه دلتنگیم از همهمه بیزاریم
نه طاقت خاموشی نه میل سخن داریم

تشویش هزار آیا وسواس هزار اما
یک عمر نمی‌دیدم در خویش چه‌ها داریم
دردا که هدر دادیم آن ذات گرامی را
تیغیم و نمی‌بریم ابریــم و نمی‌باریم
ما خویش ندانستیم بیداریمان از خواب
گفتند که بیدارید گفتیم که بیداریم
من راه تو را بسته تو راه مرا بسته
امید رهایی نیست وقتی همه دیواریم
از زمزمه دلتنگیم از همهمه بیزاریم
نه طاقت خاموشی نه میل سخن داریم

آوار پریشانی است رو سوی چه بگریزیم
هنگامه حیرانی است خود را به که بسپاریم
از زمزمه دلتنگیم از همهمه بیزاریم
نه طاقت خاموشی نه میل سخن داریم
.

Dariush  Divar داریوش دیوار

ترانه سرا
 ایرج رزمجو  

آهنگ ساز : صادق نوجوکی
» تنظیم :  ناصر چشم آذر 
ندیم (۱۳۶۱) آلبوم مشترک با هایده 

ای ندیم روز و شبم ای همدم دیرین من
ای نشان عشق و وفا ای مایه ی تسکین من
عاشقتر از عاشق تویی ای بانی آسایشم
دل داده ی لایق تویی ای مایه ی آرامشم
ای ناجی عشق آفرین تو محرم راز منی
ای آشنابا درد من تو شعر آواز منی
سوز منی ساز منی عاشق تر از عاشق تویی
ای بانی آسایشم
دلداده لایق تویی ای مایهء آرامشم
در حریم اندیشه ام پروانه ی خوشبال منی
ای همیشه مقصود من تو کعبهء آمال منی
عاشقتر از عاشق تویی ای بانی آسایشم
دل داده ی لایق تویی ای مایه ی آرامشم
در ذهن من تنها تویی بالاتر از پندار من
ای تکیه گاه هستی ام ای برتر از گفتار من
ای مایه کردار من
عاشقتر از عاشق تویی ای بانی آسایشم
دل داده ی لایق تویی ای مایه ی آرامشم
عاشقتر از عاشق تویی ای بانی آسایشم
دل داده ی لایق تویی ای مایه ی آرامشم 


Dariush Nadim  ندیم  داریوش اقبالی


غروب بی‌ترانه /علی گزرسز/ داریوش اقبالی/ پرویز مقصدی ۱۳۵۰ 

میدونم یه روزی دل من می میره 
خورشید عشقمو اون بالا ها سایه میگیره
رنگ تاریکی گرفته قصه و افسانه ی من
رنگ شادی را ندیده این دل دیونه من
اشک میریزم روز وشب مثل ابرهای بهار
مانده از تو پیش من تار مویی یادگار
قلب من خاموش و غمگین چون غروب یک ستاره
گریه ام از دست جدایی مثل ابری پاره پاره
همچو ورغی پر شکسته تو قفس تنها نشسته
در غروبی بی ترانه مانده ام بی اب و دانه
میدونم یه روزی دل من می میره 
خورشید عشقمو اون بالا ها سایه میگیره
رنگ تاریکی گرفته قصه و افسانه ی من
رنگ شادی را ندیده این دل دیونه من


Dariush del mordeh (ghoroob bi taraneh) دل مرده) داریوش غروب بی‌ترانه)




علی گزر سز ترانه سرا

ای غم من مونس من شبها درازه
سوزم از این غم چه کنم که چاره سازه
گریه تو خنده تو پر از نیازه
این دل غم دیده من در سوز و سازه
سرد وخموش دل من
نامهربون دل تو
تا کی باید تنها باشه
این دل دیوونه من
مثل یه رسوای که دل آتش زده جان وتنم
من خونه ای سرد و خموشم
من مستم و من باده نوشم
بار غمت بر دل نشسته پیوند یاری ها گسسته
امشب چه گویم با دلم دیگر نمیایی برم

امشب چه گویم با دلم دیگر نمیایی برم

Dariush ey ghame man ای غم من داریوش

اولین کار مستقل داریوش به عنوان خواننده    ترانه نبسته پیمان بوده است از علی گزرسز (رها) آهنگ از 
  داریوش اقبالی  تنظیم  اصلانی  
سال ۱۳۴۹




نبسته پیمان گسسته ای تودل غمگینم شکسنه ای تو

ز بی وفایی چه ها بدیدم ز عشق رویت چه ها کشیدم

مهرت به قلب من نشسته چشمم ز راهت گشته خسته

جوانی من گسسته آخر دل غمگینم شکسته آخر

بهار عشقم سامان نداره فغان قلبم پایان نداره

اکنون که رفتی قلبم شکستی روزم سیاهه قلبم پر آهه

درد دل من درمان نداره زی عشق رویت سامان نداره

جوانی من گسسته آخر دل غمگینم شکسته آخر

Dariush Nabaste Peymaan نبسته پیمان  یا  پیمان شکسته


شعر : معینی کرمانشاهی
آهنگ هومن دپارس

بندها بس بندیان انسان به انسان دیده ام
از حکمبر تا حکمران حیوان به حیوان دیده ام

در مکر او، در فکر این، در شکر او، در ذکر این
از حاجیان تا ناجیان شیطان به شیطان دیده ام

دیدی اگر بی خانمان از هر تباری صد جوان
من پیرهای ناتوان دربان به دربان دیده ام

ای روزگار دلشکن هردم مرا سنگی مزن
من سنگها در لقمه نان دندان به دندان دیده ام

از خود رجزخوانی مکن ، تصویر گردانی مکن
من گردن گردن کشان رسمان به رسمان دیده ام

شرح ستم بس خوانده ام ، آتش به آتش مانده ام
من اشک چشم کودکان دامان به دامان دیده ام

از این کله تا آن کله فرقی ندارد شیخ و شه
من پاسدار و پاسبان، ایران به ایران دیده ام

ماتم چه گویم زین وطن کز برگ برگ این چمن
من خون چشم شاعران دیوان به دیوان دیده ام

چکش به فرق من مزن ای صبر فولادین من
من ضربت پتک زمان سندان به سندان دیده ام

Dariush's New Song - ENSAN - آهنگ جدید داریوش   انسان

داریوش /
 آشفته بازار /
 متن ترانه شمالی
شاعر : مسعود امینی
» آهنگ ساز : حسن شماعی زاده



شمالی گفتی و شعر یادم اومد
مثل شیرین که بود فرهادم اومد

بلند گفتم آهای مردم چه ساده ان
یه باری رو دوش فریادم اومد

همه چیزا که یادم رفته بودن
همه اش چشم بسته از سر یادم اومد

خزر با ماهی ها و گیله مرداش 
زنها و بچه ها و پیرمرداش

با اون گوش ماهیهای رنگ وارنگاش
همه ریزا و درشتا و بلنداش

شمالی بوی بارون داره کوزه ات
بذار مکتب بره طفل رفوزه ات 

نرو خوش باش و قلک خالی بفروش
بذار پا رو زمین بردارش از روش

کمک کن تا خرابا رو بسازیم
برای ساختنش جون منم روش

برای ساختنش جون منم روش
همه دنیا فدای تاری از موش

بباف با دست پرپینه ات حصیر’
بشورش از قفس اسم اسیر’

طناب’ پاره کن زنجیر’ بنداز
بزن باز از سر نو زیر آواز

تمام شالیکارا رو خبر کن
همه دریاهارو زیروزبرکن

بدون فردا دیگه آزادی داریم
هزارتا ده به ده آبادی داریم 


Dariush2

Popular tracks